ZONDAG, 14 NOVEMBER 2010

‘ER ZULLEN DAGEN KOMEN …’

In deze donkere dagen van november spreken de lezingen van het einde der tijden. De taal kan beangstigend klinken maar hoeft ons niet angstig te maken.

De Blijde Boodschap belooft ons dat dit einde een nieuw begin inluidt: de voltooiing van het Rijk van God. Dat Rijk van God, dat nu al midden onder ons is, maar vaak onooglijk klein en onopvallend, en even vaak vertrapt en verdrukt.

Dat Rijk van God zal komen in alle heerlijkheid en de bevrijding, waar wij zo naar uitzien, zal volle werkelijkheid worden.

In die tijd merkten sommigen op dat de tempel
was versierd met fraaie stenen en wijgeschenken.

Maar Jezus zei:
'Wat jullie hier zien –
er zullen dagen komen
waarop geen steen op de andere zal blijven;
alles zal worden afgebroken.’

Ze stelden hem toen de vraag:
‘Meester, wanneer zal dat allemaal gebeuren
en aan welk teken kunnen we dat herkennen?’

Jezus zei:
'Let op, laat je niet misleiden.
Want er zullen velen komen
die mijn naam gebruiken en zeggen:
‘Ik ben het,’ of: ‘De tijd is gekomen.’
Volg hen niet!

Als jullie berichten horen over oorlog en opstand,
raak dan niet in paniek.
Die dingen moeten eerst gebeuren,
maar dat is nog niet meteen het einde.’

Hij ging verder:
‘Het ene volk zal tegen het andere ten strijde trekken
en het ene koninkrijk zal de strijd aanbinden met het andere,
er zullen zware aardbevingen komen
en hongersnoden en epidemieën alom,
en er zullen aan de hemel
grote en verschrikkelijke tekenen verschijnen.

Maar eerst zullen jullie worden mishandeld
en vervolgd en uitgeleverd aan de synagogen,
jullie zullen worden opgesloten in de gevangenis
en worden voorgeleid aan koningen en gouverneurs
omwille van mijn naam.

Dan zullen jullie moeten getuigen.
Bedenk wel dat jullie
je verdediging niet moeten voorbereiden.
Want ik zal jullie woorden van wijsheid schenken
die door geen van je tegenstanders
kunnen worden weerstaan of weersproken.

Zelfs je ouders en broers,
verwanten en vrienden zullen je uitleveren,
sommigen van jullie zullen worden terechtgesteld,
en jullie zullen door iedereen worden gehaat
omwille van mijn naam.

Maar geen haar van je hoofd zal verloren gaan.
Red je leven door standvastigheid!
(Lucas 21,5-19)

‘EEN BLIJDE BOODSCHAP?’

Vandaag gaat het over de eindtijd: ‘De dag zal komen, de dag die als een oven brandt’, wordt door Maleachi voorspeld. En in het evangelie worden nogal wat verschrikkingen opgesomd: verwoestingen, oorlogen, vervolgingen. Toch willen deze woorden ons niet angstig maken: hoe zouden we dan van een blijde boodschap kunnen spreken? Zelfs hier gaat het om bemoediging. Maleachi zegt duidelijk: ‘voor u, die mijn naam vreest, zal de gerechtigheid opgaan; met haar vleugels zal zij genezing brengen.’ En Jezus’ woord luidt: ‘Ik zal jullie woorden van wijsheid schenken. Geen haar van je hoofd zal verloren gaan.’

Wat maakt ons zoal angstig? Wat zien wij als bedreiging? Doorgaans zijn dat geen aardbevingen of vervolgingen, maar wij moeten wel dingen verwerken, waardoor we soms willen opgeven. Meestal is dat heel persoonlijk: een overlijden, een ongeneeslijke ziekte, een handicap. Misschien het gevoel niet begrepen of gewaardeerd te worden. Of het vele leed in de wereld, honger, oorlog, geweld. Het kan ons vertrouwen in de toekomst ondergraven. Het kan ons op de rand van de vertwijfeling brengen.

En wat houdt ons recht? Veelal gewone, deugddoende dingen: een vriend of een vriendin, genegenheid en liefde; het vele dat wij van anderen krijgen, en ook dat wat wij voor anderen betekenen, de ervaring dat anderen op ons rekenen. Het is op deze wijze – zonder enige sensatie – dat God werkzaam is en optreedt in ons leven en in onze wereld. Het is op deze wijze - in doodgewone dagelijkse dingen - dat Hij ons bemoedigt.

Daarom maant Jezus ons aan om ons vertrouwen in de Heer niet op te geven. Hij verzekert ons dat Hij ons draagt, ook als we dat een tijdlang niet zo duidelijk zien of voelen; of zelfs menen dat het niet zo is. Ook als ons veel overkomt, belooft Hij ons dat we niet ten onder zullen gaan.

Wel vraagt Hij standvastigheid. Het is goed om weten dat we elkaar kunnen dragen daarbij, met hoofd en hart en handen. We zouden het moeilijk hebben om alleen te blijven geloven, om alleen vol te houden. Maar we kunnen volharding putten uit het geloof en de moed van anderen. Wat we hopen en verwachten komt dichterbij als we samen hopen en verwachten. En dat helpt om vol te houden.

Het lied van vertrouwen

Laten wij blijven geloven en hopen

op het ons eenmaal verlossende licht,

met onze oren en ogen wijd open

en op het leven van Jezus gericht.

Laten wij rechtstaan in rampen en rouwen,

in de verdrukking, de haat en de hoon.

Laten wij kalm en standvastig vertrouwen

op de bevrijdende macht van Gods zoon.

Laten wij dit met elkaar blijven zingen,

als we straks ronddolen in een woestijn

waar ons geen kerken meer zullen omringen

en waar we eenzaam en zonderling zijn.

Laten wij wachten op zijn taal en teken

dat ons naar hem en zijn vader geleidt;

hij zal ons woord zijn, en als we dat spreken

zullen wij leven in eeuwigheid.

Michel van der Plas

13-11-2010 om 15:12 geschreven door Omer