Cursiefjes onder de kerktoren. Humoristisch, kritisch en soms cynisch.
10-10-2008
346 Omkeringen
346 Omkeringen
Letterwoorden misleiden vaak. Dat gebeurt dan in positieve of in negatieve richting.
Zo dachten heel wat studenten van het AVC, dat dit iets te maken had met het ACV. AVC staat voor Audiovisueel Centrum en heeft niets met de vakbond Algemeen Christelijke Vakbond te maken.
Een plezierige en gelijkaardige omkering heb je bij KBG of Kristelijke Bond voor Gepensionneerden. Dit wordt nogal vaak verward met KGB of Kommunistische Geheime Dienst. Zo werd een werknemer in een sportcentrum KBG genoemd. Hij speelde spion, naar eigen zeggen, voor de politie. Hij was echter nogal klein van gestalte en zijn afkorting bijnaam - betekende dan ook kort bij de grond.
Ik ben echt lid van HET K.G.B. : het Kriminologisch Genootschap Brussel, de vereniging van de oud studenten Criminologie van de V.U.B. Brussel.
De seniorenbonden veranderden ondertussen van naam en heten OKRA. Hierbij kun je ook gemakkelijk vergissen met Orka of walvis. Okra is echter een Afrikaanse groente. Welke dubbelzinnige benaming kunnen wij verzinnen voor het letterwoord h.a.a.n ?
De post lanceerde een actie om de smurfpostzegels samen te krijgen. Moppersmurf, Brilsmurf, Lolsmurf, Muzieksmurf en Knutselsmurf en zijn vriendjes zullen erbij zijn. Omdat ze 50 jaar zijn, zorgde de post voor een collectors item van 10 smurfenzegels.
In de reeks ontbreekt echter de AVC-smurf. Dit was een geschenk van onze betreurde voorzitter van de studentenbond Louis Carleer, bij ons tienjarig bestaan in 1977. Deze smurf onderscheidt zich van alle andere, omdat zijn kleur oranje is. Hij draagt bovendien een micro hoofdtelefoon. Hij integreert, zoals het cmFTAcl logo, het talenonderwijs aan anderstaligen volgens een eigen didactisch profiel. Dit werd uitgeroepen tot kwaliteitslogo voor dat onderwijs, dat anders en beter is dan alle andere systemen. Het prijkt zoals onze haan op de toren en geeft de didactische richting aan. Het overschouwt het gewriemel onder de toren en vangt storm en bliksem op. Er is echter maar één weg : kwaliteitsrevolutie!
Ongelofelijk. Nog geen maand nadat, voor de allereerste keer in België, een reuzenaronskelk (Amorphophallus titanum) bloeide, kondigt zich de bloei aan van zijn tweelingbroer : Hercule. Eén groot verschil: de knol van deze plant weegt 18 kg en is bijna dubbel zo zwaar als zijn voorganger. De bloem werd dan ook navenant : 1,9 m. Dat is al goed voor een basketter. De bloem leek te wachten tot mijn verjaardag : 7.9 , maar ze begon zich enkele uren vroeger te ontplooien. Er kwamen felicitaties uit o.a. Gabon, Ivoorkust, Denemarken en Japan waar onze reuzenaronskelk het nieuws haalde. Er werd over gesproken in Kameroen en op de weblog van de wijnbouwers van Carcassone. In het persbericht stond :
Een veiligere toekomst
In het wild is de reuzenaronskelk een bedreigde plantensoort. Het verspreidingsgebied beperkt zich tot het regenwoud van Sumatra. De helft van het eiland werd reeds ontbost. De populatie orang-oetans is daardoor al met 80 % afgenomen en de reuzenaronskelk is er niet beter aan toe... Toch is dit al de zevende reuzenaronskelk die deze zomer in botanische tuinen in bloei komt. In de botanische tuin van Leiden (Nederland) is op 24 augustus een exemplaar van de reuzenaronskelk in bloei gekomen en in juli bloeide er ook een in de Amerikaanse Plantentuinen van Illinois, Connecticut, Northampton en Seattle. Je zou bijna denken dat er niets zeldzaams meer aan de bloei van een reuzenaronskelk is. Van de 2500 botanische tuinen ter wereld zijn er echter slechts een 40-tal die de plant in hun collectie hebben. Binnen het internationaal netwerk dat ze vormen, geven ervaren tuinen jonge knollen en kennis door aan nieuwkomers op dat vlak zoals Meise. Dat dit aantal de laatste decennia toeneemt kan de toekomst van deze zeldzame plantensoort enkel maar ten goede komen.
