Dit is ons nieuw hondje Kira, een kruising van een waterhond en een Podenko. Ze is sinds 7 februari 2024 bij ons en druk bezig ons hart te veroveren. Het is een lief, aanhankelijk hondje, dat zich op een week snel aan ons heeft aangepast. Ze is heel vinnig en nieuwsgierig, een heel ander hondje dan Noleke.
This is our new dog Kira, a cross between a water dog and a Podenko. She has been with us since February 7, 2024 and is busy winning our hearts. She is a sweet, affectionate dog who quickly adapted to us within a week. She is very quick and curious, a very different dog than Noleke.
DEAR VISITOR,
MY BLOG EXISTS ALREADY 12 YEARS AND 9 MONTHS.
ON 06/03/2024 MORE THAN 1.940.230
VISITORS FROM 134 DIFFERENT NATIONS ALREADY FOUND THEIR WAY TO MY BLOG.
THAT IS AN AVERAGE OF 400GUESTS PER DAY.
THANK YOU FOR VISITING MY BLOG AND HOPE YOU ENJOY EACH TIME.
The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld In België had je vooral BUFON of het Belgisch UFO-Netwerk, dat zich met UFO's bezighoudt. BEZOEK DUS ZEKER VOOR ALLE OBJECTIEVE INFORMATIE , enkel nog beschikbaar via Facebook en deze blog.
Verder heb je ook het Belgisch-Ufo-meldpunt en Caelestia, die prachtig, doch ZEER kritisch werk leveren, ja soms zelfs héél sceptisch...
Voor Nederland kan je de mooie site www.ufowijzer.nl bezoeken van Paul Harmans. Een mooie site met veel informatie en artikels.
MUFON of het Mutual UFO Network Inc is een Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in alle USA-staten en diverse landen.
MUFON's mission is the analytical and scientific investigation of the UFO- Phenomenon for the benefit of humanity...
Je kan ook hun site bekijken onder www.mufon.com.
Ze geven een maandelijks tijdschrift uit, namelijk The MUFON UFO-Journal.
Since 02/01/2020 is Pieter ex-president (=voorzitter) of BUFON, but also ex-National Director MUFON / Flanders and the Netherlands. We work together with the French MUFON Reseau MUFON/EUROP.
ER IS EEN NIEUWE GROEPERING DIE ZICH BUFON NOEMT, MAAR DIE HEBBEN NIETS MET ONZE GROEP TE MAKEN. DEZE COLLEGA'S GEBRUIKEN DE NAAM BUFON VOOR HUN SITE... Ik wens hen veel succes met de verdere uitbouw van hun groep. Zij kunnen de naam BUFON wel geregistreerd hebben, maar het rijke verleden van BUFON kunnen ze niet wegnemen...
17-03-2024
Baba Vanga's 2024 predictions🔮 And We All Know They Will Come True, UFO Sighting News.
Baba Vanga's 2024 predictions🔮 And We All Know They Will Come True, UFO Sighting News.
Satellite Measurements Show That Global Carbon Emissions are Still Rising
According to the Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) Sixth Assessment Report (AR6), human activities have significantly impacted the planet. As global greenhouse gas emissions (mainly carbon dioxide) have continued to increase, so too have global temperatures – with severe ecological consequences. Between 2011 and 2020, global surface temperatures rose by an estimated 1.07 °C (2.01 °F) above the average in 1850–1900. At this rate, temperatures could further increase by 1.5 to 2 °C (2.7 to 3.6 °F) in the coming decades, depending on whether we can achieve net zero by 2050.
Unfortunately, the data for the past year is not encouraging. According to the 2023 Global Carbon Budget (GCB), an annual assessment of Earth’s carbon cycle, emissions in 2023 continued to rise by 1.1 percent compared to the previous year. This placed the total fossil fuel emissions from anthropogenic sources at 36.8 billion metric tons (over 40 US tons) of carbon dioxide, with an additional 4.1 billion metric tons (4.5 US tons) added by deforestation, extreme wildfires, and other sources. This trend indicates we are moving away from our goals and that things will get worse before they get better!
Carbon budgets are essential for assessing humanity’s impact on the planet and implementing mitigation strategies. The budget quantifies how much carbon was added to the atmosphere from fossil fuel use, land-use change, and other factors relative to how much carbon was removed by the planet’s carbon cycle. This refers to how our planet and its ecosystems recycle carbon, which keeps carbon dioxide levels in our atmosphere within certain parameters and ensures temperatures remain stable over time.
For eons, this balance was maintained by photosynthetic plants, organisms, and Earth’s oceans, which absorbed CO2 from the atmosphere. Meanwhile, geological forces (i.e., mantle convection) sequestered it in the Earth’s crust as carbonate rocks. Since the Industrial Revolution, fossil fuel consumption has sharply increased, which has become exponentially worse since the mid-20th century. In addition, the growth of global populations since the 19th century has also seen a commensurate increase in land clearance and ecological destruction.
In short, emissions increased rapidly while Earth’s natural sequestration mechanisms were simultaneously being disrupted. The Global Carbon Budget was established to analyze these trends and prepare reports that inform organizations and help guide climate policy development. This year’s report relied on several data sources, the most notable of which were inventories of emissions collected by governments and energy agencies. Satellite data was provided by NASA’s Orbiting Carbon Observatory-2 (OCO-2) instrument to estimate the flux of carbon between the land and atmosphere.
CO2 concentrations have increased from 278 parts per million (ppm) in 1750 to 420 ppm in 2023. In addition to carbon emissions from transportation, power generation, and manufacturing, major contributors this year included the extreme wildfire season in Canada. The data also indicates that the average global surface temperature in 2023 was 1.2 °C (2.1 °F) warmer than the average for NASA’s baseline period (1951-1980), making it the hottest year on record. This is part of a trend where the past ten years (2014-2023) were either the hottest year on record or tied with another year during that same period.
Based on climate modeling and data from the Goddard Earth Observing System (GEOS), researchers at NASA also create visualizations that illustrate how carbon dioxide is produced and stored every year. The visualization below is based on the most recent full year of available information (2021) and includes data on vegetation, human population density, infrastructure, and wildfires to depict how carbon dioxide was added and removed from the atmosphere. The carbon dioxide emissions are color-coded based on source to show the two main contributors and removal systems.
These include fossil fuel emissions (yellow), burning biomass (red), land ecosystems (green), and the ocean (blue). The Earth’s crust and its oceans are both carbon sinks, meaning they remove more carbon from the atmosphere (and store it) than they emit. However, as the visualization shows, they can also be sources under certain circumstances, depending on the time and place. Surprisingly, the proportion of carbon dioxide that remains in the atmosphere (the airborne fraction) has remained remarkably stable over the past 60 years, even with the continued increase in anthropogenic greenhouse gas emissions.
However, scientists question whether and for how long that stability will continue. Ben Poulter, a co-author of the report and scientist at NASA’s Goddard Space Flight Center, summarized in a recent NASA press release:
“Emissions are heading [in] the wrong direction that we need to limit global warming. Amazingly, the ocean and land continue to absorb about half of the carbon we emit. Only about 44 percent of emissions stay in the atmosphere each year, slowing the rate of climate change, but causing ocean acidification and altering how land ecosystems function.”
In 2023, a study led by the National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) analyzed carbon storage in the ocean over two decades. Titled “Decadal Trends in the Oceanic Storage of Anthropogenic Carbon From 1994 to 2014,” this study indicated that this crucial carbon sink could be losing some of its storage capacity. The authors concluded that the ocean has likely slowed its absorption because it has already accumulated substantial amounts of CO2 and that changes in global ocean circulation (due to temperature increases) may be reducing the amount transferred from subsurface waters to the ocean floor.
The chart below, taken from the 2023 GCB report, illustrates how the absorption rates of carbon sinks have changed over time. The report also emphasizes how carbon dioxide emissions are declining slightly in some regions, including Europe and the United States, but are still rising globally. The countries with the largest increase in emissions in 2023 were India and China, reflecting the ongoing “economic miracle” these nations have undergone in recent decades. Based on these latest numbers, there is doubt that world governments will meet their climate goals, as spelled out in the Paris Agreement.
Signed in December 2015, delegates from the 196 signatory countries committed to keeping average global temperature increases “well below 2 degrees Celsius above pre-industrial levels” while “pursuing efforts to limit the temperature increase to 1.5 °C.” According to the GCB team, the current emissions level suggests that the planet’s current carbon budget for keeping temperatures within this range is running out. They also claim that, at present, “there is a 50 percent chance global warming will exceed 1.5°C consistently in about seven years.”
While it may not sound like a lot, this represents an average increase (both annually and globally), and the difference between these two scenarios is stark. As the IPCC explained in its A6 report, an increase of 1.5 °C would lead to more extreme weather (heavy rains and severe flooding), mass die-offs, and the extinction of many animal species. It would also mean that 8% of all farmland and 3 to 41% of fisheries worldwide would be lost due to increased famine and disruption to Earth’s oceans. These risks increase sharply with an average increase of 2 °C, with the projected extinction of up to 18% of all species on land.
Above all, it is important to note that this is not the worst-case scenario. According to the AR6 report, a temperature increase of 4 °C (7.2 °F) would result in irreversible damage to the planet and its species:
“[M]ass mortalities and extinctions are expected that will irreversibly alter globally important areas, including those that host exceptionally rich biodiversity such as tropical coral reefs and cold-water kelp forests and the world’s rainforests. Even at lower levels of warming of 2°C or less, polar fauna (including fish, penguins, seals, and polar bears), tropical coral reefs and mangroves will be under serious threat.”
Data collected by NASA and other federal agencies are now available through the recently launched U.S. Greenhouse Gas Center. This multi-agency effort consolidates information from observations and models to provide decision-makers with one location for data and analysis.
Food fan reviews America's wackiest MCDONALD'S - from the UFO-themed Roswell restaurant and ultra-lavish eatery inside a New York MANSION to Orlando outpost that serves McPizza and McPasta
Food fan reviews America's wackiest MCDONALD'S - from the UFO-themed Roswell restaurant and ultra-lavish eatery inside a New York MANSION to Orlando outpost that serves McPizza and McPasta
Dylan Huynh from California set of on a McNugget filled adventure
He visited five of the country's wackiest outlets in a bid to rank the 'coolest'
The trip started in New Mexico +9where there is a UFO-shaped McDonald's
From an alien theme to a one-of-a-kind pizza, a foodie has lifted the lid on what the most unique McDonald's restaurants in America have to offer.
Dylan Huynh from California set of on a McNugget filled adventure to visitfive of the country's wackiest outlets in a bid to rank which one is the 'coolest McDonald's ever.'
In a YouTube video documenting his trip, he starts his journey in Roswell, New Mexico, where he checks into a McDonald's shaped like a UFO with 'little alien statues' installed outside.
Inside the restaurant, he says it 'actually feels like you're in a UFO' with 'metal plated walls' and even an 'astronaut Ronald McDonald' hanging from the ceiling.
Dylan Huynh from California set of on a McNugget filled adventure to visit five of the country's wackiest McDonald's. He starts his journey at a UFO shaped eatery in Roswell, New Mexico
Inside the restaurant, he says it' actually feels like you're in a UFO' with 'metal plated walls'
In the main dining area, Dylan found an 'astronaut Ronald McDonald' hanging from the ceiling
The colonial era McDonald's, dubbed the McMansion, is set in a 19th-century former farmhouse in Hyde Park, New York
As he opens the 'fancy door' and steps inside, Dylan is shocked by the interiors with a 'grand staircase leading up to the second floor' and exposed wooden beams in the ceiling
Dylan Huynh from California set of on a McNugget filled adventure to visit five of the country's wackiest outlets:
UFO-themed restaurant in Roswell, New Mexico: 'Feels like you're in a UFO'
The McMansion in New York state: 'Pretty to look at but not fun'
World's largest McDonald's in Orlando, Florida: 'Sells McPasta and McPizza'
McDonald's HQ in Chicago: 'The global menu rotates every three months'
CosMc in Illinois: 'Menu designed to boost your mood into the stratosphere'
In terms of the food, Dylan didn't find anything unusual, so he opted for a portion of 20 chicken McNuggets and a McFlurry. Both got his seal of approval.
Before leaving, he snapped a photo with a 'cool alien statue' and bought something from the gift shop.
Next up, Dylan heads to what he deems the 'world's fanciest McDonald's.'
The classical building was saved from being knocked down by local activists and it was given landmark status.
In his YouTube video, Dylan reveals that it became a McDonald's in 1991.
As he opens the 'fancy door' and steps inside, he is shocked by the interiors with a 'grand staircase leading up to the second floor' and exposed wooden beams in the ceiling.
He adds: 'It literally feels like I'm inside someone's house, a very rich person's house.'
Along with a fancy door, he found 'fancy lights, fancy windows, fancy plants, even the trash cans were fancy.'
While he was impressed by the regal interiors, Dylan wasn't so enthused about the ambience. He found the restaurant seemed very empty, with 'no kids' and 'just fancy looking old people.'
As he sits down he says: 'I don't know how to explain this but I feel very uncomfortable in this McDonald's. I feel like I have to whisper.
The third stop on Dylan's whirlwind tour is the world's largest McDonald's, which is located in Orlando, Florida
The sprawling restaurant, which opened in 1975, has a floor area of more than 19,000ft
Dylan reveals that the world's largest McDonald's is 'the only McDonald's in the world that sells the McPasta and the McPizza'
The pizza also gets his seal of approval, despite the floppy base not filling him with high hopes
'I'm just going to go right out and say it. I am not having that much fun at this McDonald's.'
After finishing a portion of chicken McNuggets, Dylan leaves the restaurant with the farewell message: 'Goodbye world's fanciest McDonald's you are pretty to look at but very weird.'
The third stop on Dylan's whirlwind tour is the world's largest McDonald's, which is located in Orlando, Florida.
The sprawling restaurant, which opened in 1975, has a floor area of more than 19,000ft and along with a restaurant, it has a 22ft tall play area and an arcade with more than 100 games.
Dylan reveals that it is also 'the only McDonald's in the world that sells the McPasta and the McPizza.'
As he walks through the restaurant, he points out some woodfired pizza ovens and he even passes an aquarium.
In terms of his food order, Dylan goes to town and spends $64 on a spread of treats including 'the usual chicken McNuggets,' an Oreo McFlurry, the McPasta and the McPizza.
Continuing on his quest, Dylan visits the McDonald's global headquarters in Chicago where they offer a global menu of their delicacies from around the world
Before he orders, the food experts says his initial impression of the restaurant is that it is 'very clean' and 'very modern,' with 'people wearing suits in the kitchen'
When he visits, he decides to order a 'BBQ bacon stack' burger from the UK
A 'filet-o-shrimp' burger from Japan gets the thumbs up from Dylan
Out of the three items, he deems the Korean salted caramel McFlurry with Oreo the winner and he puts in a plea for it to come to the states
He says the colorful bowl of tortellini he orders is 'a lot better' than he expected and he adds that it 'might be better than Olive Garden.'
The pizza also gets his seal of approval, despite the floppy base not filling him with high hopes.
After having a fill and boxing the remnants up, Dylan heads to the arcade to play some games and he spends $120 on a gaming card.
Lastly, he heads to the play area to test out the 'infamous big yellow slide.'
Summing up the world's largest McDonald's he says: 'This place is the exact opposite from the McMansion. The McMansion was dull, gray and quiet [but] this McDonald's was very lively, very colorful and definitely not quiet.'
Continuing on his quest, Dylan visits the McDonald's global headquarters in Chicago where they offer a global menu of their delicacies from around the world.
Before he orders, the food experts says his initial impression of the restaurant is that it is 'very clean' and 'very modern,' with 'people wearing suits in the kitchen.'
When it comes to the HQ's menu, Dylan explains that 'since McDonald's operates in over 118 countries, the global menu rotates every three months to highlight different locations.'
When he visits, he decides to order a 'BBQ bacon stack' burger from the UK, a 'filet-o-shrimp' burger from Japan and a salted caramel McFlurry with Oreo from Korea.
Lastly, Dylan makes his way to the new restaurant CosMc, which is also located in Illinois
The brand - which launched in December 2023 and is named after McDonald's alien mascot from the 1980s and early 1990s - offers a range of colorful slushes, iced teas and coffees
He orders a s'mores cold brew which he deems 'pretty nice,' and a portion of hash browns which he says is 'nice' but on the smaller side
Lastly he tests a drink, which he asked the drive-thru attendant to surprise him with. He tells viewers that it the 'radioactive red' drink features 'popping boba' beans in it
Out of the three items, he deems the Korean invention the winner and he puts in a plea for it to come to the states.
He concludes: 'Even though McDonald's started in America every other country has a better menu than the American one.'
