|
HET VERHAAL VAN FRANS – 13
DE KLEINE DINGEN VAN ONS LEVEN 2
‘Ik kom het bruidsjapon halen’, gilt een stevige jongedame ‘Volgende zaterdag trouw ik namelijk in uw kerk.’ Ik weet wel van een trouw maar niets van een bruidsjapon. Ik leg aan de opgewonden huwelijkskandidate uit dat ik padre ben en geen kledingzaak. Van kleren weet ik omzeggens niets, alleen dat ze zo nu en dan eens moeten gewassen worden.‘Ach wat stom,‘ kirt het enthousiaste schepsel.‘Ik ben hier duidelijk verkeerd, ik moet bij de zusters zijn.‘ En weg is het wilde wezen. Ik blijf beduusd achter. Wat krijgen we nog allemaal over de vloer. Irmã Renata lost het mysterie op. De parochie bezit namelijk twee bruidsjaponnen die aan toekomstige bruiden worden uigeleend. De meeste bruiden kunnen geen nieuwe uitzet betalen en komen vestimentaire hulp halen bij de parochie. De bruidegom vindt altijd wel een oplossing, leent ergens een fris hemd bij vrienden, maar de bruid heeft het lastiger. Er is een bruidsjapon voor stevige en een bruidsjapon voor smallere exemplaren beschikbaar. Daar de meeste Baianas tot het stevigere soort behoren is het omvangrijkste bruidsjapon bijna altijd besproken. Vandaar de drukte en de opwinding in mijn huis. Straks verkopen we de pastorie nog aan de Trois Suisses.
---
Vanmorgen is de wereld groen en stinkt het alom . Ik weet niet wat te denken. Gisteravond leek alles nog gewoon, het plafond, de kleerkast, mijn schoenen, niets aan de hand. Vanmorgen overal groene schimmel, ‘mofo’, op plafond, kleren, schoenen, alles vochtig en klam en een indringende, vieze geur. Ik moet vervaarlijk hoesten. Er is vast griep op komst. Dat is hier altijd zo in de winter, zegt Carmelinha, je moet je huis meer verluchten, padre, anders raak je die schimmel nooit kwijt. Ik haal een product uit de winkel van Jaime, Antimofo Vedacit. Jaime heeft allerhande Anti-dinges in zijn zaak, Anti-umidade, tegen het vocht, Anti-cupim tegen de termieten, Anti-formiga tegen de mieren, Anti-dengue tegen de muggen. Dat belooft hier, mijn eerste winter in Tapiramutá, met allemaal ‘anti-dinges’. Eerst de schimmel met een harde borstel verwijderen en daarna alles goed insmeren met Anti-mofo luidt zijn advies. Jaime lacht breeduit, ach die ‘estrangeiro’. Operatie anti-mofo is begonnen. Gans mijn inboedel wordt eerst naar de tuin gesleept. Gelukkig is de kamer waar de computer staat niet door mofo aangetast. Heb ik dat even goed bekeken, geen mofo in mijn belangrijkste vertrek! Dat komt goed uit want Irmã Zélia is op bezoek om met de computer te leren werken. Ze helpt met de verhuis. Er hangt overal een groene mist in de kamers. We gaan wel buitenhuis eten, werpt Zélia op, in de kilo-zaak daar is het goedkoop. Ik hou niet erg van mofo op de bonen. Na de operatie anti-mofo neem ik opgelucht een stortbad. Het water kleurt groen en ik moet extra shampoo aanwenden om mijn haren van de schimmelresten te bevrijden. En opnieuw hoesten en niezen en een zwaar hoofd.
De dag daarop wordt de ramp voltrokken, de ‘Tiazinha’ heeft mij in haar greep. Tiazinha, de’ kleine tante ‘, zo wordt de griep dit jaar genoemd. Tiazinha is ook de naam van een nogal pesterig dametje op de TV die graag de mannen plaagt. Vandaar de naam van deze nieuwe griep. Koorts, keelpijn, hoesten, gewrichtspijnen enzovoort, een waar kreng deze Tiazinha. Bijna een maand lang heeft ‘de kleine tante’ mij getergd. Ik raak wat in paniek want er zijn al bezoekers voor mij geland in Salvador, Fredje, Pierre, Chris en Gilbert. En de griep wil maar niet wijken. Gelukkig worden mijn bezoekers goed opgevangen door de collega’s . Een welkomstgroet op het vliegveld van Salvador is er voor mij niet bij. Volgende winter neem ik beslist wraak op alle mofo’s en alle Tiazinhas. Wacht maar engerds, alle antidinges van Jaime gooi ik op jullie kop. Daarzie!
---
Ik woon in de Travessa 31 de Março nummer 34. Veel straten worden in Brasil met een datum aangeduid. Wat hadden we dan op 31 maart? Dat was de dag van de militaire staatsgreep, zegt irmã Renata bitter. Nadien hebben we 21 jaar dictatuur en verdrukking doorstaan. Bijna alle straten van Tapiramutá zijn naar bandieten uit die tijd genoemd. We hebben hier ook de rua Presidente Médice, de ergste van al. Tijdens zijn ambtsperiode werden ontelbare mensen gefolterd. Ik zou wel liever meteen in de dahlialaan of in de madeliefjeslaan gaan wonen. Dat kan voorlopig niet in deze stad. Maar eens gaan de bloemen hier ook bloeien, com certeza.
Padre Frans
September 1999
|
