Ik ben van den buiten Declercq, A. Schrey.

Ik kreeg van mijn ouders , van ieder mijn part

Van vader mijn schouders van moeder mijn hart.

Ik vocht om mijn stuiten met zuster en broer,

Ik ben van den buiten ik ben van den boer.

Ik zout en ik zaaie, ik eg en ik ploeg

Ik mest en ik maaie en ik zweet en ik zwoeg.

Ik klets in de kluiten en glets in de moer.

Ik ben van den buiten , ik ben van den boer.

Bij d’eigensten pachter, eerst koeier den knecht

Mijn klakke van achter, mijn hoofd immer recht

Zoo dien ‘k om mijn duiten en teer op mijn toer

Ik ben van den buiten ik ben van den boer.

En hebben de zeisens gezinderezind

De maliende meisens de wagens gepint

Dan zit ik te fluiten van boven op ’t voer

Ik ben van den buiten ik ben van den boer.

Miranda Manhaeghe.

Welke het levenslicht zag te Rollegem ,( in café de Sterre in de kerkstraat) en haar liefde volgde naar Moorsele maakt van oude boeken kunstwerkjes.

Haar ganse leven was haar hobby breit en haakte ze;

Ze volgde snit en naad, daarna kinderverzorgster om haar opleiding af te maken met studie voor verpleegkundige. Miranda werkt reeds 29 jaar in het woonzorgcentrum St Jozef  te Moorsele.

Ze naaide gordijnen en overgordijnen voor thuis en maakte kussens in smirna het was dus tijd om iets anders.

Miranda zegt: “ Boeken plooien klinkt , misschien niet sexy maar je maakt er wel verrassende  mooie kunstwerkjes mee.” Ze heeft al meer den 10 verschillende ontwerpen.

Al bij al is Miranda een bezige bij.

Liedjes uit de oude doos

Pikkers, Bindsters en Zantsters  ( Emiel Serroen)

Ons pikken die klonken den wetsteen aan staal.

De pikken die blonken in ’t zonnestraal

We gaven het koren een zoef en ne zwaai

En  ’t veld lag geschoren in ’n haai en ’n draai.

Wij sloegen ons handen om d’armvolle graan

En spanden er banden van strooi rondom aan

Wij gaven de schoven een wrong en een draai

En keerden het boven, gestuikt in een zwaai.

Een liedje uit de oude doze, van Arthur Verhoeven

Toen ons Heer na al geschapen had, een Fransman en een Pruis.

Een Vlaming en een Engelsman, het geel en ’t zwart gespuis?

Toen schoot St Pieter toe en sprak: “ Heerlief! Ziet dat Ge niet vergeet,

Een Waal te maken anders was de schepping niet compleet.”

Eer mistroostig zei de lieve God “ Van dien haal ik geen eer!”

St Pieter “ ‘k zou toch maar doen, geloof me Lieve Heer.”

Ze kneedden dan een Waal van leem, geweekt in ’t water van de bron.

En legden hem te saam languit te drogen in de zon.

In den nanoen meenden ze den Waal te keeren maar jawel!

“Laisse-moi tranquill’ nom de tonner! Riep gram de poesjenel.

Wat heb ik gezeid St Pieter: “Hij is maar amper afgemaakt,

Daarbij nog ver van droog en toch hij vloekt al dat het kraakt”

ter ere van de Rollegemse duivenliefhebbers

Eerste couplet.                                                                                                       Derde Couplet

Vrienden luistert hier naar ons gezang,                                                         Verders wordt ons nu ook vermeld,

Zeker ‘t is van groot belang.                                                                              De daad van den tweede held.

Wij schrijven hier, het feest rond uit,                                                             In een strooien huisje langs de baan,

En het kost u maar één kluit.                                                                            Zag hij vlammen hoog opslaan.

Zoo kunt gij weten, water nu geschied,                                                        Hij was seffens van ’t gevaar bewust,

Hier op ’ t Rollegem’ s gebied;                                                                          Hij had hoegenaamd geen rust;

Het is zeker wel de moeite weerd,                                                                  Hij riep menschen hier is nu brand,

ieder te been of te peer.                                                                                     Werken wij rap hand in hand.

