Op termijn kan dit stadsblog een historisch of heemkundig archief vormen over het wel en wee in de regio Waregem. U kunt hieraan meewerken door zelf historische bijdragen of informatie door te geven voor bijdragen over gebouwen, oude herbergen, belangrijke en/of volksfiguren, gebeurtenissen, volksgebruiken, geschiedenis van uw vereniging of wijk, enz. Aanvullingen en verbeteringen zijn dus hartelijk welkom zodat uiteindelijk zo waarheidsgetrouw mogelijke bijdragen overblijven.

Voor de regio en zeker voor de Desselgemnaren was het opnieuw een jaarlijks treffen langs de omloop. Met tienduizenden waren ze opnieuw. Dit keer tekenden we met 176 deelnemers s ook een recordaantal deelnemers op. Attracties waren uiteraard het Poepedorp in de leikant, maar er komen steeds meer tentjes van verenigingen om Desselgem Koerse gezellig te vieren. …

Ook de koers zelf bleef spannend tot het einde. Er werd bijzonder snel gereden en dat was misschien wel goed ook om het grote pak uit te dunnen en een beter overzicht te bieden. Feestvarkens Peter Van Petegem en Serge Baguet konden zich handhaven in de wedstrijd en reden de wedstrijd uit in het achtervolgend peleton. Omdat ze te ver achter waren, mochten ze wel een ronde eerder afstappen en al genieten van de overwinning van hun Quick Step-ploegmaat Steven de Jongh.  Met hem krijgt de Grote Prijs Briek Schotte ook weer een sterke winnaar. De Nederlander De Jongh was voor een massa volk sneller dan Johnny Hoogerland, de winnaar van de vorige editie.  

De wedstrijd

De Jongh haalde het licht afgescheiden van zijn landgenoot en laureaat van vorige uitgave, Johnny Hoogerland. Greg Van Avermaet won de sprint voor de derde plaats van een verbrokkelde achtervolgende groep van dertien. De wedstrijd stond vooral in het teken van het afscheid van Serge Baguet en Peter Van Petegem. Het duo werd na de wedstrijd uitvoerig gehuldigd.

Dimitri De Fauw en de Fransman Dennis Flahaut waren de eersten om aan te vallen. Na dertig kilometer werden ze terug tot de orde geroepen door een jagend peloton waarin vooral de renners van Chocolade Jacques de snelheid regelden. Tal van uitvalspogingen volgden elkaar op maar het was wachten tot halfkoers voor zestien renners voor de grote groep konden uitrijden. Kenny Lisabeth viel hier, op zo'n dertig kilometer van het einde, letterlijk en figuurlijk uit weg.

De vijftien overgeblevenen zouden niet lang meer samenblijven. Quick Step-Innergetic, met vier in de kopgroep, speelde het immers slim. Eerst waagde Wilfried Cretskens zijn kans. Die kreeg het gezelschap van Geert Omloop maar dat duo kon niet voorop blijven. Meer geluk had Nederlander Steven de Jongh toen hij met zijn landgenoot Johnny Hoogerland in de aanval trok. Een versnelling op anderhalve kilometer van de eindmeet van de Jongh zorgde ervoor dat hij afgescheiden het zegegebaar kon maken. Het peloton met daarin Serge Baguet en Peter Van Petegem was dan al, wegens te grote achterstand, een ronde voortijdig uit de wedstrijd genomen. De twee Oost-Vlamingen namen al de tijd om hun fans uitvoerig te groeten en reden broederlijk naast elkaar over de eindmeet in hun laatste officiele wedstrijd.

"We moesten echt de koers maken", vertelde De Jongh na de wedstrijd. "Zeker omdat we met vier man van de ploeg voorin zaten. Ik ben wel tot twee keer toe moeten versnellen om weg te geraken uit onze groep. Een eerste keer lukte het me helemaal niet, een tweede maal was het wel goed en kreeg ik Hoogerland mee. Met hem wou ik niet naar de eindmeet en op zowat anderhalve kilometer van de finish ging ik vol door. Eigenlijk was deze overwinning de aanzet van het echte feest dat straks nog volgt met Serge en Peter", straalde De Jongh.

Naast De Jongh werden ook Serge Baguet en Peter Van Petegem gehuldigd door de organisatoren. "Het zit er nu echt op", vertelde Serge Baguet met tranen in de ogen. "Mijn vrouw is hier en de sponsors geven nog een receptie wat verderop in een restaurant. Het zal laat worden, maar ik heb een goede chauffeur bij. Wanneer we terug naar huis keren kan ik niet zeggen. Vroeg zal dat zeker niet zijn. Er valt een pak stress van me af nu. Ik ben een tevreden man".

Uitslag Grote Prijs Briek Schotte

176 Eliterenners met en zonder contract

155 km (17 ronden van 9,1km)

1. Steven de Jongh (Ned) - 155 km in 3u23'00"

2. Johnny Hoogerland (Ned) op 7"

3. Greg Van Avermaet - 36"

4. Geert Omloop - z.t.

5. Maarten Wijnants

6. James Vanlandschoot

7. Wilfried Cretskens

8. Sven Renders

9. Mindaugas Striska (Lit)

10. Robbie McEwen (Aus) - 48"

11. Stefan van Dijk (Ned) - z.t.

12. Stefan Cohnen (Ned) - 53"

13. Jehudi Schoonacker - z.t.

14. Niko Eeckhout - 1'03"

15. Gert Steegmans z.t.

Persagentschap Belga over afscheid Peter en Serge in Desselgem

Baguet hield er een carrière in twee bedrijven op na. Hij werd in 1990 beroepsrenner bij Lotto. In de vijf seizoenen dat hij daar verbleef, behaalde Baguet acht zeges met daarin onder andere een ritoverwinning tijdens de Ronde van de Limousin (1992) en een etappewinst in de Ronde van Groot-Brittanië (1993). In 1994 keerde hij drie keer huiswaarts met de zegebloemen om dan in oktober 1996 een einde te breien aan zijn carrière als prof bij Vlaanderen 2002.  Baguet had het gehad in de wielersport en vond zijn heil als dakwerker. Drie jaar was hij tewerk op 'den travaux' tot Jef Braeckevelt hem wist te overtuigen om opnieuw profrenner te worden.

Vanaf 2000 begon bij Lotto-Adecco dus het tweede luik, en wat later zou blijken het mooiste, in de loopbaan van Baguet. Op 26 juli 2001 was de Oost-Vlaming de snelste in de zeventiende etappe van de Tour de France met start in Brive-la-Gaillarde en aankomst in Montlucon. Baguet klopte er de Deen Jakob Piil en de Italiaan Massimiliano Lelli. Achteraf volgende de legendarische uitspraak dat indien Lelli, die zich liet 'meeslepen' in de finale, had gewonnen Baguet hem zou vermoord hebben. Vier jaar later kroonde de man uit Letterhoutem zich tot nationaal kampioen toen hij in een millimetersprint zijn gouwgenoot en latere ploegmakker Kevin Van Impe in Saint Hubert achter zich liet. Baguet is thans 38 jaar en vindt het nu welletjes.

"Of ik opgelucht ben dat het eindelijk ten einde is? Eigenlijk wel, maar dit is toch een zeer emotioneel moment. Zeker als je de supporters ziet met spandoeken en mensen die uiterst gul zijn met vele schouderklopjes. Dit afscheid geeft me een raar gevoel. Kippenvel. Op 27 oktober doen we de festiviteiten nog eens over. Hoe, wat en waar moeten we nog eens terdege uitdokteren maar het zal er wel een ferme lap op zijn", lachte Serge Baguet voor het vertrek van zijn laatste race.

Ook de 37-jarige Peter Van Petegem zwaait af. De 'Zwarte van Brakel' heeft een stukken indrukwekkender palmares dan zijn streekgenoot. Voor hij prof werd kon 'de Peet' in 1991 al eens plaats nemen op het hoogste schavotje van het Belgisch kampioenschap bij de amateurs. Het leverde hem meteen een profcontract op bij het Nederlandse PDM. Lang bleef hij daar niet en de man ondertekende voor 1993 een verbintenis bij Lotto.

Het duurde tot 1994 vooraleer Van Petegem een eerste vis aan de haak sloeg. Dat jaar won hij bij het bescheiden Trident van Willy Van Der Eecken de Scheldeprijs. In 1997 volgde een tweede grote zege. In de Omloop Het Volk liet hij onder andere Tom Steels en Johan Capiot achter zich. Het jaar daarop was hij opnieuw de snelste in de openingsklassieker maar het beste dat jaar moest nog komen met een zilveren medaille op het WK. Bij TVM-Farm Frites was Van Petegem in 1999 primus in de Ronde van Vlaanderen, de Driedaagse De Panne-Koksijde en de E3 Prijs Harelbeke.

Een rampjaar, nochtans goed gestart met een zege in Kuurne-Brussel-Kuurne en een etappe in Parijs-Nice, werd het voor Van Petegem in 2001 toen hij aan de slag ging bij het Amerikaanse Mercury. Die ploeg werd geplaagd door financiële tegenslagen waardoor Van petegem voor de najaarsklassiekers van datzelfde jaar aan de slag ging bij Collstrop-Palmans van Hilaire Van Der Schueren. Het seizoen daarop begon Van Petegem opnieuw bij Lotto en sprokkelde zeven overwinningen met onder andere de Omloop Het Volk, Driedaagse De Panne-Koksijde en een rit in de Ronde van Het Waalse Gewest.

In 2003 stond het 't Jagershoekje, het supporterscafé van de Peet, driemaal serieus op zijn kop nadat hun poulain de dubbelslag Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix lukte en tijdens het WK de bronzen medaille behaalde. De jaren daarop volgden nog een pak interessante ereplaatsen. Voor zijn laatste profjaar verkaste Van Petegem naar het team van Patrick Lefevere om er vandaag mee op te houden.