Lastly, Dylan makes his way to the new restaurant CosMc, which is also located in Illinois.
The brand - which launched in December 2023 and is named after McDonald's alien mascot from the 1980s and early 1990s - offers a range of colorful slushes, iced teas and coffees with names such as the Sour Cherry Energy Burst and Turmeric Spiced Latte.
As he nears the new concept restaurant Dylan says: 'It's technically a drive-thru... but from the pictures it looks very, very exciting.
'According to the CosMc website their menu is supposed to be otherworldly and it's designed to boost your mood into the stratosphere. I don't even know what that means but I'm excited about it.'
He orders a s'mores cold brew which he deems 'pretty nice,' a portion of hash browns which he says is 'nice' but on the smaller side, and an Oreo McFlurry, which he says always takes him back to his childhood.
Lastly he tests a drink, which he asked the drive-thru attendant to surprise him with.
He tells viewers that it the 'radioactive red' drink features 'popping boba' beans in it and a lemon and as he tastes it he winces in response to its sour taste.
Following his epic journey across America, Dylan crowns the world's biggest McDonald's in Florida as the winning restaurant, with its unique restaurant-style dishes and big yellow slide.
Miniature Cyprinid Fish Can Produce Sounds over 140 dB, Ichthyologists Say
Miniature Cyprinid Fish Can Produce Sounds over 140 dB, Ichthyologists Say
Danionella cerebrum, a translucent fish species of only 12 mm length, produces high amplitude sounds exceeding 140 dB (re. 1 µPa, at a distance of one body length) — comparable to a jet engine during take-off in 100 m distance.
Danionella cerebrum has a pair of extrinsic, indirect sonic muscles that house the drumming cartilage. When a sonic muscle contracts, the fifth rib is pulled anteriorly and builds tension as it pulls the cartilage. The sudden release of the cartilage causes it to rapidly strike the swim bladder, producing a short, loud pulse. A burst of pulses is generated with either bilaterally alternating or unilateral muscle contractions. In sum, this mechanism enables loud and stereotyped sounds that can be elicited in structured sequences, making it a unique solution for acoustic communication and ultrafast skeletal motion in vertebrates surpassing the limitation of muscle contraction speed. Image credit: Ralf Britz, Senckenberg Natural History Collections.
“The snapping shrimp can generate a popping sound of up to 250 dB with its claws,” said Dr. Ralf Britz, an ichthyologist at the Senckenberg Natural History Collections.
“The mating calls of the flightless kakapo reach 130 dB, and elephants can produce noise of up to 125 dB with their trunks.
“Fishes, on the other hand, are generally considered to be rather quiet members of the animal kingdom.”
“However, there are certain fish species that can be surprisingly loud. For example, the male plainfin midshipman fish attracts its females with an audible vibrato of around 100 Hz and 130 dB.”
In the new study, Dr. Britz and his colleagues examined Danionella cerebrum, a miniature teleost fish with the smallest known vertebrate brain.
“This tiny fish can produce sounds of over 140 dB at a distance of 10 to 12 mm — this is comparable to the noise a human perceives of an airplane during take-off at a distance of 100 m and quite unusual for an animal of such diminutive size,” Dr. Britz said.
“We tried to understand how the fish manages this and what mechanisms are responsible for this achievement.”
Using a combination of high-speed video, micro-computed tomography, gene expression analysis, and finite difference methods, the researchers found that Danionella cerebrum males possess a unique sound-generating apparatus that includes drumming cartilage, a specialized rib, and a fatigue-resistant muscle.
“This apparatus accelerates the drumming cartilage with a force of over 2,000g and shoots it against the swim bladder to produce a rapid, loud pulse,” Dr. Britz said.
“These pulses are strung together to produce calls with either bilaterally alternating or unilateral muscle contractions.”
Due to its small size and lifelong optical transparency, Danionella cerebrum is an emerging model organism in biomedical research.
The species is native to shallow and turbid waters of Myanmar.
“We assume that the competition between the males in this visually restrictive environment contributed to the development of the special mechanism for acoustic communication,” Dr. Britz said.
The study’s results challenge the conventional notion that the speed of skeletal movement in vertebrates is limited by muscle movement.
“Understanding the extraordinary adaptation of Danionella cerebrum expands our knowledge of animal locomotion and highlights the remarkable diversity of propulsion mechanisms in different species,” the authors said.
“This contributes to a broader understanding of evolutionary biology and biomechanics.”
“The sounds produced by other Danionella species have not yet been studied in detail; it would be interesting to learn how their mechanism of sound production differs and how these differences relate to evolutionary adaptation.”
“In combination with its lifelong transparency, the genus Danionella offers a unique opportunity to compare the neural mechanisms underlying the sound generation between the different species.”
The study was published in the Proceedings of the National Academy of Sciences.
Verity A.N.O. Cook et al. 2024. Ultrafast sound production mechanism in one of the smallest vertebrates. PNAS 121 (10): e2314017121; doi: 10.1073/pnas.2314017121
Microplastics zijn overal. Ze zijn op de meest afgelegen plaatsen gevonden; bij zeedieren die in de diepste loopgraven van de oceaan leven, begraven in zee-ijs op Antarctica, en in drinkwater over de hele wereld. Deze fragmenten worden via een aantal verschillende kanalen verspreid en nu worden ze ook in het menselijk lichaam aangetroffen. Nu besmetting onvermijdelijk wordt, is het tijd om de effecten van deze vervuilende stof op zowel het milieu als onze fysieke gezondheid te leren kennen en volledig te begrijpen.
Bekijk de volgende galerij-foto's en ontdekt de waarheid over microplasticvervuiling .
Kleine stukjes plastic Uit een onlangs vrijgegeven onderzoek is gebleken dat flessenwater honderdduizenden ‘nanoplastics’ bevat. Deze kleine fragmenten zijn slechts 100 nanometer (of minder) groot.
Nanoplastics Nanoplastics zijn alomtegenwoordig in stedelijke wateren. Ze hebben verschillende kenmerken in vergelijking met microplastics, en vanwege hun omvang is het zelfs nog moeilijker om ze te analyseren.
Flessen water Een gemiddelde liter plastic fles water bevat volgens onderzoekers van Columbia en Rutgers in de VS bijna een kwart miljoen nanoplasticfragmenten.
Onderzoek De onderzoekers ontdekten dat een groot deel van de consumptie uit de waterfles zelf kwam, en het is onbekend of dit een ernstig risico voor de volksgezondheid met zich meebrengt.
WHO-bevindingen In 2019 concludeerde de Wereldgezondheidsorganisatie dat er niet genoeg bewijs was om aan te tonen dat de consumptie of het inademen van microplastics een risico vormde.
WHO-bevindingen Ze waarschuwden echter dat deeltjes die kleiner zijn dan 10 micrometer meer dan waarschijnlijk biologisch zullen worden opgenomen, en riepen op tot een vermindering van de plasticvervuiling.
Microplastics in voedsel Maar onze blootstelling aan microplastics beperkt zich niet alleen tot het water dat we drinken. Ze worden ook verspreid op landbouwgrond, om uiteindelijk in het voedsel dat we eten terecht te komen.
Microplastics in landbouwgrond Uit een analyse uit 2022 bleek dat het rioolslib dat wordt gebruikt om gewassen te bemesten bijna 20 miljoen hectare Amerikaanse landbouwgrond heeft vervuild.
Riolering Het is ook bewezen dat de 'forever chemicaliën', oftewel PFA's (per- en polyfluoralkylstoffen), en microplastics die in het slib worden aangetroffen, elk jaar de Europese landbouwgronden vervuilen.
Plastic in elke hap Of we het ons nu realiseren of niet, elke hap die we nemen kan microplastics bevatten. Plastic lijkt zich het meest op te hopen in de wortels van groenten, dus wortelen, radijsjes en rapen kunnen grotere hoeveelheden bevatten dan bijvoorbeeld groene bladgroenten.
Microplastics in de longen In 2022 ontdekten wetenschappers voor het eerst microdeeltjes in menselijke longen en bloed. De ontdekking onderstreepte de urgentie van de noodzaak om alternatieven voor plastic te vinden.
Consumentenproducten De bron van de microplastics die in het menselijk lichaam worden aangetroffen varieert, maar consumentenproducten zoals plastic flessen, textielvezels (vooral in polyester) en voedselverpakkingen die in de oceaan, de lucht, zeevruchten en zelfs zout worden aangetroffen, zijn de meest waarschijnlijke bronnen.
Consumptie Er wordt aangenomen dat Amerikanen dagelijks ongeveer 126 deeltjes microplastics consumeren en 132 deeltjes microplastics inademen. Terwijl de meeste hiervan door de darmen gaan en het lichaam verlaten, blijven andere in kleine hoeveelheden achter en hopen zich op.
Afbraak van microplastics Microplastics zijn gemaakt van giftige, schadelijke verbindingen zoals weekmakers, stabilisatoren, vulstoffen en smeermiddelen die tientallen jaren lang niet worden afgebroken.
Afbraak van microplastics Er wordt uitgebreid onderzoek gedaan om te bepalen wat de langetermijneffecten van deze microplastics in het lichaam zullen zijn, gezien hun langzaam afbrekende karakter.
BPA BPA, een veel voorkomende chemische stof die in plastic wordt gebruikt, is een bekende hormoonontregelaar (hormoonsysteemverstoorder), en veel bedrijven produceren nu BPA-vrij plastic. Maar het is niet de enige.
Kankerverwekkend Veel andere chemicaliën in kunststoffen zijn ook hormoonontregelaars en kankerverwekkend. Chronische ziekten zoals hartziekten en diabetes houden verband met de uitstoot van deze chemicaliën.
Sterk bewerkte voedingsmiddelen Microplastics breken af van grotere stukken plastic en komen via het productie- en opslagproces in voedsel terecht. Hoe beter het voedsel is bewerkt, hoe groter de hoeveelheid microplastics die erin zit.
Onvermijdelijk? Hoewel er stappen zijn die we als individu kunnen nemen om onze consumptie van microplastics terug te dringen, maakt de populatie microplastics het consumeren ervan in een of andere vorm onvermijdelijk.
Productiebedrijven Miljoenen tonnen microplastics worden geproduceerd door productiebedrijven, om vervolgens in watermassa’s te belanden die over de hele wereld circuleren
Plastic vervuiling Grotere kunststoffen die in waterlichamen worden aangetroffen, worden door de zon afgebroken tot kleine kunststoffen die in de drinkwatervoorziening terecht kunnen komen.
De waarheid over recycling Het merendeel van het plastic dat voor recycling wordt verzonden, wordt niet gerecycled. Veel van de plastic flessen en tassen die worden verzonden, belanden uiteindelijk op een stortplaats.
Overmatig gebruik van plastic In het dagelijks leven is onze afhankelijkheid van plastic verpakkingen verbazingwekkend. Vooral voedselverpakkingen zijn overbodig: groenten en fruit hoeven niet in plastic verpakt te worden, maar vaak wel.
Regulatie In de VS is de afgelopen jaren bezuinigd op de regelgeving en het milieubeschermingsbeleid. Deze zullen van invloed zijn op de toekomst van de consumptie van microplastics.
Kleren Een andere mogelijke manier waarop microplastics door het lichaam kunnen worden opgenomen, is via kleding. Vaak zal goedkoper gemaakte kleding een hoger gehalte aan synthetische materialen bevatten. Hierdoor lopen mensen met een lager inkomen een groter risico op dit soort besmettingen.
Biologisch afbreekbare kunststoffen Het kan lang duren voordat biologisch afbreekbare kunststoffen uiteenvallen, zelfs jaren. Meestal vallen ze uiteen in kleinere stukjes, in plaats van chemische componenten. Dit soort producten zou het plasticprobleem kunnen verergeren.
Glazen flessen Glas is gemaakt van silica, dat een grotere ecologische voetafdruk heeft dan drankkartons en aluminium blikjes. Hoewel hun recyclingpercentage hoger is, is het een complexe kwestie: de productie van glas kan leiden tot landverslechtering en verlies aan biodiversiteit.
De toekomst? Onderzoekers hebben gekeken naar bacteriën en schimmels die zich voeden met plastic en deze materialen kunnen afbreken. Er is een soort keverlarve gevonden die polystyreen verslindt. Ook worden chemische behandelingen en waterfiltratiesystemen onderzocht die microplastics kunnen verwijderen.
Ontdek de verborgen kanten van deze bekende dieren, verschijnselen en objecten In ons dagelijks leven beoordelen we dieren, zaken en objecten vaak op hoe ze er (op het eerste gezicht) uit zien, zonder er al te veel over na te denken. Het is echter belangrijk om te onthouden dat wanneer we iets vanuit een ander perspectief bekijken ons beeld dat we erbij hebben volledig kan veranderen.
Neem even de tijd om je te vergapen aan deze fascinerende foto's die er ongetwijfeld voor zullen zorgen dat je op een andere manier naar de werkelijkheid kijkt. Klik verder om te beginnen.
De stenen hoofden op Paaseiland Vaak wordt gedacht dat de stenen hoofden op Paaseiland alleen hoofden zijn. Het blijkt echter dat het gewoon lichamen zijn die deels onder de grond zitten!
De donkere kant van de maan Vanuit dit perspectief lijkt het alsof de achterkant van de maan de grote, donkere basaltvlaktes mist die we aan de kant die we vanuit de aarde kunnen zien meteen herkennen.
Baby-flamingo's Baby-flamingo's zijn als ze geboren worden niet roze. Ze krijgen felrode melk uit het bovenste deel van het spijsverteringskanaal van hun ouders en hun veren worden roze naarmate ze ouder worden.
De gele pitjes in aardbeien Een aardbei is eigenlijk geen vrucht, maar een opgezwollen weefsel van de bloembodem. De kleine gele zaadjes die het bevat zijn de 'werkelijke' vruchten.
De onderkant van leliebladeren Onder het blad van een waterlelie loopt een netwerk van stengels en buizen die verbonden is met openingen aan de bovenkant van het blad. Via dit netwerk kan het blad zuurstof opnemen en doorgeven.
De binnenkant van de toren van Pisa Van binnenuit lijkt het niet alsof hij scheef staat, toch? Daarom worden de meeste foto's van de buitenkant genomen!
De top van de Mount Everest In plaats van dat het een prachtig, vredig beeld biedt in het blauw en wit, is de top van de Mount Everest nu bedekt met vlaggen.
De echte 'Baby Driver' Spoiler alert! Hoewel het voor degenen die de film 'Baby Driver' gezien hebben misschien leek alsof er echt een auto bestuurd werd, was het niet de acteur Ansel Elgort die dat deed. Het was namelijk een stuntman die het voertuig bediende vanuit een soort cabine die er bovenop was geplaatst, terwijl de acteurs werden gefilmd.
De maanopkomst gezien vanuit de ruimte Dit is wat je ziet als je aan boord van een spaceshuttle bent, 285 km boven de aarde, op het moment dat de zon onder gaat en de maan tevoorschijn komt. De bruine laag die je ziet is de tropopauze, die de grens vormt tussen de troposfeer en de stratosfeer. Het lijkt net alsof het universum een 'niet storen'-bordje heeft neergezet!
De onverwachte fans van 'My Little Pony' Hoewel de tv-serie op jonge meisjes is gericht, komen elk jaar ongeveer 10.000 mannen tussen de 18 en 30 jaar samen op BronyCon om zich te verkleden als hun favoriete personages en om te genieten van een sfeer van vriendelijkheid, acceptatie en liefde!
Het werkelijke licht van een vuurtoren De Fresnel-lens wordt vaak in vuurtorens gebruikt omdat deze schuin licht opvangt en daardoor vanaf een grotere afstand zichtbaar is.
IJshaar Dit bijzondere verschijnsel, dat aan suikerspin doet denken, groeit op dood hout aan de hand van schimmels. Hierbij ontstaat er een zachte, harige ijsstructuur dat 's nachts tevoorschijn komt en weer verdwijnt als het wordt blootgesteld aan licht.
Een poollicht gezien vanuit de ruimte Poollichten zijn fascinerende natuurverschijnselen van groen licht in de bovenste lagen van de aardatmosfeer. Ze worden gevormd door een een samenspel tussen geladen deeltjes en het magnetische veld van de aarde. Hier bevinden ze zich boven de poolgebieden van onze planeet.
Een doorzichtige huid De glaskikker komt in de Zuid-Amerikaanse regenwouden voor. Tot op de dag van vandaag weten wetenschappers nog steeds niet waarom ze een volledig doorzichtige huid hebben gekregen. Je kunt echt echt letterlijk alles zien...
Hoe bakstenen worden gelegd Dit is een machine die bakstenen aanlegt om straten te maken en veel mensen weten misschien niet eens dat deze uit ons eigen land komt! In andere landen vragen mensen zich af waarom niet iedereen dit zo doet...
