Razend spannend, zorgvuldig geschreven, verrassend, hilarisch, vangt deze tijd. Dat staat er op de achterflap. Van “zomerhuis met zwembad” van Herman Koch. Het boek zou nog beter zijn dat zijn zo fantastisch onthaald vorige.

En ja…een bladzijde geprobeerd om eens te kijken. Ik raasde door naar pagina 30. Ongelofelijk goed. Fenomenaal nieuw…en zeer vlotjes leesbaar. Hoofdpersoon Marc Schlosser is huisarts. De eerste pakweg zestig bladzijden (het boek telt bijna vierhonderd pagina's) slaat hij zich er, mopperend op zijn patiënten, zijn beroep en zijn leven in het algemeen, dapper doorheen.  Zijn patiënten hebben vrijwel allemaal een beroep in de amusementssector: film, toneel, literatuur. De dokter vindt dat deze  kunstvormen in Nederland op een zeer laag niveau beoefend worden. Als hun huisarts wordt Schlosser vaak uitgenodigd voor film- en toneelpremières van zijn patiënten en dan moet hij komen opdagen: 'Ik weet nooit wat ik erger vind: de film zelf, de eigenlijke toneelvoorstelling, of het rondhangen na afloop.'

Fantastisch tot daar. Maar rond pag 90 komt de klad erin. Spanning nog niet tegen gekomen. Tot halfweg het boek had ik hoop dat die nog moest komen. Rond pag 250 heb ik de wikkel van het boek genomen om te kijken of er toevallig geen verkeerd boek in zat. Spanning ? zoveel als in een slappe koord. En neen…die spanning is er nooit in gekomen. Het boek verzand in hetzelfde euvel als de autheur aan de patiënten van zijn hoofdpersonage verwijt. Het wordt een aaneenrijgen van clichés en herhalingen van clichés en nog maar eens herhalen van diezelfde clichés. Ironie ? Sarkasme ? Het werkt na een tijdje niet meer. Opgekloptheid in de traditie van de slechte hilarische Amerikaanse lachfilms. Denis the menace…en andere Flodder over the top gecursiveer en geschreeuw. Ook het veelvuldig gebruikte “lul” redt het boek niet. Neen…aantrekkelijk is anders. Diepgang ? Die vindt men in deze streken vooral in de Schelde niet in dit boek.

“Verassend” ? Dat zullen allicht de enkele domme plotwendingen zijn (die men echt niet zie aankomen...?)  die bij mij vooral overkwamen als oprekwerk. Vulsel om toch maar voorbij die 300 bladzijden te raken. Kompleet nutteloos in het verhaal en extra bagger om te doorploeteren als men echt het einde wil bereiken. Ik heb de indruk dat meneerke Koch vooral graag door hemzelf gevuld papier ziet. Iemand die zichzelf graag ziet schrijven…of er inhoud is of niet.

Vangt deze tijd ? Komaan zeg…als “deze tijd vangen” een pleidooi houden is voor sexspelletjes van dertienjarigen waar de ouders uiteindelijk nog goedkeurend mee instemmen ook ? Neen, de hilarische excessen van deze tijd worden soms hard en genadeloos tegen het licht gehouden…maar te weinig. De autheur is duidelijk een genieter van deze tijd die niet de persoonlijkheid noch het talent heeft om deze tijd te vangen op een boeiende en consequente manier !

Een doffe tegenvaller ! Willem houdt niet van hedendaagse moderne boeken ? Ach toch wel. Stephen King mag er zijn, Vargas Llosa, Brusselmans, Verhulst, Lanoye…ik heb ze allemaal gesmaakt. Maar wat Koch gebakken heeft staat ver af van kwaliteit. Een schamele 3,5 op 10. En dan ben ik nog heel gul. Literaire lente….mocht de lente de kwaliteit van dit boek hebben het zou koud en regenachtig zijn van begin maart tot einde mei !

26-06-2011 om 00:00 geschreven door De Rode Willem

Tuurlijk wil Willem het pensioensysteem redden. En daar wordt nogal wat tam tam rond gemaakt deze dagen. Langer werken wordt er georakeld. Tot 67 ! Oh maar…neen hier gaat Willem niet akkoord.

Laat ons om te beginnen eens kijken wie dergelijke dwaasheden rondstrooit. Er zijn drie soorten mensen die luidkeels voorstander zijn de werkmens te laten presteren tot hij doodvalt. Ten eerste zijn er de politici. O.a. De 39 euro per minuut verdienende president van Europa, en de rode professor politicus VDB en de ganse NVA, en…. Allemaal profiteurs vegeterend op gemeenschapsgeld. Niet na 30-40-50 jaar lang keihard werken…neen hun ganse politieke leven lang. Vele zijn gesjeesde derderangsadvokaatjes van mijn voeten of andere onnuttige schuimers die de politiek uitmelken om op de rug van de actief productieve man hun overheidsprofitariaat op te strijken.
Ten tweede zijn er de professoren. Hooggeleerde wereldvreemde jandoedels die van hun ganse leven nog geen centiem economisch toegevoegde waarde hebben geproduceerd. Maar wel heel rijkelijk betaald worden door…euh ja ? De overheid ? Pensioen gedurende hun ganse leven ? En zulke jandoedels zijn dan de eerste om de gewone kleine werkmens het recht te ontzeggen eens te profiteren. Van het leven en van de door henzelf afgedragen centjes.
En ten derde is er het patronaat…de werkgevers die luidkeels brullen dat hun slaafjes moeten sloven tot 67. Hier moet de nuance dat deze mensen de maatschappij heel veel opbrengen. Dat ze werk en toegevoegde waarde creëren  en meestal ook langer actief zijn dan tot 65. Maar het is wel deze groep die gemakkelijkheidshalve en voor hun eigen profijt mensen van 50-52 naar de overheidskas stuurt via brugpensioen. Ook niet echt heel duurzaam… en niet consequent.