Slakken!? Bêêêê! Nochtans heb ik ze leren waarderen bij de gamine aan de Ourthe. Dat is de uitbaatster van een klein gastronomisch restaurant, waarvan ik de naam helaas vergat. Haar escargots zijn een pure delicatesse voor fijnproevers. Met paling in t groen had ik dezelfde ervaring. De eerste maal at ik die in Nederland. De smurrie had een wrange grondsmaak. Dat zou ik nooit meer bestellen. Maar zeg nooit nooit. Want enkele jaren later heb ik ze opnieuw gegeten in de Groenen Dijk aan de Schelde met Jos Lettens en onze Piet. Daar waren ze overheerlijk! Toen ik naar Parijs reed om ons A.A.AC.ZC.- talenpracticum op P.C. te krijgen met een Franse firma, fulmineerde de vertegenwoordiger van de firma naar de Hollanders met caravan. Hij noemde ze escargots. Want die slepen zoals de slakken heel hun huis mee op verplaatsing. Een moderne variant bemerken wij als het skiseizoen begint. Dan rijden de uitverkorenen rond met een kunststof bak op hun auto, om hun skis op te bergen.. Die blijft er dan na de skivakantie meestal nog maanden op prijken, om ons eraan te herinneren dat ze op de latten stonden! Als kleine jongen ging ik slakken met huisje vangen op de muur rond de St.-Martinuskerk. Ik verzamelde die in mijn broekzak. s Avonds hing mijn broek naast de stoof op een stoel. s Nachts kropen de slakken eruit en zaten tegen s morgens op de zoldering van de keuken. Dit tot grote ontsteltenis van mijn moeder.
Vorige week heb ik het recept van mijn moeder voor stoofcarbonnaden geprobeerd. Ik had dan wel geen oude geuze meer, maar het resultaat was er toch! Ik heb er een Grimbergen in gekapt. Dat was uiteraard zonde voor een Meisenaar, maar Gereon zal het mij wel vergeven! Ondertussen weigerden de paters van de Westmalle deze week meer te brouwen van hun heerlijk vocht. Er werd hun gevraagd meer te brouwen, omdat de vraag stijgt. Maar zij willen niet inboeten op de kwaliteit. Er zijn abdijbieren en trappist. De beste blijkt Westvleteren te zijn. Nochtans is Tripel Karmeliet door een internationaal proeverspanel verkozen tot het beste bier ter wereld in de categorie van de hoge gistingsbieren in een wedstrijd georganiseerd door 'Beers of the World', een Brits magazine voor bierliefhebbers uit de hele wereld. Brouwerij Bosteels brouwt de Tripel Karmeliet sinds eind 1996 volgens een recept uit 1679, dat gevonden werd in het vroegere Karmelietenklooster in Dendermonde. Basis: drie graansoorten gerst, tarwe en haver. Geef mij toch maar een echte Scotch van t vat. In t Moment, onder de toren van St.-Martinus - met prachtige haan, maar nog zonder uurwerk schenken ze donkere en bleke. Spijtig dat je er de sigarettenrook gratis bij krijgt!
Een krokodil is een amfibie met 4 poten en een lange muil. Politieke krokodillen hebben meestal een grote mond, en liggen klaar om toe te slaan. Ze ontstaan vaak uit een actiegroep, waar ze nog sympathiek ogen. Maar eens ze op een lijst gestaan hebben zie je ze zo veranderen. Ze verliezen plots de cultuur van kwaliteitsverbetering, die voortbouwt op wat goed was. Samenwerking met de achterban is ook snel zoek. Binnen de politieke groep tel je niet mee, als je niet op een lijst gestaan hebt. Dat leidt tot verarming en verval. Elke schepen zou een groepje geïnteresseerden achter zich moeten scharen, waaronder deskundigen, die hem of haar kunnen adviseren. Dat zou zelfs kunnen met niet partijgenoten. Een andere vorm is via e-mail gericht adviseren aan alle verkozenen. Een rondvraag op regelmatige basis, maar goed doordacht lijkt mij ook een goed idee. Een gemeente van deze eeuw, zoals de onze, moet bestuurd worden volgens de modernste managementstrategieën. De Kwaliteitsrevolutie van Tom Peters kan als leidraad dienen. Tot 1996 werd het AVC zo gerund! Dat leidde tot anders, maar vooral beter, dan alle anderen!