De roofdieren met de grootste tanden hebben ze maar aan één kant Wist je dat potvissen (haast) geen tanden in hun bovenkaak hebben? Ze hebben alleen (zichtbare) tanden in de onderste holtes. Het zijn geen grote bijters, maar ze kunnen wel reuzeninktvissen naar binnen slurpen.
Een schelp van agaat Agaat is een soort mineraal, maar hier is de stof in de holtes van een schelp gegroeid en is de schelp omgevormd tot deze prachtige steen.
Duizenden jaren in één foto De Ierse Dún Briste is een 45 meter hoge brandingspilaar die duizenden jaren oud is, zoals je kunt zien aan de bijzondere strepen. Bovenop liggen er nog steeds overblijfselen van oude huizen!
Het puntje van de staart van een olifant Als we aan een olifant denken, zien de meesten van ons dit multifunctionele deel van zijn lichaam over het hoofd. Het wordt gebruikt om te communiceren, zich te oriënteren en ook om vervelende vliegen weg te slaan.
Een albino-wasbeer Wasberen lijken doorgaans met hun zwart-witte uiterlijk op een inbreker, maar albino-wasberen zijn net gloeiende neonreclames met de tekst: 'Op heterdaad betrapt'!
Voetafdrukken van dinosaurussen Deze voetafdrukken van theropoden (soort dinosaurussen), die werden ontdekt in Thailand en de Verenigde Staten, zijn meer dan 100 miljoen jaar oud. Veel mensen vergeten dat dinosaurussen niet alleen in 'Jurassic Park' voorkwamen.
Een winkelcentrum na Black Friday Verlaten winkelcentra zien er behoorlijk angstaanjagend uit zonder het bizarre koopgedrag van klanten... of is het juist andersom?
Atlantic current shutdown is a real danger, suggests simulation
Atlantic current shutdown is a real danger, suggests simulation
The most detailed computer model run so far shows that melting ice sheets could cause the collapse of the major ocean current that warms Europe, but it's still unclear how likely this is to happen
Is there a serious risk of the Atlantic current that warms Europe slowing to a halt as the planet heats up? Yes, according to the most detailed computer simulation run so far – but the likelihood of this scenario is still very uncertain.
“We’ve demonstrated with our current setup that it is indeed possible,” says René van Westen at Utrecht University in the Netherlands.
At present, warm water that is extra salty due to evaporation flows north from the tropics along the surface of the Atlantic Ocean, keeping Europe much warmer than it would otherwise be. As this water cools, it sinks because its high salinity increases its density. It then flows back to the tropics and into the southern hemisphere along the ocean bottom.
This is known as the Atlantic meridional overturning circulation, or AMOC. Studies of past climate suggest that episodes of dramatic cooling around Europe during the past 100,000 years or so are linked to a slowdown or complete shutdown of the overturning current – a so-called tipping point, where small changes can make a system flip into a different state.
The cause is thought to be the melting of ice sheets. If lots of fresh water enters the North Atlantic, it reduces the salinity and thus density of surface water, meaning less of it sinks.
But modelling this has proved tricky. Most simulations of a shutdown involve adding unrealistically large quantities of fresh water all at once. And in some recent simulations with more advanced models, no shutdown has occurred, leading some to doubt whether this is a potential tipping point at all.
Now van Westen’s team has done the most sophisticated simulation so far, requiring a total of six months on the Netherlands’ national supercomputer, called Snellius. That was very expensive, he says.
Unlike in previous simulations, the team added fresh water gradually, rather than in one go. This produced a positive feedback that amplified the effect: as less water sank because of the reduced salinity, less salty water flowed north, reducing salinity still further.
This eventually shut down the overturning circulation, causing temperatures to rise in the southern hemisphere, but plummet in Europe. For instance, in the model, London cools by 10°C (18°F) on average and Bergen in Norway by 15°C (27°F). Other consequences include local sea level rises in places such the US East Coast.
What’s more, some of the changes seen in the model ahead of the collapse correspond with changes being seen in the real Atlantic in recent decades.
However, to produce this collapse, the researchers had to run the model for 2500 years. And they had to add a huge amount of freshwater – less than in previous simulations, but still around 80 times more than is currently entering the ocean as Greenland’s ice sheet melts. “So that is absurd and not very realistic,” says van Westen.
Moreover, the simulation didn’t involve any global warming. The team now plans to rerun the simulation to include it.
While the model suggests it will take a lot of fresh water and many centuries to halt the overturning circulation, there are several reasons to think climate models underestimate the risk of non-linear changes like the Atlantic tipping point, says Ditlevsen.
Climate models have to divide the world into large cubes to make computations feasible, which has a smoothing effect, he says. The models are also tuned based on how well they simulate the 20th-century climate, when there was a linear relationship between greenhouse gas emissions and the resulting changes, which might not hold true in the future.
“We should expect the models to be less sensitive than the real world,” says Ditlevsen.
Samengevat. Wetenschappers van de Universiteit Utrecht hebben een kritiek klimaatkeerpunt gemodelleerd dat grote delen van Europa in een diepe vrieskou zou kunnen dompelen, veel eerder dan gedacht. Dit keerpunt betreft de instorting van de AMOC, een belangrijke stroming in de Atlantische Oceaan, die warm water naar het noorden brengt en het weer in Europa mild houdt.
De ineenstorting van deze stroming zou wereldwijd het weer veranderen, met Europa als zwaarst getroffen regio. Het scenario benadrukt de urgentie van klimaatonderzoek en de noodzaak voor proactieve aanpassingen om potentiële catastrofale gevolgen te beperken.
Op dit moment stroomt warm water dat extra zout is door verdamping vanuit de tropen langs het oppervlak van de Atlantische Oceaan naar het noorden, waardoor Europa veel warmer blijft dan het anders zou zijn.
Men schat dat de AMOC nu al 15% zwakker is dan in 1950. Volgens het Britse Met Office “suggereren klimaatmodellen dat de AMOC in de 21e eeuw zal verzwakken naarmate de broeikasgassen toenemen.
De studie wijst op smeltende ijskappen als mogelijke oorzaak voor deze ineenstorting door veranderingen in zoutgehalte en temperatuur, wat de dichtheid van water beïnvloedt.
De langzame afname van de AMOC zou in minder dan een eeuw kunnen leiden tot een plotselinge instorting, iets wat voorheen als een theoretisch concept werd beschouwd.
Mogelijke totale instorting tussen 2025 en 2095
Zoom in.Recent onderzoek suggereert dat klimaatverandering de stroming van de AMOC vertraagt, met een mogelijke totale instorting tussen 2025 en 2095.
Het Nederlandse team heeft geavanceerde modellering gebruikt om vroege waarschuwingssignalen van dit kantelpunt te identificeren. Dat leidt tot nieuwe inzichten in de stabiliteit van de AMOC.
Zoom out.Een ineenstorting zou leiden tot bijna onomkeerbare klimaateffecten op menselijke tijdschalen, met name voor Europa, waar temperaturen drastisch kunnen dalen.
Er is een dringende behoefte aan meer onderzoek om een duidelijker tijdsbestek vast te stellen, inclusief modellen die toenemende niveaus van CO2 en globale opwarming omvatten.
De auteurs roepen op tot “het beste hopen maar op het ergste voorbereid zijn” door te investeren in onderzoek voor betere schattingen van kantelpunten, het beoordelen van potentiële impact en het ontwikkelen van aanpassingsstrategieën
Russische onderzoekers hebben in 2018 een bijzondere ontdekking gedaan. Toen de onderzoekers regenwormen ontdooiden die al 40.000 jaar bevroren zaten in een Siberische ijslaag, begonnen ze opnieuw te bewegen en zelfs te eten.
De uitleg hiervoor is een extreme vorm van cryptobiose. Dit is een overlevingsstrategie waarbij een organisme onder extreme omstandigheden toch overleeft.
De wetenschappers vrezen nu dat ook andere organismen die tot nu toe steeds bevroren waren in de permafrost, opnieuw tot leven kunnen komen. Daarbij kunnen mogelijks ook bacteriën en zelfs dodelijke virussen naar boven komen.
De ontdooiing van de permafrost is een gevolg van de steeds toenemende klimaatopwarming.
Van de hoogste toppen van de Himalaya tot helemaal op Antarctica, overal worden microplastics teruggevonden. Niet gek dus dat ze ook in ons lichaam belanden. Nieuw onderzoek laat zien dat de impact daarvan mogelijk een stuk groter is dan gedacht.
Er is al veel onderzoek gedaan naar microplastics in het milieu en hun negatieve effecten op zeeleven, maar er was tot op heden nog relatief weinig bekend over de mogelijke gezondheidsrisico’s bij zoogdieren. Daarom heeft de Amerikaanse professor Jaime Ross de neurologische effecten en ontstekingsreacties in het lichaam van muizenbestudeerd. De dieren kregen verschillende doses microplastics binnen via het drinkwater, waarna Ross en haar team van de University of Rhode Island de opeenhoping van microplastics in verschillende organen en andere weefsels van de muizen onderzochten. Al snel bleek dat de microplastics overal in het lichaam waren doorgedrongen, waardoor vooral bij de oudere labmuizen het gedrag duidelijk veranderde.
“Wij bouwen voort op eerder onderzoek, waaruit is gebleken dat deze microplastics vrij bewegen door het milieu en zich opstapelen in het menselijk lichaam. Er is echter nog erg weinig bekend over de gezondheidseffecten van microplastics, zeker bij zoogdieren”, legt Ross uit. “Dit heeft ertoe geleid dat onze groep de biologische en cognitieve consequenties van blootstelling aan microplastics is gaan bestuderen.”
Vreemde bewegingen en gedrag De onderzoekers dienden drie weken lang verschillende hoeveelheden microplastics toe aan jonge en oude muizen via het drinkwater. Naderhand zagen zij allerlei gedragsveranderingen bij de dieren en wijzigingen van biomarkers in de lever en de hersenen, die gelinkt zijn aan het immuunsysteem. De labmuizen gingen vreemd bewegen en gedroegen zich apart. De wetenschappers linkten dit gedrag aan dementie bij mensen. Bij de oudere dieren waren deze dingen nog duidelijker te zien dan bij de jonge proefdieren. “We vonden dit heel opvallend. Dit waren helemaal geen hoge doses microplastics, maar toch zagen we na een korte periode al duidelijke veranderingen”, zegt Ross.
“Niemand weet precies wat deze microplastics in het lichaam doen en hoe lang ze er achterblijven. We willen graag meer weten over de gevolgen van microplastics in het menselijk lichaam op latere leeftijd. Ben je dan vatbaarder voor systeemziekten (aandoeningen waarbij het afweersysteem ontregeld is en het eigen lichaam aanvalt, red.)? Kan je lichaam de microplastics makkelijk weer uitscheiden? Reageren lichaamscellen verschillend op deze gifstoffen?” vraagt de wetenschapper zich af.
Door de bloed-hersenbarrière heen De onderzoekers sneden de labmuizen open en bestudeerden allerlei verschillende weefsels, waaronder de hersenen, lever, nieren, het spijsverteringsstelsel, het hart, de milt en de longen. De microplastics waren in alle organen doorgedrongen, zelfs in de hersenen. Ook werden ze in de urine en uitwerpselen gevonden. “Aangezien we de microplastics in ons experiment via het drinkwater toedienden, hadden we wel verwacht dat we de gifstoffen in het maagdarmstelsel, de lever en de nieren zouden terugvinden”, vertelt Ross.
“Maar dat de microplastics ook in het hart, de longen en de hersenen zaten, maakt duidelijk dat ze het spijsverteringsstelsel kunnen verlaten en elke hoek van het lichaam kunnen bereiken. Het is heel lastig voor stoffen om door de bloed-hersenbarrière heen te breken – dit is een beschermingsmechanisme om virussen en bacteriën tegen te houden – maar het blijkt een peulenschil voor deze plasticdeeltjes om tot diep in het breinweefsel door te dringen.”
Minder van het cruciale eiwit GFAP Het lijkt erop dat de microplastics in de hersenen ervoor zorgen dat er minder van het cruciale eiwit GFAP wordt aangemaakt. “Een lager GFAP-niveau is gelinkt aan de eerste fases van neurodegeneratieve ziekten, zoals Alzheimer en depressie”, vertelt Ross. “We waren erg verrast om te zien dat de microplastics in de hersenen verantwoordelijk waren voor een verandering in GFAP-aanmaak.” Dit is een van de belangrijkste onderwerpen voor het vervolgonderzoek. “We willen beter begrijpen hoe het kan dat plasticdeeltjes het zelfhelend vermogen van het brein aantasten en hoe blootstelling aan microplastics kan leiden tot neurologische stoornissen en ziekten, zoals Alzheimer”, besluit Ross.
In the summer of 2023, Carlos Guana, a wildlife filmmaker and storyteller, and Phillip Sternes, a biology doctoral student at the University of California Riverside, set out on an expedition off the central coast of California to film great white sharks and other wildlife in the Pacific waters near Santa Barbara.
On July 9, 2023, while operating his Mavic 3 Pro aerial drone approximately a quarter mile off the coast of Carpinteria, California, Guana spotted something striking and beautiful moving beneath the ocean surface.
Although the creature was familiar in appearance—a small, almost ghostly pale white shark—neither Guana nor Sternes immediately recognized what the drone’s camera had managed to capture at the time.
It wasn’t until later while rewatching the footage that they noticed something odd about the shark’s appearance.
“Upon close examination of video and photos, the individual’s pale color appears to be a thin white film covering the shark,” Guana and Sternes would later write. “We noted that as the shark was swimming, the whitish film was being sloughed off.”
The infant great white shark Sternes and Gauna observed, as seen from the front
(Carlos Gauna/The Malibu Artist).
Although it seemed possible that the unusual film might have been caused by some kind of skin disorder that neither of the observers recognized, nor could it be found in the available literature on white sharks, a more likely possibility soon presented itself: this might be the remains of intrauterine material left over from the creature’s seemingly very recent birth.
If the latter were true, it would be an unprecedented sighting, given that what Guana and Sternes had filmed was likely a baby great white shark and the first of its kind ever captured on film.
“We enlarged the images, put them in slow motion, and realized the white layer was being shed from the body as it was swimming,” Sternes said in a recent statement about their discovery.
Now, their discovery has been reported in a new paper that appeared in the Environmental Biology of Fishes journal.
Great whites are among the most famous shark species, partially due to their famous, monstrous depiction in films like Jaws. Despite the attention the species has received, many things about them remain mysterious to ocean scientists.
Guana, who is known online as The Malibu Artist, has filmed these and other species of sharks in locations all over the world, documenting an impressive amount of footage of the creatures where they are often shown swimming frighteningly close to beachgoers.
His footage of these enigmatic ocean predators has racked up millions of views online, but the new images could offer scientists new clues about one of the most perplexing mysteries involving great white sharks.
“Where white sharks give birth is one of the holy grails of shark science,” Guana said in a statement. “No one has ever been able to pinpoint where they are born, nor has anyone seen a newborn baby shark alive.”
“There have been dead white sharks found inside deceased pregnant mothers,” Guana says, “But nothing like this.”
The suspected newborn great white shark, observed from the side
(Carlos Gauna/The Malibu Artist).
Like mammals, young great sharks are born live, and it is believed that they might feed on unfertilized eggs while still in the embryonic stage, along with a milky substance secreted within the uterus of the mother that provides additional nourishment.
It is the remnants of this intrauterine milk that Sternes and Guana believe they observed on the shark they filmed last July.
Other key observations also point to the likelihood that what they filmed represents the first imagery of a baby great white shark. While filming in the area, the pair observed several very large—and potentially pregnant—female great whites nearby.
By comparison, the small shark they captured in imagery with Guana’s drone is very small, and its appearance and behavior both suggest a very young creature—perhaps as little as a day, or even just a few hours old.
Also of interest is that the coastal waters of central California had already been put forward in the past as a potential birthing location for great whites. Hence, the pup that Guana and Sternes observed was in the right place, and at the right time, to be a likely match for a newborn great white.
White sharks are a protected species, although Guana and Sternes note in their paper that fishermen do sometimes inadvertently catch these sharks, some of which may die resulting from stress or injuries.
If the central California coast is indeed a breeding ground for white sharks, as opposed to waters much further offshore, as some past studies have suggested, then a greater level of management may be required to help ensure the conservation of the species and their habitat.
Ultimately, Guana and Sternes write that their aerial drone footage “has provided shark science with another interesting set of information,” adding that “future drone observations of sharks in this area will greatly improve our knowledge and understanding of white shark life history.”
Their recent paper, “Novel aerial observations of a possible newborn white shark (Carcharodon carcharias) in Southern California,” can be read online here, along with additional imagery of the white shark they observed in July 2023.
