Cursiefjes onder de kerktoren. Humoristisch, kritisch en soms cynisch.
23-12-2016
774 Pijlgifkikker
774 Pijlgifkikker
In de Mabundukas van het plantenpaleis in de Plantentuin Meise leven nu 40 geelgestreepte pijlgifkikkertjes (Dendrobates truncatus). De kikkertjes zorgen er voor de biologische bestrijding. Zij eten vooral mieren en andere kleine ongewervelden. Door de uitschakeling van mieren, zullen bladluizen verminderen. Er wordt ook gedacht aan het uitzetten de kikkertjes in de serre met de reuzenwaterlelies en de regenwoudkassen. Ze komen van hobbykweker Olivier Anseeuw, die haalde bij een duurzame kweker in Colombia (Tesoros de Colombia, zie http://www.tesorosdecolombia.com/) en een (CITES)vergunning verkreeg. De geelgestreepte pijlgifkikker woont op de bodem van de onderste meter van het regenwoud en klimt dus niet. Men hoopt op spontane voortplanting. Hiervoor werden enkele bromelia's op de voet van een paar bomen geplant om voor kleine poeltjes te zorgen waar de kikkervisjes
773 Rituelen Op 13 mei 1917 verscheen O.L.V. in Fatima. Dat was het begin van een voortdurende verering tijdens bedevaarten. Een ritueel dat ze uitvoeren bestaat hierin dat ze kaarsen in het vuur gooien bij de kaarskensprocessie. Herman Boon pr. had een bijzondere verering voor O.L.V. van Fatima. Hij ging er op bedevaart en bracht medailles mee. Een ervan liet hij inmetsen in de muur op het einde van het Chiroheem. Die viel bij de aanbouw om, zonder slachtoffers. Onze proost kweet het feit dat er geen gekwetsten waren, aan O.L.V. van Fatima.
Wetenschappers vonden een bacteriële afzetting in 3.700 miljoen jaar oude rotsen. Tot nu toe lag het ouderdomsrecord 220 miljoen jaar lager. Zo stond het in EOS. Een stromatoliet is het oudste fossiel ter wereld, een bolvormige structuur die ontstaat door toedoen van een kolonie bacteriën. De microben vormen een laag, waarin deeltjes sediment vast komen te zitten. Als de eerste laag bacteriën sterft en het oppervlak verhardt, komen er weer bacteriën bovenop groeien. Een stromatoliet groeit in laagjes, die zichtbaar zijn op een doorsnede. Ze vonden ze in de Groenlandse ijskap toen die smolt. Het fossiel is officieel de oudste levensvorm die wetenschappers ooit vonden. Het eerste leven zou ontstaan zijn 4.000 miljoen jaar geleden. De oermoeder van al het leven zou ‘slechts’ 300 miljoen jaar ouder zijn dan de stromatolieten.
In het hart van de jungle van het Bardia national park in Nepal leven neushoorns, Bengaalse tijgers, luipaarden, lippenberen, … Een hoorn van een neushoorn is meer waard dan goud : 55000 Euro per kg. Dat komt omdat vooral China invoert als afrodisiacum!? Het is nochtans alleen verdroogd haar! Nepal is een voorbeeld in de strijd tegen stroperij en bescherming van bedreigde diersoorten. Dat gebeurt collectief. Iedereen wordt erbij betrokken. Er zijn daar 3 religies : hindoeisme, boedhisme en toerisme. Als ze voort doen, zoals ze bezig zijn met het ontkerkelijken komt de kerktoren, komt haan ook nog op de rode lijst!
Het is ver gekomen! De druk vanuit Nederland werd te groot. Wij dreigen onze roets te verwaarlozen. Het Pietenpact afgesloten door het Vlaams Nederlands huis deBuren gaat mij te ver! Dat Ketnet en het Vlaamse onderwijs daarin volgden is een brug te ver. Is het geen omgekeerd racisme, dat wij onze gebruiken zouden moeten aanpassen aan de nieuwkomers ? Zwarte Piet, de kindervriend, zou teken zijn van racisme!? Waar halen ze het. Hij is de trouwe gezel van Sinterklaas. Het is een erefunctie gegund aan een sympathieke zwart gekleurde medeburger. En zij die dat om allerlei, ook politieke redenen misbruiken, zullen later nog wel iets uitvinden! Want het zogezegde compromis gaat nog niet ver genoeg volgens het Minderhedenforum!? Ofwel passen andere culturen zich aan ons aan of wij passen ons aan !? Dat is de vraag!