'Het nieuwe administratief centrum in Wolvertem is het grootste project dat bij mijn weten ooit in Meise is gerealiseerd', zei schepen van Openbare Werken Jos Emmerechts 'Het kost ons rond de 10 miljoen euro, de volledige inboedel inbegrepen. Die middelen komen volledig van de gemeente zelf. Ze hebben lang genoeg mogen wachten in de oude gemeentehuizen in Wolvertem en Meise. Ze, dat zijneen zestigtal personeelsleden van de verschillende diensten. Ook het onthaal van de lokale politie en het Huis van het Nederlands krijgen er een stek. Gemeentesecretaris Ellen De Clerck koestert grote plannen om de werking van de gemeentediensten te bevorderen. Hopelijk voor Meise slaagt Ellen erin een duidelijk management te voeren dat onze keizerlijke gemeente geeft waar het recht op heeft : kwaliteitsrevolutie! Ik bezocht het paleis een tijdje geleden. Het is inderdaad overweldigend. Wij hebben er lang moeten op wachten, maar het resultaat mag er wezen! De keizerlijke gemeente Meise verdient dat. De eerste vergadering van de gemeenteraad in de nieuwe raadzaal was gisteren, op donderdag 28 augustus. De zes schepenen, met in het midden de waarnemende secretaris, zaten dus met zeven, fier als een pauw aan de eretafel. De raadzaal is echter iets te kort om alle gemeenteraadsleden op de foto te krijgen, met een doordeweeks digitaaltje.(f. 340) Aan de perstafel, voor het publiek, was niemand van de reguliere pers te bespeuren. Hebben zij deze historische afspraak gemist ? Enkel twee senioren, waarvan een actief op het seniorennet, maakten de happening van nabij mee. Buiten wat gehakketak over futiliteiten, viel er niet veel te beleven. Het enige wat opviel was iets dat tussen de mazen van het net, ervoor zorgde dat unaniem bakzeil gehaald werd. De beslissing van de gemeenteraad van 29.5.2008 wijzigde de naam van het Audiovisueel Centrum CVO in CVO Meise. De school voerde echter haar propaganda onder de naam CVO Meise Jette (Behoort Meise nu bij Jette, of is het omgekeerd?). Gisteren werd dan in punt 13 de beslissing van het kollege van 7.7.2008 bekrachtigd).
Onder deze benaming drinken wij een lekker abdijbier onder de toren met haan (?) van Chimay. Maar wat heeft dat met Meise te maken? Op 18 juni 1695 legde prinses van Chimay, Anna Verreycken, van het kasteel van Imde de eerste steen voor de Boskapel en deed de droom van pastoor De Munck in vervulling gaan. Maar toen ontsproot tevens een geschil tussen beide, een machtsstrijd als het ware , over het beheer van de kapel. Die strijd zou duren tot de prinses er genoeg van kreeg en al de eigendommen van de baronnie verkocht aan de prins van Tour en Taxis in 1700. Aan sterke vrouwen heeft het in Imde nooit ontbroken. Neem nu de weduwe Van Assche De Prins, afkomstig uit Westrode, maar gehuwd met hoofdonderwijzer van Assche van Imde. Het is dan wel geen kasteel, maar zij betrekt, als een kasteelvrouw, de schoolgebouwen van Imde in de Beekstraat. Zij is voorzitter van de Oud Strijders van Imde, afgescheurd van de Oud Strijders 1940 45. Dank zij eresenator Février bracht zij het destijds tot voorzitter van de Verbroedering van Vaderlandse Verenigingen van de gemeente Meise. Hier was ik de stille getuige van een aantal conflicten en vetes die werden uitgevochten. Want de oud strijders zetten hun machtsstrijd voort onder mekaar, wat werkelijk stof biedt voor een soap. Zij komt zij in het spoor van de prinses van Chimay als sterke vrouw in Imde. Je moet het maar doen op haar leeftijd. Zij was zelfs voorzitter van het O.C.M.W. onder Armand Vanvuchelen! Zij zet alleszins de traditie verder. Op 24 augustus leidt zij opnieuw de viering van de Slag van Imde , ook met haar gepensioneerden. Want zij claimde ook de scepter in de Bond van Gepensioneerden uit Imde. De haan op de toren van Imde mag dan van het mannelijke geslacht zijn. Maar de heren van Imde bestaan niet : het zijn de sterke dames van Imde die de broek dragen!
