Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Doorheen de dagen
Ervaringen besproken
15-12-2023
Bezinning bij de derde zondag van de Advent
3de Adventszondag B - 17 december 2023
'De Geest van de Heer rust op Mij'
De derde zondag van de advent werd voeger ‘gaudete’ genoemd: verheug u. Het gaat hierbij niet om de uitbundige blijdschap van de schaterlach, maar wel om de getemperde, ingetogen vreugde – diep in ons – omdat wij halfweg zijn in deze advent. Kerstmis komt al meer in zicht: het Licht voor en over de wereld is nu dichtbij.
Altijd hebben mensen dromen gekoesterd over een wereld van vreugde, licht en geluk. Maar dromen zijn ballonnetjes: soms spatten ze kapot, soms houden ze stand en komen ze uit.
In de advent verwoorden wij onze innigste verlangens en onze diepste dromen. Zoals ook God voor alle mensen, klein en groot, droomt van een wereld van vreugde, voor altijd bevrijd en verlost van alles wat arm, eenzaam of ongelukkig maakt. Maar ‘bidden voor’ of ‘dromen van’, het houdt ook in dat wij zelf iets willen doen aan, in en voor die wereld van vrijheid, vriendschap en vreugde.
De geest van God, de HEER,
heeft mij gezonden
om aan armen het goede nieuws te brengen
en aan verslagen harten hoop te bieden …
(Jesaja 61,1-2)
DE WEGEN OP AARDE ...
‘De Geest van de Heer rust op mij’, zo staat het in de eerste lezing vandaag. Het is een bijzonder mooi woord: mocht het ook voor ons waar zijn! Dat de Geest des Heren op ons rust, in ons woont en doorheen ons leven aan het licht treedt. In ons geloof gaat het allereerst om een bepaalde visie of overtuiging. Maar deze visie is geen theorie, die veilig en wel in ons hoofd wordt opgeborgen. Integendeel, deze overtuiging leidt tot een bepaalde levenswijze, een bepaalde manier van handelen.
Eerst even over de kern van deze visie. ‘Kind van God’: in gelovig perspectief is dit wel de mooiste omschrijving van ons mens-zijn: God, die een Vader, een Moeder voor ons is, en wij die van onszelf mogen geloven dat we ‘kind van God’ zijn. Je wordt een andere mens, door die geschonken genade. Als je zo een andere mens geworden bent, als je God als een Vader of Moeder mag zien, volgt daaruit vanzelf dat je ook een andere levenswijze gaat kiezen. De Bijbel staat haaks op de wereld. Er kan hierover geen enkele twijfel bestaan: een christen zet zich af tegenover het leven van de wereld, dat tot alle vormen van lijden en de dood voert, en je kiest voor een andere levenswijze die tot leven en vreugde leidt.
Om hier concreter te spreken kunnen we bij Paulus te rade gaan: ‘leef naar de Geest’, lezen we, ‘dan zult gij niet uitvoeren wat de zelfzucht dicteert. Want de zelfzucht gaat in tegen de Geest en de Geest tegen de zelfzucht. Die twee liggen met elkaar overhoop. En de vrucht van de Geest is liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid en trouw, zachtheid en ingetogenheid.’ Een mooie weergave van een vreugdevol leven. Er is geen toelichting nodig om te tonen dat dit een levenswijze is, die innerlijke en uiterlijke vrede brengt voor de mens van onze tijd, voor de mens van altijd.
Is dit alles geen illusie, niet meer dan een druppel op een hete plaat: als ik anders probeer te leven, zal dit de wereld toch niet veranderen. Laten wij dan denken aan de Chinese wijsgeer Lee Sjuun uit de 3de eeuw voor Christus: ‘Het is met de hoop als met de wegen op aarde. Eerst waren er geen wegen, maar zij ontstonden omdat vele mensen in dezelfde richting gingen.’
Onze mooiste dromen worden tot hoop en reële mogelijkheid, als wij met velen in dezelfde richting dromen, in dezelfde richting lopen, in dezelfde richting hopen …
Daarom nog eens: ‘Kom, Heer Jezus kom’ … wees aanwezig bij ons, door mensen op wie uw Geest rust.
HOPEN
Wanneer ik twijfel,
niet meer weet
hoe het nu verder moet,
als mijn verstand geen raad weet,
als zelfs de slimste lieden
niet verder kijken
dan hun neus lang is,
van dag tot dag leven
en niet weten
wat de morgen brengt,
niet meer weten
wat moet gedaan worden,
dan belooft Gij mij, Heer,
met onomstotelijke,
onverstaanbare zekerheid
dat Gij er zijt en zult zijn.
Gij zorgt ervoor
dat niet alle wegen naar het goede,
naar wat toekomst in zich draagt,
versperd blijven.
Alexander Solzjenitsin
Foto’s:
‘Bom Jesus da Lapa’, Bahia, Brasil. ‘Romaria da Terra e da Água’, 2002. Bedevaart voor grond en water.’
Wereldjongerendagen Keulen, 2005.
‘Lagoa de Rumo’, Bahia, Brasil. ‘Nossa Senhora das Candeias’. Onze Lieve Vrouw Lichtmis.
Vandaag krijgen we twee lezingen die heel menselijk zijn en vol begrip voor de moeilijkheden die we kunnen ondervinden. Bij Jesaja horen we: ‘Zelfs jonge mannen kunnen moe geraken en struikelen.’ In het evangelie herneemt Jezus deze gedachte ‘Leer van mij dat ik zachtmoedig ben en nederig van hart.‘
In zachtmoedigheid, nederigheid en veel begrip voor kleine mensen willen wij onze weg naar Kerstmis gaan.
Weet je het niet? Heb je het niet gehoord?
Een eeuwige God is de Heer,
Hij geeft de vermoeide kracht,
de machteloze geeft Hij macht in overvloed.
(Jesaja 40,28-29)
Jezus nam het woord en zei:
‘Kom allen bij Mij,
jullie die vermoeid zijn
en onder lasten gebukt gaan …
(Matteüs 11,28)
KOM, HEER JEZUS, KOM
Als klein kindje leerden we in de kleuterklas al: ‘In de advent bereiden wij ons voor op de komst van Jezus.’ En onze kleine kinderhartjes waren blij omdat het kindje Jezus weer ging geboren worden en bij ons ging komen. De taal is kinderlijk naïef maar het evangelie, de blijde boodschap, wordt wel goed weergegeven.
Want dat zegt Kerstmis ons: dat God niet veraf wil zijn, maar dat Hij naar ons toe wil komen. Naar ons, die altijd kleine, arme mensen blijven. De Nederlandse dichteres Vasalis zegt het zo: ‘Zoveel soorten van verdriet, ik noem ze niet. Maar één: het afstand doen en scheiden. En niet het snijden doet zo’n pijn, maar het afgesneden zijn. … Arm en beschaamd zo arm te zijn.’
Daarom willen we God welkom heten, met open armen. Omdat we arm zijn, en beschaamd zo arm te zijn. Zelf zijn we zoals dat kleine kindje Jezus in het kribbetje, met zijn armpjes weid open gespreid.
Hij wil tot ons komen en van ons vraagt Hij alleen maar dat wij alle hoogmoed laten varen en onze schamelheid erkennen, zodat Hij bij ons te gast kan zijn.