In onze steek leven drie slangen : de adder (Vipera berus), de gladde slang (Coronella austriaca) en de ringslang. Zij hebben een unieke rugtekening, waardoor de onderzoekers ze kunnen herkennen. Zelfs bij vervelling kan men herkennen van welke slang dat vel komt. De bruine tot grijszwarte hazelworm is geen slang (Anguis fragilis) . Dat is een hagedis die zijn poten verloor in de evolutie. Er zijn dan ook nog de nieuwe soorten : inwijkelingen of exoten. De Russische rattenslang heeft zich in Nederland gevestigd. In België is er ook een nieuwkomer : de Taiwanese rattenslang (Ortriophis taeniurus) nabij Hasselt.
767 Proxima b Deze Exoplaneet werd recent ontdekt. Zij is 1.3 x zo zwaar als de aarde. Zou er een atmosfeer zijn en vloeibaar water. Ondertussen is er ook een satelliet aangekomen op Mars. De lander crashte waarschijnlijk. Maar de hoofdmissie, cirekelen rond Mars is geslaagd.
In aflevering 146 van Toren roept haan belichtte ik reeds dit onderwerp. Maar 50 jaar zusters in Meise vraagt om meer. Ik laat zuster Veerle aan het woord : De zusters van Meise en ikzelf waren blij verrast dat jullie deze dankdag bedachten. Wij weten wel dat danken deugd doet, maar ouder wordend ervaren wij ook dat dankzeggen maar gelukkig maakt als het van twee kanten komt. Jullie danken ons. Ik wil ervan profiteren om jullie allemaal te danken en ook onze oprechte genegenheid en waardering te verwoorden naar deze parochie en naar de Meisenaars toe. Toen we hier in ’66 kwamen wonen, had zuster Dominica Meise al 3 jaar verkend, samen met zuster Mathilde. Pastoor Louis Geysen had de Annuntiaten naar hier gelokt. Hij was begaan met de Sinte-Maartenschool. In de visie van de toenmalige Algemene Oversten en van de directies van de Moutstraat waardeerde hij het zoeken naar kwaliteitsonderwijs, gekoppeld aan het consequente pedagogische handelen van het gezag van het hart dat wonderen doet. En zoals jullie weten, die zorg is er nog en de visie doet het vandaag ook nog. Bij de start deed zuster Yvonne Poelmans de keuken en zij fietste elk vrij moment naar ouderen en zieken. Haar zorg werd later overgenomen door zuster Laurence en zuster Roberta. Na vele jaren in de kleuterschool verlegde Zuster Dominica haar werkterrein naar een voltijds engagement in de parochie. Zuster Lydia begon 50 jaar geleden haar kloosterleven bij ons in Meise. Na de onderbreking voor haar noviciaat in Heverlee, kwam zij terug naar de Sinte-Maartenschool. Bij haar op pensioenstelling werd de catechese haar belangrijkste opdracht. Zuster Marita verving mij na jaren in het derde leerjaar, in 1980, als directrice. Nu biedt zij dagdagelijks hulp in de school en toont zij heel betrokken, fier en gelukkig hoe de school werkt en steeds verder groeit. Wij begonnen 50 jaar geleden met drie lagere en drie kleuterklasjes waarvan er slechts vijf erkend werden door de staat. Zuster Hilde Metdenancxt en zuster Paula Thomis, zuster Lutgardis, zuster Roberta en zuster Noëlla waren hier slechts voor een kortere periode. De band tussen de Annuntiaten en Meise werd nog intenser toen onder de stimulans van Jef Moens en anderen ook RIGU en GROS de zending van zuster Mia en mezelf ondersteunden. Onze Afrikaanse medezusters vragen me nog steeds naar Meise. Ik moet er destijds te pas en te onpas verteld hebben over: ‘chez nous à Meise’. Nog niet zolang geleden sprak iemand nog zijn bewondering en dankbaarheid uit voor wat de zusters hier een halve eeuw lang deden. Hij vond dat Meise geluk heeft gehad met zijn zusters. Bij de zusters beluister ik hetzelfde. ‘Wat een geluk dat wij in Meise terecht zijn gekomen’ herhalen zij! Daarbij zijn wij er ons toch wel van bewust dat het God was die zijn wonderen deed in, met, dankzij, en zelfs niettegenstaande de zusters. Is het in dit jaar van barmhartigheid, waarin paus Franciscus het zo dikwijls heeft over zorgende nabijheid, over tederheid en bemoediging die uit onze ogen zouden moeten stralen, over handen die redden, helen en helpen niet goed dat wij mekaar daarvoor danken? Over de jaren heen hebben parochianen en zusters terecht veel van mekaar verwacht en mochten zij mekaar veel geven. Maar wij hebben ook ervaren dat we daarin ook wel tekort schoten en de hoop in mekaars hart misschien niet altijd brandend hielden. Daarom vind ik het gepast dat we bij gelegenheden als vandaag complementair bij het dankwoord ook sorry durven zeggen aan mekaar om wat mis liep, om wat we niet zagen of wat we verwaarloosden. Misschien is er niet dat méér onze verbondenheid versterkt dan een dankbare vergevingsgezindheid. Het zijn immers Gods levenwekkende krachten bij uitstek. Hij legt ze in ons hart. En dat is ook al een reden om te feesten!