                       Refrein                                                                                                         Refrein

Lijk de liefhebbers van Rollegem,                                                                        Hij kroop van boven op het huis,

Die minnaars van het duivenspel                                                                         Het was voorzeker daar niet pluis

En die dezen achternoen                                                                                       Daar wrocht Hij eene gansche uur,

Ook in ‘t feest willen meedoen                                                                             eer Hij meester was van het vuur.

En hier op deze wagene                                                                                          Zoo rede hij daar twee dooven,

Zitten wij vol behagene                                                                                           vrienden wilt ge het gelooven

Met de wittepen in ons hand                                                                                 Ja, zeker zulk ene daad,

En den bauwen in de mand                                                                                    Moet beloond zijn vroeg of laat.

Tweed couplet                                                                                                            vierde couplet

Het is hier een schoon huldebetoog,                                                                     Vrienden, wil den stoet bezien,

Dat zich ontrold voor uw oog.                                                                                 Wat al verschillige liên;

Vooreerst voor de kleine Cossement,                                                                    Gij vind er burger, boer en werkman,

Een manneke vol talent.                                                                                             Elk die doet wat hij kan.

Hij kwam eens naar school gegaan                                                                         Zoodus allen goed mêegevierd

En wat vond hij langs zijn baan;                                                                              Gekeken, geroepen en getierd

Een jong meisje in een waterput,                                                                            Lang leve Cossement en Vandael,

Ja, van krachten uitgeput.                                                                                         Maar kijkt toch meest van al.

Refrein                                                                                                                              Refrein

In eenen sprong was hij alras,                                                                                   Naar de liefhebbers van Rollegem                                                                        

Al in die diepen waterplas.                                                                                          Die minnaars van het duivenspel

Hij greep het met beider hand,                                                                                  En die deze achternoen

En trok het rap langs de kant.                                                                                     Ook in ’t feest meedoen

Hij deed zeker zijn beste,                                                                                             Zie hoe wij hier pareerden

Rede zoo het kind Vanneste;                                                                                       Voor de nieuwe gedecoreerden;

Ja, dat verdiend belooing,                                                                                            Ja, Vandaele is toch ‘ ne vent

Zelfs van Sire onze Koning                                                                                            Dat wordt ook de kleine Cossement                                                                      

Drukkerij E. Dedeyn, Rollegem                                                                              Gedicht en gezongen door J.C.

“Goed te Imbrecht” Munkendoornstraat 135

Ook hier is de gekozen naam een familie naam daar Imbrecht in de eerste helft van de 20^ste eeuw( 1901 -2000) de hoeve bewoonden. Het is een U-vormige hoeve met als oudste gegevens 1899 een balk in de koeistal. De eigenaar in 1846 was Verschelwe , in het begin van de 20^ste eeuw was Adolf Imbrecht de uitbater. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Ernest in 1929 . Ernest bleef kinderloos , doch had een zus en deze had een dochter, Denise Meersman, welke met Basil Vandekerkhove huwde. In 1965 nam Basil samen met zijn vrouw de uitbating over. In 1993 ging Basiel op pensioen en bleef alleen de woonfunctie over.

“Goed te Schoore”  Munkendoornstraat 240

De name verwijst naar de uitbatersfamilie Schoore welke in de 18^de, 19^de en 20^ste eeuw de hoeve bewoonden. De hoeve bestond al sinds 1767. Den toenmalige pachter van het “Goed te Brasseye” Grote straat 4 te Bellegem J. Dumortier werd vermoord aan de “Koeiplekken van Schoore.”

Het was Joannes-Franciscus Schoore geboren in 1768 en overleden 1833 welke omstreeks 1800 tot 1840 met zijn vrouw Marie- Anne Formet de hoeve uitbaatte. Zijn zoon Joannes Baptiste volgde hem op. Het was deze welke in de periode 1873- 1875 veel grond kocht. In 1877 huwde zoon Charel- Louis met Mathilde Demeire en werd de nieuwe uitbater. Zijn specialiteit  was vlas. Hij stierf in 1912 en zijn kinderen Valère en Celina- Zulma namen de uitbating over. Celina- Zulma huwde met Jules Vandekerkhove in 1923, en Jules werd bedrijfsleider. Gedurende de Tweede Wereldoorlog in mei 1940 werd gedurende een week de hoeve door Duitse troepen bezet. Het was van hieruit dat Engelse troepen in Kuurne werden beschoten. Zoon Noël werd in 1964 de nieuwe uitbater. Noël intussen op pensioen en geen opvolger. De hoeve is intussen een privé woning.