Wetenschappers zien het nog minstens net zo somber in als een jaar geleden: de doemdagklok blijft ook in 2024 hangen op 90 seconden voor middernacht. En daarmee bevinden we ons – net als in 2023 – nog altijd dichter bij de ondergang van planeet en mensheid dan in de zeven decennia hiervoor het geval was.
Dat heeft het Bulletin of the Atomic Scientists zojuist bekend gemaakt. De organisatie boog zich over de situatie in de wereld en kan niet anders dan concluderen dat deze in het afgelopen jaar nauwelijks verbeterd is en de dreiging dat we de planeet en/of onszelf vernietigen nog minstens net zo groot is als in 2023; het jaar waarin de doemdagklok (zie kader) op een ongeëvenaarde 90 seconden voor 12 werd gezet. En dus blijft de klok ook in 2024 op 90 seconden voor 12 staan.
Wat is de doemdagklok? De doemdagklok werd in 1947 in het leven geroepen om in één oogopslag weer te kunnen geven in hoeverre de mensheid erop afstevent de planeet (en misschien zelfs zichzelf) te vernietigen. Daarbij wordt de klok steevast op een aantal minuten voor middernacht gezet, waarbij middernacht dus symbool staat voor de apocalyps. In de tijd dat de doemdagklok geboren werd – kort na de Tweede Wereldoorlog – vreesde men sterk dat de inzet van kernwapens de apocalyps zou inluiden. En bij het bepalen van de tijd op de doemdagklok werd in beginsel dan ook vooral gekeken naar de ontwikkeling van die wapens en de mate waarin landen dreigden met inzet ervan. Het resulteerde erin dat de doemdagklok in het jaar van oprichting – 1947 dus – op 7 minuten voor middernacht werd gezet, maar in 1953 – de Koude Oorlog was toen in volle gang – op 2 minuten voor 12 kwam te staan. Inmiddels zijn kernwapens lang niet meer de enige dreiging die in overweging wordt genomen alvorens de wijzers van de doemdagklok worden verzet. Zo wordt sinds 2017 bijvoorbeeld ook de dreiging van de catastrofale effecten van klimaatverandering meegenomen. Waar de wijzers van de doemdagklok temidden van al het tumult in de wereld op uitkomen wordt met enige regelmaat besproken binnen een speciaal comité – het Science and Security Board van het Bulletin of the Atomic Scientists – waarin vooraanstaande wetenschappers zitting hebben.
2023 Vorig jaar zetten wetenschappers de doemdagklok dus op 90 seconden voor middernacht. Dat was ongeëvenaard: nog nooit hadden de wijzers zo dicht bij middernacht gestaan. Het was vooral te wijten aan de oorlog in Oekraïne en het feit dat Rusland in het kader daarvan met enige regelmaat met de inzet van kernwapens dreigt.
Oorlogen en kernwapens Met het aanbreken van 2024 hebben wetenschappers zich opnieuw over de wereldwijde situatie gebogen, om vervolgens te bepalen of de wijzers van de doemdagklok al dan niet voor- of achteruit moesten worden gezet. Die overwegingen werden opnieuw overschaduwd door de oorlog in Oekraïne, maar ook door de in oktober vorig jaar uitgebroken oorlog in Gaza, zo laat de onderzoekscommissie in kwestie weten. Die laatstgenoemde oorlog kan zomaar leiden tot een grootschaliger conflict in de regio, met alle gevolgen van dien. Daarnaast hebben de onderzoekers grote zorgen over het feit dat landen als China en en Rusland druk bezig zijn om hun nucleaire wapenarsenalen te moderniseren en uit te breiden. Een nieuwe kernwapenwedloop ligt op de loer, zo waarschuwen ze.
Klimaat en AI Maar er zijn meer zorgen. Bijvoorbeeld over ons klimaat: 2023 was het warmste jaar ooit, waarin overstromingen, natuurbranden en andere klimaatgerelateerde rampen miljoenen mensen troffen. Ook zijn de onderzoekers bezorgd over de razendsnelle opkomst van kunstmatige intelligentie (KI): een ontwikkeling die de mensheid ten goede kan komen, maar voor hetzelfde geld ook kan bedreigen en op dit moment nauwelijks door overheden gecontroleerd wordt. “Vergis je niet,” zo benadrukt Rachel Bronson namens het Bulletin of the Atomic Scientists. “Dat de klok op 90 seconden voor middernacht blijft staan, wil niet zeggen dat de wereld stabiel is. In tegendeel zelfs. Het is de hoogste tijd voor overheden en samenlevingen wereldwijd om in actie te komen.”
Eerdere tijden In 2023 stond de klok op 90 seconden voor middernacht. En daarmee stond de mensheid er slechter voor dan in 2022 toen de klok op 100 seconden voor middernacht bleef hangen. Dat wetenschappers wel eens aanzienlijk optimistischer zijn geweest over het lot van de mensheid staat vast; in 1991 stond de klok nog op 17 minuten voor 12 en reflecteerde zo de rust die het einde van de Koude Oorlog had gebracht. Maar die rust was van korte duur. Want in de jaren die volgden, kropen de wijzers steeds iets dichter naar middernacht: van 14 minuten voor 12 in 1995 naar 7 minuten voor 12 in 2002. Nog eens tien jaar later staat de klok op 5 voor 12 en in 2018 komt deze op het niveau van het Koude Oorlogsjaar 1953, met een tijd van 2 voor 12. En in 2020 komt deze zelfs op een ongeëvenaarde 100 seconden voor middernacht te staan. Een droevig record dat in 2023 dus alweer verbroken wordt en ook in 2024 standhoudt.
Reële dreiging En zo schetst de doemdagklok al jaren een weinig rooskleurig beeld. Maar tegelijkertijd zijn we er gewoon nog. Het roept bij de wat sceptischer aangelegde geesten wellicht de vraag op of de angst voor de apocalyps eigenlijk wel terecht is. Wetenschappers kunnen er kort over zijn: die angst fluctueert misschien door de jaren heen, maar is zeker reëel. “Zolang kernwapens bestaan en gebruikt kunnen worden, is er ook een kans dat we onze beschaving vernietigen (…) En zolang het klimaat blijft veranderen, is er een kans dat we daar gevolgen van ondervinden die een bedreiging vormen voor de overleving van onze soort.”
Maar er is altijd hoop Maar de Doemdagklok is niet bedacht met het idee de mensheid een collectieve depressie aan te praten. Juist niet. Wetenschappers willen mensen aan het denken zetten, waarschuwen en in actie laten komen. “Mensen hebben zowel kernwapens als de door fossiele brandstoffen aangedreven machines die bijdragen aan klimaatverandering, bedacht. We weten hoe ze werken, dus is het aannemelijk dat we ook manieren kunnen vinden om de dreiging die ervan uitgaat, te verminderen,” zo is op de site van het Bulletin of the Atomic Scientists te lezen.
Titanic Vooralsnog lijkt het er echter niet op dat wereldleiders echt van de ernst van de situatie doordrongen zijn, zo moet Jerry Brown, voorzitter van het Bulletin of the Atomic Scientists vaststellen. “Net als op de Titanic sturen leiders de wereld richting een catastrofe: meer kernbommen, enorme koolstofemissies, gevaarlijke ziekteverwekkers en KI. Alleen de grootmachten zoals China, Amerika en Rusland kunnen ons nog redden. Ondanks grote vijandschap moeten zij gaan samenwerken – anders zijn we verloren.”
Het klinkt weinig hoopgevend. Maar de wetenschappers houden hoop, zo laat Bronson weten. “Wat ons hoopvol stemt en inspireert is dat we zien dat jongere generaties de leiding nemen.” Over een jaar moet blijken of dat in 2025 dan misschien genoeg is om de grote wijzer wat terug te draaien.
De waarheid over microplastics Microplastics zijn overal. Ze zijn op de meest afgelegen plaatsen gevonden; bij zeedieren die in de diepste loopgraven van de oceaan leven, begraven in zee-ijs op Antarctica, en in drinkwater over de hele wereld. Deze fragmenten worden via een aantal verschillende kanalen verspreid en nu worden ze ook in het menselijk lichaam aangetroffen. Nu besmetting onvermijdelijk wordt, is het tijd om de effecten van deze vervuilende stof op zowel het milieu als onze fysieke gezondheid te leren kennen en volledig te begrijpen.
Klik op de volgende foto's en uitleg om de waarheid over microplasticvervuiling te ontdekken.
Kleine stukjes plastic Uit een onlangs vrijgegeven onderzoek is gebleken dat flessenwater honderdduizenden ‘nanoplastics’ bevat. Deze kleine fragmenten zijn slechts 100 nanometer (of minder) groot.
Nanoplastics zijn alomtegenwoordig in stedelijke wateren. Ze hebben verschillende kenmerken in vergelijking met microplastics, en vanwege hun omvang is het zelfs nog moeilijker om ze te analyseren.
Flessen water Een gemiddelde liter plastic fles water bevat volgens onderzoekers van Columbia en Rutgers in de VS bijna een kwart miljoen nanoplasticfragmenten.
Onderzoek De onderzoekers ontdekten dat een groot deel van de consumptie uit de waterfles zelf kwam, en het is onbekend of dit een ernstig risico voor de volksgezondheid met zich meebrengt.
WHO-bevindingen In 2019 concludeerde de Wereldgezondheidsorganisatie dat er niet genoeg bewijs was om aan te tonen dat de consumptie of het inademen van microplastics een risico vormde.
WHO-bevindingen Ze waarschuwden echter dat deeltjes die kleiner zijn dan 10 micrometer meer dan waarschijnlijk biologisch zullen worden opgenomen, en riepen op tot een vermindering van de plasticvervuiling.
Microplastics in voedsel Maar onze blootstelling aan microplastics beperkt zich niet alleen tot het water dat we drinken. Ze worden ook verspreid op landbouwgrond, om uiteindelijk in het voedsel dat we eten terecht te komen.
Microplastics in landbouwgrond Uit een analyse uit 2022 bleek dat het rioolslib dat wordt gebruikt om gewassen te bemesten bijna 20 miljoen hectare Amerikaanse landbouwgrond heeft vervuild.
Riolering Het is ook bewezen dat de 'forever chemicaliën', oftewel PFA's (per- en polyfluoralkylstoffen), en microplastics die in het slib worden aangetroffen, elk jaar de Europese landbouwgronden vervuilen.
Plastic in elke hap Of we het ons nu realiseren of niet, elke hap die we nemen kan microplastics bevatten. Plastic lijkt zich het meest op te hopen in de wortels van groenten, dus wortelen, radijsjes en rapen kunnen grotere hoeveelheden bevatten dan bijvoorbeeld groene bladgroenten.
Microplastics in de longen In 2022 ontdekten wetenschappers voor het eerst microdeeltjes in menselijke longen en bloed. De ontdekking onderstreepte de urgentie van de noodzaak om alternatieven voor plastic te vinden.
Consumentenproducten De bron van de microplastics die in het menselijk lichaam worden aangetroffen varieert, maar consumentenproducten zoals plastic flessen, textielvezels (vooral in polyester) en voedselverpakkingen die in de oceaan, de lucht, zeevruchten en zelfs zout worden aangetroffen, zijn de meest waarschijnlijke bronnen.
Consumptie Er wordt aangenomen dat Amerikanen dagelijks ongeveer 126 deeltjes microplastics consumeren en 132 deeltjes microplastics inademen. Terwijl de meeste hiervan door de darmen gaan en het lichaam verlaten, blijven andere in kleine hoeveelheden achter en hopen zich op.
Afbraak van microplastics Microplastics zijn gemaakt van giftige, schadelijke verbindingen zoals weekmakers, stabilisatoren, vulstoffen en smeermiddelen die tientallen jaren lang niet worden afgebroken.
Afbraak van microplastics Er wordt uitgebreid onderzoek gedaan om te bepalen wat de langetermijneffecten van deze microplastics in het lichaam zullen zijn, gezien hun langzaam afbrekende karakter.
BPA BPA, een veel voorkomende chemische stof die in plastic wordt gebruikt, is een bekende hormoonontregelaar (hormoonsysteemverstoorder), en veel bedrijven produceren nu BPA-vrij plastic. Maar het is niet de enige.
Kankerverwekkend Veel andere chemicaliën in kunststoffen zijn ook hormoonontregelaars en kankerverwekkend. Chronische ziekten zoals hartziekten en diabetes houden verband met de uitstoot van deze chemicaliën
Sterk bewerkte voedingsmiddelen Microplastics breken af van grotere stukken plastic en komen via het productie- en opslagproces in voedsel terecht. Hoe beter het voedsel is bewerkt, hoe groter de hoeveelheid microplastics die erin zit.
PET-kunststoffen Waterflessen met PET-plastic (polyethyleentereftalaat) zijn gemeengoed geworden, maar plastic deeltjes worden uitgeloogd in de drank die erin zit, wat in je bloed terecht kan komen
Onvermijdelijk? Hoewel er stappen zijn die we als individu kunnen nemen om onze consumptie van microplastics terug te dringen, maakt de populatie microplastics het consumeren ervan in een of andere vorm onvermijdelijk.
Productiebedrijven Miljoenen tonnen microplastics worden geproduceerd door productiebedrijven, om vervolgens in watermassa’s te belanden die over de hele wereld circuleren.
Plastic vervuiling Grotere kunststoffen die in waterlichamen worden aangetroffen, worden door de zon afgebroken tot kleine kunststoffen die in de drinkwatervoorziening terecht kunnen komen.
De waarheid over recycling Het merendeel van het plastic dat voor recycling wordt verzonden, wordt niet gerecycled. Veel van de plastic flessen en tassen die worden verzonden, belanden uiteindelijk op een stortplaats.
Overmatig gebruik van plastic In het dagelijks leven is onze afhankelijkheid van plastic verpakkingen verbazingwekkend. Vooral voedselverpakkingen zijn overbodig: groenten en fruit hoeven niet in plastic verpakt te worden, maar vaak wel.
Regulatie In de VS is de afgelopen jaren bezuinigd op de regelgeving en het milieubeschermingsbeleid. Deze zullen van invloed zijn op de toekomst van de consumptie van microplastics.
Kleren Een andere mogelijke manier waarop microplastics door het lichaam kunnen worden opgenomen, is via kleding. Vaak zal goedkoper gemaakte kleding een hoger gehalte aan synthetische materialen bevatten. Hierdoor lopen mensen met een lager inkomen een groter risico op dit soort besmettingen.
Het kan lang duren voordat biologisch afbreekbare kunststoffen uiteenvallen, zelfs jaren. Meestal vallen ze uiteen in kleinere stukjes, in plaats van chemische componenten. Dit soort producten zou het plasticprobleem kunnen verergeren.
Glazen flessen Glas is gemaakt van silica, dat een grotere ecologische voetafdruk heeft dan drankkartons en aluminium blikjes. Hoewel hun recyclingpercentage hoger is, is het een complexe kwestie: de productie van glas kan leiden tot landverslechtering en verlies aan biodiversiteit.
De toekomst? Onderzoekers hebben gekeken naar bacteriën en schimmels die zich voeden met plastic en deze materialen kunnen afbreken. Er is een soort keverlarve gevonden die polystyreen verslindt. Ook worden chemische behandelingen en waterfiltratiesystemen onderzocht die microplastics kunnen verwijderen.
Veelvoorkomende mythen over klimaatverandering Als je ooit getuige bent geweest van een discussie over klimaatverandering, persoonlijk of online, ben je waarschijnlijk een aantal dubieuze argumenten tegengekomen over wat de wetenschap zegt. Hoewel sommige van deze beweringen misschien logisch klinken, zijn ze feitelijk misleidend of volkomen onnauwkeurig. Deze onderwerpen zijn keer op keer grondig bestudeerd en ontkracht door klimaatwetenschappers, maar de mythen blijven bestaan.
Nieuwsgierig? LEES verder voor enkele van de grootste mythen over klimaatverandering.
Mythe: klimaatverandering bestaat niet Naarmate de gemiddelde oppervlaktetemperatuur van de aarde stijgt, worden extreme weersomstandigheden waarschijnlijker en ernstiger.
Mythe: klimaatverandering bestaat niet En hoe graag we het ook zouden willen, de klimaatverandering zal blijven bestaan totdat we er iets zinvols aan doen.
Mythe: Het klimaat op aarde is altijd veranderd Het is waar dat het klimaat in de loop van de 4,5 miljard jaar durende geschiedenis van de aarde veel is veranderd. De veranderingen die normaal gesproken over miljoenen jaren zouden plaatsvinden, vinden nu echter over tientallen jaren in een veel sneller tempo plaats.
