|
EEN GEDICHT BIJ PINKSTEREN
Wij vierden het feest van het Kind in de kribbe.
Wij lagen geknield bij een ruw houten kruis.
Wij mochten het weten, het graf werd geopend.
Maar met Pinksteren staan we verder van huis.
Dan denken wij aan de komst van de Trooster
maar leven daarna of Hij nooit is geweest.
Toch zegt Hij tot ons: ‘Kind, wees stil, heb vertrouwen’
en Hij nodigt de mensen nog uit voor het feest.
De Pinksterbloem bloeit ondanks koude en regen.
Het rijk van Zijn Liefde gaat door, ‘t is gezegd.
Geopende harten wil Hij zijn tot zegen,
‘t Geheim tussen God en de mens werd gelegd.
Auteur onbekend
|