"Blij dat het gedaan is? Toch wel ja. Ik heb een mooie carrière bijeen gefietst. Welke overwinning nu de mooiste was, kan ik voor de vuist weg niet zeggen maar mijn eerste zege in de Ronde van Vlaanderen, dat gaf toch een geweldig gevoel. Zeker omdat die koers in mijn streek gereden wordt. Dat er een pak supportersbussen vanuit mijn streek afgezakt zijn naar Desselgem? Dat moet zijn want ik heb hier al een pak bekende gezichten gezien. Dit doet enorm deugd", stelde Van Petegem toen hij met zijn allerlaatste rugnummer, 25, uit zijn carrière de start nam.

http://www.cyclingnews.com/road.php?id=road/2007/sep07/briekschotte07

11-09-2007, 00:00 geschreven door wareber  

De publicatie Van tuinwijk tot hoogbouw. Woonwijken in Waregem, 1922-1977 brengt een overzicht van de initiatieven die door de gemeentebesturen van Beveren-Leie, Desselgem, Sint-Eloois-Vijve en Waregem genomen werden om kansen te creëren op betere woon- en leefomstandigheden voor hun inwoners. Ook de realisaties van de verschillende huisvestingsmaatschappijen, met andere woorden de woonomgeving van vele Waregemnaars,  worden in het boek stuk voor stuk belicht.

Een eigen woning was net na de Tweede Wereldoorlog voor een groot deel van de bevolking eerder droom dan werkelijkheid. Een moderne woning met voldoende lucht en licht, voorzien van modern comfort zoals stromend water en elektriciteit, stond dikwijls veraf van de harde realiteit. Tijdens het interbellum werden op nationale schaal reeds maatregelen getroffen om de woon- en leefomstandigheden van de gewone man te verbeteren. Zo werd in 1919 de Nationale Maatschappij voor Goedkope Woningen en Woonvertrekken (NMGWW) opgericht. In 1935 volgde de stichting van de Nationale Maatschappij voor de Kleine Landeigendom (NMKL), als landelijke tegenhanger van de NMGWW.

Ten gevolge van de Tweede Wereldoorlog had de bestaande woningnood nog grotere proporties aangenomen. Drie belangrijke wetten zouden de basis vormen van het naoorlogse huisvestingsbeleid. In 1948 ging de ‘Wet houdende bijzondere bepalingen tot aanmoediging van het privé-initiatief bij het oprichten van goedkope woningen en het kopen van kleine landeigendommen’ van kracht. De wet kreeg algemene bekendheid als de Wet De Taeye, genoemd naar Alfred De Taeye, kamerlid en later minister van Volksgezondheid en Gezin, die het wetsvoorstel indiende. De wet, die de individuele woningbouw aanmoedigde door het uitreiken van staatspremies, werd een waar succes en werd herhaaldelijk verlengd en aangepast.

Ook in Waregem kon de staatsbouwpremie rekenen op heel wat bijval. Nauwelijks drie jaar na de goedkeuring van de wet waren er in Waregem honderd tweeëntwintig nationale bouwpremies uitbetaald voor een totaal bedrag van 3 586 000 Belgische frank. Toevallig werd ook de honderdduizendste De Taeye-premie in 1954 in Waregem uitgereikt, wat met de nodige luister gevierd werd.

De katholieke De Taeye-wet kreeg in 1949 een socialistische tegenhanger: de Wet Brunfaut. Waar de wet De Taeye de private woningbouw en het wonen op het platteland stimuleerde, was de wet Brunfaut gericht was op de oprichting van collectieve woningbouwprojecten. Eind 1953 werd de wet inzake krotopruiming, de zogenaamde Tweede Wet De Taeye, goedgekeurd. De afbraak van ongezonde krotwoningen en het creëren van betere levensomstandigheden voor de voormalige bewoners ervan, maakte samen met het stimuleren van zowel de private als collectieve woningbouw, deel uit van het algemene woonbeleid. De realisatie van dit huisvestingsbeleid was een belangrijk aspect in de uitbouw van de welvaartsstaat in de jaren vijftig en zestig.

Om tegemoet te komen aan het heersende woningtekort leverden ook gemeentebesturen diverse inspanningen. Bovenop de bouwsubsidie van de staat en van sommige provincies, reikten heel wat gemeenten een eigen lokale bouwpremie uit. Ze trachtten zo de bouwactiviteit op hun grondgebied te stimuleren en bovendien extra inwoners – potentiële belastingbetalers – aan te trekken. De gemeenten Beveren-Leie, Desselgem, Sint-Eloois-Vijve en Waregem hadden anno 1949 elk een gemeentelijke bouwpremie. Waregem had zelfs al in 1928 een krediet voorzien voor het oprichten van ‘werkmanshuizen’.

Naast het toekennen van gemeentelijke bouwpremies en het ondernemen van acties om de ongezonde krotwoningen uit het straatbeeld te verwijderen, stimuleerden de gemeentebesturen ook  de verschillende huisvestingsmaatschappijen in hun activiteiten.

In Waregem was in 1922 de Samenwerkende Maatschappij voor het bouwen van Goedkope Woningen Helpt Elkander opgericht en erkend door de NMGWW. De vergunning voor de eerste ‘tuinwijk’ van Helpt Elkander, de zogenaamde Veertig Huizen, werd afgeleverd in september 1922. Vele bouwprojecten zouden volgen, met het Torenhof als grootste en meest vooruitstrevende realisatie. Na de Tweede Wereldoorlog trad ook het gemeentebestuur van Sint-Eloois-Vijve toe tot Helpt Elkander.

In Beveren-Leie en Desselgem was het niet Helpt Elkander, maar de Harelbeekse maatschappij Mijn Huis, die er vanaf 1950 een groot aantal groepsbouwprojecten zou realiseren. Tenslotte zorgde ook de Nationale Maatschappij voor de Kleine Landeigendom voor de realisatie van een aantal woonwijken in Waregem, waarbij de nadruk lag op het creëren van een landelijke en rustige woonomgeving, met huizen – dikwijls witgeschilderd – in een typische, eigen stijl.

De bouwactiviteiten van de verschillende huisvestingsmaatschappijen zijn, samen met het succes van de De Taeye-premie en de gemeentelijke premies voor individuele woningbouw, erg bepalend geweest voor het uitzicht van het huidige Waregem. Naar aanleiding van Open Monumentendag, met als centraal jaarthema wonen wordt dit stukje recente Waregemse woongeschiedenis in de kijker geplaatst.

Praktische informatie publicatie:

‘Van tuinwijk tot hoogbouw. Woonwijken in Waregem, 1922-1977’

Een uitgave van het stadsbestuur van Waregem, beschikbaar vanaf 8 september.

Kostprijs € 10, op Open Monumentendag  € 7.

08-09-2007, 16:42 geschreven door wareber  

Op Open Monumentendag zondag 9 september om 11 u.vindt de eerste versassing plaats op de gerestaureerde oude drietrapssluis te Ooigem. Het is een evenement dat niet alleen de pleziervaarders zal interesseren. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad eer de al ruim dertig jaar niet meer gebruikte sluis terug werkzaam kon worden. In 1999 werd de oude sluis geklasseerd als monument. De volledige restauratie gebeurde met Europese steun door Waterwegen en Zeekanaal NV.

Deze drietrapssluis uit 1870 is uniek in Vlaanderen. Ze verbindt het Kanaal Roeselare-Leie met de Leie en vangt een niveauverschil van 7,5 meter op. In 1870 kon men nog geen sluisdeuren bouwen die sterk genoeg waren om aan die hoge druk te weerstaan (de sluisdeuren waren toen nog van hout). Daarom werd de constructie verlengd tot een drietrapsluis. De drietrapssluis werd op 1 januari 1872 in gebruik genomen.

Het doel voor de restauratie ging verder dan het in stand houden van een waardevol stuk patrimonium. De sluis kan na deze restauratie opnieuw gebruikt worden voor het verschutten van pleziervaartuigen, maar zij laat ook een fijnere regeling toe van de waterafvoer. In periodes dat de wasdebieten op de Mandel reeds via het Kanaal Roeselare-Leie naar de Leie worden afgevoerd, kan de schade door overstromingen in Roeselare in aanzienlijke mate worden beperkt. Europa subsidieerde de restauratie in het kader van het samenwerkingsverband Canal Link met 265.000 euro.

De scheepvaart op het kanaal Roeselare-Leie nam geleidelijk toe van 36.700 ton in 1881 - dit is tien jaar na de openstelling - tot 184.000 ton in 1913 en 480.000 ton in 1934. In 1972 - het laatste jaar dat de drietrapssluis in dienst was - was het reeds opgelopen tot 1.485.000 ton. Er werden toen gemiddeld 43 schepen per dag geschut met pieken tot 50 schepen per dag. We kunnen zeggen dat de drietrapssluis daarmee zijn maximum capaciteit had bereikt.

Op 14 december 1973 werd de grote nieuwe sluis in Ooigem geopend, waardoor de

3-trapssluis buiten gebruik gesteld werd. De trafiek met de nieuwe sluis bedroeg  3.170.000 ton tijdens het voorbije jaar 2006. Op 10 juni 1999 werd de oude drietrapssluis geklasseerd als monument. Via het Europees IIIB-project Canal Link werd de 3-trapssluis zorgvuldig gerestaureerd door Waterwegen en zeekanaal NV. Begin vorig jaar kwam voor Leisprokkels 2006 een historische bijdrage van bd tot stand over de drietrapssluis, maar die zal wegens praktische redenen pas kunnen verschijnen in Leiesprokkels 2008 .

De sluis zal weer gebruikt worden om de pleziervaart te versassen van het kanaal naar de Leie. De eerste versassing vindt plaats op 9 september om 11 uur.