Mythe: Het klimaat op aarde is altijd veranderd Deze snelle opwarming komt overeen met het kooldioxidegehalte in de atmosfeer, dat sinds de industriële revolutie is toegenomen. Dus als mensen tegenwoordig over klimaatverandering praten, bedoelen ze antropogene (door de mens veroorzaakte) klimaatverandering.
Mythe: we kunnen ons eenvoudigweg aanpassen aan de klimaatverandering Hoewel het waar is dat de soort op aarde zich kan aanpassen aan extreme veranderingen, is er helaas geen sprake van een snelle evolutie.
Mythe: we kunnen ons eenvoudigweg aanpassen aan de klimaatverandering De trieste realiteit is dat in plaats van dat soorten zich aanpassen aan de veranderende omgeving, we getuige zijn van een van de grootste massale uitstervingen in de hele geschiedenis.
Mythe: klimaatverandering is slechts een complot om geld te verdienen Veel ontkenners van de klimaatverandering zullen helaas vasthouden aan deze mythe. In 2018, kort nadat het tweede deel van de National Climate Assessment uitkwam, beweerde Rick Santorum, een voormalige Republikeinse senator, dat klimaatwetenschappers ‘gedreven worden door het geld dat ze ontvangen’.
Mythe: klimaatverandering is slechts een complot om geld te verdienen Om deze samenzwering waar te maken, zouden tienduizenden wetenschappers over de hele wereld moeten worden afbetaald, wat helemaal niet realistisch is.
Mythe: hernieuwbare energie is weersafhankelijk en minder betrouwbaar dan fossiele brandstoffen Hernieuwbare energiebronnen, zoals zonne- en windparken, worden door ontkenners van de klimaatverandering vaak beschouwd als onbetrouwbaar en een onwerkelijk alternatief voor fossiele brandstoffen.
Mythe: hernieuwbare energie is weersafhankelijk en minder betrouwbaar dan fossiele brandstoffen Hoewel het waar is dat windparken op een windstille dag geen stroom produceren, is dit niet de manier waarop een windpark optimaal functioneert. Hetzelfde geldt voor een zonnepark op een bewolkte dag. Er zijn verschillende technologieën die deze energie kunnen benutten en opslaan, zodat deze kan worden ingezet tijdens minder optimale weersomstandigheden.
Mythe: het is nog steeds koud, dus de klimaatverandering moet een hoax zijn Hoe wetenschappelijk onjuist deze bewering ook is, het is helaas een veelvoorkomend argument van ontkenners van de klimaatverandering.
Mythe: het is nog steeds koud, dus de klimaatverandering moet een hoax zijn Zoals eerder vermeld, beïnvloedt klimaatverandering het weer op een grote verscheidenheid aan manieren. Dit betekent over het algemeen zwaarder weer, waardoor het zelfs kouder kan worden dan normaal.
Mythe: het bouwen van windturbines kost meer energie dan het kan produceren Een andere mythe is dat er meer energie nodig is om hernieuwbare bronnen, zoals windturbines, te bouwen dan ze tijdens hun operationele levensduur kunnen produceren.
Mythe: het bouwen van windturbines kost meer energie dan het kan produceren Uit meerdere onderzoeken blijkt echter dat het gemiddeld slechts zes maanden duurt voordat een windturbine de hoeveelheid energie die is gebruikt om hem te bouwen, heeft "terugbetaald".
Mythe: wetenschappers zijn het oneens over de oorzaak van klimaatverandering In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, zijn de meeste wetenschappers het er niet mee eens dat klimaatverandering plaatsvindt en dat deze door mensen wordt veroorzaakt.
Mythe: wetenschappers zijn het oneens over de oorzaak van klimaatverandering Verschillende analyses gedurende vele jaren hebben zelfs aangetoond dat tussen de 90% en 100% van de publicerende klimaatwetenschappers het erover eens zijn dat mensen de belangrijkste oorzaak zijn van de opwarming van de aarde.
Mythe: klimaatverandering is een toekomstig probleem In de jaren zeventig, toen de klimaatverandering wetenschappelijk relevant werd, werd er getheoretiseerd dat de gevolgen ervan pas na een paar eeuwen een grote impact op ons zouden hebben. Tegenwoordig zien we echter al de verwoestende gevolgen van de klimaatverandering.
Mythe: klimaatverandering is een toekomstig probleem Van de stijgende zeespiegel tot de stijgende temperaturen: de door de mens veroorzaakte klimaatverandering is de grootste milieucrisis van onze tijd. En het is nu al een bedreiging voor ons.
Mythe: planten verbruiken koolstofdioxide, dus ze zullen het probleem voor ons oplossen Hoewel het waar is dat planten koolstofdioxide (CO2) nodig hebben om te leven, is het probleem dat ze maar een beperkte hoeveelheid koolstofdioxide kunnen opnemen, en deze hoeveelheid wordt steeds minder. Ze hebben CO2 nodig om het fotosyntheseproces te doorlopen, waardoor de energie ontstaat die ze nodig hebben om te groeien.
Mythe: planten verbruiken koolstofdioxide, dus ze zullen het probleem voor ons oplossen Naarmate we meer bomen kappen en planten opruimen voor landbouwdoeleinden, verminderen we de hoeveelheid CO2 die kan worden opgenomen. Dit verergert de klimaatverandering rechtstreeks en heeft ernstige gevolgen.
Mythe: het zijn de veranderingen in de zon die ervoor zorgen dat de aarde opwarmt, niet wij De zon geeft leven aan onze planeet en houdt haar warm genoeg zodat wij allemaal kunnen overleven. Het beïnvloedt ook het klimaat op aarde, maar niet zoveel als sommigen zouden denken.
Mythe: het zijn de veranderingen in de zon die ervoor zorgen dat de aarde opwarmt, niet wij De realiteit is dat de opwarming van de aarde die we de afgelopen decennia hebben gezien te snel en drastisch is om te worden gekoppeld aan veranderingen in de baan van de aarde, en te groot om te worden veroorzaakt door zonneactiviteit.
Mythe: China is het enige land dat verantwoordelijk is voor de klimaatverandering Hoewel het waar is dat China een van de grootste uitstoters van broeikasgassen is, zijn ze ook een van de grootste investeerders in hernieuwbare energie. De toename van de investeringen is een reactie op de groei van groene bedrijven en de noodzaak om de luchtvervuiling op te ruimen.
Mythe: China is het enige land dat verantwoordelijk is voor de klimaatverandering Uiteindelijk is klimaatverandering een mondiaal probleem en hebben we allemaal de verantwoordelijkheid om de klimaatcrisis het hoofd te bieden.
Mythe: het temperatuurrecord is vervalst of onbetrouwbaar Dit is een veelgehoord gespreksonderwerp onder sceptici over klimaatverandering, wat plausibel zou kunnen zijn als de wetenschap zich op slechts één of twee gegevens zou baseren.
Mythe: het temperatuurrecord is vervalst of onbetrouwbaar Er zijn echter veel verschillende temperatuurregistraties geproduceerd door verschillende onafhankelijke instanties over de hele wereld, en hun gegevens zijn feitelijk consistent met elkaar.
Mythe: klimaatverandering zal mij niet beïnvloeden Dit is een van de grootste misvattingen onder klimaatsceptici. Velen geloven dat het ook andere delen van de wereld kan treffen en dat ook dieren getroffen zullen worden, maar dat ze nog vele jaren veilig zullen blijven.
Mythe: klimaatverandering zal mij niet beïnvloeden Helaas voor hen is dat helemaal niet het geval. Nu de mondiale temperaturen stijgen, zal het weer heftiger worden, en we zijn hier nu al getuige van in alle uithoeken van de wereld.
Mythe: klimaatverandering kan niet worden gestopt; het is te laat Hoewel het duidelijk is dat we bijna geen tijd meer hebben, is er nog steeds een beperkte kans om dit decennium beleid te implementeren en actie te ondernemen om ervoor te zorgen dat we de ergste gevolgen van de klimaatverandering vermijden.
Mythe: klimaatverandering kan niet worden gestopt; het is te laat Het is nog steeds mogelijk dat de wereld het netto nulpunt bereikt (de uitstoot van broeikasgassen terugdringt) en de opwarming beperkt tot 1,5°C, maar er is dit decennium veel meer actie nodig, vooral van overheden en bedrijven.
Wetenschappers van een laboratorium in het Franse Marseille hebben gewaarschuwd voor de mogelijkheid van een nieuwe pandemie in de toekomst. Deze zou immers kunnen worden veroorzaakt door een virus dat al meer dan 30.000 jaar bevroren is.
Microben in het noordpoolgebied zouden de oorzaak kunnen zijn, nadat de opwarming van de aarde, de toegenomen menselijke activiteit en de aanwezigheid van schepen in de regio het ontdooi- en smeltproces versnellen.
Volgens de onderzoekers is de kans groot dat deze en andere virussen, als het ontdooiproces doorgaat, zich vrij zullen verspreiden en uiteindelijk nieuwe ziekten veroorzaken.
Dit ‘zombievirus’ werd door laboratoriumonderzoekers ontdekt in een laag Siberische permafrost die duizenden jaren bevroren was in het noordwesten van Siberië.
Het nieuws werd in The Guardian becommentarieerd door de Nederlandse viroloog Marion Koopmans, die beweerde dat “we niet weten welk virus zich in de permafrost bevindt. Maar ik denk dat er een reëel risico bestaat dat er één virus is dat een epidemie kan veroorzaken, bijvoorbeeld een oude vorm van polio. We moeten aannemen dat zoiets zou kunnen gebeuren”, waarschuwde ze.
(Tagtik/Source: The Guardian/Illustration: Pixabay)
Hoe het klimaat op aarde verder ontspoorde in 2023: zes opvallende vaststellingen over een uitzonderlijk weerjaar
Hoe het klimaat op aarde verder ontspoorde in 2023: zes opvallende vaststellingen over een uitzonderlijk weerjaar
Artikel van Michaël Torfs
Al lang op voorhand konden we met zekerheid zeggen dat 2023 het warmste jaar ooit zou worden. Als een wielrenner die zo'n grote voorsprong heeft dat hij nog lang voor de aankomst al zegezeker is. Alleen is het in dit geval iets wat we liever niet zien.
"We hebben heel wat extreme situaties meegemaakt in 2023", weet klimatoloog Niels Souverijns (VITO). "De vingerafdruk van de klimaatopwarming wordt steeds duidelijker. Het is iets wat we misschien normaal gaan vinden, maar we moeten ons heel goed realiseren dat dit niet normaal is."
"We wisten dat dit rapport geen goed nieuws zou brengen", zegt Mauro Facchini van het klimaatobservatorium van de Europese Unie daarover. "De EU wil tegen 2030 55% minder broeikasgassen uitstoten. We weten wat ons te doen staat."
Als het gaat over de marges van het klimaat wereldwijd, rekenen we doorgaans met tienden van een graad of minder. In 2023 werden er verschillende nieuwe mijlpalen gezet met behoorlijk grote marges. In het jaarrapport staan heel wat details over 2023, dat op klimaatvlak een heel bewogen jaar was mede door het weerfenomeen El Niño. Wij pikken er 6 voor je uit.
1. Net geen anderhalve graad extra (maar het komt eraan)
2023 bleek uiteindelijk 1,48 graden Celsius warmer dan het gemiddelde van 1850-1900, de referentieperiode voor de VN-klimaatconferentie en het VN-klimaatpanel IPCC. Het was 0,17 graden warmer dan het vorige warmste jaar uit onze moderne geschiedenis, 2016.
Vorig jaar was het 12 maanden na elkaar dus net geen anderhalve graad warmer, maar eind januari of eind februari kunnen we wél aan 12 opeenvolgende maanden zitten die de drempel overschrijden.
Dat ligt symbolisch gevoelig, want de wereldleiders houden op de klimaatconferenties nog altijd vast aan een beperking van de opwarming tot die anderhalve graad - het gaat dan over een structurele opwarming op langere termijn (over verschillende jaren).
Door de opwarming onder anderhalve graad te houden, kunnen we de ergste gevolgen van de klimaatverandering proberen te voorkomen.
2. Twee dagen naar 2 graden extra (en dat is ongezien)
Vorig jaar was het op ongeveer de helft van de dagen minstens anderhalve graad warmer. Midden november waren er 2 dagen waarop het meer dan 2 graden warmer was. Dat is nog nooit eerder gebeurd en opnieuw een alarmsignaal.
Hoe meer de planeet opwarmt, hoe groter de weersextremen kunnen zijn - denk aan hevige regen, stormweer, of grote hitte met lange droge periodes.
Het hele jaar door kregen we berichten over hittegolven, overstromingen, droogtes en bosbranden uit verschillende hoeken. In Canada waren er grootscheepse en aanhoudende bosbranden. De CO₂-uitstoot door bosbranden lag vorig jaar 30 procent hoger dan het jaar daarvoor. Dat komt onder meer door de ongeziene natuurbranden in Canada waar het "worstcasescenario overtroffen werd".
Bovenstaande grafiek toont hoeveel warmer elke dag in 2023 verliep tegenover de pre-industriële referentieperiode. Tijdens de tweede helft van het jaar zaten we gemiddeld bijna constant boven de anderhalve graad (zie de iets donkerder band in het midden). In november waren er zelfs twee pieken boven de 2 graden.
"Die anderhalve graad die we in 2023 hadden en die enkele dagen met 2 graden zijn symbolische grenzen, omdat het drempels zijn die zijn afgesproken in het klimaatakkoord van Parijs, met de bedoeling om daaronder te blijven", zegt klimatoloog Niels Souverijns.
3. Tweede jaarhelft brak alle records, maand na maand (en dat kan blijven duren)
Vooral de tweede helft van het jaar brak alle records, mede door het losbreken van het weerfenomeen El Niño. Vanaf juni werd er elke maand opnieuw een warmterecord gevestigd.
De maanden september en oktober sprongen eruit met een bijzonder grote afwijking. Klimatoloog Wim Thiery (VUB) maakte voor oktober (+0,40 graden warmer dan warmste oktober voorheen) de vergelijking met de sprint in de atletiek, "alsof het wereldrecord op de 100 meter ineens met een volle seconde gebroken zou worden".
De voorbije maand december was ook weer de warmste ooit gemeten. De maand bleek maar liefst 1,78 graden Celsius warmer dan een gemiddelde december 150 jaar geleden.
Klimatologen verwachten dat El Niño zich nog zal doorzetten tot het einde van de lente, waardoor 2024 nog warmer zou kunnen uitvallen dan het voorbije jaar en een nieuw record zou kunnen vestigen. "2024 gaat zeker geen afkoeling kennen tegenover vorig jaar. De trend gaat zich doorzetten, en we mogen dus nog meer extremen en nog meer records verwachten", schetst Souverijns.
4. Oceanen waren nooit warmer (en dat heeft grote gevolgen)
Grote delen van de oceanen waren nooit warmer dan vorig jaar. Ook dat is een teken van de verdere opwarming. "We zien al een paar jaar een trend naar warmere oceanen, en dit jaar heeft het weerfenomeen El Niño (waarbij een deel van de Stille Oceaan warmer is dan anders, red.) er zeker niet bij geholpen", zegt Souverijns.
Oceanen slaan een groot deel van de extra warmte van de klimaatopwarming op, maar dat blijft niet zonder gevolgen. Boven de oceaan kunnen intense stormdepressies ontstaan. Warmer zeewater kan ook een intensere regenval veroorzaken, zoals vorige week nog bleek tijdens de overstromingen in ons land.
Dat het zeewater nooit zo warm was, bleek ook uit de verschillende mariene hittegolven in o.a. de Middellandse Zee, de Golf van Mexico en het Caraïbische gebied, de Indische Oceaan, het noorden van de Stille Oceaan en het noordelijke deel van Atlantische Oceaan.
"In Libië hadden we zware schade als gevolg van de "medicane" (de plaatselijke cycloon boven de Middellandse Zee, gevoed door het ware zeewater daar, red.) en bij ons hadden we de zware neerslaghoeveelheden van de voorbije twee maanden", zegt Souverijns.
Uit een studie in Nature bleek onlangs dat het aantal mensen dat is blootgesteld aan tropische cyclonen, zowat verdubbeld is tussen 2002 en 2019 (van 408 miljoen naar 792 miljoen). Dat komt voor het grootste deel door de klimaatverandering. Het gaat om 6 tot 12 procent van de wereldbevolking, onder meer in China, Japan, de Filipijnen, Taiwan en de VS.
De Duitse herverzekeraar Munich Re liet vandaag weten dat de schade door onweders in de Verenigde Staten vorig jaar op 66 miljard dollar ligt (ongeveer 60 miljard euro). In Europa ging het om 10 miljard dollar. Telkens gaat het om een absoluut record.
