7^de Paaszondag A

Tussen Hemelvaart en Pinksteren hebben wij vandaag een wat stille zondag. Ook de eerste christenen hebben zo een tijd gekend. De droefheid weegt om het verlies van Jezus en de beloofde Helper en Trooster is nog niet gekomen. Maar zij blijven samen in gebed. Want ook Jezus zelf had nog heel ontroerd gebeden die laatste avond toen Hij voor het laatst op weg ging  naar de hof van Olijven en het kruis op Calvarie, om daar zijn zending te voltooien.

Moge dit gebed van Jezus zelf ook voor ons een steun en troost zijn … in tijden, die zwaar vallen, omdat wij op een of andere wijze vervolgd, verworpen of uitgestoten worden omdat we trouw willen blijven aan de Geest van Jezus.

Ik blijf niet langer in de wereld,

zij echter blijven in de wereld, 

terwijl Ik naar U toe kom.

Heilige Vader,

Bewaar in uw Naam

hen die Gij mij gegeven hebt.

(Johannes 17,11)

‘Ik bid U voor hen’

Dikwijls kijken wij met heimwee en vertedering naar de tijd van de eerste christenen. Dikwijls ook bidden wij dat dezelfde geestdrift van de vroege Kerk evenzeer in en tussen ons zou leven.

Vandaag horen we de keerzijde van deze vroegste tijd. Jezus gaat weg uit deze wereld en bidt voor zijn leerlingen. Hij voorziet reeds de moeilijkheden, die hun deel zullen worden. Hij weet dat hun leven niet zorgeloos zal verlopen, als Hij niet meer zichtbaar bij hen zal zijn. Hij kent de vertwijfeling, die zij zullen voelen en Hij weet dat hun weg vaak zwaar zal zijn, als ze zijn weg willen gaan. Daarom dat kleine zinnetje bij het Laatste Avondmaal: ‘Ik bid u voor hen’.

Jaren later zijn de moeilijkheden van de leerlingen geen toekomstmuziek meer. Het leven was verder gegaan, en de leerlingen waren al die jaren trouw gebleven aan het woord van Jezus. Maar, hoe aantrekkelijk de boodschap van Jezus ook was, zij werden niet begrepen door de wereld. Integendeel: zij werden verstoten en uitgesloten, ze werden vervolgd, omwille van zijn Naam. Petrus schrijft daarom in zijn eerste bief:

‘Zusters en broeders, wees niet verbaasd over de vuurproef die u ondergaat; er overkomt u niets uitzonderlijks. Hoe meer u deel hebt aan Christus’ lijden, des te meer moet u zich verheugen.’

Ook dat was het leven van de eerste christenen en het blijft nog altijd het leven van velen die Jezus willen volgen. Het kan hard vallen in het dagelijkse leven, maar de werkelijkheid kan niet anders zijn. Even voordien had Jezus nog gebeden: ‘Vader, de wereld kent U niet en ziet U niet.’ En daarom bid ik U voor hen: ‘dat Gij hen in deze wereld zoudt bewaren.’

‘Heer Jezus,

bewaar uw gelovigen

in oprechte trouw aan U,

die Weg, Waarheid en Leven zijt

en die volkomen vreugde schenkt.’

DE TROUWE BEZOEKER

Parijs. Elke dag op de middag komt een oude zwerver de kerk binnen en stapt een minuut later weer buiten. De koster vindt dit maar vreemd en vraagt de man wat hij komt doen.

- Ik kom goedendag zeggen tegen Jezus.

- Welk gebed bid je dan?

- Bidden kan ik niet. Ik zeg alleen: Jezus, hier is Jim.

Enkele jaren later wordt de zwerver ziek en hij wordt opgenomen in een tehuis voor daklozen. Hij weet de sfeer erin te houden en glimlacht altijd.

Een verpleegster vraagt hem op een keer:

- Hoe komt het dat je altijd zo glimlacht?

- Dat komt door het bezoek dat ik elke dag krijg.

- Bezoek? Maar om hoe laat dan?

- Elke dag op de middag.

- En wie bezoekt je dan? Je hebt me verteld dat je geen familie meer hebt.

- Dat is waar. Ik krijg bezoek van Jezus.

- En wat zegt Jezus dan tegen jou?

- Niet veel. Alleen maar: Jim, hier is Jezus.

(Bron mij onbekend)