08-09-2007, 00:00 geschreven door wareber  

Halte 1: Tentoonstelling  – stadhuis

Na Antwerpen en Leuven is de tentoonstelling ‘Wonen in Welvaart’ te zien in Waregem. Films, foto’s, tijdschriften en plannen illustreren hoe het wooncomfort na de Tweede Wereldoorlog spectaculair verbeterde. Dat werd onder meer mogelijk door de Wet De Taeye, waarvan de honderdduizendste premie in Waregem werd uitgereikt.

Halte 2: Torenhof – Torenlaan

Het Torenhof is de grootste verwezenlijking van de Waregemse lokale huisvestingsmaatschappij Helpt Elkander. Dit project werd tussen 1965 en 1977 in verschillende bouwfases gerealiseerd. Naast moderne rijwoningen, deden diverse voor Waregem nieuwe bouwtypes, zoals de duplexwoning, de patiowoning en de hoogbouw, hun intrede in het Torenhof.

Halte 3: Villapark – Ruitersdreef

Het eerste groepsbouwproject in Waregem van de Nationale Maatschappij voor de Kleine Landeigendom werd aangevat in 1955. Met de aanleg van de tuinwijk het Villapark werd voor 56 gezinnen de mogelijkheid gecreëerd om een eigen woning te kopen: een bescheiden witte villa, in landelijke stijl, gelegen in een rustige en groene omgeving.

Halte 4: Veertig Huizen en Nieuwhuizen – Jozef Duthoystraat

Deze wijk, in de volksmond bekend als de Veertig Huizen, dateert van het interbellum. Het was het eerste project van de Waregemse maatschappij voor het bouwen van goedkope woningen, die werd opgericht om  een oplossing te bieden voor het heersende woningtekort.

Halte 5: Wijk Nieuwenhove – Sint-Margrietstraat

De wijk te Nieuwenhove werd gerealiseerd door de huisvestingsmaatschappij Helpt Elkander tijdens de jaren '50 en '60. De vier bouwfasen zijn van elkaar te onderscheiden door hun verschillende stijlen en typologie, gaande van rijwoningen en kleine huisjes voor 'ouden-van-dagen' in traditionele vormgeving, tot moderne, tijdsgebonden bel-etagewoningen met platte daken.

Halte 6: Tomberg

Na een aantal kleinere bouwprojecten in Beveren-Leie te hebben gerealiseerd, startte de huisvestingsmaatschappij Mijn Huis in 1961 met de bouw van 25 woonhuizen aan het begin van de Tomberg. In de jaren '70 volgde een uitbreiding in twee fases waardoor de Tomberg de grootste woonwijk van deze deelgemeente werd. 

Halte 7: Rodenbachwijk

De woningen van de Rodenbachwijk werden gerealiseerd door Mijn Huis, waarbij de gemeente Desselgem zich in 1949 aansloot. De negen huizengroepen staan ingeplant rond twee groene pleintjes, waardoor eind jaren '50 een rustige woonwijk gecreëerd werd. Eerder had Mijn Huis reeds de huizenrijen aan de Leopold III- en Boudewijn I-laan gebouwd.

Halte 8: De Nieuwe Wijk – De Taeyelaan

Midden jaren '60 werden de werken aangevat voor de grootste realisatie van Mijn Huis in Desselgem. Naast gezinswoningen werden er ook drie appartementsblokken en enkele bejaardenhuisjes opgericht. Hoewel intussen reeds heel wat nieuwe wijken gerealiseerd werden, blijft men in de volksmond spreken van de ‘Nieuwe Wijk’.

Halte 9: Rozenhof

De woonwijk Rozenhof is een project van de huisvestingsmaatschappij Helpt Elkander uit de jaren '60. Een deel van de woningen werd gebouwd met 'belofte van aankoop', een methode waarbij iedereen, door belegging van de eigen spaarcentjes, en met behulp van de bouwpremies van staat, provincie en gemeente, eigenaar kon worden van een eigen woning, uitgerust met modern comfort.

Halte 10: Bilkhage – Bilkhagelaan

De Nationale Maatschappij voor de Kleine Landeigendom kocht in 1961 grond aan op de wijk Bilkhage voor de oprichting van een project van 43 woningen, die in twee fases gebouwd werden.

Halte 11: Gaverke – Tjollensstraat

Op de wijk het Gaverke werden, verspreid over verschillende bouwfases, ruim 125 woningen opgericht op initiatief van de huisvestingsmaatschappij Helpt Elkander. Een aantal van deze woningen zijn kleine, witgeschilderde bejaardenhuisjes in traditionele stijl.

Praktische informatie Open Monumentendag:  zondag 9 september: 10-18u

randanimatie (14-18u) en info aan het stadhuis van Waregem

Deelname gratis, circa 32 km.

De routefolder met deelnameformulier komt in elke Waregemse brievenbus terecht.

07-09-2007, 15:48 geschreven door wareber  

Schepen van cultuur Iacopucci motiveert het voorstel met de vaststelling dat Waregem nood heeft aan dergelijke tentoonstellingsruimte. Momenteel beschikt de stad over de tentoonstellingshal van Cultuurcentrum De Schakel en zaal 29 in de Kunstacademie. Het is niet de bedoeling dat het omgevormde koetshuis alleen zou open staan voor kunst met de grote K. Het stadsbestuur wil al onze kunstenaars voldoende ruimte bieden voor een of andere tentoonstelling. In het verleden werden hier al beperkte tentoonstellingen in ondergebracht, die dan veelal te maken hadden met het natuurpark. Het koetshuis leent zich tot de vooropgestelde nieuwe bestemming. In combinatie met de cafetaria in het kasteel, kunnen hier binnen afzienbare tijd (wellicht 5 tot 10 jaar) wellicht veelbelovende exposities worden geopend.

Het dossier wordt met de beslissing van de gemeenteraad op gang gebracht. Momenteel staat het beschermd koetshuis er ietwat vervallen bij. Toen de familie van baron Jean Casier nog het kasteel bewoonde, stonden in dit gebouw de koetsen van de baron en werden zijn paarden hier op stal gezet. De stallingen worden op vandaag gebruikt door de tuinarbeiders, maar doen ook dienst als opslagruimte voor de uitbaters van het kasteel en in het uiterst rechtse gedeelte is een publiek toilet ingericht. Het is echter een beleidsoptie om het gebouw een culturele functie te laten bekleden. De grootte, de ligging en het karakter van het gebouw verlenen zich tot het gebruik als tentoonstellingsruimte.

Het is de bedoeling op termijn allerhande aanpassings- en renovatiewerken aan het interieur uit te voeren. Ook het buitenschrijnwerk zal wellicht vernieuwd dienen te worden. De compartimentering op het gelijkvloers kan verwijderd worden om een grote open ruimte te bekomen voor allerhande tentoonstellingen. Om dit project te ontwerpen en te begeleiden is het wenselijk een ontwerper aan te stellen. Dan kan een restauratiedossier worden opgemaakt. De stad maakt dan als opdrachtgevend bestuur kans om 80% van de kosten terug te krijgen van de Vlaamse Gemeenschap (60%) en van de Provincie (20%).

De ontwerper zal daarom nauw overleg moeten plegen met Afdeling Onroerend Erfgoed (het vroegere Monumenten & Landschappen) wegens het geklasseerd karakter van het gebouw. De kostprijs voor het opstellen van het ontwerp wordt geraamd op 15.000 euro, inclusief BTW.  Momenteel is deze uitgave nog niet, of moeten we na de begrotingswijziging van juli zeggen ‘niet meer’, opgenomen in de begroting 2007.

07-09-2007, 15:09 geschreven door wareber  

Op 9 september is het Open-Monumentendag en dan wordt de Ooigemse drietrapssluis, die volledig gerestaureerd werd en een beschermd monument is, terug opengesteld en extra in de kijker gezet. Daarom start de tocht van het erfgoedproject op die plaats, zodat ook de deelnemers aan de fietstocht daar nog kunnen een kijkje nemen.

We fietsen – elk volgens eigen tempo – langs minder gekende plekjes in Wielsbeke. Zo kom je terecht op enkele boerderijen en plaatsen waar je anders de kans niet toe krijgt. Onderweg is van alles te beleven. Met een thema waar spoken, heksen, sagen en legenden het onderwerp vormen kan dit ook niet anders. We gingen op zoek naar onwaarschijnlijke verhalen, die door één of meerdere mensen verteld, gezongen of uitgebeeld worden. Er komt ook een echte heks vertellen over keltische bomen, geneeskrachtige drankjes, de spirituele kracht van verloren beschavingen… en je kan op diverse stopplaatsen nog de innerlijke mens versterken, met een passend drankje of hapje.

Tot slot kan men – vrijblijvend - een vragenlijst in te vullen. Wie aandachtig gekeken heeft langs de route, zal ongetwijfeld kans maken om één van de mooie prijzen te winnen. Als afsluiter heeft men de mogelijkheid om even na te genieten bij een glas in OC Hernieuwenburg.  De fietstocht is eerder kort gehouden omdat iedereen, ook gezinnen met kinderen, hieraan zouden kunnen deelnemen. Met alle haltes tussenin zal het geheel ongeveer 3.30 u. duren.

De inschrijvingen voor de gezinsfietstocht “In de ban van de sage” kan aan het sas van Ooigem van 13 u tot 14.30 u.  Voor 5 euro bekomt u een geïllustreerde brochure met routebeschrijving, een bonnetje voor een tovenaarsdrankje onderweg, een heksensnoepje en een plakje lekkere kruidencake. Onderweg beleeft u op elk van de zeven stopplaatsen een verrassende act. De gezinsfietstocht belooft een unieke belevenis te worden. Je komt op plaatsen, waar je anders de kans niet toe krijgt; Je gelooft je oren en oren niet wat daar vroeger zou gebeurt zijn, je smaakpapillen worden verwend en exclusieve verhalen komen onder het stof vandaan. Mysterieuze figuren kruisen je pad…

Deze productie komt tot stand door de inzet van een actieve ploeg mensen, geplukt uit diverse socio-culturele verenigingen. We vernoemen hier de Cultuurraad, Davidsfonds Wielsbeke/St-Baafs-Vijve, Davidsfonds Ooigem, Heemkundige kring Juliaan Claerhout, Es-Battement. Daarbij kan de werkgroep nog rekenen op heel veel losse medewerkers uit andere verenigingen. Op de foto zien we de werkgroep met onderaan Monique Claerhout en Katrien Vanparys, op de 2^e rij Griet Delanghe en Doenja Goutsmet en bovenaan John Moerman, Bert Desmet en  Geert Eeckhout. Op de foto ontbreken nog Olivia Vanhaesebrouck, Michaël Delange, Jacob Hobbel en Lieven Hutsebaut.