5. Nooit was het zee-ijs op Antarctica er zo slecht aan toe
De gevolgen van de opwarming zien we ook in de omvang van het zee-ijs aan de Zuidpool. Tijdens 8 verschillende maanden bereikte de omvang van het zee-ijs een laagterecord voor de tijd van het jaar.
De CO₂ blijft zich opstapelen in de lucht door de hoge menselijke uitstoot, en is nu naar 419 ppm (deeltjes per miljoen) geklommen, wat de steile klim van de vorige decennia bevestigt.
Voor methaan kwamen er 11 ppb (deeltjes per miljard) bij tot 1.902 ppb. Die stijging is hoog maar ligt iets lager dan de voorbije jaren. Methaan is een sterker broeikasgas dan CO₂, maar CO₂ blijft dan weer veel langer hangen en doorwerken, tot honderden jaren en meer.
De broeikasgassen: hoogste waarde in 800.000 / 2 miljoen jaar
Ook de concentratie van broeikasgassen in de wereldwijde atmosfeer bleef stijgen. Het gehalte aan CO₂ (koolstofdioxide) steeg verder door met 2,1 ppm (parts per million of deeltjes per miljoen). Het jaargemiddelde voor CO₂ (los van de seizoensvariaties) in de atmosfeer bedraagt nu 417 ppm. Dat is het hoogste niveau ooit gemeten door de mens en het is volgens Copernicus het hoogste in ruim 2 miljoen jaar tijd. De stijging tijdens het voorbije jaar ligt ongeveer op de gemiddelde koers, terwijl ze eigenlijk zou moeten afnemen als we de klimaatopwarming willen afremmen.
Onderstaande balkjes tonen hoe de gemiddelde jaartemperatuur op aarde in de voorbije 60 jaar afweek van het gemiddelde tussen 1850 en 1900 - de graad van opwarming valt op de verticale as aan de linkerkant af te lezen. Daar waar we rond het jaar 2000 nog aan een opwarming zaten van 0,6 tot 0,8 graden, was dat vorig jaar dus ongeveer 1,2 graden. (data Copernicus)
Noot:als we het hebben over de klimaatopwarming, kijken we naar een periode van 20 tot 30 jaar, omdat klimaat nu eenmaal een foto is van de langere termijn. Daarom spreken we van een klimaatopwarming van 1,1 graden Celsius momenteel, hoewel de realiteit van de voorbije vijf jaar toont dat we (voor die vijf jaar gemiddeld) al aan ongeveer 1,2 graden extra zitten.
What is the mark of a genius? The ability to reach a solution through an unforeseen shortcut instead of a random walk or an elaborate effort.
In the late 1940s, the brilliant physicists Shin’ichirō Tomonaga and Julian Schwinger offered an operator method for calculating quantum electrodynamics, which was entirely different from Richard Feynman’s diagrammatic method. The two approaches appeared very different, until a 25-year old physicist, Freeman Dyson, had an Eureka moment and demonstrated in a 1949 paper that they are equivalent. The circumstances were unexpected.
In the spring of 1948, Dyson took a cross-country road trip with Feynman. Upon his return, Dyson went to Ann Arbor to spend six weeks with Schwinger. Subsequently, he left Michigan for another cross-country bus trip. Dyson referred to a “flash of illumination on the Greyhound bus,” where everything fell into place. He saw the equivalence of the two competing formulations that had evaded both Feynman and Schwinger.
I often tell my students and postdocs that scientific insights are not necessarily the product of hard work. Take a vacation … go to the movies … enjoy music. If at the end of it all, you’ll return with a brilliant solution to a problem that others were struggling with, your contribution is invaluable. Your intelligence is measured by the originality of your intellectual discoveries and not by the number of likes you get on social media.
What makes human intelligence so unique relative to animals? It is in its ability to promote knowledge exponentially fast. Natural selection is often set up through gradual zero-sum games in an environment that offers limited resources. Animals with better motor skills maintain territorial control more effectively than their competitors. This perspective changed drastically over the past century of human history. Modern science and technology now offer an infinite-sum game with unlimited resources. Whereas natural evolution was limited to Earth, humans launched spacecraft towards new domains of real estate within the solar system and beyond.
Human intelligence allows exponential growth of technological capabilities. Moore’s Law for the miniaturization of semiconductors applies to a broader range of technological capabilities, including 3D printing, drones, robotics, artificial intelligence and synthetic biology.
Without intelligence, unplanned progress is limited to random walks. For example, mutations sample by chance alternative designs of biological systems. Science is made efficient by design through constructive cooperation, as summarized in a 1675 letter by Isaac Newton to Robert Hooke: “if I have seen further, it is by standing on the shoulders of giants.” Sharing scientific and technological knowledge among individuals and groups makes the growth rate of knowledge proportional to the amount of existing knowledge. When the rate scales with the amount, growth is exponential.
Communication via language and mathematics is key to the exponential evolution of science and technology. Sharing information promotes its growth at a rate that is proportional to what is already known by the community.
It is reasonable to imagine that these traits are universal and likely also apply to alien species on exoplanets. If extraterrestrial gadgets can reach Earth, then the senders probably communicate with each other through a language. In other words: technological aliens communicate!
And if their technological growth is exponential as is ours, they could be far more superior if their technological age exceeds ours. When we encounter their gadgets we might be filled with religious awe, like Moses witnessing the burning bush which was never consumed and concluding that it was manufactured by a superhuman entity.
Humans exceeded the evolutionary level of chimpanzees not by developing better motor skills, but by developing rockets that can reach the Moon and Mars. Given this perspective, it is surprising that some of my colleagues insist that interstellar meteors must be stones. I refer to this perspective as “the stone age of science.”
Imagining what might lie beyond the solar system is a mark of intelligence. We know that 83% of the cosmic matter is not comprised of stones, but an unknown substance labeled “dark matter”. Our ability to consider alternatives to the familiar enables growth in our scientific knowledge. Those who insist on past knowledge will remain ignorant in the same way that chimpanzees never imagined landing on the Moon and non-avian dinosaurs never looked through telescopes in anticipation of a looming catastrophe from an asteroid impact.
Extending our ventures to interstellar space beyond the boundaries of the Solar system would be the next mark of human intelligence and ingenuity. Enrico Fermi asked: “where is everybody?” The answer may arrive as soon as we exit the Oort Cloud to interstellar space: “Welcome to the club of intelligent civilizations whose knowledge grows exponentially.”
Avi Loeb is the head of the Galileo Project, founding director of Harvard University’s – Black Hole Initiative, director of the Institute for Theory and Computation at the Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics, and the former chair of the astronomy department at Harvard University (2011-2020). He chairs the advisory board for the Breakthrough Starshot project, and is a former member of the President’s Council of Advisors onScience and Technology and a former chair of the Board on Physics and Astronomy of the National Academies. He is the bestselling author of “Extraterrestrial:The First Sign of Intelligent Life Beyond Earth” and a co-author of the textbook “Life in the Cosmos”, both published in 2021. His new book, titled “Interstellar”, was published in August 2023.
Scientists described a slew of new species this past year, including an electric blue tarantula, two pygmy squid, a silent frog, and some thumb-sized chameleons.
Experts estimate less than 20% of Earth’s species have been documented by Western science.
Although a species may be new to science, it may already be well known to local and Indigenous people and have a common name.
Many new species of plants, fungi, and animals are assessed as Vulnerable or Critically Endangered with extinction as soon as they are found, and many species may go extinct before they are named, experts say.
Scientists named hundreds of new to science species this year, including an electric blue tarantula, two pygmy squids, a silent frog, and some thumb-sized chameleons. These newly uncovered creatures give us just a glimpse into the immense biodiversity yet to be found across the planet.
“I think most people believe that we know most species on Earth … but in the best-case scenario, we know 20% of Earth’s species,” Mario Moura, a professor at the Federal University of Paraíba in Brazil, told Mongabay in a March 2021 interview.
Experts estimate only 10-20% of Earth’s species have been documented by Western science.
This year, researchers at the California Academy of Sciences described 153 new plant, animal and fungi species. Since 2020 alone, researchers have classified 100,000 new plant and fungus species. However, at this pace, researchers say documenting all life could take centuries, and many species may go extinct before they’re even named.
More than a million plant and animal species are threatened with extinction, suggests the Intergovernmental Science-Policy Platform on Biodiversity and Ecosystem Services (IPBES). Many new species of plants, fungi, and animals are assessed as vulnerable or critically endangered with extinction as soon as they’re found.
“There is something immensely unethical and troubling about humans driving species extinct without ever even having appreciated their existence and given them consideration,” Walter Jetz, a professor of ecology and evolutionary biology at Yale University, told Mongabay,
It’s important to note that although a species may be newly described by science, Indigenous people often know about species long before they’re “discovered” by Western science.
“Many species that are new to science are already known and used by people in the region of origin — people who have been their primary custodians and often hold unparalleled local knowledge,” writes Alexandre Antonelli, director of science at Royal Botanic Gardens, Kew.
Here’s a look at our top new-to-science species from 2023
A new electric-blue tarantula species has been described by scientists in Thailand, making it the first known tarantula species from Thai mangroves. The spider’s vivid blue coloration is created not by pigments but by nanostructures on the tarantula’s hairs that manipulate light and produce an iridescent effect.
Researchers from Khon Kaen University and wildlife YouTuber JoCho Sippawa found these vibrant blue tarantulas in the muddy conditions of Phang Nga province’s mangrove forest. The researchers have raised concerns about the tarantulas’ mangrove habitats being cleared for oil palm cultivation.
Six new species of tiny, threatened pygmy chameleons have been discovered in Tanzania’s Eastern Arc Mountains, a biodiversity hotspot where rapid deforestation threatens endemic wildlife. The chameleons, which can fit on a thumb, reflect the exceptional yet fragile diversity of the mountains’ isolated forests that scientists are still documenting.
Agricultural expansion driven by population growth and government initiatives to increase food production continue to drive montane forest loss at an alarming rate, shrinking the habitat these new chameleon species depend on. While some forests have been upgraded to higher protection status recently, lack of enforcement and resources enable ongoing encroachment.
Conservationists say they hope flagship species like the colorful chameleons can boost the global profile of the Eastern Arc Mountains to promote tourism and secure funding for protection programs involving local communities.
Scientists have described a new-to-science snake species from Peru’s Otishi National Park and named it after the actor Harrison Ford for his conservation advocacy. The pale yellowish-brown snake with black blotches was found in high-elevation wetlands and identified using genetic techniques. Satellite data and imagery show several areas of forest loss throughout the park, which appear to have been caused by natural landslides. Still, some bear the hallmarks of human-caused clearing likely linked to coca cultivation and drug trafficking.
A growing number of researchers also argue that species should not be named after people, as such names may perpetuate a negative legacy associated with imperialism and racism.
Scientists have described a new species of bent-toed gecko from a remote cave in Timor-Leste. The new species was confirmed through DNA analysis and further examination of collected specimens and is named after the young nation’s first national park, Nino Konis Santana National Park. Timor-Leste, in Southeast Asia’s Wallacea region, has high levels of biodiversity, including numerous endemic species of birds and other animals. Continued research and exploration in Timor-Leste is expected to uncover many more new plant and animal species, possibly from the same cave where the new gecko was found.
Researchers found two new species of tiny, reddish pygmy squid in the biodiverse coral reefs and seagrass beds near the Japanese island of Okinawa. The Ryukyuan pygmy squid (Idiosepius kijimuna) and Hannan’s Pygmy Squid (Kodama jujutsu), which measure less than 12 millimeters (0.5 inches), are nocturnal and difficult to spot, but were documented through collaboration between scientists and underwater photographers. Their whimsical names connect them to Japanese folktales, matching their elusive nature and coastal forest habitats, which are threatened by climate change and human activity.
Scientists have described a new-to-science species of frog from Tanzania’s Ukaguru Mountains with a unique trait: it’s silent. The males of this species have tiny spines on their throats, which may serve as a means of species recognition for the females.
Researchers encountered the species during an expedition in search of another species, the elusive Churamiti maridadi tree toad, which has only been spotted twice in the wild and is feared to be extinct. The Ukaguru Mountains have a high degree of endemism, and describing this new species highlights the vast amount of knowledge still to be gained about this biodiversity-rich area.
A new genus and species of spider found in Tasmania has been named Venomius tomhardyi after actor Tom Hardy and his Marvel character Venom, due to the distinctive black spots on the spider’s abdomen resembling Venom’s head. The orb-weaving spider belongs to the Araneidae family and builds circular webs to catch prey, but unlike related spiders, it doesn’t have tubercles on its abdomen and creates silk shelters inside tree branches. Researchers found the spider on an expedition across multiple Australian states by researchers who aim to fully document the continent’s spider diversity to aid conservation efforts.
Researchers have described three new species of nautilus found in the Coral Sea and the South Pacific. The three species differ in genetic structure, shell size and coloration, and geographic location. Scientists generally know little about nautiluses but are working to fill in the data gaps to understand how to protect them. Nautiluses are highly threatened by the shell trade, as well as pollution and the impacts of climate change.
A new species of leaf-tailed gecko, Uroplatus garamaso, has been described from northern Madagascar. Like other geckos in its genus, U. garamaso is a master of camouflage due to skin flaps that allow it to resemble tree bark during the daytime when it presses against branches. At 8-14 centimeters (3-5.5 inches) long, it’s a relatively large gecko for Madagascar. The forest where the gecko lives face threats from logging and fires, endangering U. garamaso which, like many endemic Madagascan species, has a restricted range that makes it vulnerable to habitat loss. More geckos are still being uncovered in Madagascar’s exceptionally biodiverse ecosystems.
A new leafless ground orchid found in a lowland wet-zone forest in Sri Lanka has been named after a precious yellow sapphire, a gemstone commonly extracted from the same district. The plant grows in Walankanda, a forest frontier in the island’s intermediate zone with unique characteristics that will likely make these plants susceptible to future climate change impacts earlier than other wet-zone rainforest plants.
Tea plantations are the main driver of forest fragmentation in the area. However, an ambitious project aims to create an ecological land corridor through neglected tea estates, linking the forest where the orchid was first found with another fragmented forest patch.
A new species of frog has been described from the tropical Andes of Ecuador and named after J.R.R. Tolkien, the author of famous works of fantasy literature. Only one individual of the species was found, within the bounds of Río Negro-Sopladora National Park.
Río Negro-Sopladora was declared a protected area in 2018 and serves as a critical link in the highly diverse Sangay-Podocarpus Corridor, home to many rare and endemic plants and animals. The scientists who described the frog say research and monitoring are urgently needed to better understand this unique species and assess potential threats to its survival, such as invasive species, emerging diseases, and climate change.
Researchers have described five new species of snail-eating snakes from the upper Amazon Rainforest in Ecuador and Colombia and the Chocó-Darién forests of Panama. Three of the new species were named by actor Leonardo DiCaprio, conservationist Brian Sheth, and the NGO Nature and Culture International to raise awareness about the threats these snakes face due to mining and deforestation.
Ecuador and Colombia saw an increase in illegal gold mining along rivers and streams during the COVID-19 pandemic, which may have affected populations of these fragile snakes and has led to conflict and division within communities. Snail-eating snakes are arboreal and depend on wet environments to survive, so deforestation and mining pollution, including illegal gold mining, affect both the snakes and the snails and slugs that they rely on for food.
A group of researchers and citizen scientists have identified a new semi-slug species. The so-called “snug,” a snail whose external shell is too small to house its entire body, can be found in the lowland rainforests of northern Borneo Island. The researchers suggest there may be some half a dozen other species from the same genus waiting to be described, highlighting the rich biodiversity of this region.
Banner image: One of the six newly described chameleons from Tanzania, which are already at risk of extinction due to habitat loss, according to researchers. Image courtesy of Michele Menegon.
Liz Kimbrough is a staff writer for Mongabay and holds a Ph.D. in ecology and evolutionary biology from Tulane University, where she studied the microbiomes of trees. View more of her reporting here.
De eenzaamste dingen in het universum Moderne mensen zijn misschien wel het meest bekend met eenzaamheid, omdat is bewezen dat het een steeds vaker voorkomend gevoel is, ondanks onze geavanceerde vormen van verbinding. Maar wij zijn hierin niet de enige. Er zijn veel wezens in het universum die gewend zijn alleen te zijn.
Klik verder om meer te weten te komen over de eenzaamste dingen en wezens in het
52 Blue Stel je voor dat je de enige persoon ter wereld bent die een bepaalde taal spreekt, en dat niemand je ooit zou kunnen begrijpen. Welkom in de wereld van de eenzaamste walvis ter wereld.
52 Blue Terwijl de meeste walvissen communiceren met een frequentie van 10–39 Hz, roept 52 Blue met een frequentie van 52 Hz, wat betekent dat geen enkele andere walvis hem kan horen of zelfs maar weet dat hij er is.