Op 6.8.2008 al begon de grootste bloem ter wereld, de reuzenaronskelk of Amorphophallus titanum aan haar apotheose. Op de eerste foto die ik kon nemen, zie je het schutblad dat zich onderaan rond de bloeikolf ontvouwt. Het moment suprême begint wanneer dat helemaal rood verkleurt. Na het persbericht was het dan ook een komen en gaan van nieuwsgierigen, want de spectaculaire bloei duurt maar 72 u. De parkeerplaatsen volstonden niet om deze vloedgolf bezoekers tegen te houden. Om de geur waar te nemen moesten ze wel hun neus tegen de plant houden. In de natuur zou je die tot 800 m kunnen rieken. De volledige ontwikkeling van de plant wordt afgebroken. Want het risico tot afsterven is te groot. De knol moet voldoende reserves houden om opnieuw te bloeien over 3 jaar ev. Komt er geen nieuw blad na de bloei dan is het afgelopen met de plant. Tot slot nog een kleine statistiek van de bloeiwijze : Hoogte van de bloeiwijze:
6 augustus: 156 cm
5 augustus: 155 cm
4 augustus: 153 cm
3 augustus: 149 cm
2 augustus: 147 cm
1 augustus: 143 cm
31 juli: 136 cm
30 juli: 129 cm
29 juli: 121 cm
28 juli: 110 cm
In de bossen en aan de randen ervan bij ons zien we de Aronskelk en de Gevlekte Aronskelk nu bloeien. De oranje kolf met zaden is een mooie decoratie tussen het groen. Maar de meeste worden onderaan de stengel rot en sterven af.
Na mijn bezoek s morgens aan het draaiorgelfestival in Asbeek bezocht ik de St.-Annakapel in Brussegem. Dat is een prachtig beeld van de heilige Anna ten drieën.
Ik heb thuis een beeld klaar staan, voor de Sint Annakapel in Meise. Die is momenteel in restaurering en als dat klaar is plaats ik het beeld. Wij hopen dan eens een processie te houden, zoals vroeger, want ik moet al naar de moederparochie Ossel of naar Toscane om nog eens in de processie te lopen!
Andere Annas in mijn leven wil ik toch ook eens belichten. Anna De Meuter was bediende op het gemeentehuis in Meise op de dienst financiën en begroting. Zij heeft echter het paleis dat er nu staat nooit kunnen zien, want zij is voortijdig en in stilte naar de eeuwige jachtvelden vertokken. Zij was een deskundige bediende, een voorbeeld voor allen die na haar kwamen! Mijn eigen tante Anna De Cuyper zette mij voor haar dood op weg in het stamboomonderzoek. Zij schonk mij een oud misboekje, stevig beduimeld, waarin de overlijdensprentjes staken van ons voorgeslacht. Toen ze de 80 reeds lang overschreden had sprak haar zus, Maria over haar als dat oud mens. Die was echter slechts 3 jaar ouder. In de kerk in Meise werden wij regelmatig ingetoomd door Naikkë pssst. Dat was een kwezel eerste klas, pilarenbijtster in St.-Martinus. Als wij het als kinderen te bont maakten in de kerk, draaide zij zich om en liet een vermanend en sissend psssst horen met de vinger op haar mond. Ana Elias uit Portugal tenslotte is beiaardier in Porto en vormt met haar zus Sara het vierhandige beiaardduo LVSITANVS. Zij bespeelden vaak de beiaarden van Meise, maar de laatste jaren, zonder beiaardboekje, is ze niet meer opgedaagd.
De Floresmens, door zijn kleine gestalte ook wel hobbit genoemd, vertegenwoordigt dan toch een nieuwe soort in het geslacht Homo.Het is geen nieuwe soort, maar een ondervoede variant van de Homo sapiens.
De acht skeletten die in 2003 in een grot op het Indonesische eiland Flores werden opgegraven, stelden de paleoantropologie voor een raadsel. De volwassen individuen zouden tussen 120.000 en 10.000 jaar geleden geleefd hebben en zouden sterk op de moderne mens (Homo sapiens) gelijken, alleen hadden ze een veel kleinere gestalte (1m) en schedelinhoud o.i.v. tekort aan jodium in de zwangerschap (cretinisme). De Homo floresiensis, of populair hobbit, zou volgens sommigen een nieuwe mensensoort vertegenwoordigen die zelfs nog een tijdje naast de moderne mens heeft bestaan. Anderen meenden dat de individuen gewoon een groepje fysiek achtergestelde Homo sapiens waren.
