Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Doorheen de dagen
Ervaringen besproken
17-09-2011
ZONDAG 18 SEPTEMBER 2011
25steZONDAG A 18 SEPTEMBER
2011
ZO HOOG ALS DE HEMEL IS BOVEN
DE AARDE
De hoofdgedachte vandaag is dat God andere maatstaven
aanwendt dan wij. Hij schenkt zijn Liefde, volkomen gratis en onverdiend aan
iedere mens, ongeacht wie hij is, wat hij kan, of wat anderen over hem denken
en zeggen.
Want
zo hoog als de hemel is boven de aarde, zo ver
gaan mijn wegen jullie wegen te boven. (Jesaja 55,9)
Jezus vertelde eens volgende gelijkenis:
Met
het koninkrijk der hemelen gaat het als met een landeigenaar die 's
morgens heel vroeg eropuit ging om arbeiders te huren voor zijn
wijngaard. Hij werd het met de arbeiders eens over een denarie per
dag en stuurde hen naar zijn wijngaard.
Toen hij rond het derde uur eropuit ging, zag hij nog andere
mensen zonder werk op het marktplein staan. Hij zei tegen hen: `Ga
ook naar mijn wijngaard, en ik zal betalen wat billijk is.'' En ze
gingen.
Rond het zesde en het negende uur ging hij weer en deed precies zo. Toen
hij rond het elfde uur eropuit ging, zag hij nog andere mensen staan, en
hij zei tegen hen: `Waarom staan jullie hier de hele dag zonder
werk?'' Ze antwoordden hem: `Omdat niemand ons gehuurd
heeft.'' Waarop hij tegen hen zei: `Ga ook naar mijn wijngaard.''
Toen het avond was geworden, zei de eigenaar van de wijngaard
tegen zijn opzichter: `Roep de arbeiders en betaal hun het loon uit, de
laatsten het eerst.'' De arbeiders van het elfde uur kregen ieder een
denarie. De eersten verwachtten toen dat ze meer zouden krijgen. Maar
ook zij kregen ieder een denarie. Ze namen hem aan, maar mopperden tegen
de landeigenaar: `Die laatsten daar hebben één uur gewerkt, en u
stelt hen gelijk met ons die de last van de dag en de brandende hitte
gedragen hebben.'' Maar hij gaf een van hen ten antwoord: `Vriend, ik
doe je geen onrecht. We waren het toch eens geworden voor een
denarie? Pak je geld maar aan, en ga. Ik wil die laatste evenveel
geven als jou. Mag ik met het mijne niet doen wat ik wil? Of ben jij
jaloers omdat ik goed ben?''
Zo zullen de laatsten de eersten zijn en de eersten de laatsten.' (Matteüs 20,1-16)
GA OOK GIJ NAAR MIJN
WIJNGAARD!
Dit gekende verhaal roept wat wrevel op. De Heer heeft het contract wel nageleefd, maar wij verwachten toch: gelijk loon voor gelijk werk. Wie meer gedaan heeft, moet ook meer krijgen. Is God dan onrechtvaardig?
We hebben het verkeerd voor als we zo redeneren. Het is geen vakbondstaal over patroons en arbeiders. God is geen baas die cijfert om te vergoeden naar verdienste. Hij geeft veel meer! Vele keren loopt de Heer naar de markt, zelfs als de avond valt om ook dan nog zijn goedheid te delen.
Bij God gaat het niet om loon naar werken. Hij blijft en blijft uitnodigen om mee te werken aan zijn Rijk van Liefde. Hij blijft ons opzoeken, wie wij ook zijn. Hij wordt niet moe te vragen om zijn Rijk uit te dragen. Hij vraagt dat in de vroege morgen van ons leven, én in de levensavond, als wij misschien moe of ontmoedigd zijn. Hij is heel anders dan een gewone baas, die afdankt en heen zendt. En bovenal: mogen werken aan zijn Rijk, is mogen leven in de vreugde van zijn Rijk.