Alle inlichtingen: culturele dienst Wielsbeke 056/ 67 32 70

cultuur@hernieuwenburg.be

07-09-2007, 00:00 geschreven door wareber  

Technisch gezien is er voldoende ruimte tussen de twee terreinen voor de beoefenaars, maar bij dergelijk balspel kan de bal terechtkomen op of juist naast de trampoline of de turners.

Dit creëert een zeer gevaarlijke situatie, waarbij de sporter of de begeleider zijn concentratie verliest en hierdoor de sprong gemist wordt. De veiligheid van de trampolinespringers is onder de bestaande voorwaarden niet langer gegarandeerd.

Vooral de Beverse trampolineclub Lenig en Vlug, in 1959 als turnclub geboren, heeft als sportclub een sterk prestige en kent internationale uitstraling. Het was één der eerste trampolineclubs in het land. Maurice Huysentruyt maakte destijds een demonstratie mee van grote promotor Kurt Bachler uit Zwitserland en was onmiddellijk gewonnen om de sport ook in Beveren-Leie te promoten. Zo werd de eerste trampoline op West-Vlaamse bodem hier geplaatst, één van de eerste in België.  Dit toestel zou een heel andere dimensie geven aan de Beverse turnclub.

De mobiele scheidingswand bestaat uit twee delen: een grofmazig polyestergaas bovenaan, en onderaan wordt dit gaas vervangen door een sterker en zwaarder foliedoek. De gaaswand wordt opgehangen aan een aantal rolwagentjes, die over de draagrail rijden. Deze rail is zo hoog mogelijk opgehangen aan het derde dakspant en leidt de samengeschoven gaaswand via een bochtprofiel naar een parkeerstrook tegen de langse gevel. Als de compartimenteringswand weggeschoven is tegen de gevel, kan de ganse sporthal zonder hindernis als één grote ruimte gebruikt worden.

De wand wordt geleverd en aangebracht door een gespecialiseerde aannemer, rekening houdend met de stabiliteit van het bestaande spant en de ruwbouw, alsook met de brandveiligheid van de materialen, de kwaliteit van het ophangssysteem en de lasnaden, enz…  De kostprijs van de ingreep wordt geraamd op 9.500 euro incl. BTW. Er is al een krediet voorzien op de begroting 2007.

http://users.skynet.be/fa291469/Info/Sporthal.htm

http://www.damesvolleybeverenleie.be/index2.html

www.lenigenvlug.tk

06-09-2007, 00:00 geschreven door wareber  

De milieudienst doet een oproep tot alle geïnteresseerden om in een denkgroep mee te werken aan het toekomstige beheersplan voor het stadspark Casier. Allen zijn ze welkom op zaterdag 22 september om 9 uur in het koetshuis in Park Baron Casier. Elke mening kan belangrijk zijn om de toekomst van het stadspark uit te bouwen. Deelnemen kan door voorafgaandelijk in te schrijven op de milieudienst.

Het Park Baron Casier is een uniek stukje natuur in het centrum van onze stad. Het werd destijds verworven door de toekomstvisie van onze bestuurders uit het verleden, waarbij we wijlen burgemeester Marcel Coucke willen noemen. In de overeenkomst met de familie Casier werd eerst nog vruchtgebruik toegekend aan de bejaarde moeder van Jean Casier, maar op die manier werd gevrijwaard dat deze groene long niet de prooi werd van projectontwikkelaars. Velen kennen het park nu als rustplek, van de kasteelconcerten of om te ravotten met de jeugdvereniging. Kortom er is voor elk wat wils in het park.

Om de toekomst van het park te vrijwaren is het stadsbestuur bezig met de opmaak van een parkbeheerplan en dit volgens het concept “Harmonisch Park- en Groenbeheer”. Dit beoogt een duurzame, dynamische en diverse uitbouw van het park waarbij mensgerichte, natuurgerichte, milieugerichte en organisatorische facetten op een harmonische wijze samengaan.  Het park en de gebouwen zijn sedert 2003 beschermd. Het beheren van het park op een verantwoorde wijze rekening houdend met de diverse functies van het park is een logisch gevolg hiervan.

De stad wil ook de gebruiker betrekken in de opmaak van een dergelijk plan en organiseert daarom op zaterdag 22 september een denkvoormiddag, die zich richt op:

- de wandelaar die het park als oase van rust aanziet

- de leider van een jeugdvereniging die regelmatig komt ravotten in het park

- de organisator die het park een ideale feestlocatie vindt

- de natuurliefhebber die de fauna en flora in het park belangrijk vindt

- diegene die geïnteresseerd is in de toekomst van het park

-   … ook u

Allen zijn ze welkom op zaterdag 22 september om 9 uur in het koetshuis in Park Baron Casier en voor hun mening.  Deelnemen kan door voorafgaandelijk in te schrijven op de milieudienst.

Milieudienst

tel 056 62 12 80

fax 056 62 12 84

milieuzorg@waregem.be

06-09-2007, 00:00 geschreven door wareber  

Het Centrum Vlaamse Architectuurarchieven en het Vlaams Architectuurinstituut presenteren met ‘Wonen in Welvaart. Woningbouw en wooncultuur in Vlaanderen, 1948-1973’ voor het eerst een breed opgezette thematische tentoonstelling. Het project groeide uit een samenwerking met onderzoekers en experts aan Vlaamse universiteiten. ‘Wonen in Welvaart’ belicht hoe in Vlaanderen de evolutie van de wooncultuur nauw was verbonden met de uitbouw van de welvaartsstaat in de periode 1948 tot 1973.

Na de Tweede Wereldoorlog werd een eigen huis, liefst buiten de stad, met een volledig uitgeruste keuken en badkamer, een garage voor de eigen auto, centrale verwarming, nieuwe meubels en een televisietoestel voor steeds meer Vlamingen een optie. Wonen werd een maatstaf voor welvaart. De nauwe verbinding tussen de uitbouw van de welvaartsstaat en het domein van wonen en huisvesting deed zich in nagenoeg alle landen van Europa voor. Bijzonder voor Vlaanderen is het specifieke samenspel van de drie hoofdrolspelers van de welvaartsstaat: de overheid, het middenveld en de vrije markt. Specifiek voor België, en zeker Vlaanderen, is de rol van het private initiatief (gezinnen en vrije markt) en de sterke aanwezigheid van het verzuilde middenveld. Daardoor werd de individuele woning dé bouwsteen van de welvaartsstaat.

Het overwicht van de eengezinswoningbouw verhinderde niet dat ook modernistische hoogbouw of de satellietstad deel uitmaakten van het naoorlogse wonen. Deze ‘collectieve’ modellen maakten vooral in de publieke sector en in kringen van architecten en stedenbouwkundigen opgang. Grootschalige bouwprojecten of seriematige productie van woningen waren in Vlaanderen echter eerder uitzondering dan regel. De geschiedenis van de grote sociale woningprojecten was er vooral een van vertragingen, van het niet uitvoeren van collectieve voorzieningen en van financiële problemen. Ook deze geschiedenis maakt deel uit van de erfenis van de jaren vijftig en zestig.

De tentoonstelling brengt via een tiental gevallenstudies uit recent onderzoek, een aantal belangrijke actoren in beeld die betrokken waren bij de stijging van het wooncomfort: het premiestelsel De Taeye uit 1948,  de woontentoonstellingen van de Katholieke Arbeidersvrouwen en de Boerinnenbond, het sleutel-op-de-deur-aanbod van een bouwpromotor, maar ook ‘modeloperaties’ zoals de Modelwijk van Renaat Braem voor de wereldtentoonstelling van 1958 of de satellietstad Nieuw Sledderlo in Genk. De tentoonstelling verruimt daarbij het blikveld en kijkt hoe nieuwe ideeën over wonen vanuit België ambieerden om de wereldwijde woningnood op te lossen.

Elke uitgewerkte voorbeeldstudie bundelt een rijke selectie archiefmateriaal uit diverse collecties zoals architectuurarchieven, bedrijfsarchieven en beeldmateriaal uit private collecties. Op die manier brengt de tentoonstelling een overzicht van een aantal ‘woonmodellen’ die bepalend waren voor de naoorlogse wooncultuur, en de wijze waarop ze op verschillende bewaarplaatsen zijn gedocumenteerd.

Het Waregemse verhaal, zoals bij de 100.000ste premie De Taeye, komt niet enkel in de tentoonstelling, maar ook in de begeleidende publicatie uitgebreid aan bod. Het boek bij de tentoonstelling is rijk geïllustreerd en bundelt zestien essays over het naoorlogse wonen. Artikels over concrete gevallenstudies en beschouwende stukken over naoorlogs wonen wisselen elkaar af.  Het boek “Wonen in Welvaart - Woningbouw en wooncultuur in Vlaanderen, 1948-1973”, onder redactie van Karina Van Herck en Tom Avermaete, 320 blz., € 34,50.  Van het stadsarchief wordt er naar aanleiding van deze tentoonstelling een eigen studiewerk gepubliceerd onder de titel “van tuinwijk tot hoogbouw” met de Waregemse evolutie. Het boek is vanaf 8 september te bekomen aan de infobalie van het stadhuis en kost 10 euro.  Op de Open Monumentendag 9 september is het te bekomen aan 7 euro.