Op http://www.johnhawks.net/weblog vinden we hierover meer.Hij ontkracht de recente stelling van drie Australische paleontologen als zou het meest complete hobbitfossiel, dat in 2003 gevonden werd, toebehoren aan een moderne mens met cretinisme, een vorm van dwerggroei en achterlijkheid.
Er was maar één haan.Er is maar één wekkering die dringend bij de oude beiaard moet geplaatst worden.
In de rij van : laureaat van de arbeid, cultuurlaureaat, sportlaureaat, ereburger van de gemeente is een nieuwe telg ontsproten : handtekening in het gulden boek.
Het eventuele reglement hiertoe , met bijpassende criteria voor toekenning zou openbaar moeten zijn.
In MEISE werd gemeenteraadslid Emiel De Boeck (CD&V) gehuldigd als eresecretaris.
Gemeentesecretaris Ellen De Clerck, het comité Brixius 100, Herman Boon, Jef Heyvaert, de vertegenwoordiger van Brixius 100 en het comité '350 jaar Boskapel' mochten ook het guldenboek tekenen.
De voorzitter van het beiaardcomité deed een oproep om enkele vrijwilligers van de beiaardfeesten in tegenwoordigheid van de leden van dit comité te laten tekenen.
Ik heb er hun op gewezen van met dergelijke initiatieven zeer omzichtig te werk te gaan.Want de rij van de mensen die zich voorbij gestoken of vergeten voelen is veel langer dan men denkt.
Vaak worden prijzen toegekend om de verkeerde redenen.Zo werd ik cultuurlaureaat om wille van mijn bezoldigd ambt.Daarvoor werd ik toch bezoldigd!Mijn inzet voor pure culturele initiatieven werd genegeerd.
In de Sint-Laurentiuskerk bij pastoor Jan Lagae in Wolvertem bespeelde de 11-jarige Inne Wyns het orgel.op de vormselviering.
Ze volgt al vier jaar piano in de Academie van Meise.Zij erfde haar gave mogelijk via haar mama Greta Plas,die altijd saxofoon gespeeld heeft bij fanfare Sint-Cecilia.
Catechist Pol Aerts bezocht zoals elk jaar met alle vormelingen de kerktoren.Inne Wyns begon op het orgel te spelen.Het is prachtig wat zo'n klein meisje uit zo'n groot instrument haalt. Van het één kwam het ander, en ze mocht tijdens het vormsel plaatsnemen achter het grote kerkorgel. Ze gaat nu niet alle weken op het orgel spelen tijdens de misviering, maar het was wel een leuke ervaring. Zouden wij haar niet kunnen stimuleren om orgelvirtuoos te worden, wat een opstap is naar beiaardspelEen vrouwelijke beiaardier in Meise, dat zou eens wat anders zijn. We nodigen haar en Paul Aerts alvast uit op het kinderbeiaardconcert in Grimbergen op 25 mei (dag van de vermiste kinderen Child Focus).
Zij daagden echter niet op en misten het beiaardspel van de kinderen van de kinderbeiaardschool van Mechelen. Een andere vormeling Jan Friso speelde gitaar.
Bij onvoorzichtig zagen met de decoupeerzaag was ik bijna mijn duim kwijt.
Castreren doet men echter met opzet. Zo noemt men een gecastreerde haan een kapoen. Een gecastreerd paard daarentegen is een ruin.Hoe zouden ze een gecastreerde ezel noemen?Ingewijden vertelden mij dat dit een vent is.Dames, zeg dus tegen je man nooit vent!
Een castraatstemis niet de stem van een gecastreerde man, maar een zanger die de hoogste tonen aankan.
Onze oude beiaard werd ook gecastreerd!Door de opberging in de open werf van de in aanbouw zijnde bibliotheek, verdwenen de 8 kleinste klokjes.Hier doet zich het omgekeerde voor : de hoge tonen zijn eruit!
Ik zet me nu onverdroten in voor het herstel van onze oude beiaard in zijn eerdere glorie en volgens de vereisten van Monumenten en Landschappen.Want zeg nu zelf!Het is al geen zicht een gecastreerd levend wezen.Bij een man is dat een binair klokkenspel.Onze oude beiaard mist er 8!Het instrument, penseel van de heldere beiaardklanken, ontbreekt : wekkering en klavier!