Dit is een strip over Wiskunde die op een bevattelijke manier de geschiedenis en de inhoud van deze wetenschap weergeeft. Ik vond deze info in EOS. Ik heb die strip dan ook onmiddellijk geleend in de Stripoteek onder de bibliotheek in Meise.
Het Nieuwsblad onderwierp de websites van 308 Vlaamse gemeenten aan een grondige test. 32 criteria telden mee voor de evaluatie van de websites o.a. Kan je online een adreswijziging doorgeven? Staan de openingsuren en de uitzonderingen op de homepage? Staan alle recente nieuwtjes uit de gemeente erop? Meise behaalde 7,3 op 10. Op http://www.surveymonkey.com/s/75M6T3Q heb ik eigen criteria in een meerkeuzetest verwerkt. Ik zou de criteria van Het Nieuwsblad eens willen vergelijken met de mijne. We hebben in de Ouderenraad enkele voorstellen gedaan om de toegankelijkheid van de senioren naar deze informatiebron te vereenvoudigen. Een klik zou moeten volstaan. Maar dat werd niet aangepast : een minpunt! Het resultaat van de vernieuwde website is wel een verbetering tegen de vroegere. Je kunt nu via het e-loket belangrijke gemeentelijke documenten opvragen. De interactie met smartphone of tablet is mogelijk. Het formaat van de website wordt automatisch aangepast aan het toestel waarmee je de pagina opent.
Jan Govaerts componeerde een geheel van lievelingsstukken voor de opening van de Academie in Meise. Het voltallige korps : leerkrachten, administratief personeel en onderhoudsvrouw stonden op de planken van de Muze voor de uitvoering. De plechtige opening gebeurde op 18 september 2016 door directrice Eva Vermeiren, Marcel Belgrado en zijn opvolger Emiel De Boeck. Zo is het 2de werk van de 7 van Belgrado gerealiseerd. De gelegenheidsspeech klonk als volgt : Als men het geluk heeft oud te worden dan “denkt” men dat men veel weet, doch iets wat zeker is, men “vergeet” ook veel. Daarom heb ik geen uitgeschreven tekst, dat door één of andere journalist klakkeloos kan overgenomen worden, “voorgekauwd” dus, neen ik ga meer een losse babbel houden, meer in “vertelstijl” over datgene waarvoor ik hier sta bij de officiële opening van onze Akademie. Mijn vertelling of noem het relaas, gaat, bestaat uit verschillende strofen of coupletten. 1ste couplet: Dit gebouw – ligt in een “beschermd dorpsgezicht” dus het uiterlijk zicht dient behouden. Bouwjaar, ‘k zou het begot niet weten, “zeer oud”, op de draad versleten, op de rand van onveilig. – deed dienst als lagere gemeentelijke jongensschool, “in dit gebouw, deed ik bij meester Rosiers het 4de studiejaar” – ook als oud gemeentehuis – hier heeft met de fusie in 1977 de fameuze stemming plaats gevonden, wie van de 2 toenmalige gemeentesecretarissen de 1ste gemeentesecretaris van de fusiegemeente Meise zou worden. Wolvertem en Meise met daarbij Oppem, het mooiste deel, dat vaak als cement dienst deed tussen beiden. - hier vonden ook kunsttentoonstellingen plaats. 2de couplet: Verbouwing – Renovatie of nieuwbouw Zoals reeds gezegd, aftands, versleten, dringend aan vernieuwing toe… Discussie vooraf : 2 tendensen : het huidig gebouw renoveren of afbreken of op een andere locatie een nieuwbouw neerpoten. Afbreken (misschien gedeeltelijk) doch gezien het beschermd dorpsgezicht, het uiterlijk dient behouden. Mijn argument destijds : gebouw volledig renoveren of heropbouwen, dit had mijn voorkeur. De tegenstanders : afbreken en nieuwbouw elders. Doch stellen jullie voor .. dit gebouw op een andere locatie. Zou een vloek geweest zijn. Dit gedeelte van Meise : onderwijs – sport – cultuur, op elkaar afgestemd, daar kan of mag geen