HET VERHAAL VAN FRANS – 11

DE ZONSVERDUISTERING IN 1999

In Europa liep men storm omdat de zon verduisterd werd. Men betaalde fortuinen om de verduistering te zien. Een volgende verduistering maken we wellicht niet meer mee, dachten de Europeanen. Dit is uniek, zorg dat je erbij bent, bij de eclips, zong de commerce en er werden bussen en vliegtuigen ingelegd om het wonder te aanschouwen. Zo lazen we het  in de krant  “A Tarde”.

Hier worden mensenrechten verduisterd, iedere dag, al ruim vijfhonderd jaar lang. Eclipsen genoeg dus, maar weinigen komen onze verduisteringen bezien. Alleen Copacabana en de Indianen van de Amazone komt men hier bekijken. De rest is het ware Brasil niet, de favelas, de straatkinderen, de duizenden zonder-lingen ...  zonder land ...  zonder huis ....  zonder werk ... 

Er is voor mij maar één motief om hier te werken en dat is het Evangelie. Zonder diep geloof in de verrezen Christus hou je het hier geen jaar uit.

Maar onze zonder-lingen hier zijn niet zonder hoop en geloof. We raken niet ontmoedigd. We zullen de 2000 jaar van de geboorte van Christus met overtuiging vieren, maar zonder triomfalisme. We zullen terugblikken naar de vreugden maar ook naar het verdriet dat de evangelisatie in Latijns Amerika veroorzaakt heeft.

In onze diepste duisternis blijft de Paaskaars branden. We zullen met Hem verrijzen. Daarom is het zo belangrijk dat het Evangelie verder doorgegeven wordt, niet om leden voor onze club te winnen, maar wel om een alternatief aan te reiken voor de verdwazing van deze eeuw. Nog nooit is de technologie, de rijkdom, de economie zo snel gegroeid maar nog nooit was er zoveel honger, geweld en ellende in onze wereld. Is er wel communicatie in deze wereld van onbegrensde communicatie?  Of zijn we aangetast door het virus van het cynisme en de harteloosheid?

En het Woord gaat verder, al denken sommigen, de Kerk loopt leeg, straks sluiten ze de deuren en doet de laatste het licht wel uit. Op een dag zullen ze merken dat ze zelf helemaal verduisterd zijn. Wellicht gaat er dan Iemand met hen mee, een Onbekende die hen zal uitleggen waarover het gaat, ‘domme hopeloze mensen’ zal Hij zeggen, ‘weet je dan niet dat er licht is in de duisternis?’

Ik wens jullie van harte een zalige adventstijd. Dat de geboorte van de Heer alle duisternis uit je hart mag wegnemen. Dat de wereld in Hem nieuw leven mag ontvangen. Dat we mogen blijven geloven door alle twijfels en verwarring heen.

Van harte dank ook voor alle blijken van sympathie die ik dit jaar heb mogen ontvangen. ‘Deus é mais’, God is sterker dan onze gebrokenheid.

Abraço.

Pe. Frans

Tapiramutá, november 1999