Praktische informatie

Tentoonstelling    8 september – 30 september 2007

Plaats: Stadhuis Waregem, Gemeenteplein 2, 8790 Waregem

Openingstijden:

ma - do: 9-12u & 13-17u

vrij: 9-12u

za - zo: 14-18u

Open Monumentendag zondag 9 sept: 10-18u

Toegang: gratis

Groepen: groepsbezoeken mogelijk na afspraak met het stadsarchief: tel. 056 62 12 17, mail: archief@waregem.be  

05-09-2007, 15:51 geschreven door wareber  

Belangrijk in het dossier is enerzijds de dakinsijpeling en de afvoerproblematiek. Anderzijds moeten dringend veiligheidswerken uitgevoerd aan de elektriciteits- en gasinstallaties. Verder zal de inrichting aangepast worden om zowel sport- als jeugdactiviteiten aan te bieden. Een werkgroep gaf enkele maanden geleden advies over het programma voor het vernieuwde Jeugdcentrum. Hun aandachtspunten werden al goedgekeurd in het schepencollege.

De kostprijs van de werken wordt geraamd op 15.000 euro inclusief BTW.

Om de nodige renovatiewerken aan het Jeugdcentrum op professionele wijze te laten geschieden is het wenselijk dat een ontwerper aangesteld wordt die het ontwerpdossier opmaakt en het opdrachtgevend bestuur bijstaat bij de uitvoering der werken. Er werd gelijktijdig ook een veiligheidscoördinator voor Ontwerp en Uitvoering aangesteld, waarvan de kostprijs wordt geraamd op 7.500 euro incl. BTW.

Eveneens vanavond werd een nieuw huurcontract voor het jeugdcentrum afgesloten met de bvba Waregemse Rijschool. De Rijschool blijft dus voorlopig actief op het Jeugdcentrum. Het huurcontract loopt over een periode van 1 mei 2007 tot 30 april 2008, maar er is een clausule ingeschreven dat het contract geen mogelijkheid biedt tot verlenging. De huurprijs bedraagt 650 euro per maand.

Vzw Bike Fun had een mondelinge overeenkomst met de vzw Jeugdcentrum en deze wordt gerespecteerd door het stadsbestuur. Met Bike Fun wordt nu een langlopend huurcontract afgesloten voor één jaar, dat stilzwijgend kan worden verlengd. Ook hier bedraagt de huurprijs 650 euro per maand.

04-09-2007, 21:43 geschreven door wareber  

De wedstrijd “Eenvoudige stad/gemeente” werd in het leven geroepen om de lokale besturen te motiveren om hun dienstverlening te optimaliseren en de regeloverlast op het lokale niveau aan te pakken. Door vorming en begeleiding hoopt de Vlaamse overheid de gemeenten aan te zetten tot een structurele en daadwerkelijke administratieve lastenverlaging.

De stad Waregem wil, midden in het winkelcentrum het Pand,  een stadswinkel openen voor kleine ‘administratieve boodschappen’. Inwoners kunnen er tijdens de gangbare openingsuren van andere winkels gewone administratieve verplichtingen afhandelen, zoals het aanvragen van een nieuwe identiteitskaart of het afhalen van een bouwvergunning. Deze nominatie betekent alvast dat de Vlaamse overheid het stadswinkelproject ondersteunt met gratis vorming en projectbegeleiding.

Op 11 september beschikt elke aanwezige stad of gemeente over 1 stem om één van de 5 genomineerden aan te duiden als de “eenvoudige stad/gemeente van 2007”. Naast Waregem dingen ook Hasselt, Hoeilaart, Laarne en Merelbeke mee naar deze titel. In 2005 ging Knokke-Heist lopen met deze eer.

04-09-2007, 21:24 geschreven door wareber  

Hij had zijn job als ACW-stafmedewerker bij ACW Midden- en Zuid-West-Vlaanderen reeds teruggeschroefd naar 40 %, maar ook dat bleek onvoldoende. In onderling overleg met de directie van ACW stapt hij daar nu over naar het statuut  van loopbaanonderbreking of tijdskrediet zonder recht op uitkeringen. In een persaankondiging geeft hij nog uitleg over de inhoud van zijn job bij het ACW. Het ACW is de koepel van de christelijke werknemersorganisaties. Het ACW en partnerorganisaties CM, ACV, KWB, KAV, OKRA, KAJ, CM ZIEKENZORG komen op voor een leefbare, solidaire en rechtvaardige samenleving. Samen vertolken ze de zorg van vele gewone mensen. Maar daar blijft het niet bij: het ACW zoekt met hen naar oplossingen. Stem en daadkracht dus: ACW geeft graag stem aan de samenleving.

We kunnen er niet naast kijken. Met de eeuwwisseling zijn de gemeentebesturen in dit land professioneler geworden, zeker inzake beschikbaarheid van burgemeester en schepenen. Dat heeft alles te maken met de herwaardering van deze gemeentelijke ambten, zeg maar de bezoldiging. Tot 2001 was het niet rendabel voor een schepen om zelfs in een middelgrote stad als Waregem zijn ambt niet te combineren met een bijkomend inkomen. Daar is vanaf 1 januari 2001 verandering in gekomen met de forse stijging van de bezoldiging voor gemeentelijke mandaten.

In Waregem was schepen Rik Soens de eerste, die daar consequent gebruik heeft van gemaakt en full-time schepen werd. Burgemeester Kurt Vanryckeghem stuurde bij aanvang van deze legislatuur aan om voltijds te kunnen rekenen op zijn schepenen en heeft al eerder zijn beroepspraktijk van kinesist opzij gezet. Rik Soens had al tijdens de zes jaar in vorige legislatuur zijn mandaat van schepen van financiën, e.a. voltijds opgenomen en blijft daar enthousiast over. Ook schepen Chantal Coussement ging van bij aanvang voltijds voor haar schepenambt. Jo Neirynck kiest nu ook voltijds voor het politiek mandaat.  De drie juristen in het schepencollege (Kristof Chanterie, Peter Desmet en Pietro Iacopucci) blijven hun advocatenpraktijk wel nog deeltijds uitvoeren en ook Henri Dewitte blijft nog voor een stuk landbouwer.

04-09-2007, 00:00 geschreven door wareber  

Na Antwerpen en Leuven is de tentoonstelling “Wonen in Welvaart” te zien in Waregem van 8 tot 30 september. Nooit eerder getoond archiefmateriaal (foto's, kranten, plannen, interieur- en filmfragmenten) geeft een levendige kijk op een stukje recente woongeschiedenis van 1948 tot 1973. De tentoonstelling illustreert hoe het wooncomfort na de Tweede Wereldoorlog spectaculair verbeterde. Dat werd onder meer mogelijk door de Wet Alfred De Taeye, waarvan de honderdduizendste premie in Waregem werd uitgereikt.

Met de Expo 58, het Atomium, de eerste auto en de televisie, de betaalde vakantie aan de kust of in de Ardennen, de autosnelwegen en huishoudapparaten breekt in Vlaanderen een nieuwe tijd aan. Vanaf de jaren vijftig verkiest de gemiddelde Vlaming een verkaveling in het groen, met een moderne keuken en een garage. Vlaanderen krijgt de spreekwoordelijke 'baksteen in de maag'. Met overheidspremies, advies van de Boerinnenbond en het 'Rijk der Vrouw' slaan we massaal aan het bouwen. 'Wonen in Welvaart' focust op de naoorlogse woningbouw en toont u ook een aantal woonmodellen die een alternatieve visie op 'het goede leven' geven: van collectieve modelwijken en hoogbouw, over satellietsteden tot vergeten sociaalutopische projecten. Nooit eerder getoond archiefmateriaal - foto's, kranten, plannen, interieur- en filmfragmenten - geeft u een levendige kijk op een stukje recente geschiedenis.

08.09 - 30.09.2007 : Tentoonstelling / Wonen in Welvaart. Woningbouw en wooncultuur in Vlaanderen, 1948-1973.

Van Tuinwijk tot hoogbouw 

Het stadsarchief heeft zelf ook de studie gemaakt over de sociale woningbouw in Waregem en deze vastgelegd in de publicatie “Van Tuinwijk tot hoogbouw”. Het is een uitgave van het stadsbestuur over de initiatieven die van 1922 tot aan de fusie genomen werden om een oplossing te bieden voor het woningtekort in groot Waregem. De talrijke realisaties van verschillende huisvestingsmaatschappijen, met andere woorden de woonomgeving van vele Waregemnaars, worden in het boek stuk voor stuk belicht. De publicatie is vanaf 8 september te bekomen aan infobalie aan 10 euro en op open monumentendag verkrijgbaar aan 7 euro.

In de publicatie wordt de aandacht gericht op woonwijken als Bilkhage, Gaverke, Leeuwke, wijk Nieuwenhove, Torenhof, Veertig Huizen, Villapark, Tomberg, Rodenbachwijk, Leopold III-laan, Kasteelstraat, Lindetuin, Rozenhof, ..., maar ook op kleinere huizengroepen gebouwd op initiatief van bouwmaatschappijen en individuele woningen die ten dele gefinancierd werden door de gemeentelijke bouwpremie en de staatspremie, de zogenaamde De Taeye-premie.

De Taeye/Taaie Tour

Op open Monumentendag zondag 9 sepbember staat het thema “Wonen” centraal. Een fietszoektocht van 32 km met routefolder brengt je langs tien Waregemse woonwijken die gerealiseerd werden door huisvestingsmaatschappijen als Helpt Elkander, Mijn Huis en de Nationale Maatschappij voor Kleine langeigendom. Met het wedstrijdformulier zijn mooie prijzen te winnen.  Deelname is gratis en de routefolder komt in elke Waregemse brievenbus terecht. Zondag 9 september is er van 10-18 u. ook randanimatie aan het stadhuis.