schakel aan ontbreken. Een gezonde geest in een gezond lichaam .. Akademie – de Muze, hebben elkaar nodig: aanleren en uitvoeren, beschouw dit als een kruisbestuiving “jullie kennen dat verhaal van de bloemetjes en de bijtjes”.. Dus verbouwen: .. heeft veel te lang geduurd, heeft teveel geld gekost. Oké, akkoord, doch het gevolg, het kind mag gezien worden. Het mag er zijn, het voldoet aan de huidige normen van een Akademie en .. dit gebouw heeft ook “een ziel”, gezien het verleden. En daar waait ook ergens “WIFI” rond .. Het verhaal is begonnen in een werfkeet hier vooraan op de parking. De toenmalige direkteur Gunter, daarna de waarnemende direkteur, voor mij nu volwaardig direkteur Eva, architect Marc Moerenhout, onze ingenieur Wim Van Campenhout, Schepen Pol, de verschillende aannemers en ikzelf. Ruwbouw, verwarming, technieken en afwerking. Doch ik ga jullie de technische zaken besparen, hoeveel kilometers kabels, beton enz … Ik zei het al, heeft veel te lang geduurd. Ik ga trachten dat mijn speech niet dezelfde weg opgaat. 3de couplet : de verwezenlijking. Bij de rondgang heb je jezelf kunnen vergewissen – de akoestische panelen. De kleuren, hebben we Eva laten kiezen, doorgaans hebben dames een goede smaak en moest het tegen vallen, zij zou hier nog vele jaren dienen te verblijven en de kleuren trotseren wat niet voor mij het geval is. Wij hebben hier meer dan 60 werfvergaderingen gehad en Eva heeft hier prachtig haar rol gespeeld. De aannemers, allen mannen, hadden een gewilliger oor voor Eva dan voor onze ingenieur (techniek) dan voor mij, als politieker. Eva werd ook gesteund door architect Marc, door Wim en mezelf. Zij deed dit op, voor een vrouw, niet zo eenvoudige materie, op zeer kundige wijze, of zij was architect, aannemer en nog zoveel meer … dus een groot gedeelte van het succes is aan haar te danken. 4de couplet: Slot Het heden en de toekomst. Eva samen met haar lerarenkorps, haar administratief personeel “waaronder het alziend oog van Wanda” en het onderhoudspersoneel, jullie gaan nu, reeds vanaf 1 september, een nieuwe periode in, de Nieuwe Akademie voor Muzische kunsten. Jullie zijn nu gehuisvest zoals het hoort, maak er het beste van .. Aan alle mogelijke critikasters, van te lang .. en te duur .. Ja, het was een moeilijke bevalling, wat doet een moeder en de omstaanders bij een geboorte, zij monsteren het kind – en is dat mooi en gezond – dan vergeet men de weeën. Ja, het duurde te lang, doch tijd vergaat en jullie kinderen en kleinkinderen zullen genieten van een waardevol kunstonderwijs, niet onbelangrijk, in het leven. En jullie kritiek was mij, meer een bezorgdheid en waarschijnlijk wordt dit omgezet in dankbaarheid. Dankwoord : Beste aanwezigen, Persoonlijk hou ik eraan alle verantwoordelijken uit de politiek, zeer oprecht te danken, alle partijen uit de gemeenteraad, het voormalig schepencollege (met Groen) en het huidig college van Burgemeester en Schepenen, jullie hebben terecht vragen gesteld, doch jullie hebben me steeds gesteund. Ook oprechte dank aan de architect, onze ingenieur, en alle aannemers en alle personen die op één of andere manier hebben bijgedragen tot de realisatie van het project. Nu ben ik gelukkig en blij dat ik aan direkteur Eva en aan mijn opvolger en vriend, Schepen Miel De Boeck, deze waardevolle realisatie kan overlaten. Als gemeenteraadslid zal ik dit nauwgezet blijven volgen en maken jullie er allen samen het allerbeste van. En nu aan alle aanwezigen, dank voor jullie luisterbereidheid en aandacht. Marcel Belgrado Meise, 18 september 2016.
