De aarde krijgt een buikje

De aarde wordt jaar na jaar een tikkeltje dikker rond de evenaar. Op dit ogenblik is daardoor niet langer de Mount Everest in Nepal maar een vulkaan in Ecuador het punt dat het verst verwijderd is van de aardkern.

Het verdikkingsproces begon in het midden van vorige eeuw en heeft, zo blijkt nu, te maken met de afnemende ijsmassa's op de polen. Beide fenomenen werden met elkaar in verband gebracht door wetenschappers die meewerken aan het Gravity Recovery and Climate Experiment (GRACE), een onderzoeksprogramma dat de zwaartekracht rondom de aarde bestudeert.

Door veranderingen in de ijsmassa met variaties in de zwaartekracht te vergelijken, waren de wetenschappers volgens livescience.com in staat om aan te tonen dat de smeltende gletsjers op Groenland en op de poolkappen verantwoordelijk zijn voor de steeds plattere bolvorm van onze planeet.

Het ijs dat daar smelt, levert enorme hoeveelheden water op. Elk jaar verliezen de twee gebieden zo'n 382 miljard ton ijs. Dat water wordt door de middelpuntvliedende kracht naar de evenaar getrokken. De buik van de aarde rond de evenaar groeit nu door de watermassa aan met 0,71 centimeter per tien jaar.

Nooit perfecte bol

De aarde is nooit een perfecte bol geweest. Door het wegsmeltende ijs wordt de druk op de poolkappen verminderd. Dit proces begon 22.000 jaar geleden toen de laatste grote ijskappen terugtrokken tot de polen. Hierdoor wordt de aarde minder ingedrukt, ze rekt daardoor opnieuw wat uit van noord naar zuid - tenminste dat deed ze tot midden de jaren 1900. Maar dit is een proces dat duizenden jaren in beslag neemt.

Tot de continenten zich helemaal hersteld hebben, blijft de aarde rondom de evenaar door de watermassa dikker worden. Momenteel is de straal van onze planeet bij de evenaar bijna 21 kilometer groter dan de straal bij de polen.