52 Blue Terwijl hij zonder vrienden of familie door de uitgestrekte oceaan dwaalt, is deze eenzame walvis (ontdekt in de jaren tachtig) zeker een van de eenzaamste wezens ter wereld.
Opportunity, de Mars rover In Februari 2019 kondigde NASA aan dat ze nog een laatste keer zouden proberen contact op te nemen met hun recordbrekende, maar stille Mars-rover, voordat ze hem na vijftien jaar dood zouden verklaren. Dit veelgebruikte apparaat is een van de vieste plekken in huis
Opportunity, de Mars rover De rover die voor het eerst water op Mars bevestigde, is het slachtoffer van een van de meest intense stofstormen in decennia en leeft misschien nog wel, maar NASA kan niet blijven roepen zonder reactie.
Opportunity, de Mars rover “Het is net als een dierbare die vermist is, en je blijft hopen dat ze zullen komen opdagen en dat ze gezond zijn”, zei de projectmanager. “Maar elke dag die voorbijgaat, wordt dat minder, en op een gegeven moment moet je ‘genoeg’ zeggen en verder gaan met je leven.”
Opportunity, de Mars rover Stel je NASA voor als Noah uit 'The Notebook' en Opportunity als Allie, en hoe eenzaam ze zich allebei voelden omdat ze geen contact met elkaar kregen.
Lonesome George Zijn naam geeft aan hoe eenzaam deze Pinta-eilandschildpad (Chelonoidis abingdoni), afkomstig uit de Galápagos, werkelijk was. Lonesome George was de laatste van zijn soort.
Lonesome George Zijn soort was in de 19e eeuw niet zeldzaam, maar de hele populatie werd door mensen uitgeroeid en tijdens lange zeereizen voor vlees geoogst, omdat ze wel een jaar zonder voedsel of water konden leven.
De ontdekking van George in 1972 was een soort wonder, aangezien men dacht dat zijn soort uitgestorven was. Hij was 60 jaar oud en werd naar een dierentuin gebracht, waar het verhaal alleen maar triester werd.
Lonesome George In plaats van dat hij een vredig einde van zijn leven kreeg zoals de meeste andere 60-jarige dieren, werd George aangespoord om te paren met andere ondersoorten, wat geen succesvolle nakomelingen opleverde. Hij stierf in 2012, en zijn hele dier soort met hem.
Toughie de kikker Toughie was de laatste boomkikker van de Rabbs ter wereld, een soort die gewoonlijk werd aangetroffen terwijl hij van de ene boom naar de andere zweefde in het regenwoud van Panama.
Hij werd in gevangenschap gebracht om hem te beschermen tegen een wijdverbreide infectie die de rest van zijn soort doodde, maar het leven dat hem te wachten stond, bevond zich naar verluidt in een saaie, grijze zeecontainer ver van een regenwoud.
Toughie de kikker Toughie werd niet gedwongen te paren, aangezien kikkers alleen paren met hun eigen soort, en het laatste vrouwtje van zijn soort al was gestorven. Hij heeft zeven jaar alleen gewoond.
Het treurigste aan Toughie's verhaal is echter dat hij, toen hij eenmaal in gevangenschap was, zijn paringsoproepen volledig stopte en niet meer wilde reageren op opgenomen oproepen, alsof hij wist dat er niemand meer voor hem was.
Curiosity de rover Alleen op een planeet die vele lichtjaren van huis verwijderd is, heeft de Curiosity-rover bijna zeven jaar op Mars doorgebracht, maar hoe eenzaam kan een robot zijn?
Curiosity de rover Welnu, op de eenjarige verjaardag van de landing op Mars zong de kleine Curiosity 'Happy Birthday' voor zichzelf. Het had officieel de eenzaamste verjaardag in de Melkweg.
Sudan de neushoorn Sudan, een noordelijke witte neushoorn, werd in 2009 naar de Ol Pejeta Conservancy in Kenia gebracht, in het gezelschap van nog een mannetje en twee vrouwtjes, die allemaal aan de massale stroperij ontsnapten.
Sudan de neushoorn Het overgebleven mannetje overleed in 2014, en alle druk om de witte neushoornsoort te redden werd op Sudan gelegd.
Sudan was al in de veertig en had een afnemend aantal zaadcellen en verzwakte achterpoten, waardoor het voor hem moeilijk werd een vrouwtje te bestijgen.
Sudan de neushoorn Hoewel Tinder geld inzamelde voor onderzoek naar in-vitrofertilisatie, zorgde de afnemende gezondheid van Sudan ervoor dat dierenartsen hem in 2018 lieten inslapen.
Sudan de neushoorn Nog tragischer is zijn nalatenschap, aangezien hij twee vrouwtjes, een dochter en kleindochter achterlaat als de laatst overgebleven leden van hun ondersoort.
Boom van Ténéré Het is waarschijnlijk dat hij samen met vele anderen is ontsproten voordat de woestijn een woestijn werd, maar hij werd de enige overlevende nadat een in 1938 gegraven put hem een constante bron van water gaf.
Boom van Ténéré Aan zijn trotse maar eenzame strijd tegen de klok werd abrupt een einde gemaakt in 1973, toen een dronken bestuurder erin slaagde het enige obstakel in de honderden kilometers te bereiken. Een metalen sculptuur neemt nu zijn plaats in de woestijn in.
Het eenzaamste eiland ter wereld Tristan da Cunha is eigenlijk een archipel van vier eilanden, maar er is er maar één bewoond: het eiland Tristan da Cunha. Het is het meest afgelegen bewoonde eiland ter wereld.
Het eenzaamste eiland ter wereld Het buitengewone eiland, een slepend bezit van het Britse rijk, ligt in de verre Zuid-Atlantische Oceaan, duizenden kilometers van zowel de kust van Brazilië als Zuid-Afrika.
Het eenzaamste eiland ter wereld Het eiland heeft ongeveer 250 inwoners, wier enige manier om Tristan in en uit te reizen een zesdaagse boottocht is. Maar de inwoners zijn er naar verluidt dol op!
De "Man van het Gat" Een geïsoleerde inheemse man in Brazilië woont al minstens 22 jaar alleen in het Amazonegebied en noemt hem de eenzaamste man ter wereld.
Er wordt aangenomen dat hij het enige overgebleven lid van zijn stam is, toen vanaf de jaren '80 boeren, illegale houthakkers en landrovers hun grondgebied in Rondônia binnendrongen en hen afslachtten.
De "Man van het Gat" Hij kreeg zijn bijnaam vanwege de enorme gaten die hij in het bos heeft gegraven, om dieren in te vangen of zich voor mensen te verstoppen.
De "Man van het Gat" Niemand kent de naam van zijn stam of de taal die hij spreekt, maar FUNAI, het Braziliaanse departement voor inheemse zaken, heeft het land waarop hij leeft beschermd, ondanks dat hij naar verluidt pijlen heeft afgevuurd op medewerkers die contact met hem proberen op te nemen.
De "Man van het Gat" In 2018 bracht FUNAI zeldzame videobeelden uit van de man die halfnaakt in het bos stond en vurig met een bijl zwaaide. Helaas stierf de "Man of the Hole" in 2022.
Weetjes om mee uit te pakken bij vrienden, ook al zullen ze je waarschijnlijk voor gek verklaren. Deze 45 feiten klinken als leugens of nonsens, en toch zijn ze stuk voor stuk waar.
1. New York ligt zuidelijker dan Rome
Je hebt er mogelijk nooit bij stilgestaan, maar in Europa zou New York City zich in het zuiden van het continent bevinden. Zo ligt de Amerikaanse stad zelfs iets zuidelijker dan de Italiaanse hoofdstad Rome. De ligging van New York City zou ongeveer vergelijkbaar zijn met die van Madrid en Napels.
Brussel ligt overigens noordelijker dan om het even welke stad in de Verenigde Staten. Zelfs Quebec en Montreal bevinden zich meer in het zuiden. En Miami ligt zich ongeveer even zuidelijk als Zuid-Libië.
2. Tussen Noord-Korea en Noorwegen ligt slechts één land
Om van Noorwegen naar Noord-Korea te reizen, hoef je eigenlijk maar één land te doorkruisen: Rusland. In het uiterste noorden heeft het land van Kim Jong-un een kleine grens van enkele tientallen kilometers met Rusland. De meest nabijgelegen Russische stad is Vladivostok. In Lapland grenst Rusland voor een klein stukje ook aan Noorwegen.
Andere landen die enkel door Rusland van Noord-Korea gescheiden worden zijn onder andere Finland, Estland, Letland, Wit-Rusland en Oekraïne.
3. Als je met een vinger in je oor krabt, klinkt dat net zoals Pac-Man
Dit is een weetje dat je zelf even moet uittesten. Je zal inderdaad het geluidje van het populaire spelletje uit 1980 herkennen.
4. De naam ‘Jessica’ is door Shakespeare bedacht
William Shakespeare heeft niet alleen op de literatuur z’n stempel gedrukt. Hij bedacht met z’n werk ook enkele namen die vandaag populair zijn. Het beste voorbeeld is Jessica, een naam die historisch geen referentie heeft voor Shakespeare hem introduceerde in The Merchant of Venice. De naam is mogelijk wel afgeleid van de Hebreeuwse mannennaam Iscah.
Ook de naam Miranda zou mogelijk voor het eerst door Shakespeare gebruikt zijn. Al is die naam misschien ook van een Latijns woord afkomstig.
5. Anne Frank en Martin Luther King zijn in hetzelfde jaar geboren
In 1929 zijn twee figuren geboren die elk om hun reden in de geschiedenisboeken staan. Op 15 januari zag Martin Luther King het levenslicht. Hij is een van de beroemdste activisten in Amerika en werd in 1968 vermoord. Anne Frank is op 12 juni geboren en werd bekend dankzij haar dagboek dat ze bijhield terwijl ze tijdens de Tweede Wereldoorlog in Amsterdam was ondergedoken. Ze overleed in februari 1945.
6. Er zit minder tijd tussen het leven van Cleopatra en de uitvinding van de iPhone dan tussen Cleopatra en de eerste piramide
We associëren Cleopatra wel eens verkeerdelijk met de piramiden in Egypte. Ze was wel de koningin van het oude Egypte, maar zelfs voor haar waren de piramiden al verre geschiedenis. De eerste piramide zou rond 2700 voor Christus gebouwd zijn. Cleopatra werd in 69 voor Christus geboren.
De eerste iPhone is in 2007, zo’n 2.078 jaar later, gelanceerd. En dat is dus een slordige 600 jaar minder dan er tussen die eerste piramide en de tijd van Cleopatra verstreken is.
7. Rusland heeft een grotere oppervlakte dan Pluto
Het grootste land ter wereld is Rusland, maar wist je al dat het land groter is dan de totale oppervlakte van Pluto. Ooit was dat de verste bekende planeet uit ons zonnestelsel, maar na discussie over die status is bepaald dat Pluto een dwergplaneet is. Met een oppervlakte van meer dan 17 miljoen vierkante kilometer is Rusland groter dan Pluto.
8.Saoedi-Arabië importeert kamelen uit Australië
Het klinkt onwaarschijnlijk, maar Saoedi-Arabië begon in het begin van deze eeuw met het importeren van kamelen uit Australië. Sinds de negentiende eeuw lopen er ook Down Under kamelen rond, en sindsdien is hun aantal fors toegenomen. Saoedi-Arabië kampte dan weer met een tekort aan kamelen, aangezien het vlees van de dieren er gegeten wordt. Om aan de consumptie te blijven voldoen, moeten ze dus bij Australië aankloppen.
9. Nijlpaardenmelk is echt niet roze
Eén onwaarschijnlijk feit willen we hier toch even ontkrachten. Een hardnekkig gerucht op het internet luidt dat melk van nijlpaarden roze is. Die mythe blijft maar bestaan, mede omdat zelfs National Geographic zich ooit liet vangen en het gerucht via de sociale media verspreidde. Toch is de melk niet echt roze.
Nijlpaarden scheiden wel een soort zweet af dat onder invloed van de zon rood kan kleuren. Wanneer hiervan een beetje in de melk terechtkomt, kan die een rozig tintje krijgen. Maar voor alle duidelijkheid: de melk van een nijlpaard is net zoals andere melk gewoon wit.
10. De volledige naam van Barbie is Barbara Millicent Roberts
Iedereen noemt de bekende pop gewoon Barbie, maar haar officiële naam is Barbara Millicent Robert. En haar vriendje Ken heeft Carson als achternaam.
De cowboy uit Toy Story heet dan weer voluit Woody Pride. En het Koekiemonster uit Sesamstraat heet eigenlijk Sid.
11. Wortels waren vroeger paars
Bij een wortel denken we bijna automatisch aan de kleur oranje. Nochtans waren wortels oorspronkelijk paars. In Nederland werd vanaf het einde van de zestiende eeuw een zoete, oranje variant gekweekt. Deze oranje wortel kreeg vermoedelijk al gauw de voorkeur, omdat dit ook de kleur was het Huis van Oranje en van de strijd om onafhankelijkheid.
Maar voordien waren paarse wortels dus heel normaal, met zelfs variaties in geel en wit. Vandaag zie je restaurants terug uitpakken met deze rijkdom aan kleuren.
12. Een walvissenhart is zo groot dat een volwassen mens door de slagaders zou kunnen zwemmen
Walvissen zijn dieren met een groot hart. Letterlijk dan, want het hart van de kolossen van de oceaan is zo’n anderhalve meter lang, 120 centimeter breed en anderhalve meter hoog. Het weegt bovendien ongeveer 180 kilo.
Bij zo’n gigantisch hart horen ook enorm slagaders. Die zouden zelfs zo breed zijn dat een volwassen mens er doorheen zou kunnen zwemmen. Het hart van deze dieren wordt ook wel eens vergeleken met het formaat van een kleine auto. Het slaat overigens maar acht tot tien keer per minuut, en die hartslag zou onder water tot kilometers ver te horen zijn.
13. Je loopt twee keer meer risico om door een drankautomaat te worden gedood dan door een haai
De meeste haaien jagen helemaal niet op mensen, maar een ontmoeting loopt natuurlijk wel bijna altijd fataal af. Gelukkig is het aantal incidenten met haaien relatief beperkt. Enkele jaren geleden zette The Guardian vijf verrassende zaken op een rij die op basis van statistieken dodelijker zijn voor mensen.
Zo blijken in de Verenigde Staten vier tot zes keer meer mensen te sterven wanneer ze door een drank- of snackautomaat verpletterd worden. De apparaten richtten ook een pak meer verwondingen aan dan haaien.
De andere vier risico’s waar we voor moeten uitkijken: een slangenbeet (20.000 doden per jaar), bliksem (1.000 doden per jaar), verdrinken in bad, … en linkshandig zijn. Zo’n 2.500 linkshandigen sterven jaarlijks wanneer ze een voorwerp voor rechtshandigen moeten gebruiken.
14. Er zit meer tijd tussen de release van Home Alone en nu dan tussen die film en de maanlanding
Dit feit lijkt misschien verrassend aangezien de uitzendingen van Home Alone op het einde van het jaar bijna even standvastig zijn als het feit dat we dan Kerstmis vieren. De eerste film in deze franchise verscheen in 1990, en dat is intussen dus al meer dan 30 jaar geleden. De maanlanding dateert van 1969, met andere woorden ongeveer 21 jaar voor we met Kevin McCallister kennis maakten.
We kunnen er nog een schepje bij doen, want ook voor Home Alone 2 gaat deze rekensom op. Die verscheen in 1992, dus 27 jaar geleden en 23 jaar na de maanlanding. Over een paar jaar mogen we ook Home Alone 3 aan dit lijstje toevoegen.
15. Oxford University is ouder dan het Rijk van de Azteken
Een onwaarschijnlijk, maar historisch correct feit. Laten we beginnen met het rijk der Azteken. Dat bestond tussen 1200 en 1521 in het huidige Mexico. De laatste koning van dit volk kwam om het leven in de strijd met de Spaanse veroveraars, wat ook het einde van het rijk betekende.
De universiteit van Oxford bestaat al sinds 1096. Er zijn in elk geval bewijzen dat er in deze periode al les werd gegeven. Zeker in de loop van de twaalfde eeuw groeide het aantal studenten, omdat Engelse scholieren niet langer aan de universiteit van Parijs mochten studeren.
Enkel de universiteit van Bologna weerhoudt Oxford ervan om zelfs de oudste ter wereld te zijn. De Italiaanse instelling bestaat al sinds 1088. De universiteit van Cambridge werd pas in 1209 opgericht.
