23^ste  ZONDAG A – 10 SEPTEMBER 2017

‘TWEE OF DRIE IN MIJN NAAM’

In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen: 

‘Waar er twee of drie in mijn naam bijeen zijn,
daar ben Ik in hun midden.’

(Matteüs 18,15 en 20)

DEEG ZONDER GIST

Hij praatte als een mitraillette en lachte voortdurend om zijn eigen geestigheden. Hij kon gewoon niet luisteren en zag nooit het verdriet in iemands ogen, was nooit ontroerd van binnen om een wonder of een geluk dat zo vlak bij kon zijn. Eigenlijk was hij nog steeds niet aangekomen bij zichzelf ...

Een mens zonder gist, een klomp deeg dat nooit de kans kreeg om te rijzen. In dat huis gaan de ramen nooit open en de meubels staan al jaren op dezelfde plaats, worden nooit verzet. Er wordt immers ook nooit feest gevierd en er komt ook nooit iemand binnenlopen om eens uit te huilen. Er staat nooit iets op zijn kop en toch heerst er een benauwende stilte. Zelfs de maaltijden verlopen zwijgzaam.

Een gezin zonder gist is een brood dat niet kan versneden worden. Een volk waar geen fanfare meer is en geen bloemen aan de gevels en geen kermiskoersen op de weg; een volk waar alleen gekibbeld wordt over geld en politiek ... een volk zonder kinderen en zonder uilenspiegels, zonder joggers op straat en zonder zonnekloppers aan het strand ... Een volk zonder teledienst en zonder Bond zonder Naam is een volk waar de gist uit is, een baksel dat zijn vorm niet vindt.

En een kerk waar men de kinderen niet laat meespelen en de vrouwen opzij zet, waar men bang is voor God en zelfs voor elkander ... een kerk waar men niet leert lachen en niet gelukkiger wordt, een kerk waar men nooit gevraagd wordt om te helpen en om samen iets te doen aan het leed in de wereld, een kerk waar men ademnood krijgt omdat men zichzelf niet kan zijn ... Zo'n kerk draagt geen gist in zich en kan deze ook niet vermenigvuldigen.

Een wereld met veel beton en weinig groen, met veel zure regen en dode bossen, een wereld met terreur van links en van rechts en een maffia op elk niveau, een wereld met een klein hart en een grote Sahel.

Een wereld met te veel papier en te weinig gezicht is een wereld zonder gist ... Of een wereld waar de gist zich niet vermengt met de drie maten meel zoals Jezus het had gewild.

(Manu Verhulst: 'Leven voelen in kleine dingen', 1987)

09-09-2017 om 10:34 geschreven door Omer

Als de rode jager

tijdens de dagelijkse jacht

op een wonderschoon tafereel stuit

– een zwarte donderwolk

met een oplichtende regenboog

boven een berg;

een witte waterval

in het hart van een groene ravijn;

een uitgestrekte prairie

die door een bloedrode zonsondergang wordt gekleurd –

houdt hij een ogenblik stil

in een houding van verering.

Hij heeft er geen behoefte aan

één bepaalde dag

van de zeven dagen in een week

apart te zetten als een heilige dag

want voor hem behoren alle dagen God toe.’

Dr. Charles Eastman

07-09-2017 om 09:37 geschreven door Omer

VOORIJ GAAT HET WATER, EN WIJ.

Komen de morgens van mei

krokus en akelei –

voorbij gaat het water, en wij.

Legt roeper koekoek een ei

loopt een wit lam in de wei –

voorbij gaat het water, en wij.

Wind van de overzij

regens en averij –

voorbij gaat het water, en wij.

Binnen of buiten de rij

altijd te loef of te lij –

voorbij gaat het water, en wij.

Droef zijn of dartelend blij

beurtelings allebei –

voorbij gaat het water, en wij.

Voorbij gaat het water, en wij.

Anton van Wilderode

04-09-2017 om 17:46 geschreven door Omer