(deze bijdrage oorspronkelijk verschenen op 28 juli 2007)

03-09-2007, 14:30 geschreven door wareber  

Hoe men het ook noemt, “Military”, “Concours complet”, “Veelzijdigheidswedstrijd” of, zoals het nu moet: “Eventing”, het is in elk geval de meest veelzijdige discipline in de paardensport. Samen met de afzonderlijke onderdelen Jumping en Dressuur is de Military of “Eventing” ook een volwaardige Olympische sportdiscipline. De drie onderdelen van dit wedstrijd, dressuur, uithoudingsproef en jumping hebben elk hun specifieke functie. De “dressuurproef” test de gehoorzaamheid en de soepelheid. In een internationale wedstrijd is de “uithoudingsproef” een “cross country”, die vooral doorzettingsvermogen en kracht vraagt bij het nemen van de soms zeer technische hindernissen. Tenslotte is er de “jumping” als ultieme test van de recuperatie vermogen van paard en ruiter. Eventing Waregem-Anzegem presenteert de jumping om praktische redenen vóór de “uithoudingsproef”.

De accomodaties van de Stad Waregem en buurtgemeenten Anzegem en Kruishoutem (kasteel Casier te Nokere bij Eventing begin vorige maand van l’Equino) lenen zich op een ideale wijze voor Eventing-evenementen. De Waregemse Renbaan, samen met het Bloso sportcentrum beschikken over de ideale  accommodaties voor dressuurterreinen, steeplebaan, jumpingpistes en stallingen voor het onderbrengen van de paarden (en dé atleten). Het kasteeldomein “Hesmrode” te Anzegem is een uniek natuurdomein dat door de familie de Maere d’Aertrycke -de Limburg Stirum éénmaal per jaar wordt opengesteld  voor het grote publiek, ter gelegenheid van “Eventing Waregem”.

Om en bij de 25.000 toeschouwers worden elk jaar geteld om van dit spectaculaire crosscountry  in het prachtige natuurgebied van het kasteeldomein “Hemsrode” van héél dichtbij te genieten. Amazones en ruiters uit de vijf continenten hebben sedert 1980 Waregem bezocht met hun edele viervoeters om deel te nemen aan de Internationale competities. Sinds het succesvolle verloop van een nationale military met meer dan 15.000 bezoekers en tevreden deelnemers in september 1996 op het domein van  het Kasteel Hemsrode te Anzegem, kan de organisatie vzw Military Waregem rekenen op de medewerking van de kasteelheer.

De West-Vlaamse vzw is, met zijn jaarlijkse Internationale Wedstrijden -één of twee sterren-, ongetwijfeld gekend als organisator  van de Belgische Militarysport op internationaal niveau. Tussen 1996 en 2003 heeft deze vereniging zelf drie Europese kampioenschappen georganiseerd en, in 2004, zelf een CIC *** Wereldbekermanche. Dit jaar stelt ze op 7 - 8 en 9 september 2007, een CIC**, , een CIC*, een CNC  L & M voor,en dit samen met een Belgisch Kampioenschap Young Horses 6 Yrs. Dergelijke organisaties vallen of staan met de bereidwillige sponsoring van de Staat, de Provinciale Overheid, de Stad Waregem, de Gemeente Anzegem en vele sportieve bedrijven. Stad Waregem en Gemeente Anzegem lenen zich hiertoe op een ideale wijze. Het tot stand brengen van zo'n Eventing vraagt véél werk, vooral vrijwilligerswerk. Het vraagt en geld, en tijd, en vooral ook de geschikte terreinen en accommodaties.

Kasteel Hemsrode.

Hemsrode is een landgoed op mensenmaat waar eenvoud, schoonheid en charme een delicaat evenwicht vormt, die vreugde en rust uitstraalt. Het is een oase van vrede voor prachtige evenementen. In de loop van de 10de eeuw vestigden paters van de Gentse Sint-Pietersabdij zich op het moerassige gebied van Ansoldingehem. Zij groeven er vijvers om de inwoners van de regio met gezonde vis te kunnen bevoorraden en op die manier de malaria te bestrijden. De vijvers vindt men vandaag nog terug rond het kasteel van Hemsrode.

Hemsrode was één van de zeven “hoofdpointerieën” (kantons) van het kasselrij (arrondissement) Oudenaarde en behoorde toe aan enkele machtige families uit het graafschap Vlaanderen: Hemsrode, Halewyn, Uitkerke, Borselen, Brederode, Lummene, Saint Genois, du Jardin, du Mont de Sandoncq, Béchade, Caters en Thiennes de Rumbeke. Tijdens het Ancien Régime stelden zij de baljuws en de schepenen van de gemeente Anzegem aan.

In augustus 1940 brandde het kasteel, waarin Duitse troepen waren gelegerd, volledig uit. Een deel maar van het meubilair en de kapel konden door moedige dorpelingen worden gered. Graaf Philippe de Limburg Stirum besloot daarop om de stallingen, die in 1642, in Louis XIIIde stijl gebouwd waren, in te richten om er met zijn gezin te kunnen wonen.

Tot aan zijn overlijden in 1997 was hij begaan met het versieren en verfraaien van zijn woning.

Jonkheer en Mevrouw Benoit de Maere d’Aertrycke wonen er nu sinds 1998.

Ze hebben vijf kinderen, Charles-Louis, Constantin, Léopold, Ghislain en Mathilde.

Hun oudste zoon, Charles-Louis is op 13 juli 2002 met Gaëtane Rabau in het huwelijk getreden; ze hebben reeds een dochter: Gwen-Aël. Net als hun voorouders besteedt de jonge generatie veel energie om het domein  zijn adellijke sfeer te laten stralen.

Drie dagen topsport.

De disciplines dressuur, uithouding en jumping worden volgens de Engelse traditie samengebracht in een “Three Day Event”. De paarden worden gekeurd bij hun aankomst, op donderdag 06 september 2007,  in het Blososportcentrum “De Gaverbeek”. Bij groot aantal deelnemers op het wedstrijd kunnen de dressuurproeven reeds starten. Dit gebeurt op de perfect aangelegde grasmat van de Waregemse renbaan, bestand tegen alle weersgrillen en in het Blosocentrum. Op vrijdag 07 september wordt de dressuur gereden: atletisch getrainde volbloeden buigen hun kracht om in beheersing en gehoorzaamheid. De toeschouwers houden hun adem in en genieten van de perfecte harmonie tussen ruiter en paard. Dressuurtechniek wordt schoonheid.

Dressuur wordt op de volgende dag verder gereden, en zaterdag 8 september is de dag voor de jumping. Deze discipline is ook in Waregem te bewonderen. Zondag 9 september 2007 wordt met de Cross-country op het kasteeldomein “Hemsrode” te Anzegem opnieuw een hoogdag, niet alleen voor de deelnemers maar ook voor de talrijke toeschouwers. De cross-country is een spectaculaire topsport waar iedereen wandelend kan van genieten. In het prachtig natuurpark van het Kasteel Hemsrode leggen paard en ruiter een parcours van 5000 meter af met pakweg 26 hindernissen. Door bos, weide en akkers wandelend kan men van dichtbij de wedstrijd volgen. De begeleidende commentaar van professionele speakers houdt ook bij niet-specialisten de spanning erin. De tocht brengt u langs oxers, trakehners, banken en spectaculaire waterhindernissen. Iedere hindernis is een aparte moeilijkheid voor paard en ruiter ... en favorieten kunnen ook missen!  Het geheel wordt nog opgefleurd met een brede waaier van trade stands, die u de mogelijkheid bieden van zaken uit het milieu van jacht,    park, tuin en paardesport aan te schaffen. Drank- en eetgelegenheden zijn er ook ter plaatse voorzien. En alsof dit nog niet volstaat wordt er nog voor een natuurgebonden spektakel

gezorgd ... niet te missen.

De inkomprijs is 7 Euro per persoon, 5 Euro in voorverkoop en de kinderen mogen gratis binnen. De parking is dan gratis.

www.eventingwaregem.be

02-09-2007, 18:15 geschreven door wareber  

Een kwart eeuw geleden startte mede onder impuls van toenmalig schepen van cultuur Jozef Vanryckeghem een werkzoekendenwerking. Vrijwilligers stonden in voor een hele resem aan cursussen die overdag plaatsvonden: breien, Engels, sport, fotografie, dactylografie,... Er werden ook voordrachten gegeven over de werklozenproblematiek. En omdat iedereen toen nog dagelijks moest stempelen, mocht de werking zelfs een cafeetje uitbaten: het WW'tje. Naast het educatieve aspect was het sociale aspect immers minstens even belangrijk.

Sedert de dagelijkse stempelcontrole werd afgeschaft in 1995 heeft de werkzoekendenwerkmg zich omgevormd tot de Vrijwilligerswerking en organiseert het nog steeds diverse cursussen die overdag plaatsvinden, alhoewel de focus niet langer ligt op werkzoekenden. De grootste troeven van de Vrijwüligerswerking zijn de aangename sfeer die heerst tijdens de cursussen en het feit dat er geen examens mee gemoeid zijn.

25 jaar geleden had de werking al 80 ingeschrevenen, intussen zijn het er 200 geworden. In de toekomst wil de werking vaker voordrachten organiseren, zoals bijvoorbeeld over successierechten of in samenwerking met een huisarts over gewrichten. Daarnaast is Marleen Lippens, de verantwoordelijke voor de Vrijwilligerswerking, van plan om avondcursussen te organiseren. De Vrijwilligerswerking is steeds op zoek naar geëngageerde lesgevers, bijvoorbeeld voor bloemschikken of Engels voor gevorderden. Ook andere suggesties zijn meer dan welkom.

De vrijwilligerswerking organiseert voornamelijk taal- en creativiteitscursussen. Alle activiteiten vinden meestal overdag plaats en worden begeleid door verijwilligrs. Het aanbod is voor dit werkjaar weer heel gevarieerd en uitgebreid. Geprogrammeerde cursussen gaan van creatief werk als hardanger of Noors borduurwerk, breien, kleding maken over verschillende kookcursussen (praktische kruidenkennis, creatief koken, koken voor beginners), creatief atelier tot culturele vaardigheden als tekenen en schilderen, dansen en uiteraard ook taalcursussen Engels, Frans, Spaans.

