|
En maar
emmeren over voorbereidingen...nou moe....Wie licentiaat is moet toch de
leerstof van de derde graad humaniora zonder al te veel voorbereiding onder de
knie hebben. Mijn ervaring (4 jaar les gegeven in 4-5-6 middelbaar en 4 jaar
les aan universiteit Toegepaste wetenschappen vakgroep Textiel) is dat er na
het eerste jaar geen voorbereiding meer wordt gedaan !
Klassenraden...man
man man één keer om de drie maand ! Om dood van te gaan.
Ik zat dan nog in de schoolraad ook...die aansloot op de klassenraad en een
reden was om de 5de en 6de Duvel naar binnen te werken.
Oudercontacten...2x per jaar miserie miserie miserie ik werd daar echt
oververmoeid van...van dat gezanik van die ouders met hun geniale kinderen die
geen punten haalden.
Buitenschoolse activiteiten...ik ben 2 keer mee geweest (gratis !!!) naar
Italië met de laatstejaars. Ik heb mij moeten forceren daarvoor...dat ik er nu
nog blauwe plekken van heb !
Studiedagen....met zoveel tegenzin naar toe geslagen door de directie. Wie wil
er nu naar studiedagen ? Wie is er nu geïnteresseerd in bij te leren ?
Het ergste
was natuurlijk de verveling !
Na het tweede jaar humaniora had ik het bezien. Altijd hetzelfde...geen
evolutie in wat men moest aanbrengen (buiten de vorm). Saai en boring...met
collega's die van verlof naar verlof zwalkten over een pad van ziektedagen.
U moet zich,
mocht u ervaring in de echte privé-sector hebben, maar eens voorstellen dat u
naar uw baas trekt met het volgende
Meneer (of mevrouw) de baas vanaf nu wil ik
- 20, maximaal 30 uur werken op de week !
- 1,5 uur middagpauze
- 4 maand vakantie
- recht op 30 dagen vastgelegd ziekteverlof per jaar dat ik, als ik ze niet op
gebruik mag overdragen naar het volgend jaar...eindeloos door.
- en vroeger stoppen dan de rest van uw werknemers. Als die pummels op 60 op
pensioen gaan wil ik echt wel op 58 !
En natuurlijk wil ik daar een hoog fultime loon voor !
Uwe meneer of madam den baas zal in
het beste geval niet meer bijkomen van het lachen. De meeste mensen echter
zouden zich groen en blauw ergeren aan uw eisen en u onmiddellijk ontslaan.
Onderwijsmensen zijn verwende nesten !
Het enige dat daar moeilijk is, is drang naar werken te kunnen onderdrukken. Zodanig
zelfs dat wie in het onderwijs blijft meestal genetisch begiftigd is met een
meer dan normale afkeer van werken. Wat zich uit in het feit dat wie lang in
het onderwijs blijft eigenlijk maar in twee groepen kan onderverdeeld worden :
1° De kleine groep van begeesterde geboren lesgevers. De
leraars die we op ons 50ste ons nog kunnen herinneren als mijlpalen in ons
leven. Spijtig een kwijnende groep.
2° Een groeiende groep die voor niets anders goed zijn en niet zouden overleven
moesten ze op de arbeidsmarkt moeten gaan zoeken naar een inkomen. De grote
groep leraars dus die we ons blijven herinneren omdat wij op zoek moesten naar
bijlessen (of uitleg aan de slimste van de klas vragen) omdat ze nauwelijks
interesse hadden in hun job en het kwisteam en de volleybalclub veel
belangrijker achten dan de toekomst van de jong-volwassenen waar ze hun kennis
zouden moeten aan overgedragen hebben.
En dan gaan
die pummels nog staken ook !
Het einde is nabij !
02-03-2012 om 17:26
geschreven door De Rode Willem
|