Het oud gemeentehuis van Wolvertem stond op het programma van de Open Monumentendag. Het gebouw wordt openbaar verkocht door de gemeente. Er kwamen veel bezoekers op af. De gemeenteraad van de vroegere gemeente Wolvertem besliste op 8 augustus 1836 dat een nieuw gemeentehuis aan de orde was. Het gebouw diende als gemeentehuis, schoollokaal, zetel van het vredegerecht en archief. Het gebouw stortte twee keer in, door stormweer in 1876 en door een slechte toestand van de waterput in 1925, maar werd telkens weer opgebouwd. Nu staat het gebouw leeg. De gemeente kan moeilijk twee oude gemeentehuizen bewaren en onderhouden. Dat zou op onze kosten gebeuren en in tijden van besparen zet men de tering naar de nering! Het gebouw was niet geklasseerd. Onder druk van enkele nostalgische burgers, die nochtans tegen verhoging van belastingen zijn, werd verkregen d at in de verkoop de gevel moet blijven en de gedenksteen van de gesneuvelden. Ze zouden die beter verhuizen naar het gemeentepaleis (administratief centrum). Dat bespaart inspanningen van de ouderen die deelnemen aan de plechtigheden. Er is dringend nood aan een ernstige en wetenschappelijke evaluatie van gebouwen en monumenten die bescherming verdienen. Daar zouden de heemkundigen misschien werk kunnen van maken. Er bestaan lijsten van allerlei instanties, waarbij zelfs vragen rijzen hoe het in godsnaam mogelijk is dat krotten beschermd zijn.
De directrice van gemeentelijke basisschool De Leertuin lanceerde een tegenstrijdig bericht in de pers. Zij pleitte voor verkeersveiligheid door gebrek aan parkeerplaatsen, maar koppelt daaraan een uitbreiding van de school met speelruimte. Er is al geen plaats om te parkeren in het centrum. De schoolomgeving is een leerschool voor verkeersonveiligheid. Dat is al meer dan een halve eeuw zo. In de jaren 60 deed de VZW “Wakkere Burger” een onderzoek van de omgeving. De parking voor de school is een flessenhals die dood loopt. Een uitgang voor die parking zou kunnen tussen het Verloren Uurke en De Snipper. Dat was toen ons advies. Maar politieke bekrompenheid besliste anders . Het werd een schijtweide voor honden. De parking afsluiten tijdens de schooluren met een bareel is ook zo’n niet doordacht idee. Als daar een ondergrondse parking zou komen, waarvan de handelaars ook al jaren dromen, is alles mogelijk.
De voorbije 500 jaar zijn 322 soorten gewervelde landdieren uitgestorven. Wetenschappers spreken over ‘ontdiering’ - een knipoog naar 'ontbossing'. Ondertussen heeft de panda in Paradaiza op het Chinese “halve maanfeest” een naam gekregen : Tian Bao of schat van de hemel. Het is dan toch niet Elio geworden. Het snoetje van dit schattige dier trekt heel erg op dat van mijn leeuwhondje : Faffifournik. Voor de bescherming van de bedreigde diersoorten kunnen wij een voorbeeld nemen aan het Virunga park. Dat wteunen wij voluit!
In Griekenland werden tijdens de klassieke Olympische spelen de wapens stil gelegd in Olympia. Dit initiatief zou door de Verenigde Naties kunnen hernomen worden tijdens de Olympische spelen in de zomer. Of dat realiseerbaar is, is maar de vraag. De landen in oorlog liggen niet wakker van dit mondiaal sportevenement. Bovendien leven we onder hoogspanning sedert de dopingperikelen van de Russen.