“Den Falsen” Tombroekmolenstraat 26

Historische naam hij verwijst naar de landbouwer die in 1756 de hoeve uitbaatte en den “Falsen” (vals – onecht – bedrieglijk – onjuist)  werd genoemd. Het is een gesloten vierkantshoeve met als oudste vermelding 1750 of 1780 boven de deur droeg. De eigenaar was in 1834 Demuynck. Remi Theys kwam in 1910 de hoeve uitbaatten  Hij werd door zijn zoon Hilaire in 1952 opgevolgd. Hilaire ging op zijn beurt in  september 1985 op rust. De gronden werden  verkocht en verpacht aan derden. De woonfunctie werd behouden.

In 1994 kocht Chris Michels de hoevegebouwen met 1ha 85 a. De gebouwen werden volledig vernieuwd en omgebouwd tot woning en paardenstallen. Er is geen sprake meer van een landbouwbedrijf maarvan een dierenpension falsenhoeve in Rollegem, west ( zie hun website)Dierenpension Falsenhoeve in Rollegem, West ...

“De Beenhouwerij” Tombroekmolenstraat 14

Gesloten U-vorm oudste gegevens 1788 met als naam “d’hof van de Bourgerie, met omstreeks 1834 Theys als eigenaar. Einde van de 19^de eeuw (1801-1900) kwam een veehandelaar met name Maurice Bonte op de hoeve. In de huidige woning was er naast beenhouwerij ook herberg, dit tot 1929. Pierre Vandeghinste kocht de hoeve in 1931 hij werd dus eigenaar en uitbater. Hij woonde vroeger op het “Goed te Deurwaarders”, Grote straat 6 te Bellegem. Hij kon de oppervlakte uitbreiden van 6ha naar 15 ha, met grond te Rollegem en in Henegouwen.

Palmer Vandeghinste werd in 1949 de nieuwe uitbater. Hij overleed in 1977 en zijn weduwe Denise Verhaeghe zette de uitbating verder. De toekomst van de “ Beenhouwerij” is onzeker daar geen opvolger en de ongunstige gewestplanning.

                                   Toneelgroep Trees

Stelt voor:

“Calvinistenhoek” Tombroekmolenstraat 27

F-vorm oudste gegevens 1938, 10ha. Het was tot ongeveer 1880 dat hier op dit gehucht veel Calvinisten woonden, welke later verhuisden naar Luigne. Vandaar den Calvinistenhoek.

Guillaume Bonte eigenaar en vermoedelijk ook de uitbater van de hoeve in 1834, de oppervlakte bedroeg  5ha. Toen de man stierf in 1867 werd de erfenis verdeeld over 4 kinderen.

Zijn zoon Pierre erfde de hoeve, hij liet die na aan zijn zoon David een pastoor. Deze David schonk zijn deel aan tante Serphine Bonte-Husquin, welke op jonge leeftijd haar man verloor. Haar oudste zoon ,Pierre Husquin erfde de hoeve in 1903. De familie Chiers waren toen de uitbaters en ze werden opgevolgd door Alfons Vanhoutte in 1941. Gerard Vanhoutte, zoon van Alfons volgde zijn vader op in 1921. Gedurende de Tweede Wereldoorlog kwamen hier veel Duitse soldaten, welke de elektrische centrale van Moeskroen moesten beschermen, hier eten. Frank Husquin erfde de eigendom van zijn vader Pierre. Hij was dominee en een afstammeling van de calvinisten welke rond 1880 vertrokken naar Luigne.

Raphaël Vanhoutte volgde in 1968 zijn vader op? In 1984 kocht hij van de eigenaar Frank Husquin de hoeve. Hij staakte de bedrijvigheid en verhuurde het land aan derden.

“Hoeve Ghequiere” Moeskroenstraat 24

De naam verwijst naar de familienaam van de huidige uitbaters. Ze wonen reeds een kleine eeuw op de hoeve. Een gesloten vierkantshoeve met open ingang.

