Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Doorheen de dagen
Ervaringen besproken
11-02-2017
ZONDAG 12 FEBRUARI
6de ZONDAG A – 12 FEBRUARI 2017
‘DE LETTER EN HET LEVEN’
Voor sommige mensen is naar de mis gaan een zaak van ‘zondagsplicht’. Andere mensen spreken hier niet van ‘plicht’ of van ‘moeten’, maar van de vreugde om Jezus te ontmoeten, en deel te hebben aan zijn Woord en aan zijn Brood, de vreugde ook om samen te zijn met medegelovigen.
Jezus zegt ons vandaag dat het in ons leven niet zozeer gaat om regels, plichten en verboden, die als een last op ons wegen, ons angstig maken en onze echte vrijheid in de weg staan. Waar het – naar zijn woord – wel om gaat is de diepe keuze van ons hart.
Waar het op aankomt is dat wij in onszelf werken aan een hart dat God en de medemens daadwerkelijk liefheeft, een hart dat waarheid spreekt en vooral waarheid doet. Een hart dat binnenin zuiver is, eerlijk oordeelt en op echte schoonheid uit is.
Als je wilt, kun je de geboden onderhouden
en het is verstandig te doen wat Hem behaagt.
Hij heeft vuur en water voor je neergezet:
je kunt je hand uitstrekken naar wat je verkiest.
Vóór de mensen liggen het leven en de dood,
en dat waar een mens genoegen in schept.
(Uit de Wijsheid van Jezus Sirach 15,15-17)
Denk niet dat ik gekomen ben
om de Wet of de Profeten af te schaffen.
Ik ben niet gekomen om ze af te schaffen,
maar om ze tot vervulling te brengen.
---
Want ik zeg jullie: als jullie gerechtigheid niet groter is
dan die van de Schriftgeleerden en de Farizeeën,
zullen jullie zeker het koninkrijk van de hemel niet binnengaan.
---
LAAT JULLIE JA JA ZIJN,
EN JULLIE NEE NEE;
wat je daaraan toevoegt
komt voort uit het kwaad.
(uit Matteüs 5,17-37)
DE DIEPE KEUZE VAN HET HART
Er zijn dingen die we graag hebben en graag doen, en er zijn dingen die we niet graag hebben en niet graag doen. Bij die laatste horen wetten, geboden en verboden. En die zijn er in overvloed in ons land. Wetten over leven en dood, over trouwen en scheiden, over wandelen en fietsen, over jong en oud, ziek en gezond, arm en rijk en ga nog maar heel lang door met het opsommen van ik weet niet wat nog allemaal: er bestaan wetten, geboden en verboden over. We weten dat er wetten nodig zijn in een gezonde maatschappij, maar of we ze ook allemaal onderhouden is iets anders. Nogal wat mensen zijn zelfs heel sterk in het niet naleven ervan, zelfs zo sterk dat ze er zelden of nooit op gepakt worden.
Wetten, geboden en verboden … ze zijn zo oud als de straat. Het is dus niet verwonderlijk dat ze centraal staan in de lezingen van vandaag. In het evangelie zegt Jezus zelfs dat Hij niet gekomen om de Wet of de Profeten op te heffen, maar om ze in vervulling te brengen. Zoals wel meer het geval is, zet Hij zich daarbij af tegen de Schriftgeleerden en de farizeeën. ‘Als uw gerechtigheid die van de Schriftgeleerden en farizeeën niet ver overtreft, zult gij niet binnengaan in het Rijk der hemelen,’ zegt Hij. De reden waarom Hij die mensen afwijst, is dat ze hun geloofsbeleving herleid hebben tot het letterlijk naleven van de 633 geboden en verboden die de Wet telde. Ze herleiden die geboden en verboden dus tot uiterlijke gedragingen. Ze leven wel volledig naar de letter, maar niet naar de geest van de wet. En dat kan niet, zegt Jezus. Breng de geest van de wet in vervulling, zegt Hij. En Hij geeft daar voorbeelden van.
