|
ZONDAG 10 JULI 2011 15DE ZONDAG A
EEN ZAAIER GING UIT OM TE ZAAIEN
Vandaag en de komende zondagen lezen wij enkele parabels van Jezus over het Rijk der hemelen. Wanneer Jezus iets te verkondigen had, vertelde Hij meestal een verhaal. Matteüs zegt zelfs dat Hij alleen maar sprak in de vorm van verhalen of parabels.
Vandaag beginnen wij met de bekende gelijkenis van de zaaier en het zaad.
Omdat er ook in ons leven rotsgrond en distels aanwezig zijn ogen die niet zien, oren die niet horen mogen wij dankbaar zijn om Gods barmhartigheid, die nooit aflaat.
Op zekere dag verliet Jezus zijn huis en ging aan de oever van het meer zitten.Toen verzamelde zich bij Hem een menigte zo talrijk,dat Hij in een boot moest stappen om daar plaats te nemen,terwijl de hele menigte langs het strand bleef staan. Hij sprak tot hen over vele dingen in gelijkenissen.
Eens zo begon Hij ging een zaaier uit om te zaaien.Bij het zaaien viel een gedeelte op de wegen de vogels kwamen het opeten.
Een ander gedeelte viel op de rotsachtige plekken, waar het niet veel aarde had; het schoot snel op omdat het in ondiepe grond lag.Toen de zon was opgekomen,kreeg het te lijden van de hitte, zodat het verdorde bij gebrek aan wortel.
Weer een ander gedeelte viel onder de distels en deze schoten op, zodat het verstikte.
Een laatste gedeelte tenslotte viel op goede grond en leverde vrucht op: deels honderd-, deels zestig-, deels dertigvoudig.
Wie oren heeft, hij luistere.
---
Zo dikwijls iemand het woord van het Koninkrijk wel hoort maar niet begrijpt, komt de boze en rooft weg wat gezaaid ligt in zijn hart; dat is hij die op de weg gezaaid is.
Die op rotsachtige plekken werd gezaaid, is hij die het woord hoort en het terstond met blijdschap opneemt: maar hij heeft geen wortel geschoten, hij leeft bij het ogenblik, en als hij omwille van het woord onderdrukt of vervolgd wordt, komt hij onmiddellijk ten val.
Die gezaaid werd tussen distels is hij die het woord wel hoort, maar dit wordt door de zorgen van de wereld en de begoocheling van de rijkdom verstikt en zo blijft het zonder vrucht.
Maar die in goede aarde werd gezaaid, is hij die het woord hoort en begrijpt en daarom vrucht draagt; bij de een is de opbrengst honderdvoudig, bij een ander zestigvoudig en bij een ander dertigvoudig.
(Matteüs 13,1-9.19-23)
ALS DE ZIELE LUISTERT
Het Woord van de Heer is een wonder Woord.
Soms brengt het troost,
soms klinkt het hard
of is het veel gevraagd.
Wij leren het kennen, dit woord van God:
eerst en meest in de Bijbel,
maar ook in de natuur, en in de mens bij ons:
in de oorspronkelijke zuiverheid van Gods schone schepping,
evenzeer als in een zachte hand,
een teder gebaar,
een stil gebed.
Wij kunnen het zeker ook leren kennen
door de concrete omstandigheden van ons leven:
welk Woord wil de Heer vandaag tot mij spreken,
wat wil Hij vandaag van mij vragen,
in dit gebeuren, in deze mens?
Heer Jezus,
maak ons tot mensen, die luisterbereid zijn,
ge-HOOR-zaam aan het Woord,
dat Gij spreekt,
ge-HOOR-zaam aan U,
het mensgeworden Woord van God,
dat Gij zijt. Amen.
Heer,
laat mij als een zaaier
door de velden van het leven gaan.
Ik wil geen onkruid zaaien,
geen ééndagsbloemen,
maar graan dat de diepste honger
van de mensen stilt.
Geef in mijn handen, Heer,
het graan van uw liefde,
en toon mij het veld waarop ik zaaien mag.
Met uw genade zal ik gaan, Heer,
uw liefde zaaien in de smalle voren
van het mensenhart.
Laat mij elk avond huiswaarts keren,
moe, met lege handen misschien,
maar met een rotsvast vertrouwen
dat het kiemen en het rijpen van het graan
in uw handen ligt.
Wil, Heer, mij geven
wat een goede zaaier nodig heeft:
een groot geloof, een rustig hart,
een eindeloos geduld
en veel, zeer veel edelmoedigheid. Amen.
J. Delmotte
|