16. Frankrijk executeerde nog mensen met de guillotine toen de eerste Star Wars-film uitkwam
Dit feit is zo onwaarschijnlijk dat je er bijna het hoofd bij zou verliezen. De eerste film in de Star Wars-franchise kwam in 1977 in de bioscoopzalen. En dat is ook het jaar waarin Frankrijk voor de laatste keer iemand met de guillotine executeerde. Het apparaat waarmee vooral tijdens de Franse Revolutie bij duizenden ter dood veroordeelden het hoofd werd afgehakt, was ook in de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw nog in gebruik. Tussen 1965 en 1977 zouden acht mensen op deze manier geëxecuteerd zijn.
In principe hadden er nadien nog een paar executies kunnen plaatsvinden, want pas in september 1981 schafte Frankrijk de doodstraf af. En de guillotine werd toen veroordeeld tot een plaats in de musea.
17. Het gordeldier baart bijna altijd identieke tweelingen
Gordeldieren zijn niet zo bekend bij het brede publiek, maar eigenlijk zijn het fascinerende wezentjes. Vooral hun voortplanting is interessant, want gordeldieren krijgen heel vaak identieke tweelingen. Sommige gordeldieren krijgen acht tot vijftien jonger per keer. En die groeien heel snel op, want na amper een jaar zijn ze al klaar om zichzelf voort te planten.
18.De eenhoorn is het nationale dier van Schotland
Heel wat landen hebben een nationaal dier dat ook echt een grote rol speelt in de natuur van de staat. Denk maar aan de kangoeroe in Australië, de springbok in Zuid-Afrika of de tijger in India. Maar de Schotten hebben lang geleden gekozen voor … de eenhoorn.
Dat mythische wezen bestaat natuurlijk niet echt, maar misschien is dat net de reden waarom het zo goed bij Schotland past. Eenhoorns worden immers beschouwd als de sterkste van alle dieren, wild en ontembaar.
19. Een aardbei is geen bes, maar bananen, avocado’s en watermeloenen zijn dat wel
Een aardbei, een banaan, een avocado en een watermeloen: welk van deze fruitsoorten is een bes? Onwaarschijnlijk: je zou denken aan een aardbei, maar dat is eigenlijk de enige in het rijtje die we geen bes mogen noemen. Mensen hadden duizenden jaren geleden al de neiging om bepaalde fruitsoorten bessen te noemen. Maar de wetenschap heeft hier pas later een definitie aan gegeven.
Bessen bestaan uit drie verschillende lagen, met in de binnenste laag de zaadjes. Dat is bij een aardbei niet het geval, maar je kunt die structuur wel herkennen in avocado’s, watermeloenen en zelfs bananen.
20. De laatste mammoet stierf duizend jaar na de bouw van de eerste Egyptische piramide
Intussen weten we dat de eerste piramide rond 2700 voor Christus gebouwd is. Toen waren de meeste mammoeten al uitgestorven, op een kleine groep na. In het oosten van Siberië wist een populatie tot 1650 voor Christus te overleven. Het rijk van de Egyptische farao’s bestond toen zelfs al 3.000 jaar. Uiteindelijk stierven ook deze laatste mammoeten, zodat we met zekerheid kunnen stellen dat Cleopatra de dieren nooit gezien heeft.
21. Er zijn in de hele wereld meer valse dan echte flamingo’s
Flamingo’s zijn een hype, die zodanig geëxplodeerd is dat er vandaag meer valse flamingo’s circuleren dan er echte vogels zijn. Zo zouden in het wild iets minder dan twee miljoen flamingo’s leven, terwijl er wereldwijd miljoenen valse exemplaren bestaat.
22. Nintendo bestaat al sinds 1889
Neen, dat is geen schrijffout in de titel. Toen Nintendo in 1989 de Super Nintendo-console uitbracht, bestond het bedrijf exact honderd jaar. In 1889 richtte Fusajiro Yamauchi Nintendo op als bedrijf dat speelkaarten produceerde. Nog voor Nintendo zich definitief op speelgoed begon te focussen, was het bedrijf onder andere bezig met het aanbieden van taxiritten en zelfs hotelletjes waar mensen een kamer konden boeken om seks te hebben.
In de jaren 70 evolueerde Nintendo dan naar een bedrijf dat videospelletjes maakte. Maar de roots van Super Mario liggen dus in een duister verleden waarover het bedrijf het vandaag niet meer zal hebben.
23. Als de zon niet groter was dan een witte bloedcel, dan zou de hele Melkweg even groot zijn als de Verenigde Staten
Deze vergelijking maakt vooral duidelijk hoe nietig onze planeet en onze zon eigenlijk zijn. Als je de zon zou verkleinen tot de schaal van een witte bloedcel en je het volledige sterrenstelsel op dezelfde schaal verkleint, dan zou de Melkweg de omvang van de Verenigde Staten hebben. En dus is onze zon niet meer dan een witte bloedcel in de hele VS.
En dat is enkel ons sterrenstelsel … In het volledige universum zouden er volgens schattingen minstens 100 miljard sterrenstelsel bestaan. En de kans is groot dat we dit cijfer eigenlijk nog mogen verdubbelen.
24. Will Smith is nu ouder dan zijn Uncle Phil was tijdens de eerste aflevering van The Fresh Prince of Bel-Air
Voor iedereen die in de 90s is opgegroeid, blijft The Fresh Prince of Bel-Air een symbolische reeks. Het was ook de doorbraak van Will Smith als wereldberoemd acteur. Onwaarschijnlijk, maar intussen is hij al 51 jaar oud. Dat is ouder dan zijn oom, Uncle Phil, in de allereerste aflevering van de serie. Acteur James Avery, die in 2013 overleed, was 45 jaar toen Will Smith aan zijn deur kwam aanbellen. Actrice Tatyana Ali, die de jongere Ashley speelde, is intussen ook al … 40 jaar!
25. We delen 60% van ons DNA met bananen
Ons lichaam bestaat uit drie miljard genetische bouwsteentjes, of basenparen. Dat maakt dat we maar voor een heel klein stukje verschillen van een andere persoon, en we allemaal voor 99,9% genetisch identiek zijn. Dat betekent ook dat we met andere levende organismen in de natuur veel genetische overeenkomsten hebben. Het meest verrassende is misschien wel dat we voor 60% hetzelfde DNA als een banaan hebben.
Minder verrassend is het feit dat we 96% van ons DNA met dat van chimpansees delen. Bij katten gaat het om 90%, en zelfs een muis heeft voor 85% dezelfde genetische structuur.
26. Voor de Tyrannosaurus Rex is de tijd van de Stegosaurus langer geleden dan de T-Rex voor de mens
We vergeten soms dat de mensheid nog maar heel kort over deze planeet loopt. Zo hebben de dinosaurussen er veel langer over gedaan. De Tyrannosaurus Rex, zowat de bekendste van alle dinosauriërs, leefde zo’n 60 tot 70 miljoen jaar geleden. Daardoor heeft de T-Rex ook een pak uitgestorven soortgenoten nooit gekend.
De Stegosaurus bijvoorbeeld, dat is de dinosaurus met grote puntige platen op zijn rug en een staart met stekels. Deze soort leefde zo’n 150 miljoen jaar geleden, een eeuwigheid dus voor de Tyrannosaurus Rex, die zelfs voor ons bijgevolg nog veel recenter is. De Stegosaurus moest in zijn tijd met een ander roofdier rekening houden: de Allosaurus.
27. Alaska is tegelijkertijd de meest noordelijke, westelijke én oostelijke staat van de VS
Een blik op de wereldkaart maakt meteen duidelijk dat Alaska de meest noordelijke en westelijke staat van de VS is. In theorie moet dit betekenen dat de meest oostelijke staat ergens aan de oostkust moet worden gezocht. En dan zou het meest oostelijke punt in de staat Maine liggen.
In de Stille Oceaan bevindt zich echter de eilandengroep Aleoeten, die officieel bij Alaska hoort. De eilanden strekken zich zover uit dat ze geografisch in de oostelijke hemisfeer liggen. En dus is Alaska eigenlijk ook de meest oostelijke staat van de VS. De meest zuidelijke staat is overigens Hawaï.
28. Pluto maakte sinds zijn ontdekking nog niet één volledige baan rond de zon
Officieel is Pluto intussen geen planeet meer, maar een onwaarschijnlijk feit is dat hij sinds zijn ontdekking in 1930 nog niet één keer volledig rond de zon is kunnen draaien. Pluto doet daar namelijk 248 aardse jaren over. De zon zou je op Pluto overigens niet echt kunnen zien, want de dwergplaneet staat veertig keer verder van z’n ster dan de aarde.
29. Een miljard seconden duren ongeveer 32 jaar
Wanneer je 32 jaar oud bent, zijn ongeveer één miljard seconden in je leven verstreken. Duizend seconden duren zowat 16 minuten, een miljoen seconden komen overeen met elf dagen. En voor duizend miljard seconden heb je ongeveer 32.000 jaar nodig.
30. Honing wordt nooit slecht
Zelfs na die duizend miljard seconden mag je nog steeds van een pot honing eten. Honing wordt namelijk nooit slecht. Het bevat een hoge zuurtegraad die zowat alles doodt dat zich in de honing zou willen nestelen. Enkele andere voedingsmiddelen die hooguit in de verre toekomst een vervaldatum hebben: witte rijst, suiker, zout en sojasaus.
31.Er zijn meer sterren in de ruimte dan zandkorrels op aarde
We weten intussen wel dat we in het hele universum bijzonder klein zijn, maar met deze vergelijking wordt duidelijk hoe klein. Er zouden in het hele heelal tien keer meer sterren zijn er zandkorrels in al onze woestijnen en op alle stranden ter wereld samen liggen. Natuurlijk gaat het om slechts schattingen, want zowel het tellen van zandkorrels als het berekenen van het aantal sterren is onbegonnen werk.
32. Er zijn meer bibliotheken dan McDonald’s-restaurants in de VS
De Verenigde Staten zijn dan wel een voedingsbodem voor grote ketens, toch zijn openbare bibliotheken ook nu nog talrijker. In totaal zijn er ongeveer 17.000 bibliotheken. Vorig jaar waren er ter vergelijking net geen 14.000 McDonald’s-zaken. De hamburgerketen kent overigens al een tijdje een hele lichte terugval in het aantal Amerikaanse restaurants.
Starbucks heeft misschien wel een kans om over een paar jaar meer zaken te hebben dan er in Amerika bibliotheken zijn. Nu al zit de keten aan bijna 15.000 filialen in de VS.
33. Voor iedere mens op aarde zijn er ongeveer 1,6 miljoen mieren
Het is onmogelijk om exact te weten hoeveel mieren er op aarde rondkruipen, maar ze zijn in elk geval met veel, minstens 100 biljoen. In een BBC-documentaire werd dan ook ooit gesteld dat het gewicht van alle mieren samen evenveel zou zijn als dat van alle mensen bij elkaar.
34. Een octopus heeft drie harten
Een octopus is niet alleen uiterlijk een bizar wezen, ook langs de binnenkant zijn de dieren bijzonder. Ze hebben namelijk drie harten: eentje pompt bloed doorheen het lichaam, en de twee andere pompen bloed naar de kieuwen. De reden hiervoor heeft wellicht te maken met de structuur van het bloed. Hun rode bloedcellen bevatten namelijk hemocyanine, dat rijk is aan koper, in plaats hemoglobine, dat rijk is aan ijzer. Dat maakt hun bloed overigens ook blauw!
Aangezien hemocyanine minder efficiënt is in het vervoeren van zuurstof, helpen de drie harten hiervoor te compenseren door bloed aan een hogere druk rond het lichaam te pompen.
35. Elke 5.000 baby’s wordt er eentje zonder anus geboren
Jaarlijks zien een pak baby’s zonder anus het levenslicht. In de meeste gevallen zit er een stukje huid in de weg of is de anus misvormd. Soms hebben deze kinderen nog andere aandoeningen, zoals problemen met de nieren. In de meeste gevallen is een chirurgische ingreep noodzakelijk.
36. Je kunt niet neuriën terwijl je je neus dichtknijpt
Nog eentje op uit te proberen: knijp je neus dicht en probeer te neuriën! Lukt het niet? Dat is normaal, want bij het neuriën sluit je je mond en verplaatst het geluid zich door je neus. Wanneer je die neus dichtknijpt, kan je dus onmogelijk geluid produceren.
37. Op Saturnus en Jupiter regent het soms diamanten
De grote gasplaneten van ons zonnestelsel hebben een bijzonder soort neerslag. Het regent er soms diamanten die groot genoeg zijn om in een ring te worden gedragen. Bij onweer wordt methaan omgezet in roet (koolstof). Dat stort vervolgens naar beneden, terwijl het verhardt. Eerst verandert het in grafiet, later in diamant.
Eigenlijk zijn dit zowat de hagelstenen van deze planeten, maar een lang leven hebben de diamanten niet. Ze smelten uiteindelijk weg in een vloeibare zee rond de hete kern van deze reuzen.
38. Als je een blad 42 keer vouwt, zou het dik genoeg zijn om tot aan de maan te reiken
Natuurlijk valt dit niet met een eenvoudig blaadje papier te bewijzen, maar het is wiskundig wel zo dat papier vouwen exponentieel werkt. Als je een blad twee keer vouwt, is het vier bladzijden dik. Doe je het drie keer is het acht bladzijden dik. Na twintig keer vouwen zou je al aan de top van de Mount Everest zitten. En bij de 42ste keer zit je aan de maan …
39. Als je een gat naar het midden van de aarde boort en er een boek in gooit, duurt het 38 minuten voor het boek de kern bereikt
Lange tijd was het idee dat het 42 minuten en 12 seconden zou duren om de kern van onze planeet te bereiken, maar een realistischer model heeft enkele jaren geleden berekend dat dit vier minuten sneller zou gaan: 38 minuten en 11 seconden. Natuurlijk blijft dit hypothetisch, want het is onmogelijk om een gat naar het centrum van de aarde te boren.
40. Meer dan de helft van ons lichaam is niet menselijk
Het aantal menselijke cellen in ons lichaam beperkt zich tot 43%. De andere cellen zijn bezoekers afkomstig van bacteriën en fungi. Vooral in de geneeskunde is dit belangrijke kennis, omdat het helpt om behandelingen voor allerlei ziekten te ontwikkelen.
41. Pindanoten groeien ondergronds en zijn daarom geen noten
Hoewel het woordje een onderdeel van de term is, zijn pindanoten officieel geen noten. Meer zelfs, we moeten pindanoten eerder als groenten bestempelen. Noten groeien immers aan bomen, terwijl een pindanoot onder de grond groeit.
We kunnen nog een stapje verder gaan, want ook walnoten, cashewnoten, pistachenoten en amandelen zijn in principe geen echte noten. Zij worden beschouwd als de zaadjes van de bomen waar ze aan groeien, wat hen dan weer in de buurt van fruit brengt.
42. Een schildpad kan uit zijn anus ademen
Sommige schildpaddensoorten die in het water leven, hebben tijdens de wintermaanden bijna geen energie nodig. Ze absorberen daarom zuurstof uit het water via oppervlakken van het lichaam waar bloedvaten worden blootgesteld. En dat blijkt vooral rond hun anus sterk het geval te zijn. In wetenschappelijke termen heet dit fenomeen overigens cloacale ademhaling.
43. Er zitten meer atomen in één glas water dan het aantal glazen water in alle oceanen ter wereld
Er zitten bijzonder veel moleculen in een glas water. In totaal zou je ruim duizend meer atomen in een glas water kunnen tellen dan het aantal glazen dat je met al het water uit de oceanen zou kunnen vullen.
44. De kans is bijna 100% dat je volgende glas water een molecule bevat die ooit door het lichaam van een dinosaurus is gepasseerd
Simpel uitgedrukt drinken we allemaal de urine van dinosaurussen. Slechts 0,01% van het water op deze planeet wordt door mensen en dieren opgedronken, en dat water loopt doorheen een cyclus.
Belangrijke opmerking: de dino’s hebben heel lang op deze planeet rondgelopen, de mens is er veel minder lang. Volgens de cyclus betekent dit dus dat ons drinkwater in principe nog geen moleculen kan bevatten die andere mensen ooit hebben opgedronken. Maar de kans is dus groot dat een dinosaurus dat wel gedaan heeft.
45. Op het moment van je geboorte was je heel even de jongste persoon ter wereld
Om af te sluiten nog een logische, maar toch onwaarschijnlijk straffe opmerking: we zijn allemaal ooit de jongste persoon ter wereld geweest. Al is het maar een fractie van een seconde. Volgens de globale statistieken worden er iedere seconde immers vier kinderen geboren. Dat zijn er 250 per minuut, 15.000 per uur en 360.000 per dag. Na 24 uur is een pasgeboren kind dus al lang niet meer een van onze allerjongste aardbewoners.
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 73 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.