DEEL 11-- NA MEER DAN 60 JAAR UFO-ONDERZOEK NOG STEEDS ANGST OM DE WAARHEID.

3. De N.A.S.A. en UFO’s.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Je vraagt je misschien net als ik af welke belangstelling het “NATIONAL AERONAUTICS and SPACE ADMINISTRATION (N.A.S.A.)” toonde voor de UFO-problematiek. Wel, we moeten ons tevreden stellen met het volgende perscommuniqué:

Geen enkele tak van de overheid  van de Verenigde Staten is actueel betrokken met of verantwoordelijk voor onderzoeksprojecten naar de mogelijkheid van vergevorderde, intelligente aliën beschavingen op andere planeten of voor onderzoeken naar Unidentified Flying Objets (UFOs). De U.S. luchtmacht (USAF) en de National Aeronautics and Space Administration (NASA) hadden bij tussenpozen, onafhankelijke onderzoeken naar de mogelijkheid van aliën leven op andere planeten. Hoedanook, geen van deze studies bracht feitelijk bewijs aan het licht dat leven buiten onze planeet bestaat, noch dat UFO’s verbonden zijn met buitenaardse ruimtetuigen. Van 1947 en 1969 onderzocht de luchtmacht UFO-meldingen. In 1977 werd de N.A.S.A. gevraagd om de mogelijkheid te onderzoeken voor de hervatting van het UFO-onderzoek. Na het bestuderen van alle beschikbare feiten, stelde ze vast dat er geen winst te halen was bij verder onderzoek, omdat er geen aanwezigheid was van tastbaar bewijs.

In oktober 1992 kreeg de NASA de opdracht om een gedetailleerde zoektocht te starten naar artificiële radiosignalen van andere beschavingen onder de noemer NASA TOWARDS OTHER PLANETARY SYSTEMS (T.O.P.S.) – HIGH RESOLUTION MICROWAVE SURVEY (H.R.M.S.) PROGRAM. Dit project is beter bekend onder de algemene naam SEARCH for EXTRATERRESTRIAL INTELLIGENCE PROJECT (S.E.T.I.). Het H.R.M.S. ontdekte geen enkel bevestigd signaal tot het stopgezet werd. Niettemin werd een soortgelijk werk verder gezet door particuliere groepen en door academische instituten. Het “SEARCH for EXTRATERRESTRIAL INTELLIGENCE INSTITUTE (S.E.T.I. instituut) in MOUNTAINVIEW, CALIFORNIA, verving effectief het project van de overheid. Ze namen zelfs het signaal uitzendend systeem in bruikleen van de N.A.S.A.. Het SETI instituut, een nonprofit coörporatie, verricht onderzoek in een aantal area’s, inbegrepen alle wetenschappelijke en technologische aspecten van astronomie en planetaire wetenschappen, chemische evolutie, de ontstaan van het leven, de biologische evolutie en de culturele evolutie. Tijdens meerdere ruimtemissies rapporteerden de NASA-astronauten verschijnselen, die niet direct verklaarbaar waren. Niettemin kon de NASA op elk ogenblik bepalen dat de waarnemingen niet als “ABNORMAAL” konden beschouwd worden in de omgeving van de ruimte.

De USAF-onderzoeken van 1947 tot 1969 bestudeerden UFO’s onder de noemer van Project Blue Book. Het project, met zijn hoofdkwartier in de luchtmachtbasis van Wright-patterson werd op 17 december 1969 stopgezet.

Van het geheel van 12.618 onderzochte UFO-rapporten uiit Blue Book, bleven 701 gevallen “ONGEÏDENTIFICEERD”.

De beslissing om de UFO-onderzoeken te beëindigen was gebaseerd op een rapport, opgesteld door de Universiteit van COLORADO. Het rapport droeg de naam “SCIENTIFIC STUDY of UNIDENTIFIED FLYING OBJETS”. Verder was er een evaluatie van het rapport door de National Academy of Science, de besluiten van voorgaande UFO-studies en de ervaring van de luchtmacht met het onderzoeken van UFO-rapporten in de 40’, 50’ en 60’jaren. Als een eindconclusie van ervaring, onderzoek en studies sinds 1948, luiden de vaststellingen als het volgt:

1) geen enkel UFO-rapport, onderzocht en geëvalueerd door de luchtmacht vormde ooit een bedreiging voor de nationale veiligheid;

2) er was geen enkel bewijs voorgelegd of ontdekt door de luchtmacht, dat een UFO-rapport met het label “unidentified” technologische ontwikkelingen of principes voorstellen buiten de grenzen van de moderne, wetenschappelijke kennis;

3) er was geen bewijs dat aanduidde dat de meldingen, gecatalogeerd als “unidentified” buitenaardse ruimtetuigen waren.

