Als geplant stond ze daar wijdbeens. Een boom van een vrouw. Vooral breed. Het eerste wat er opviel waren de kleuren van helrode rok en de gele bloes. Verder valt er over die rok en die bloes niets te zeggen. Een rok een C&A vol in een dozijn. Zonder franjes, een dicht geplooide grote lap rood textiel tot net onder de knie. Net zo voor de bloes. Buiten het feit dat ze knalgeel was, was er niets over te vertellen tenzij ze een grote boezem goed camoufleerde. Dergelijke bloezen vindt men in alle massaconfectiewinkels van Vlaanderen waar kleurenblinde designers de soldencollectie bepalen. Kleurenblindheid lijkt trouwens een ernstig woekerende epidemie onder modedesigners in Vlaanderen de laatste jaren.

Onder de rok staken twee melkroze berkenstammen uit. Vooral de vormloosheid ervan viel op. Even dik op het moment ze de rok verlieten als op de plaats waar ze de massief zwarte lage schoenen binnen drongen. De schoenen deden een beetje aan de Mickey en Mini Mouse denken uit mijn kindertijd. Ook die hadden van dergelijke massief zwarte schoenen niet om te vallen.

Zo stond ze daar ook midden in Sluis. Vlaanderen zendt zijn kinderen uit. Tot net voor een erotische cinema. Net toen ik uitgekeken was op de vestimentaire opvallendheden keerde de vrouw haar vollemaansgezicht onder te zwart geverfde krullen in mijn richting. Ze trok de spleet van haar mond open en haar wijde omgeving kon meegenieten van "Zjulbèir da's hier iets mier veur ou hé !"

"Zjulbèir", een nietig ventje in typisch Vlaamse ambtenarenbruine broek, hemd en kousen, mekkerde even. Zijn gebogen schouders en deemoedige blik verrieden een onderdrukte stil hunkerende instemming. Het was duidelijk dat indien hij ja had durven zeggen, hij er nog weken op aangeroepen zou worden. Dus keek hij met glinsteroogjes eventjes achter haar rug opzij. Die tien seconden kijkplezier moesten volstaan om het volgende pannenkoekenterrasje te halen. Hopelijk heeft het hem genoeg opgewarmd, want het was koud in Sluis.

03-09-2007 om 10:14 geschreven door De Rode Willem