In tegenstelling met het aanbod van het volwassenonderwijs (cvo Sint Paulus en Groenhove) starten de lessen van de vrijwilligerswerking op 17 september 2007. Je schrijft best persoonlijk in op vrijdag 7 september van 19 tot 20 u. in de rode zaal van De Schakel. Hou er rekening mee dat het aantal plaatsen beperkt is en er voor de taalcursussen een minimum aantal deelnemers moet zijn. Het inschrijvingsgeld bedraagt 15 euro per cursus en per trimester. Na de inschrijvingen op 7 september is er een receptie van 20 tot 22 u. in de hal van De Schakel.

www.ccdeschakel.be

Centrum voor Volwassenonderwijs Sint-Paulus www.vtiwaregem.be/volwassenenonderwijs/

Cvo MS Groenhove www.cvoviva-wvl.be

02-09-2007, 16:43 geschreven door wareber  

Naar aanleiding van de start van het nieuwe schooljaar vraagt de Fietsersbond Afdeling Waregem aan de diverse beleidsniveaus (Lokaal-Provinciaal-Vlaams) om meer aandacht voor de problemen van de fietsers. Omdat de auto voor het merendeels van de beleidsmensen nog altijd het vervoermiddel bij uitstek is om zich te verplaatsen, kunnen zij de problemen van fietsers en voetgangers te weinig inschatten. Wat meer inspraak bij de opmaak van plannen voor het vernieuwen van straten, pleinen en dergelijke zouden heel wat fietsvriendelijker worden.

De herinrichting van het kruispunt aan de Toren te Desselgem, de herinrichting van de kruispunten op de N382 op het grondgebied van Waregem, het fietspad op de N43 in Waregem (om maar enkele gevallen te noemen) zouden mits wat meer communicatie van fietsers en voetgangers stukken beter kunnen. Tevens roept de Fietsersbond Waregem het bestuur op om eindelijk werk te maken van enkele dossiers die al jaren wachten op een oplossing: betere verlichting langs de schoolroute in de Wetstraat en het herstellen van de voetwegel die loopt achter de stedelijke basisschool en de voetbalvelden te Desselgem.

 Het is onverantwoord hoe dit ‘Bernard’-pad, die diende als vervanging van de eerder verdoofde voetwegel van Bouckaerts-reke naar de Wijwaterput in Desselgem,  er momenteel bij ligt. Het is nochtans de ideale route om de schoolgaande jeugd van de beide basisscholen op een veilige manier van en naar school te brengen. Zowel voor jong als oud is deze wegel per fiets levensgevaarlijk geworden. Zelfs voor sommige voetgangers is het nu ook al niet meer veilig om te wandelen. Het herstel of grondige aanpak van deze voetweg staat reeds een paar jaar op de wachtlijst van uit te voeren werkjes… 

Fietsersbond Waregem vraagt tevens het lokale beleid en de lokale politie om nieuwe initiatieven te nemen tegen fietsdiefstallen. Meer en goedkopere bewaakte fietsstallingen moeten de komende jaren gerealiseerd worden. Fietsersbond Waregem blijft verder pleiten voor tweerichtingsverkeer voor fietsers. Vorig jaar werd de afschaffing van het tweerichtingsverkeer in de Stormestraat met gemengde gevoelens aanvaard. De fietsersbond wil als fietser geen gevaar betekenen voor de voetgangers. Samen met de voetganger wordt gehoopt om het bestuur te kunnen overtuigen om mits een kleine ingreep in de wegligging in de Stormestraat alsnog het tweerichtingsverkeer voor fietsers terug mogelijk te maken.

Fietsersbond Waregem is steeds bereid om samen met de beleidsverantwoordelijken te helpen zoeken naar hoe het beter kan voor de zwakke weggebruiker. Fietsersbond Waregem hoopt nog meer mensen op de fiets te krijgen, hetzij voor het schoolgaan, om naar het werk te gaan, voor het boodschappen doen, om zich te ontspannen.

Email: rudydevos@skynet.be

nms Fiestersbond Waregem

02-09-2007, 15:49 geschreven door wareber  

Zuster Godelieve werd geboren op 31 juli 1930 in Lapshure, deelgemeente van Damme, in een landbouwersgezin met 7 kinderen waar ze de oudste was.  Het gezin telde 2 zonen en 5 dochters.  Ze kreeg er de naam Bernadette Dhondt mee.  Zuster Godelieve liep naar de kleuterschool en de lagere school in Lapschure.  Dit bij de zuster van de heilige kindsheid van Ardooie.  Tot aan haar 6° leerjaar.  We zitten volop in de oorlogsjaren en het gezin van zuster Godelieve had het niet makkelijk in die moeilijke tijd van de oorlogsjaren. 

Ze mocht iets verder gaan studeren maar ook niet zo lang en kon in de technische school in Knokke nog een 3-tal jaar les volgen.  Met de fiets over en weer elke dag.  ’s Morgens vroeg eerst nog wat helpen in de menage thuis.  Vlug vertrekken naar school met de fiets om er ’s avonds terug te komen en verder te helpen op de boerderij.  Ze volgde de les bij de zusters Sint Margareta van Moorslede.  Aan haar 15 jaar was het genoeg geweest en mocht zuster Godelieve thuis blijven om er volledig te helpen in de menage en de andere vrije tijd, voor zover die er was, te spenderen op de boerderij.

In Lapshure was er voor jonge meisjes niet zoveel te beleven en van uitgaan was er zeker geen sprake.  Dus bleef zuster Godelieve thuis en werd er gekozen om het leven als kloosterlinge te overwegen.  In 1952 trok ze binnen bij de zusters van de Heilige Vincentius te Lendelede.  Eerst als postolante om er in 1953 gekleed te worden als novise.  Op dat moment moest ze al het wereldlijke en burgerlijke achterlaten zelfs haar naam.  Zuster Godelieve koos zelf haar naam omdat Godelieve een Vlaamse heilige was en de naam moeilijk kon vervormd worden. In 1954 werd zuster Godelieve geprofest.  Dit allemaal in de kloostergebouwen te Lendelede.

Ze kreeg van zuster overste de kans haar verder bij te scholen, eerst in het klooster zelf en daarna studeerde ze nog 3 jaar verder in het Sint Jans hospitaal te Brugge waar ze afstudeerde als verpleegster.  Het wit gele kruis wenkte en lachte haar toe.  Vanaf 1957 werkte ze voor deze schitterende organisatie.  Ze begon in Beveren-Leie met 2 zusters tesamen en dit omwille van de heilige regel.  Wat wilde zeggen dat ze niets verkeerd konden doen, ze moesten mekaar wat bewaken of dat ze niet tot de verleiding van de gewoonte konden komen. 

Om dit tevens tegen te gaan, werd ieder jaar een andere zuster meegestuurd om mekaar van iedere kwaal des gewone levens tegen te houden. 

In 1957 leerde zuster Godelieve in auto rijden. Leerde was de juiste term want de auto reed meer met haar dan omgekeerd.  Na 2 jaar werd ze terug geroepen om een ander werk aan te gaan.  9 maand mocht ze gaan werken als wit gele kruis verpleegster in Spiere Helkijn en Sint Denijs.  Een kleine 4 jaar werd ze verpleegster in het klooster en streek van Lendelede zelf.  In 1964 werd ze terug naar het bijklooster in Beveren gestuurd.  Dit was een enorme verandering want zuster Godelieve reed rond in Beveren, niet meer in de typische kledij van zwart-wit habijt, maar in alle vormen van grijs. 

Ze kwam er in het klooster in de Grote Heerweg bij een 12-tal zusters.  Zuster Godelieve was eerder een spring in ’t veld te noemen, zeker ten opzichte van de eerder oudere zusters die aanwezig waren.  Dat was niet altijd naar de zin van zuster overste Stanislas, noch zuster Denise, zuster Julie noch zuster Bonnaventura wisten niet altijd goed wat gedaan met de soms wat voortvaarendheid van zuster Godelieve.  Er werd, zo vertelden ons enkele getrouwen, eens een kloosterraad samen geroepen omdat zuster Godelieve gaan zwemmen had in een openbaar zwembad en in het klooster openbaar haar zwempak opgehangen had om te drogen. 

Gelukkig kwam ons here tussen om de gemoederen te bedaren, en mocht zuster Godelieve verder blijven in Beveren.  Ze werkte vanaf 1964 onafgebroken tot 1990 voor het wit gele kruis.  Vanaf dit moment mochten ze alleen op de baan als zuster.   Minstens 20 huisbezoeken per dag.  Zeven op zeven.  Soms waren er wel 30 huisbezoeken.  Ook ’s nachts en op onmogelijke momenten werd zuster Godelieve opgebeld voor verzorging, of om haar diensten ter beschikking te stellen.  Dagelijks legde zij twintig tot zelfs dertig huisbezoeken af. Schepen Rik Soens, die als ridder van de Beverse orde de nieuwe gelauwerde voorstelde,  rekende voor dat zij in totaal 200.000 (zieke) mensen heeft bezocht.

Vele jaren had ze amper 5 dagen verlof en dat verlof diende nog genomen te worden voor op retraite te gaan.  Als we dit bij benadering uitrekenen dan zou u, zuster Godelieve ongeveer 200.000 huisbezoeken hebben afgelegd in uw gehele loopbaan.  Het zal niet altijd gemakkelijk geweest zijn, maar alle mensen, alle patiënten loofden u om uw zachtmoedige en positieve aanpak.  Ze was uiterst geprezen om te helpen bij bevallingen die toenertijd nog vaak thuis gebeurde. 