Met het stopzetten van  Project Blue Book werd de USAF richtlijn voor het instellen en het controleren van het onderzoeksprogramma en de analyse van UFO’s vernietigd. Dokumentatie, betreffende het vroegere Project Blue Book onderzoek werden permanent ondergebracht naar het “MODERN MILITARY BRANCH, NATIONAL ARCHIVES and RECORD SERVICE” in WASHINGTON, DC 20.408. Deze data en files blijven beschikbaar voor publieke onderzoeken en analysen.

Sinds het stopzetten van Blue Book is er geen enkel incident gebeurd dat de hervatting van het UFO-onderzoek door de V.S. overheid kan verrechtvaardigen. Sinds het einde van Blue Book is noch de NASA, noch de luchtmacht betrokken in dagdagelijks  UFO-onderzoek, noch  in het herzien  van artikels over UFO’s , noch  in het evalueren van schetsen van UFO-type ruimtetuigen of het aanvaarden van verslagen van UFO-waarnemingen of toepassingenvoor het gebruik  op gebied van onderzoek naar luchtveschijnselen.

Je dient aan te nemen dat er weinig aanduidingen in de Majestic-Projecten staan van betrokkenheid van de kant van de medewerkers van de NASA in het UFO-onderzoek. Ondanks het feit dat een aantal astronauten vreemde, UFO-achtige verschijnselen tijdens hun ruimtemissies signaleerden, is het niet verwonderlijk dat de NASA dezelfde houding aanneemt als de luchtmacht en die van Project Blue Book. Vragen die je zeker dient te stellen is: ZOU DE USAF OF DE NASA ALLE VERWOORDEN OF GEBORGEN KENNIS – indien ze die bezitten – PUBLIEK BEKEND MAKEN AAN DE GANSE WERELD EN ZO EEN EVENTUELE TECHNOLOGISCHE VOORSPRONG UIT DE HAND GEVEN?  Of zouden ze alleen al uit militair standpunt deze kennis voor zichzelf houden in de optiek hun spitstechnologische voorsprong verder uit te bouwen? Ik denk dat iedere persoon met een beetje gezond verstand en logisch denken, snel een antwoord zal vinden op deze vragen. In deze kontekst begrijp je ook vlug alle initiatieven en pogingen van de USAF om het UFO-fenomeen belachelijk te maken en te ontkennen...

4. De luchtmacht, het “General Accounting Office”, MOGUL-ballonnen en Crash- Test DUMMIES.

Op 8 juli 1947 gaf de bevelhebber van luchtmachtbasis van Roswell, New Mexico een perscommuniqué vrij, waarin de berging van een “neergestortte vliegende schotel” aangkondigd werd. Dezelfde avond werd deze aankondiging door Generaal RAMEY van de 8° luchtmachtafdeling in FORT WORTH, TEXAS tegengesproken.  De officieren van de luchtmachtbasis, die steun verzorgden aan de “kernbom”-vliegtuigeskadron, zagen eenvoudig  een neergestortte weerballon met zijn radar aan voor een vliegende schotel... De pers slikte deze uitleg en het incident werd gedurende 30 jaar vergeten.

In 1978 vond de Amerikaanse UFO-onderzoeker Stanton FRIEDMAN met een beetje geluk een hoofdgetuige, de vroegere majoor Jesse MARCEL terug. Hij stond in voor de veiligheid op de basis. Hij was het die de restanten van het neergestortte “object” op de crashsite borg.  Hij verklaarde nogmaals aan de onderzoeker dat de geborgen materialen zeer vreemd waren en op niets bekends leken. Sinds deze verklaring hebben vele onderzoekers hun aandacht op dit incident gericht en een aantal getuigen teruggevonden.

De theorie van de gecrashste UFO kunnen wij baseren op drie sleutelelementen: primo het perscommuniqué van de luchtmachtbasis; secundo getuigenissen over de vreemde materialen, terugevonden op de crashsite en tertio getuigenissen over de ontdekking van het object en lichamen nabij Roswell.

Een vraag die snel bij mij opkomt over dit perscomminiqué is: hoe is het mogelijk dat deze officieren van een elitekorps (= bewakers van de eerste kernbommen!) zo een domme, onhandige fout konden maken? Vanzelfsprekend als wij de luchtmacht geloven, maar het voorval enkel erger te maken door hun dramatische aankondiging, tegenstrijdig met de opgelegde regels van militaire geheimhouding, voor dewelke dit elitekorps specifiek getraind was...