W. Coussement was in 1756 de uitbater. In1834 was bonte den eigenaar. Het was rond den tweede helft van de 19^de eeuw (1801-1900) dat Henri Ghequiere zich hier kwam vestigen en uitbater werd. Zijn zoon Clovis was omstreeks 1924 de opvolger van vader Henri. In 1945 werden de gebouwen aanzienlijk beschadigd door een V 1 van de Duitsers.

Raphaël volgde in 1960 zijn vader Clovis op, en in 1985 werd deze opgevolgd door de huidige uitbater Patrick. De huidige oppervlakte in 1996 bedraagt 33 ha. Het is een gunstig gewestplan de toekomst is verzekerd.

De Rollies-Rollofeesten 2021 verkozen dit jaar opnieuw een verdienstelijke persoon. Ze gingen hem ver zoeken ergens op een gehucht nabij Watou. Dirk Holvoet,hij woonde vroeger te Rollegem. Maar om een of andere reden verhuisde hij, maar blijkbaar kon hij Rollegem niet missen, want een had een leuze “ een dorp moet leven” alsof het zonder hem niet ging gaan. Hij kon de Chiro , het muziek en toneel niet missen. Het is alleen uit respect dat hij het in ontvangst neemt, want hij kan direct verschillende personen noemen welke het beter zouden verdienen, en dat kunnen we direct beamen want dat was het gene de Folkloraad wilde :

In 1999 heeft de Folkloreraad een nieuw initiatief in leven geroepen. Vanaf dan zou men iemand een pluimpje, of een schouder klopje geven in de vorm van een boeketje bloemen. Het werk achter de schermen waar weinigen zicht op hebben, een klopje geven, zeggen mens doe zo voort. Ze komen maar zelden of nooit in het daglicht te staan maar het zijn keiharde werkers. Ze doen dingen in het dagelijkse leven waar niemand blijf bij stilstaan, het zijn haast schaduwen die voorbij glippen zonder dat we het zien, maar het werk is verricht, niemand blijft er bij stilstaan, het zijn noeste werkers en daarom verdienen ze een bloempje. Ze staan niet op het podium, meestal hebben ze het opgebouwd of terug afgebroken. Ze zijn wat we noemen de werkers achter de scherm, mensen helpen daar waar nodig, en geloof ons, ze zijn o, zo moeilijk op een podium te krijgen. Eenmaal dat men sterft zijn we allen helden iedereen weet wat ze waard zijn, we worden bewierookt met lof overgoten, maar bij leven. Zoek ze maar uit, dat was wat de raad ziet in een verdienstelijke persoon, en die zullen we zoeken! Een schouderklop een bedanking bij leven.

“Zevenkote” Moeskroenstraat 15 

De naam van deze hoeve is een historische toponiem , daar lang geleden stonden hier 7 krotwoningen met één gezamenlijke buitendeur.

Na afbraak van een hoeve welke dichter bij de weg stond werd in 1898 de bestaande hoeve gebouwd. Men vond in 1979 bij het bouwen van een varkensstal de oude fundering.

De oudste datering 1898 leesbaar tot 1963 in een balk in het ovenbuur. De hoeve werd beschreven als de “Hofstede en den boomgaard” in 1756 en Joannes Grimopréz was den uitbater. Eind 19^de begin de 20^ste eeuw (1801-1900 / 1901 2000) werd deze hoeve achtereenvolgens uitgebaat door de families David en bonte.

Vroeger sprak men over “boerke bonte” als men het over deze hoeve hadden. Hij leverde regelmatig aan “privé” personen van Moeskroen en was alzo gekend als “boerke Bonte “

In 1920 Kwam Georges Vanhoutte uit Anzegem zich hier vestigen. De hoeve had amper een oppervlakte van 4 ha. Tijdens den Tweede wereldoorlog namelijk in 1945 staken de Duitsers de loods in brand met fosforgranaten, omdat Georges een weerstander was. In 1947 pachten men 5 ha aan Warru, die later na zijn echtscheiding naar Wallonië vertrok.