De drie idealen van de Olympische spelen werden via de vlam in Peking gebracht op 31.3 .2008 : uitmuntendheid, vriendschap en respect.
In Tibet denken ze er anders over dan in de rest van de wereld.Alhoewel!?Er werden betogingen aangekondigd overal waar de vlam gedurende haar tocht zal voorbij komen.
De Chinezen hadden er wat op gevonden.De T.V.-beelden vertrokken met een minuut vertraging, zodat ze gemanipuleerd kunnen worden.Betogingen worden eruit gefilterd.Waar zijn we dan nog zeker van, heden ten dage ?
Misschien kan onze nieuwe haan een toorts in de bek nemen, om het Olympisch ideaal boven Meise te etaleren.
Bij de uitreiking van de prijzen van Meise had men het derde ideaal kunnen op de voorgrond zetten en eens duidelijk en publiek zeggen en vooral schrijven, wat er veranderd is sedert 2000.
De reis is nog niet gedaan, ook al zien we nu kerk en toren staan komt uit een spreekwoord vanP.P.Breughel, de oudere.
Toen wij de 8 kerktorennatuurwandelingen lanceerden vanuit Natuurpunt, illustreerden wij dit spreekwoord door de kerktoren als merkpunt te nemen voor het vertrek van de natuurwandeling.Om zich te oriënteren nemen de mensen meestal de kerktoren als richtbaken.Het kruis staat altijd Noord Zuid, zoals het parochieblad berichtte.
Met de GPS en binnen kort Galilei kwam daar verandering in.Er is echter een groot nadeel.Wie met zijn Tom-Tom of ander speeltje de weg zoekt, wordt langs de vreemdste omwegen geleid.Zo werd ik om naar huis te gaan vanaf de A12 in Wolvertem de baan naar Asse op gestuurd.Langs de kerk van Oppem en de 6 wegen werd ik omgeleid. De software van het systeem voorziet correcties via de gebruiker.Ik gaf dat onmiddellijk door.Maar de omleiding is er om een of andere bizarre reden gebleven.
Toen ik de jaarmarkt van Wolvertem bezocht viel mij een politieke baken op.In de verte stak een wit glanzende kruin boven de koppen.Het bleek onze burgemeester Marcel Belgrado.Die weelderige haardos is een lichtpunt of een richtpunt in het centrum.
In Kerk en Leven verscheen een klein verslag onder de titel Haan waakt weer op de kerktoren.
Het is eerder : haan wijst weer op de kerktoren de windrichting aan.Maar dit ter zijde!Hij staat niet op het hoogste punt van ons dorp, want de St.-Elooikapel op de Hasseltberg staat veel hoger!En inderdaad : we weten nu van waar de wind komt, maar nog niet hoe laat het is.Want het torenuurwerk laat op zich wachten, evenals het gaas om de duiven buiten te houden.Als de gaatjes te groot zijn vliegt de duivenshit er gegarandeerd door!
De snavel van de haan staat tegenwinds en wijst dus aan van waar de wind komt.
Dat in de Middeleeuwen de haan het symbool was van waakzaamheid, over Gods kinderen waakt en zorgt voor warmte en vruchtbaarheid is voor mij nieuw;Het is daarom misschien dat de Walen de rode haan kozen.
Het kruis staat dus altijd Noord - Zuid.Die vraag werd gesteld aan de plaatsers.
Ik hoorde kritiek op het veel te luide beieren van de klokken bij begrafenissen.Dat geluid zou het vliegtuiglawaai sterk overtreffen!Kan daar eventueel niet iets rustigers op gevonden worden.Want inderdaad : ik hoor dat tot in de Mankevos!
Afbeeldingen uit de mythologie, waarbij verschillende dieren in een beeld verenigd worden zijn Chimeras.Zo zag ik een leeuw, een geit en een slang tot een nieuwe diersoort gekunsteld.
In de gentica gebruikt men de term microchimerisme voor het overleveren van een vreemd gen naar de nakomeling.Dat gebeurt via de moeder naar de foetus of via een medische interventie toevallig.Dit is dus een evolutief gegeven.
Een leeuw met een hanenkop, met een lelie in de muil of bek zou een nieuw Belgisch symbool kunnen worden.Een haan met een leeuwenkop zou ook niet mis staan.Of beter : een gouden leeuw (eerste Belgisch symbool) met een gouden hanenkop!