Om de controversie en de geruchten tegen te gaan, die het zogenaamde Roswell-incident omringen, die blijven leven en weigeren uit te doven, publiceerde de luchtmacht in de 1990 ‘ jaren twee onderzoeksrapporten met de betrekking van Juli 1947. De volgende woorden komen  uit het perscommuniqué van de luchtmacht over het eerste rapport, gepubliceerd in 1994 als  antwoord op een onderzoek, gelanceerd door het GENERAL ACCOUNTING OFFICE – het onderzoeksorgaan van het Congres. Het onderzoek van de G.A.O. kwam als een direct resultaat op vragen, gesteld door de latere Afgevaardigde van NEW MEXICO, Steven SHIFF

Volgens het kolosale, bijna 1000 bladzijde tellend rapport van de luchtmacht, “The ROSWELL REPORT = FACT vs. FICTION in the NEW MEXICO DESERT, 1994” waren de gevonden brokstukken in ROSWELL waarschijnlijk van een spionage MOGUL ballon. Deze ballon hoorde bij een Top Secret leger-luchtmachtinstrument, bedoeld om de militaire van de V.S. te helpen bewijs van nucleaire testen van de Sovjets te ontdekken.. In 1994 verklaarde de luchtmacht dus dat de gevonden brokstukken het resultaat waren van de crash van een “trein” van 20 à 30 weerballonnen, vastgemaakt aan één lijn, met de code naam “MOGUL“ en gelanceerd in WHITE SANDS. Onderzoekers toonden later aan dat deze uitleg niet klopte, want de officieren van Roswell zouden geen moeilijkheid hebben om dergelijke brokstukken en instrumenten, zoals een ballastreservoir, een elektrische batterij, een radiozender of een “sonbuoy”, die sterk op een zuivere, metalen kan, te erkennen. Maar geen enkel van deze hogervermelde instrumenten werd op de crashsite van Roswell teruggevonden...

Maar wat dan te zeggen over de rapporten over Aliën lichamen? In 1997 wijdde de luchtmacht uit over dit aspect van het Roswell-incident in een dokument met als titel “The ROSWELL REPORT: CASE CLOSED!”:

            Dit rapport handelt over de resultaten van dit grondig onderzoek en

identificeert de vermoedelijke bronnen van de verklaringen van “aliën

lichamen” in Roswell. Tegenstrijdig met de beweringen, lijken veel van de

verslagen beschrijvingen van ongeklassificeerde en wijdgepubliceerde

wetenschappelijke prestaties van de luchtmacht. Andere beschrijvingen van

de “lichamen” lijken actuele incidenten te zijn tijdens de welke leden van de

luchtmacht gedood werden of gekwetst raakten tijdens hun dienst.

De besluiten zijn: “Activiteiten van de luchtmacht, die over een periode van vele jaren plaatsvonden, werden bevestigd en nu voorgesteld gebeurd te zijn tijdens de twee à drie dagen in juli 1947. De waargenomen “Aliëns” in de woestijn van New Mexico waren actueel antropromorfistische (= op mensen lijkende of menselijke eigenschappen toegeschreven) houten testdummies (= poppen), die door de V.S. luchtmacht  omhoog gebracht werden in grote hoogte bereik ballons voor wetenschappelijke onderzoek. Doel van dit onderzoek was deze dummies te laten neerstorten zonder het openen van de valscherm en zo het impact nagaan voor gecrashste piloten...

Deze “ongewone” militaire activiteiten in de woestijn van New Mexico waren dus hoge altitude onderzoeksballonnen, gelanceerd endie verborgen operaties inhielden. Rapporten van militaire eenheden, die altijd snel lijken aan te komen bij de crash van een “vliegende schotel” om het object en de “bemanning” terug te vinden en te bergen, waren actueel nauwkeurige beschrijvingen van luchtmachtpersoneel, geëngageerd in de bergingsoperaties van deze antropromorfistische dummie(s)...

Verklaring over de “Aliën lichamen” in het Roswell legerluchtmacht veldhospitaal waren heel waarschijnlijk  een combinatie van twee gescheiden incidenten:

1. een KC-97 vliegtuig ongeluk in 1956, waarbij 11 leden van de luchtmacht  het leven verloren en;

2. een bemande ballonongeval in 1959, waarbij tweeluchtmachtpiloten gewond raakten.

Dit rapport is gebaseerd op nauwkeurige onderzoek met goede dokumentatie, gesteund door officiële aantekeningen, technische rapporten, op film vastgelegde gebeurtenissen, foto’s en interviews met individuen, betrokken bij deze gebeurtenissen.

