Karel vlucht. Weg van de talrijke en onoverzienbare problemen binnen de oud-liberale partij. Weg van de problemen van de federale regering. Ook deze zijn eindeloos en niet te beheersen. Een gemis zal het verdwijnen van Karel voor deze instanties niet echt opleveren. De eerste, de electorale vereniging van oubollig vlaemsche liberalen zal blij genoeg zijn dat deze wegtimmeraar uit de spotlights verdwijnt. De tijd dat hij op het voorplan mee het imago van zijn partijtje bepaalde is de ene electorale pandoering op de andere verkiezingsnederlaag gevolgd. Ook in de federale regering zal men een zucht van verlichting slaken. Misschien komt er nu een buitenlandminister die wel binnen mag in het enige probleemgebied waar België een rol kan spelen. Want geef toe, Karel was eerder een nutteloze ballast dan een aanwinst. Net goed genoeg om kleuterjuf over de koning te spelen als deze weer eens naar het buitenland trekt, maar ook voor meer moest ene Louis Michel, plaatselijk dorpsgenie in Geldenaken van stal worden gehaald.

Ook het algemeen belang kan wel varen met de vlucht van Karel. Problemen oplossen, wegwerken blijkt niet echt zijn grote specialiteit te zijn. Hij is in deze materie eerder een scheppende ziel. Alsof er van die problemen nog niet genoeg zijn. Dus zijn wegpromotie naar het olifantenkerkhof kan een positieve invloed hebben. Al was het maar dat er weer één oud-liberale minister minder is in de federale regering. Wat een stap voorwaarts van 25% minder Vlaemsch liberale ministers betekent.  Mooi zo zou een verdediger van de democratie zeggen. Eén vierde minder kiezers is ook een kwart minder machtsprofitariaten. Bovendien zijn vechtende eurosauriërs zijn minder maatschappelijk schadelijk, wel even lachwekkend natuurlijk. Karel zal er zijn hartje ophalen.

Dit alles ter verdediging van onze democratie, natuurlijk. Oorspronkelijk was de democratie alleen gebaat als Karel een belangrijke eurosaurusfunctie zou krijgen. Of toch eentje met belangrijke bevoegdheden. Nu het zover is, hoeft dat niet meer. De vlucht naar financieel hoog en carrièrematig droog doch kompleet onbekend europrofitariaat kan nu al zonder zware gewichtigheden en belangrijke verantwoordelijkheden. Gelukkig voor Europa natuurlijk want hoe minder Karel moet doen, voor hoe minder hij verantwoordelijk is, hoe meer hij past binnen de groep. Hij zal zich wel zelf belasten met de taak de democratie te verdedigen en vooral zijn eigen belang en portemonaie. Zijn duur Pluche-boek is hijzelf allicht allang vergeten.

08-07-2009 om 14:56 geschreven door De Rode Willem

De modern actieve jeugd heeft weer 4 dagen op een wei gelegen, en ’t was "wree wijs". De "max" was het. Ze waren kapot na 4 dagen actief lawaailiggen. Maar ’t was keineig geweest en dat was er aan te zien. Lamlendig platgeslagen door zon en kabaal lag de kwieke jeugd uit te rusten van nooit moe geweest. Ik kan nooit aan de onmiddellijke associatie met een weide herkauwende koeien weerstaan. Dit jaar zeker niet. Toen de nijvere jongelingen zich gingen laven aan de gemeenschappelijke waterkraantjes. Festival noemen ze dat. Dit moet een nieuw woord zijn, of een nieuwe betekenis van een bestaand woord want de geschiedenis kent geen precedenten waar mensen zich vrijwillig blootstellen aan helse herrie en daarvoor nog enkele dagen ontbering willen lijden op een veeweide. Duidelijk een teken dat de menselijke evolutie met rassé schreden voorwaarts schrijdt !

Zoals de regelmatige lezer reeds weet overdrijft Willem graag. Niet alleen worden de lang uitgesponnen ligsessies onderbroken om zich te gaan laven aan de watertroggen, neen, soms, onvoorspelbaar, gaan ze rechtstaan met de rechter of linker arm boven hun hoofd gestoken in een barbaarse blubberimitatie van een drilpudding. Een massale karaoke van de springende VT4 meisjes. Gezichten wild roepend, vertrokken door een krijskramp. De Hunnen in aanvalspoze, de Noormannen op het slagveld. Ach Willem u moet zo ouderwets niet doen. Dit is de volgende generatie, een stap verder in de menselijke ontwikkeling.

Jaarlijks worden de ongelukkige afwezigen zout in de wonde gesmeerd door sfeerinterviews. De duidelijk domste van de wei mag dan met schorre stem komen vertellen dat het “de max” is. Een beetje hoofdschuddend zijn gebrek aan woorden accentuerend. Maximaal wordt er nog een “neig” of, afhankelijk of het IQ boven of onder de schoenmaat zit, maximaal een “keineig” aan toegevoegd. Elke keer krijg ik spijt. De leute druipt uit het scherm. Het decorum doet mij nog wat meer watertanden. Als het niet bestaat uit idioot, roze dus, uitgedoste dronkaards die met opblaastieten staan te zwaaien, dan is het geheid samengesteld uit kreeftrood gebakken lallebrallers die GSM’end onderschrijven dat het ter plekke zeer interessant toeven is, of onder plastic zeil samentroepend vee dat schuilt voor het hemelvocht. Ze hebben niet eens het voor beesten verplichte schuilhuisje ! De big leap forward op het gebied van vrolijkheid.

Dergelijke sfeerpraatjes worden meestal afgesloten met een blik op het verhoogde altaar. Wat daar staat te springen, hossen, krijsen, brullen en lawaai maken is zelfs met de meest negatieve en lelijke adjectieven niet te beschrijven. Het woord muziek gedurende dergelijke beelden zou niet straffeloos mogen worden gebruikt zonder negatie. Het zal door mijn aftandse brein zijn dat ik de positieve evolutie van de muziekcultuur sinds de Watermuziek van Händel, de Johannespassie van Bach of für Elise van Beethoven niet echt ziet zitten.

Het is weer voorbij deze culuterele hoogmis van de nieuwe joligheid. Een vol dom jaar moet de actieve jeugd weer wachten om zich te gaan uitstrekken op de koeienweide en zich te laten folteren door Guantanamo-lawaai. Hoe kunnen ze zo lang geduld oefenen ?

06-07-2009 om 15:14 geschreven door De Rode Willem