Wat zou ons de mooiste combinatie opleveren ?Een zeemeermin staat zeker vooraan.De Sfinx in Egypte zie je soms op de oprit naar onze garages.De griffioen is ook bekend : een leeuw met vleugels.Een giraf met een kop van een papegaai kan ook tellen.Een dikkop met pootjes, voor hij verandert in een kikker is echter een natuurlijk fenomeen.
Ondertussen staan de 39 resterende klokkern van de oorspronkelijke 47 (oude beiaard) te wachten op de wekkering en het klavier!
Eindelijk staat onze nieuwe haan te pronken op de St.-Martinustoren van Meise, na 3934 dagen en 328 cursiefjes.
Hij viel op 28.8.1997 en werd terug geplaatst op 5.6.2008.De Boeddhistische scheurkalender geeft als spreuk : Elk moment is uniek en we kunnen de tijd niet terug draaien.
t Cursiefje vermeldde in zijn versla&g (in mijn bus op 5.6) dat ik ermee stop!?Maar ik heb de smaak te pakken en wil mijn 15886 lezers en lezeressen niet teleur stellen.Ik ga op mijn élan door onder een gecorrigeerde titel : toren riep aan.
Haan roept wekkering zou ook niet misstaan.Want een andere uitdaging dringt zich op.
Toen koningin Paola de nieuwe beiaard kwam inhuldigen werd de oude als monument geplaatst voor onze nieuwe bibliotheek.Maar Monumenten en landschappen eiste dat de beiaard, als laatste volledige Michiels beiaard , compleet zou blijven en dat hij nog zou spelen.
Ik ga nu vechten voor de uitvoering hiervan, met dezelfde hardnekkigheid als mijn vorige reeks.
Als symbool zouden wij de eeuwenoude hulst kunnen nemen, achter de pastorij (momenteel nog gemeentehuis) van Meise. Regionaal landschap Groene Corridor wil dit levend monument (Ilex aquifolium) redden.Regelmatig komen bussen wetenschappers naar deze unieke groenblijvende boom kijken.
Dit is een voorbeeld van hoe het moet!Helaas!Het had veel eerder moeten gebeuren!
Op zondag 25 mei 2008, Internationale Dag van de Vermiste Kinderen van Child Focus was het hoogdag vanuit de toren van Sint Servatius in Grimbergen.
Het kinderbeiaardconcert, dat destijds in Meise ontstond op 25 mei 2003, week uit omdat de beiaardfeesten in Meise op dezelfde dag vielen dit jaar en er geen plaats was voor kinderliederen. Zo verrees de Feniks weer eens uit zijn as.Het werd een recital voor en door kinderen!
De liederen werden geselecteerd via een vragenlijst in de verschillende scholen. Hiervoor nodigde de beiaardier Rien Aarssen Dina Verheyden uit om de selectie te vertolken. Maar hij zorgde tevens voor een meerwaarde.Het beiaardklasje van Elena Sedina, van de Koninklijke beiaardschool uit Mechelen, was op post.De kinderen speelden hun favoriete kinderliedjes en er klonken zelfs enkele duetten.Timothy Couck, Larisa Desbuquois, Arsham Makarian, Merel Makarian, Merel Meersman, Eliza Makariam, Nikita Tarantsov, Nikita Gratchev en Andrej Lavrenov, gaven het beste van hun gulle talenten. Het waren composities of bewerkinden door Jo Haazen, E.Sedina, O.Rostovskaia en O.Jacobsen. Het Grimbergs net was op post om alles te filmen.Het viel op dat de kinderen met hun kleine handjes, er toch in slaagden om zelfs op virtuoze wijze, het klavier te behameren.Want hier is geen sprake van tokkelen, want het is hard labeur!
Dit was een prachtige apotheose en een hulde aan alle vrijwilligers die zich inzetten bij Child Focus voor de vermiste kinderen.
Het recital werd afgesloten met een receptie op de luisterplaats in de abdijtuin in aanwezigheid van abt Erik De Sutter,de schepen van Cultuur Patrick Vertongen, de coördinator van Brussel-Halle Vilvoorde en haar vrijwilligers en de Beiaardvrienden van Grimbergen. Eerwaarde, geef ons ondertussen 3929 dagen tot de haan terug op de toren staat!