Ondanks de poging van de luchtmacht om de controversie rond het Roswell-incident en de gebeurtenissen in diskrediet te brengen en het zich toeëigenen van de bevindingen van de G.A.O. (= Genaral Accounting Office) mislukten. Hun standpunt dat de getuigen verschillenden incidenten, zoals het neerstorten van de MOGUL-ballon, het neerstorten van een vliegtuig, het neerstorten en bergen van dummies wordt niet door iedereen zomaar kritiekloos aanvaard. De luchtmacht trekt op dergelijke wijze de geloofwaardigheid van alle betrokken getuigen van het Roswell-incident in twijfel, door te verklaren dat de getuigen herinneringen van verschillende gebeurtenissen door elkaar haalden en samenvoegden tot één verhaal... De Amerikaanse onderzoeker Walter HAUT legt dit spitsvondig uit “ Je moet echt een dummie zijn om geen dummie te erkennen!”

Het is zinvol een aantal sleutelfactoren op te tekenen.Vooreerst bezitten de bewuste MOGUL-ballonnen geen ongewone karakteristieken, zoals deze beschreven door de verschillende getuigen van de gebeurtenis van Roswell. Ten tweede leidde het crash-dimmie-experiment in de woestijn van New Mexico volgens de luchtmacht tot de mythe over geborgen “aliën lichamen”. Maar deze testen werden voor de 1950’ jaren niet uitgevoerd! Ten derde, tijdens de loop van het onderzoek leerde de G.A.O. dat alle administratieve nota’s (aantekeningen) van het Roswell legervliegveld van maart 1945 tot december 1949 en alle uitgaande boodschappen van de basis van oktober 1946 tot december 1949 op een onverklaarbare wijze vernietigd waren. Héél toevallig, vind je niet...

Het Roswell raadsel gaat nog steed verder, ondanks de beste inspanningen van de luchtmacht om deze zaak te laten rusten. Persoonlijk vind ik toch bizar dat de luchtmacht in functie van de vooruitgang van particuliere onderzoekers en het vinden van getuigen hun verklaringen al meerdere malen aanpaste... Het enige positieve aspect van deze laatste rapporten van de luchtmacht is dat ze geen andere méér aanvaardbare verklaringen naar voren brachten, zoals de crash van een geheim testtoestel, of van een raket of van een atoombommenwerper...

De legende gaat verder. In zijn boek “BODY SNATCHERS in de DESERT –The Horrible Truth at the Heart of the Roswell Story” van de Britse Ufoloog Nick REDFERM van 2005, haalt deze schrijver zeer vreemde dingen aan. In het kort, volgens deze schrijver  bouwden  de Amerikanen een experimenteel toestel, geboren uit de revolutionaire luchtonderzoeken van de HORTEN broeders uit Duisland. Dit toestel deed zijn testvluchten vanuit WHITE SANDS, NEW MEXICO. Volgens Redferm bevonden zich aan boord van dit toestel een aantal fysisch gehandicapte personen, bevrijd uit de Japanse labo’s van  Eenheid 731 en gebruik werden voor een geheim en verwarrend experiment. Doel was om te proberen  beter de gevolgen te  begrijpen van een met kernenergie aangedreven vlucht op de bemanning... Dit experiment eindigde tijdens een eerste vlucht met een crash in White Sands en een aantal bemanningsleden kwamen om. Begin 1947 volgde een tweede vlucht met een soortgelijk toestel vanaf White Sands. Nu was het toestel ook vastgemaakt aan een hoge altitude ballon, gebaseerd op de FUGO-ballons , ontwikkeld door de Japanners tijdens de Tweede Wereldoorlog. Nu werd het toestel bestuurd door een aantal Japanse medewerkers, specifiek getraind voor deze opdracht, maar het toestel crashste nabij de Foster Ranch, Roswell, nadat het in een zware storm terecht was gekomen en geraakt door de bliksem...

Het materiaal van het experimenteel toestel, de materialen van de ballon en de lichamen van de bemanningsleden werden op een ultrageheime wijze geborgen en achter een rookgordijn van een gecrashste vliegende schotel verborgen. Volgens Redferm zijn het deze incidenten die later zouden leiden naar de legende van het Roswell incident... Hij heeft zijn boek over Roswell kunnen schrijven, dank zij de informatie die hij ontving van 1996 tot 2003 via insiders, die vanzelfsprekend anoniem willen blijven.

Dit scenario van Redferm lijkt nog bizarder en gruwelijke dan al de voorgaande verhalen... Het laatste woord is hierover zeker nog niet gevallen. Zoals jezelf kan lezen en besluiten, is dit misschien de zoveelste poging van de luchtmacht om door het geven van disinformatie zo de ware achtergrond achter het ROSWELL-incident verder in discrediet te brengen en te ridiculiseren...

15-03-2012 om 13:28 geschreven door Herman