Een enorme appreciatie kreeg zuster Godelieve bij de voorloper van de nu gekende palliatieve zorgen.  Ze begeleidde vele honderden inwoners naar hun laatste moment van leven.  Funerariumtoestanden bestonden toenertijd niet en zuster Godelieve heeft honderden inwoners opgebaard in hun woning zelf.  Op 60 jarige leeftijd ging ze met welverdiend pensioen bij het wit-gele kruis en zette zich nog meer in voor alle parochiale werk.  Zieken bezoeken, onze kerk verzorgen, mede helpen bij ziekenzorg en overal een handje toesteken waar nodig was.  Als hobby had ze wat kantklossen.

In 2005 werd ze terug geroepen tot de orde in Lendelede.  Ze noemt het zelf dat ze terug geroepen is naar de groten depot.  Nu vertoeft ze nog een 2-tal keer per week in Beveren waar ze met heel veel plezier rond trekt om de mensen een warm woordeke toe te spreken.  We hopen in ieder geval dat u deze opdracht nog jaren mag uitvoeren en dat ons here u nog mag sparen een hele tijd lang.

Zuster Godelieve, die intussen al een paar jaar in het hoofdklooster van de Orde Vincentius a Paulo in Lendelede verblijft, is de eerst vrouw die Beverna Cum Laude in zijn ridderorde opneemt. Dagelijks legde zij twintig tot zelfs dertig huisbezoeken af. Zuster Godelieve zei 'diep ontroerd' te zijn door de hulde en verkiezing als nieuwe ridder van Beverna Cum Laude. “Probleempje was wel dat ik het geheim moest houden. Ik ben blij terug in de gemeente te zijn waar ik zovele jaren mensen kon helpen. Hoewel ik sinds 2005 in het hoofdklooster in Lendelede verblijf, probeer ik toch elke week een tot twee keer naar Beveren-Leie te komen. Ik voel mij hier zo vertrouwd.”

01-09-2007, 00:00 geschreven door wareber  

Tot dan waren er in Waregem altijd twee tekenscholen geweest: de "Gemeentelijke Nijverheidsteekenschool" en de "Sint-Jozefs Vrije Ambachtsschool". Onderpastoor R. Notebaert brengt een eerste fusie tot stand tussen beide scholen om een efficiëntere besteding van middelen en infrastructuur te realiseren. In 1929 blijkt de inspectie aan te dringen op de uitrusting van de afdeling weefkunde met mechanische weefgetouwen. In hetzelfde jaar werden er op aanvraag van een tiental oud-leerlingen lessen weefselontleding georganiseerd. Dit was het begin van wat de school later de naam van DE textielschool van Vlaanderen zou opleveren. Door een goede samenwerking met de textielnijverheid in de regio, groeide de textielafdeling uit tot één van de paradepaardjes van het VTI en het volwassenenonderwijs.

In de jaren dertig stond de "Vrije Vakschool" onder het bestuur van G. Deweer. In 1937 wordt door het ministerie aangedrongen op de oprichting van een dagvakschool. Op de dagorde van de eerste "Vergadering van het Bestuurscomité" van de "Sint-Jozefs Vrije Beroepsschool", op 15 oktober 1938, stond enerzijds de "benoeming der leeraars voor de avondleergangen" en anderzijds de voordracht van een aantal lesgevers voor weefkunde, houtsnede, metaalbewerking, elektriciteit en algemene vakken.

Op 1 september 1986 ontstond een fusie door opslorping van de in 1959 opgestarte de Beroepsleergangen Snit en Naad van Vichte. E.H. M. Deroose werd de eerste autonome deeltijdse directeur van de avondschool. Tot dan werd de avondschool altijd geleid door de directeurs van het dagonderwijs. Een volgende fusie ontstond in 1988 door opslorping van het H.-Harthandelsinstituut van Waregem.

In 1989 bracht Bernard Laverge de fusie tot stand tussen onze avondschool en de avondscholen van het H.-Hartcollege en de kledingschool van het O.L.V. Hemelvaartinstituut. De school kreeg een nieuwe naam namelijk "Vrij Onderwijs voor Sociale Promotie" of "VOSP" in de volksmond. Verscheidene nieuwe studierichtingen werden in deze periode aangevraagd en goedgekeurd. Door het bereiken van de kaap van 3000 cursisturen werd het mogelijk om een part-time onderdirecteur aan te stellen.

Op 1 oktober 1990 werd Waregem Industrie Onderwijs, afgekort WIO, een coöperatieve vennootschap (cv) met beperkte aansprakelijkheid boven de doopvont gehouden. Deze cv met als afgevaardigd besuurder dhr. Robert Dehaerne heeft tot doel opleidingen te verzorgen in samenwerking met en voor bedrijven, verenigingen en organisaties. WIO zou in de daarop volgende jaren uitgroeien tot het kleine broertje van het volwassenenonderwijs Waregem. Via WIO kunnen heel specifieke opleidingen op maat worden georganiseerd. Zowel de inhoud van de cursus, de duur als de lokatie kunnen in onderling overleg worden bepaald. Zo wil WIO een antwoord bieden op de noodzaak tot permanente bijscholing in onze hoogtechnologische maatschappij die steeds sneller evolueert en verandert.

In 1996 werd onder de vleugels van Rik Desmet het sterk verruimde aanbod qua studierichtingen verder uitgebouwd en vond er explosie plaats van het aantal cursisten. Eén van de vele realisaties onder de vleugels van Dhr Desmet eind de jaren negentig was ondermeer het samenbrengen van de kledingscholen van het O.L.V. Hemelvaartinstituut en Ingooigem in een nieuwe vleugel van het VTI.  Terzelfdertijd werd, met de invoering van het nieuwe decreet op 1 september 1998, de naam gewijzigd tot CVO Sint-Paulus. CVO staat voor Centrum voor Volwassenenonderwijs, Sint-Paulus wijst op de scholengemeenschap waarmee het volwassenenonderwijs een samenwerkingscontract afgesloten heeft.

In 2002 werd het VTI van Waregem voorzien van een nieuwe inkomhal, een gelegenheid om ook de directie en het secretariaat van het volwassenenonderwijs te voorzien van een vernieuwde locatie. Een echte noodzaak gezien het volwassenenonderwijs de voorbije jaren echt uit zijn voegen is gebarsten en schooljaar 2002/2003 afsloot met meer dan 2.200 cursisten. Hiermee is het CVO Sint-Paulus uitgegroeid tot de grootste school in regio Waregem. 

Vandaag de dag heeft het Volwassenenonderwijs Waregem, ook bekend als dé Avondschool Waregem, een stevige reputatie opgebouwd in het organiseren van kwaliteitsvol onderwijs voor volwassenen en dit van 16 tot 86 jaar. Naast het klassiek (modulair of lineair) onderwijs kan men ook lessen volgen via het afstandsonderwijs. Intussen beschikt CVO Waregem ook over ook een vestigingsplaats in Avelgem (sinds 2001) en in Tielt (sinds 2004) waar in hoofdzaak informatica-opleidingen worden georganiseerd.

Per 1 september 2003 werd Rik Desmet in zijn functie als directeur opgevolgd door Christophe Lombaert. Sinds 1 september 2006 wordt hij in zijn opdracht bijgestaan door Adjunct-directeur Bart Kindt. De CVO-directie heeft als doelstelling om in de toekomst de school verder uit te bouwen tot HET centrum voor volwassenenonderwijs in de regio en ver daar buiten en dit zowel voor avond-, dag- als weekendonderwijs. De realisatie van een nieuwbouwproject in de nabije toekomst zal zeker een impuls betekenen voor de uitbouw van een opleidingscentrum waar kwaliteit en klantentevredenheid hoog in het vaandel staan. De economische groei en ontwikkeling van Waregem en omgeving zullen er wel bij varen!

volwassenonderwijs@waregem.be

31-08-2007, 00:00 geschreven door wareber  

Waregem Koerse is niet alleen het wedstrijdgebeuren, maar op de hippodroom is het een societygebeuren, waar alle kranten ’s anderendaags melding van maken op hun frontpagina. Zo ook de Gazet van Antwerpen, die het ergens ook heeft over de hoedenwedstrijd in de tent van Willy Naessens.  ”De 160ste editie van Waregem Koerse, het jaarlijkse hippische event annex societygebeuren, lokte dinsdag 40.000 toeschouwers. De paardenkoersen maar ook de riante hoeden van de dames stalen de show. De 47-jarige Antwerpse Leentje Vermeire heeft de hoedenwedstrijd gewonnen.

Het was de tweede keer dat Leentje Vermeire aan het defilé meedeed. Ze was er echter zó zeker van dat ze niet zou winnen, dat men haar al op de parking moest zoeken  toen haar nummer als winnaar werd afgeroepen. Haar hoed is speciaal voor deze gelegenheid gemaakt door haar vriendin en modiste Gerda Cools uit Aartselaar. Als winnares kreeg Leen Vermeire een mooi juweel gekregen, maar de geldprijs, 1.000 euro, schenkt ze aan het Greet Rouffaer Huis.

Voor de wat ouderen onder ons, kunnen we nog meegeven dat mevrouw Vermeire de echtgenote is van Fred Becky, zanger-gitarist van wijlen The Pebbles. Dan zijn we niet ver van ‘Seven horses in the sky’, wat we dit jaar nu niet direct gehoord hebben op Waregem Koerse.

30-08-2007, 15:59 geschreven door wareber  

Gestimuleerd door haar gezelschap waagde zich ook in de tribune op Waregem Koerse. We moesten vooral oog hebben op de hoed, al telt uiteraard ook welke persoonlijkheid onder die hoed steekt. We vinden op de hoed de klassieke haag (werd 3 lmaal gesprongen), levende haag (3x), bretoense muur (3x), de brook (3x), de open ditch Gaverbeek (3x),  de Ierse berm (2x) en de Rail ditch and fence (2x).

30-08-2007, 15:40 geschreven door wareber