De 'opeenhoping' van keizerspinguïns, als bescherming tegen het gure poolweer, heeft heel veel weg van file op een autoweg. Time-lapsebeelden tonen een erg fascinerend, golvend patroon van de troep, zo concluderen wetenschappers in de New Journal of Physics.

In mei of juni - herfst op de Zuidpool - leggen de keizerspinguïnwijfjes op het ijs ver van de zee één ei, waarna ze naar zee vertrekken om een vetlaag aan te leggen. De mannetjes blijven in een groep achter in de koude poolnacht. Het ei houden ze op hun voeten onder een beschermende huidplooi.

Door het ei kunnen ze nauwelijks bewegen en zijn ze veroordeeld tot maandenlang vasten en overleven op hun vetreserves. Om de snijdende, koude wind te overleven gaan al de mannetjes dicht bij elkaar staan en blijven voortdurend in beweging, zodat niet steeds dezelfde mannetjes aan de buitenkant staan.

Twee centimeter
Die bewegingen zijn nu onderzocht door wetenschappers, zo bericht de Britse krant The Independent. Ze kunnen nog het best omschreven worden als kleine golfjes, net zoals bij een grote file op een autosnelweg: telkens een pinguïn meer dan 2 centimeter van zijn buur wijkt, schuift die ook op. Wetenschappers achterhaalden dat die constante microverschuivingen de eenheid van de groep mooi bewaren, wat natuurlijk de beste bescherming tegen de wind biedt.

Anders dan in een file met auto's kan eender welke pinguïn een 'golfje' in de groep creëren, in eender welke richting. Oorspronkelijk dachten wetenschappers dat enkel pinguïns die naar het midden van de groep bewogen, de bewegingen triggerden. Verder zagen ze twee grote 'golven', die kort na elkaar waren gestart, mooi in elkaar opgaan.

Australische wetenschappers hebben ontdekt dat er goud groeit aan bomen als de eucalyptus en acacia. De ontdekking zou kunnen leiden tot een nieuwe, revolutionaire methode om goud te zoeken. Dat meldt nieuwszender CNN.

Dat planten en bomen mineralen - zoals goud - absorberen via hun wortels, is niet nieuw. Tot nu hebben wetenschappers echter nooit kunnen bewijzen dat die mineralen van diep onder de grond komen.

Onderzoekers ontrafelden het mysterie op de domeinen Freddo Gold Prospect in het westen en Barns Gold Prospect in het zuiden van Australië. De eucalyptus en acacia hebben diepe en omvangrijke wortelstructuren. Bij een grote droogte graven de wortels diep in de grond, op zoek naar water. Zo diep, dat ze soms op goud stoten.

Goudvoorraaden
De bevindingen werden deze week gepubliceerd in de online krant Nature Communications. Volgens de onderzoekers kan het onderzoek leiden tot een nieuwe, erg succesvolle methode om goud te zoeken. De bomen kunnen immers aangeven op welke plekken onder de grond nog goudvoorraden te vinden zijn.

Wie nu echter meteen het vliegtuig wil nemen om naar goud te gaan speuren, is eraan voor de moeite. De onderzoekers vonden in de bladeren van de bomen een gemiddelde goudconcentratie van 80 op een miljard en in de schors een concentratie van amper 4 op een miljard. Het goud is met het blote oog dus niet zichtbaar.