Ik merk dat jullie allemaal vragen. Geld natuurlijk, want iets anders vragen jullie niet aan ons. En dan nog niet rechtstreeks maar via de overheid. Durven jullie echt niet met een collectebus rechtstreeks de vraag stellen ? Zijn jullie bang van assertieve individuen die jullie veel te hoge loon in vraag durven stellen ? Of is het eerder een alliantie van de “have’s” die via de constructie “overheid” de “have-not’s” verder arm en onmondig moet houden ? Want kritische vragen verliezen hun relevantie als de steller niet zwaar vermogend is, is het niet !

Ik moet toegeven dat jullie weldegelijk inspanningen leveren voor jullie bedeltocht. Meestal gehuld in ongemakkelijke maatpakken die enkele van mijn maandlonen opslorpen nemen jullie de moeite om in te vliegen met vliegtuigen die veel meer brandstop per uur verspillen dan mijn karretje op zijn ganse 13 jarige levensloop. Jullie lanceren uw vraag meestal in eenzame maar duur chique hotelruimtes of in onpersoonlijke overbetaalde aula’s van door belastingsgeld betaalde overheidsgebouwen. Ver weg van vrouw en kind.

En dan komt het uur van de waarheid. Onder het alziend oog van wereldcamera’s moeten jullie bekennen dat jullie geld te weinig hebben. Ik zou mij doodschamen moest ik mijn geldgebrek nog maar op een anonieme straathoek van een anonieme grootstad moeten toegeven, laat staan voor de ganse wereld. Ik vraag mij af of jullie een vereniging hebben die psychologische hulp geeft aan zich outende behoeftigen. Of misschien is het al een steun op zich dat die of die ook deel uitmaakt van het armenkransje. Stel je voor het IMF moet ook al geld vragen. Dan moeten wij, de holding van de Vlaamse gemeenten zich toch niet schamen voor onze geldvraag ? Of als bank zus of zo waarom wij, kleine speculatieve gokverslaafden dan niet ?

Elk normaal mens zou zoveel bedelaars van zich afslaan. Gewoonweg wegens het verhaaltje van de kei en het vel. Zo niet onze Belgische overheid. Wars van elk egoïsme en gespeend van elk gevoel voor geldbeheer geeft onze regering aan alles wat vraagt en zelfs aan wat niet vraagt. Zo krijgt een relatief nutteloze familie, zonder verdere verdienste zomaar 14 miljoen euro in de schoot geworpen. In tijden van crisis, inlevering, koopkrachtdaling en andere prijsstijgingen is dat een mooi meegenomen opslag van 6%. Andere mensen die ook noodzakelijker wijze van een uitkering leven (zieken, gehandicapten, werklozen, …) kijken reikhalzend uit naar hun volgende afrekening ?

Ik vraag mij nu echter af, beste heren, hoe jullie de evolutie van de gulheid van het volk inschatten ? Jullie vreten een steeds groter deel van de inkomenskoek van de bevolking op. Onze overheid graait, op jullie vraag, ongegeneerd meer dan de helft van onze centjes van onder onze neus weg.  Bovendien schrapen handlangers van de vrije commercie steeds dieper in de geldbeugel als het klootjesvolk iets wil kopen. Denken jullie dat deze financiële aderlating ongelimiteerd kan doorgaan ?

Ik, beste heren, ik vrees van niet ! Ik weet het dat ik maar een persappelsientje ben dat de oproep doet om de goesting naar limonade of fruitsap te temperen. Maar op een goede dag zitten jullie op de schil te persen. Hoe hard jullie dan ook vragen, het sap is dan op.

18-11-2008 om 11:12 geschreven door De Rode Willem