Dat leert ons die uitbetaling: ieder krijgt evenveel. Het loon is geen geldsom, maar wel zijn vriendschap, zijn liefde, de vreugde om te mogen leven voor zijn aangezicht. Zo spraken de oude kerkvaders over ons geloof: spelen voor Gods aangezicht. Die vreugde van zijn vriendschap gunt God aan allen, zij die erbij waren vanaf het eerste uur, en evenzeer aan hen die er wie weet waarom - niet bij waren in het begin. Kan een mens meer wensen dan te mogen leven in Gods Liefde? Wat is het toch goed, wat is het heerlijk, om als broeders en zusters eendrachtig samen te wonen. Als kostelijke olie is het op het hoofd van Aaron, zegt een psalm vol wijsheid. (Psalm 133,1-2)
God schenkt geen loon naar werk; Hij schenkt veel meer dan wij ooit kunnen verdienen: Hij biedt ons aan om te leven in Zijn vriendschap, om te leven in Zijn liefde, spelend voor zijn aangezicht.
De werkers van het elfde uur
Merkwaardig dat ze zeggen: Niemand heeft ons aangeworven Hier kan veel leed achter steken. Leed van mensen die altijd en helemaal onderaan de ladder staan. Ik val weer buiten de prijzen, tussen wal en schip, gedoemd om altijd de laatste te zijn. Niemand ziet mij staan; niemand werft mij aan.
De werkers van het elfde uur
Ik ben te klein of te groot, te oud of te jong, ik ben onhandig of onkundig; ik spring uit de band of val uit de toon. Ik moet altijd maar horen dat ik voor dit of voor dat niet in aanmerking kom. Men zegt van mij dat ik de boel op stelten zet en dat ik al eens mijn eigen ruiten stuk gooi. Men zegt van mij dat ik niet rechtgelovig ben; een stuk heiden die niet in het lijntje loopt, een rare vogel. En daarom heeft niemand mij aangeworven.
Of toch nog te elfder ure, of vijf voor twaalf was er toch iemand die zei: voor mij ben je wel de moeite waard...
Het gaat met het Rijk Gods als met een man die zijn land bezaait; hij slaapt en staat op, s nachts en overdag, en onderwijl kiemt het zaad en schiet op, maar hij weet niet hoe. Uit eigen kracht brengt de aarde vruchten voort, eerst de groene halm, dan de aar, dan het volgroeide graan in de aar. Zodra de vrucht het toelaat, slaat hij er de sikkel in, want het is tijd voor de oogst. (Marcus 4, 26-29)
Ik dacht na over wat 'verwachten' wel mag betekenen en een kleine parabel schoot me te binnen. Nu zijn parabels veel meer dan onschuldig leuke verhaaltjes met een raar slot. De parabel hierboven bijvoorbeeld vertelt jou minstens twee dingen die heel erg belangrijk zijn als je naar de toekomst wilt kijken. Hij zegt: je moet oog hebben voor ieder stapje, geen enkele fase mag je overslaan: zaad, halm, aar en dan rijpe tarwe. En hij zegt: je moet vertrouwen hebben: maar de boer, hij weet niet hoe ...
Als je die twee dingen doet, dan zit je goed. Geloven dat er toekomst is, uitkijken naar morgen, hopen kan alleen maar als je oog hebt voor het kleine wat er vandaag al is. Dat heeft dus niks te maken met je hoofd in de wind hebben of lopen dromen. Profeten waren géén waarzeggers die de toekomst voorspelden. Het waren gewoon mensen die heel scherp zagen wat er al was en wat er nog niet was. Echte verwachting stoelt dus altijd op tekens van hoop die je nu en hier ziet.
Daarbij mag je, moet je zelfs rustig je eigen ritme volgen ... terwijl de boer slaapt, zegt het parabeltje. Het vergt dus echt geen onmenselijke inspanning om de dag van morgen voor te bereiden. Iemand anders helpt beslist een handje. Als je gelooft, als je Hem wilt herkennen in de tekens die Hij je geven zal. Verwachting heeft dus alles vandoen met samenwerking tussen God en mens. De boer moet zaaien, anders kan God niet laten groeien. En God laat groeien, anders heeft de boer straks geen oogst. De boer kan alvast op alle twee zijn oren slapen: God zal zijn deel van de klus wel klaren. Dat is voor de onderdrukte indianen in Zuid-Amerika zo helder als water: in de bevrijdingstheologie ervaren zij God die met hen via het lijden naar het land van gerechtigheid en vrede trekt.
Iets onzekerder lijkt het voor God of de mens wel zijn verantwoordelijkheid zal opnemen en tijdig zal zaaien. Misschien wil ons groeiend milieubewustzijn, onze toenemende aandacht voor kansarme mensen en ons gestadig verlangen naar vrede in die richting wijzen ...
Ronald Sledsens: Alles is twee, p.26-27. Uitgegeven bij Lannoo