Vader Georges liet in 1959 de uitbating over aan zoon Georges. In 1963 werd het ovenbuur afgebroken. Je kun de balk met het jaartal nog terug vinden bij Dokter A. Debeurme, uit de Belleghemdreef te Marke, want deze werd aan hem geschonken. Sinds 1984 is het de derde generatie Georges Vanhoutte welke de hoeve uitbaat.

Sinds kort is men bezig een nieuwe woonst te bouwen 2019. De toekomst ziet er gunstig uit.

“De Commerce” Kwabrugstraat 218

Historische naam vroegere jaren was hier een café met name “De Commerce”, oudste vermelding 1834.Gesloten U-vorm.

De hoeve werd gebouwd tussen 1813 en 1846. Het was een hoeve met amper 1 ha, de eigenaar was Dermoux. Het was pas in 1900 dat de hoeve de herberg “De Commerce “ onderbracht. Het was de familie Claeys welke zich vooral in den aardappelteelt specialiseerde en uitbater was.

In 1921 kwam Victor Lenvain uit Nederbrakel een metser, de Commerce en de hoeve uitbaten. Hij was het die de oppervlakte van 3 tot 11 ha uitbreide.

Hier doken tijdens den tweede wereldoorlog heel wat voorname Kortrijkse figuren onder, zoals den onderzoeksrechter Sabbe. Het was tijdens of direct na de oorlog dat de herbergactiviteiten werden stop gezet. Het was 1947 dat Sylvain vader Lenvain opvolgde. Intussen is hij overleden er was geen opvolging, beperkte oppervlakte zal het bedrijf verder gaan?

“ Kwabrughoeve” Kwabrugstraat 171

De naam verwijst naar de naam van het gehucht. Vele jaren terug liep de Fabrieksbeek over de weg heen  en was de weg hierdoor onberijdbaar voor paard en kar. Het is een gesloten hoeve met als oudste gegevens 1825. In 1834 bewoonde de familie Dubois de hoeve. Ze was ongeveer 5ha groot. Charles Dubois overleed in 1878 en het waren de kinderen welke hem opvolgden. Ten jare 1878 kwam August Cossement, oom van kinderen Dubois en van Jerom David als nieuwe uitbater. In 1898 werd hij opgevolgd door Casemir David. Hij kocht de hoeve van Pol Cossement, de broer van den overleden August Cossement in 1907. Vanaf 1931 werd vermelde neef, Jerom David, de uitbater. In 1961 werd hij den eigenaar.

In 1966 werd hij door zijn zoon Jacques opgevolgd. Het bedrijf had dan een oppervlakte van 17 ha. Er was geen opvolging.

“Dadecotboghaert”hoevedreef 12

Gesloten U-vorm omwalde hoeve tot 1970. Een historische naam met als oudste vermelding 1629.In den tweede helft van de 19^de eeuw ( 1801- 1900 ) dat “Dadecotboghaert” het eigendom van de familie Flippo werd. De hoeve “Nevele-Roosendaal” was vermoedelijk ook van de zelfde familie. Een dochter Flippo huwde met Louis Bernard, grootvader van de huidige eigenaar, zodat de familie Bernard eigenaar werd.

De hoeve dateert zeker van de 17 de eeuw (1601-1700 ) daar de hoeve in 1926 niet bewoond was zijn er ook geen gegevens. In 1834 was pachter Marcelein Gesquiere welke de hoeve pachter van Vanneste. Hij stierf in 1852 en toen kwam J. Verhaeghe, van Dottenijs als pachter op de hoeve. Het was met een dochter van Verhaeghe dat Fidele Messiaen kwam te trouwen en zo werd hij vanaf 1880 den opvolger en uitbater.

Zoon Felix volgde in 1895 zijn vader Fidele op, welke op zijn beurt 1966 zijn zoon Omer de uitbater werd. Niettegenstaande het gunstige gewestplanning zou het hoeveareaal moet uitbreiden om de toekomst veilig te stellen. In 1696 was het 8ha groot. Tot in 1964 bleef de hoevestructuur ongewijzigd, toen werd het poortgebouw afgebroken . In 1970 werd de wal volledig gedempt. Deze had een beschermde functie , namelijk bescherming en ontwatering , “Dadecotboghaert” staat immers in de alluviale vlakte van de Fabrieksbeek.