Een van die voorbeelden is: ‘Gij zult geen echtbreuk plegen.’ Met andere woorden: pleeg geen overspel. Maar Jezus zegt: je pleegt al overspel als je vol begeerte loert naar iemand anders dan je partner. Volgens de letter van de wet heb je niets verkeerd gedaan, want je hebt geen overspel gepleegd, maar de geest van de wet heb je wel overtreden, want je bent inwendig ontrouw geweest.
Jezus gebruikt harde beelden om te waarschuwen voor zulke verborgen gedragingen en verlangens. Ruk je oog uit en hak je hand af als ze je tot zonde leiden, zegt Hij. Moeten we onszelf dus verminken om brave mensen te blijven? Natuurlijk niet. Jezus gebruikt die beelden alleen maar om te zeggen dat we niet moeten profiteren van al onze mogelijkheden, en dat we verder moeten gaan dan de puur letterlijke beleving van de wet.
Hij zegt dat tegen zijn apostelen, dus zegt Hij dat ook tegen ons. Het is dus goed dat we ons afvragen of we er iets van terechtbrengen. Doen we echt beter dan alleen maar leven naar de letter van de wet? Of blijft het bij een leven dat niet ingaat tegen de wet, maar ook niets doet om verder te kijken dan die wet. Of doen we echt ons best om te leven naar Jezus’ woorden en daden? Je kent zijn enige wet: ‘Bemin God bovenal en uw naaste gelijk uzelf.’ Niemand verplicht ons om naar die wet te leven. Jezus vraagt het ons alleen maar. Brengen we er iets van terecht? Neem onze naaste. Dat zijn niet alleen onze verwanten, vrienden en kennissen, maar ook vreemdelingen en vreemden, armen en zieken, mensen met wie we het misschien soms moeilijk hebben, mensen die niet direct onze vrienden zijn. Nee, we zullen niets tegen hen ondernemen, we zullen hen niet kwetsen en bestelen, want we zijn christenen. We doen dus niets tegen de letter van de wet, maar doen we ook iets naar de geest van de wet? En dat houdt in dat we echt ons best doen voor onze medemensen, en dat we oog, oor en hart hebben voor wie in nood is.
In de eerste lezing zegt de profeet Jezus Sirach: ‘Wanneer gij wilt, kunt gij de geboden onderhouden’ En hij zegt ook: ‘God de Heer heeft niemand bevolen te zondigen en aan niemand toelating gegeven om kwaad te doen.’ En Jezus zegt: ‘Uw beleving van de wet moet veel meer zijn dan de letter van de wet.’ Laten we dus ons best doen om er iets van te maken. Om te leven naar de geest van de wet. Om van ons ja een ja te maken, en van ons neen een neen. Ja tegen Jezus’ woorden en daden, neen tegen alles wat ons daarvan afleidt. Amen.
Een pand leegstaande huizen werd afgebroken. Alleen het kleine huisje van een bejaarde man stond nog recht tussen het puin. Jarenlang had de oude man er gewoond, stil en onopgemerkt, samen met zijn gehandicapte vrouw. Het was hun thuis. Vorig jaar was zijn vrouw gestorven. De stille man was nog zwijgzamer geworden. Maar plots doorbrak het lawaai van de bulldozers de stilte. Het huis van de man werd bedreigd. Het stond daar helemaal alleen en akelig onbeschermd, terwijl het vroeger omringd was door andere huizen.
Plots had de man zijn stilzwijgen doorbroken. Twee uur lang had hij gesproken met iemand van opvangcentrum 't Wagewiel uit Sint-Andries, Maar hij wilde niet weg uit het kleine huisje. Het was van hem. Hij had er de helft van zijn leven gewoond. Al zijn herinneringen waren ermee verbonden. Na de dood van zijn vrouw was het huisje het enige wat hem nog restte. ‘Neen, dat nemen ze me niet af’, zei hij, ‘nooit!' De zaak kwam voor de rechter.
De kleine man wist dat hij uiteindelijk het onderspit zou moeten delven. Maar hij was als een wanhopig dier dat geen uitweg meer ziet. Hij zat in de val. Hij liet zijn tanden zien en wilde liever sterven dan zijn nest te verlaten.
Maar het was een ongelijke strijd. Hij vocht niet uit moed, maar uit wanhoop.