Waarom zouden wij echter luisteren naar de parasiterende politici en de vegeterende professoren ? Waarom  gooien wij die heren professoren niet in de economische markt. De plaats waar ze met hun talenten economische meerwaarde kunnen creëren ! Voor de economisch gerichte vakgebieden zal dat allicht geen probleem zijn. Laat de anderen een echt vak leren of hun hobby beoefenen zonder dat zoiets maatschappelijk moet betaald worden.

Waarom zouden wij trouwens niet echt veranderen en die zwik politici buiten gooien en zoeken naar mensen die de creativiteit en de talenten bezitten om een land te leiden zonder dat de kleine man moet gestroopt worden en moet bloeden voor alle dommigheden van de politieke kaste ? Laat ons een referendum organiseren over de pensioenleeftijd….en laat de politici met de uitkomst daarvan maar aan de slag gaan ! Als een meerderheid zich lijdzaam onderwerpt aan politici met korte pootjes…moet Willem het hoofd deemoedig buigen. En werken tot 10 jaar na de leeftijd dat zijn vader is overleden….

23-06-2011 om 13:46 geschreven door De Rode Willem

Waarom De Vreemdeling ? Omdat het op één staat in de lijst van de eeuw van Le Monde. http://fr.wikipedia.org/wiki/Les_100_livres_du_si%C3%A8cle en zeer hoog staat in Les 100 meilleurs livres de tous les temps http://fr.wikipedia.org/wiki/Les_100_meilleurs_livres_de_tous_les_temps
Eens iets anders dan de Engelse of Angelsaksische lijstjes. En vooral het is een dun boek.

Het leest als een sneltrein. Meursault is het hoofdpersonage. Men komt in zijn leven als zijn moeder is gestorven in een rusthuis. Hij moet naar de begrafenis. Onmiddellijk wordt duidelijk dat die man een hoek af is. Heel normaal gedraagt die zich niet echt. Na de begrafenis beslommert zijn verhaal rustig verder. Hij leert een lief kennen en krijgt een vriend bij. Die vriend verdient hij door het schrijven van een brief in diens opdracht. Uit deze brief vloeien een aantal gebeurtenissen met een vrouw en uiteindelijk met haar broer. Meurseult komt ertoe deze broer dood te schieten. Het tweede deel van het boek zijn de mijmeringen van Meurseult vanuit de gevangenis en tijdens zijn proces. Het proces dat zich vooral toelegt op “het hoek af zijn” van Meursault. De misdaad staat vast maar het non-conformistische karakter van het hoofdpersonage maakt alles veel erger. Hij wordt dankzij zijn rare karakter ter dood veroordeeld. Ook daarna blijft hij zichzelf, de rare. Na een eigenaardig “gesprek” met de aalmoezenier komt het einde. Een einde dat net zoals bij Marquez’ zijn “generaal krijgt nooit post” een statement is…en culminatie van het ganse verhaal.

Ondanks zijn dunheid is het boek aanleiding tot oeverloze en talrijke beschouwingen. Er zou veel filosofie inzitten. Existensialisme… en zo. Nihilisme en absurdisme ?!  Meursault is geen rationeel wezen. Het is een mens. Een beperkt mens die de ernst van situatie moeilijk (of niet) kan inschatten door een emotionele handicap. De omgeving is het hoofdpersonage niet echt goed gezind…maar ook niet echt vijandig. Meursault twijfelt (neen is zeker) dat menselijke daden enig doel hebben. Het nihilisme ligt echt op de loer doch is niet alles overheersend aanwezig.

Ik vind het vooral een leesboek…geen filosofeerboek. Toegegeven dat de eigenaardigheden van het hoofdpersonage worden gebruikt door Camus om een hoop van zijn filosofische inzichten te spuien. Zeker in het tweede deel. En neen dat maakt de leesbaarheid van het boek niet groter. De laatste 5 pagina’s zijn echt een tirade van Camus om zijn denkwijze over te brengen. De moeilijkste uit het ganse boek…drie keer moeten lezen.  En dan komt de laatste zin…de enig mogelijk logische geniale laatste zin van het boek.

20-06-2011 om 18:00 geschreven door De Rode Willem

Willem was snoeihard voor de Europese politiek die het grootkapitaal nahuppelt. Het grootkapitaal dat alles kan en alles mag en dat zich verzekerd weet dat alle hun risico’s, hoe roekeloos ook, worden gedekt en betaald door de kleine burger.

20-06-2011 om 09:04 geschreven door De Rode Willem