Op maandag 22 augustus 2016 bleven tweehonderd gezinnen bleven overnachten in de Plantentuin Meise. Geen gewone tenten, maar kartonnen tenten waren hun verblijf tijdens dit familiefestival “Wonderweekend”. Vier vaders wilden wat meer tijd met hun kroost doorbrengen. Het hele gezin kon van alles beleven en ontdekken o.a. eten in een restaurant zonder bestek of een toertje maken op het water in een rijdend bad. Er was ook een fakkeltocht en een spectaculaire acrobatieshow. Slapen 's nachts deden ze per twee in een waterdichte kartonnen tent. Ze moesten die eerst zelf beschilderen. Een echte Indiaanse tipi kon als intrek dienen voor het hele gezin. dit was niet gratis maar voor een gezin van vier personen kostte dat voor een nacht 210 euro. De helft van de opbrengst gaat naar SOS Kinderdorpen. Dit initiatief vulde de diversiteit van de nieuwe initiatieven om meer volk naar de Plantentuin te trekken aan!
Nicolaas Cupérus (° 1842 - + 1928) was de grote promotor van de Zweedse gymnastiek in Antwerpen. Zijn vader was een Fries en baatte een theehandel uit op de suikerrui. In het atheneum krijgt zijn zoon de turnmicrobe te pakken van zijn leraar Jozef Isenbaert. Hij richt de eerste Vlaamse gymclub “Gymnastische volkskring” op. Hij leert de Sinjoren gezond bewegen en een goede houding aannemen. Hij wordt de turnpromotor van Vlaanderen en geeft het eerste Vlaams gymnastiektijdschrift “Volksheil” uit. Hij determineert de Nederlandse turnvaktaal. In 1881 richt hij de Belgische Turnbond op en staat mee aan de wieg van de Internationale Federatie voor Gymnastiek. In de Zweedse gymnastiek geldt de borstademhaling. In de lessen t’ai chi leren wij nu de buikademhaling. Dat zou gezonder zijn. Ik had dank zij mijn turnleraar Richard … ook de turnmicrobe te pakken. Ik kreeg 8 jaar les van dezelfde turnleraar. Hij gaf ons het maximum van de punten als we op onze handen konden lopen. Aangezien ik ga voor elke uitdaging, leerde ik dat op de hofweg in de Rozenboom, met mijn voeten tegen de wasdraad. Maar daar is het bij gebleven. De Chiro ging voor het sporten in een turnclub. We traden elk jaar wel op met acrobatie op het jaarlijks Chirofeest.
Bij een samenkomst van de gidsen van de Plantentuin Meise stootten we op een groep bloedcicaden, die op de stam van een Linde kropen. Het is de tijd van de processies. Zouden de mensen deze traditie afgekeken hebben van de dieren? Dat zou wel eens kunnen, want planten en dieren gedragen zich dikwijls zoals mensen. Of is het omgekeerd ? In de Evolutiekas kunnen we het volledige verhaal van het ontstaan van het leven analyseren. De H. Anna – processie die door de Plantentuin trok en die we op zondag 24 juli 2011 opnieuw lieten doorgaan, met groot succes, gaat niet meer door. De parochie vond dat er geen traditie is. Nochtans is dit een eeuwenoude traditie, die terug gaat tot de XVIde eeuw. We zouden die graag opnieuw laten uitgaan als de H. Anna op een zondag valt.
Het kerkbestuur van Sint-Laurentius-Wolvertem is vernieuwd. Er verscheen een foto hierover met v.l.n.r.: penningmeester Erwin Philips, lid Nadine Roels, voorzitter Pol Aerts, lid Leo Robberechts, federatiepastoor Meise & Wolvertem Jan Lagae en secretaris a.i. Luc Van Ophalvens. Het bestuur wacht onmiddellijk een aantal zware taken, zoals verwerven en renoveren van de Pastorie van Wolvertem in de Oppemstraat. Daar werd bezwaar tegen ingediend, maar dat is ondertussen verworpen door de gouverneur. Federatiepastoor Jan Lagae van Kiemkracht zou beter zijn intrek nemen in de pastorij St. - Martinus. Die heeft standing en zou toch niet verkocht worden. Er zou ook 1 federatie moeten komen die samen valt met de gemeente. Bij de post zou dat voor de postnummers ook zo moeten. Nu hebben we er 2 : 1860 en 1861. Waarom moet men alles nodeloos ingewikkeld maken ?