“Ter Linde” Marksestraat 4

Eigenaar Hugebaert uit Kortrijk de gebouwen Bourgois. Daar er op het hof een linde staat was de naam gauw gekozen. Deze hoeve dateert uit 1756. De toenmalige uitbater was Jean-Pierre Busschaert. In 1834 was de eigenaar P Cardon en het landbouwareaal bedroeg 16 ha. In het begin van de 20^ste eeuw (1901- 2000) de hoeve werd geteisterd door een storm de schuur werd totaal vernield. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de Linde bezet door de Duitsers. Achiel Bourgois baatte tot 1936 de hoeve uit. Het was zoon Jerom opgevolgd.

Het was nu zoon Achiel welke in 1965 zijn vader Jerom opvolgde. Het is nu de zoon van Achiel welke op de hoeve blijft.

“ Steenbakkershoeve” Marksestraat 2

Einde 19^de tot begin 20^ste eeuw (1801 -1900 /1901 2000) was er op de hoeve een kleine steenbakkerij. Een gesloten U-vorm met aan de ingang van de dreef een kapel. Het is een hoeve dat dateert van de 17 eeuw (1601 – 1700)  de oudste vondsten gaan terug tot 1637. 1771- 1778 was de Steenbakkershoeve volledig omwald. Het poortgebouw werd heel waarschijnlijk tussen 1846 en 1873 gesloopt en een deel van de wal gedempt. We zien dat in1918 al meer dan de helft van de cirkelvormige omwalling verdwenen is. Tussen 1930 en 1940 werd de resterende omwalling gedempt.Het was in 1733 dat Jacobus Vanneste huwde met Elisabeth Delputte en zij kwamen de hoeve bewonen. Ten jare 1956 was jacques (Jacobus) Vanneste nog steeds de bewoner. Het was zoon Hubertus welke de nieuwe uitbater werd. Op last van de Staten van Vlaanderen werd een kaart opgesteld met de weergave waar de runderpest was uitgebroken, en aangezien de Steenbakkershoeve in 1773 er bij was werd de veestapel afgeslacht om uitbreiding van de runderpest te voorkomen. Hubertus vertrok in 1778 naar Tielt en werd opgevolgd door Yserbyt Pieter afkomstig van Bellegem. Delmote was in 1834 de eigenaar, het goed telde toen 6 ha.

In 1870 werd Jean-Louis Renard de hoeve-uitbater omstreeks 1967 richten de broers van Jean-Louis een kleine steenbakkerij in welke tot ongeveer 1900 gewekt heeft.. Zoon Albrick volgde zijn vader op in 1913 . Een zware storm welke woede over de gemeente in 1934 teisterde de stallen en de schuur welke helemaal vernielt werden. We zijn 1960 en Zoon Clotaire nam als bedrijfsleider de zaak over van vader Albrick. In 1995 liet Clotaire de uitbating over aan zoon Frank met een gunstige en voldoende oppervlakte voor uitbaters.

“Brouckaertshof “ Munkendoornstraat 222

De naam werd gekozen daar de familie Brouckaert de hoeve bewoonde van 1870 tot 1982. Een open vierkantshoeve met een totaal oppervlakte van 15 ha. Toch sinds 1979 geen landbouwbedrijf meer. In 1834 was V. Glorieux de eigenaar. Ten jare 1970 kwam Karel Brouckaert geboren in 1825 zich vestigen en de bedrijfsoppervlakte bedroeg 15 ha. Karel was afkomstig van Bellegem . Hij werd geboren op “Catteloins hof” een hoeve welke in het jaar 1970 verdween; Karel stierf in 1903, zijn vrouw zette de uitbating verder om uiteindelijk hun zoon Jules in 1906 de opvolger te worden. In 1942 waren het de kinderen van Jules de opvolgers. Zoon Hilaire nam uiteindelijk de uitbating op zich van 1948 tot 1982. In 1979 werd het land aan verschillende personen verkocht, zo konden enkele landbouwers hun oppervlakte uitbreiden. Van 1982 tot 1985 werd  de hoeve bewoond door Hubert Vangeersdaele. En van 1985 tot 1990 stond deze hoeve leeg. Het was omstreeks 1990 dat de hoeve verbouwd en gerestaureerd werd tot privéwoning. (De Baenst Kurt en Huyzentruyt Catherine )