Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Doorheen de dagen
Ervaringen besproken
19-03-2011
ZONDAG 20 MAART
TWEEDE VASTENZONDAG A - 20 MAART 2011
EVEN UW HEERLIJKHEID ZIEN ...
Ook op deze tweede vastenzondag raken de lezingen de diepe kern van ons leven.
Trek weg uit uw land, zegt God tot Abram . Laat achter wat je voorheen gevangen hield, en ga op tocht naar een nieuw land, een nieuw en ander leven.
Eeuwen later mogen drie leerlingen op de berg Tabor, een glimp opvangen van de beloofde heerlijkheid in dit nieuwe land. Heer, het is goed dat wij hier zijn, ik zal hier drie tenten opslaan, is de spontane verzuchting van Petrus:
Laten wij hier blijven in dit nieuwe land.
Maar even later is dit visioen van licht alweer verdwenen
Eerste Lezing
De HEER zei tegen Abram: Trek weg uit uw land, uw stam en ouderlijk huis, naar het land dat Ik u zal aanwijzen. Ik zal een groot volk van u maken. Ik zal u zegenen en uw naam groot maken, zodat u een zegen zult zijn. Ik zal degenen zegenen die u zegenen, maar degene die u verwenst zal Ik vervloeken. Om u zullen alle geslachten op aarde zich gezegend noemen.
Toen ging Abram weg, zoals de HEER hem had opgedragen. (Genesis 12,1-4a)
Evangelie
Vanaf die tijd begon Jezus zijn leerlingen duidelijk te maken dat hij naar Jeruzalem moest gaan en veel zou moeten lijden door toedoen van de oudsten, de hogepriesters en de schriftgeleerden, en dat hij gedood zou worden, maar op de derde dag uit de dood zou worden opgewekt.
Zes dagen later nam Jezus Petrus, Jakobus en diens broer Johannes met zich mee een hoge berg op, waar ze alleen waren. Voor hun ogen veranderde hij van gedaante, zijn gezicht straalde als de zon en zijn kleren werden wit als het licht. Plotseling verschenen aan hen Mozes en Elia, die met Jezus in gesprek waren.
Petrus nam het woord en zei tegen Jezus: Heer, het is goed dat wij hier zijn. Als u wilt zal ik hier drie tenten opslaan, een voor u, een voor Mozes en een voor Elia.
Hij was nog niet uitgesproken, of de schaduw van een stralende wolk gleed over hen heen, en uit de wolk klonk een stem: Dit is mijn geliefde Zoon, in hem vind ik vreugde. Luister naar hem! Toen de leerlingen dit hoorden, wierpen ze zich neer en verborgen uit angst hun gezicht.
Jezus kwam dichterbij, raakte hen aan en zei: Sta op, jullie hoeven niet bang te zijn. Ze keken op en zagen niemand meer, Jezus was alleen. Toen ze van de berg afdaalden, gebood Jezus hun: Praat met niemand over wat jullie hebben gezien voordat de Mensenzoon uit de dood is opgewekt.
En Hij herhaalde nogmaals: Door hun toedoen zal de Mensenzoon veel moeten lijden. (Matteüs 16,21 en 17,1-9.12)
'ONDERWEG EVEN UW HEERLIJKHEID ZIEN ...'
Abram en de eerste leerlingen leren veel over onszelf. 1800 voor Christus. Abram leeft zijn veilig leventje, thuis bij vader en moeder. Zijn familie heeft het goed en hij zal zelf zijn toekomst ook wel maken, met macht en geld en aanzien. Men zal met ontzag over hem spreken. Hij heeft Gods roep nog niet gehoord en is nog niet wakker geschud. Alles draait nog rond zijn eigen ikje. God heeft nog niet gesproken.
En dan is er die stem van God Trek weg uit uw land. Laat alles achter waar je vroeger voor leefde en zoek een hoger doel. Een horizon, die weidser is, ligt voor jou open. God wenkt met zijn belofte, en Abram trekt op weg. Zo ging het ook met de eerste leerlingen: een simpel woord van Jezus: Volg mij, en ook zij trokken op weg.
Abram, de leerlingen en zoveel mensen zijn ooit op weg gegaan, alleen gesteund door Gods belofte, alleen gevoed door Hem, in de stilte van hun gebed. Wittebroodsweken leken het eerst. Pas later kwam de loden hitte van de middag, het leed, het onbegrip, de tegenstand, de eenzaamheid.
Elk ideaal eist zijn tol en kost zijn prijs. Zo was het voor Abram, zo was het voor de leerlingen, zo is het voor elke mens, die luistert naar Gods lokroep. Zo was het zelfs voor Jezus zelf: ook Hij zegt dat Hij veel zal moeten lijden.
En soms is er een glimp van de beloofde zaligheid, een adempauze die in staat stelt om vol te houden. Even vertoef je op de berg, waar je graag zou blijven: Heer, het is goed dat wij hier zijn. Ik zal hier drie tenten opslaan.
Maar de weg loopt verder door het dal, het beloofde land verdwijnt weer achter de einder: Ze keken op en zagen niemand meer. Mozes en Elia en Jezus in stralende gedaante, ze zijn uit het gezicht verdwenen.
Nog jaren duurden de omzwervingen van Abram naar het beloofde land, nog maanden ook was Jezus met zijn leerlingen op weg naar Jeruzalem, en ook zo lang kan onze eigen tocht nog lijken. Wij blijven altijd mensen onderweg, altijd op weg naar de volkomen vervulling van een levenslange hoop.
De trouw aan een ideaal is zelden lichtlopend. Meestal groeit zij moeizaam, in de stilte van een soms vertwijfelde ontmoeting met God. Bidden wij daarom met Kardinaal Newman: Richt gij mijn schreden, Heer, ik vraag u niet de horizon te zien: één stap is mij genoeg.
God is aanwezig in ieder goed mens die van je houdt, die je de moeite waard vindt, die met je meegaat en bij je blijft als de avond valt ...
God kijkt je aan door de zachte ogen van ieder mens, die begrip voor je heeft.
Hij is aanwezig in ieder goed woord dat een troost en een steun voor je is.
Hij is de hand op je schouder, die je moed geeft en je liefdevol terechtwijst als je donkere wegen gaat.
Als de liefde woont in het hart van de mensen is het mogelijk dat mensen zinnig over God spreken en elkaar verstaan.
Deze icoon uit de 6de eeuw is afkomstig uit Egypte. Christus legt zijn hand op de schouder van zijn vriend, om samen met hem op te trekken, om hem te vergezellen.
Deze vriend is abt Menas uit de 3de eeuw, overste van het klooster van Bawit. Hij vertegenwoordigt ieder van ons. Christus vergezelt elke mens.
Jezus en een monnik, zij aan zij.
Jezus met het evangelie, want Hij is het Woord van God.
Jezus met het kruis want in zijn lijden toonde Hij ons: als je liefhebt, geef je je leven voor je vrienden.
Jezus legt zijn hand op de schouder van de broeder: Hij onthaalt hem en maakt hem van vreemde tot vriend.
Zijn hand is beschermend: Vrees niet, Ik zal er zijn voor jou!
Zijn hand geeft vertrouwen, geeft een duwtje in de rug: Ik zend je, je kunt het!
Jezus wil ieder van ons onthalen in zijn vriendschap.
Hij is ook voor ons de onzichtbare vriend. Zo nodigt Hij ons uit om anderen te onthalen, hen van vreemden tot vriend te maken.
