De wereld heeft de onhebbelijke eigenschap te veranderen. Sneller en sneller zelfs. Ik predik reeds geruime tijd dat "management of change" één van de belangrijkste eigenschappen zal worden in de survival of the fittest. Het bedrijfsleven heeft dit reeds, door scha en schande wijs geworden, reeds langer geleerd. Zoals gebruikelijk hinkt de politieke klasse alweer enkele decennia achterop. Dit maal is het Karel de Gucht die het demonstratieve bewijs aan het leveren is. Ook dit is niet voor de eerste maal. Karel heeft in tijden van migrantenstemrecht reeds duidelijk laten merken dat hij niet echt met de veranderende wereld om kan.
Het begon allemaal enkele weken geleden. Karel, ondertussen Buitenland Minister voor het leven, moest zijn kersverse herbenoeming gaan vieren in Congo. Samen met Billy en Bollie eventjes Kabila gaan pesten gedurende het stereotype, onotkombare inauguratiereisje van de Belgische ministers naar Congo. Karel, keizer van Berlare en omstreken was zich blijkbaar niet op de hoogte dat de 200 miljoen euro eigenlijk niets meer voorstellen in de financiële instroom van Congo. Dus Karel, in de waan dat de 200 miljoen nog steeds de afkoopsom was om bottigheden uit zijn botten te kloppen, heeft het daar eens flink gezegd. Gniffel gniffel, trouwens nadat dhr Kabila Kwik, Kwek en Kwak enkele uren heeft laten sudderen in hun eigenwaan.
Onze minister van buitenlandse zaken had duidelijk zijn huiswerk niet gedaan. Anders had hij geweten dat landen als China, VAE,
duidelijk veel minder vragen stellen en toch veel meer geld naar Congo verkassen. Karel-de-niet-zo-Grote had blijkbaar niet gezien dat de prijs voor het stellen van een lastige vraag pijlsnel was omhoog gegaan en dat zijn budget eigenlijk geen ambetante opmerkingen meer toeliet. En zoals iedereen die meer wil dan waarvoor hij betaalt, heeft ook Karel het aan de stok gekregen met de verkoper. Een pijnlijk interview en een Chinareis (alweer) later is Kabilla zo bang geworden dat hij éénzijdig alle diplomatieke betrekkingen verbreekt met België ! Hoera alle Congolezen gaan er met rasse schreden op vooruit. Dank U Mr De Gucht, gij zijt goe bezig !
Nu is de situatie in Congo uiterst zorgwekkend ! Aandacht voor mensenrechten in Oost Congo is noodzakelijk. Maar dat onze permanente buitenlandminister daarvoor de weg van provocatie en polarisatie kiest mag meer dan verbazend worden genoemd. Diezelfde man heeft ooit een duur boek volgeschreven met het niet normaal vinden van de populisitsche confrontatie-aanpak. Ook zijn vraag naar goed bestuur in Congo kan verbazing oproepen. Karel de Gucht is iemand die de Vlaamse vraag naar goed bestuur in Wallonië afdoet als onnozelheid en spielerei. Toegegeven dat zal te ver van zijn bed zijn ? Of niet ver genoeg ? Een plezierreisje naar
euh het meer van Vielsalm is iets minder dan een verwenweek in Kinshasa afgewisseld met een troetelweek-end in China. Want dat doet hij wel natuurlijk, veelvuldig reisjes maken naar het mensenrechten schendende China. Hij heeft reeds tweemaal persoonlijk zelf de Opper Lama terug naar af gestuurd om och maar geen schaduw te werpen op het gras waarop de Chinese leiders zouden kunnen lopen. Ook vorige week zal hij wel niet met Peking gaan praten zijn over een Boycot van dat foeilijke slecht bestuur Congo waar de mensenrechten blijkbaar zwaarder wegen dan in het land van de Gele Rivier.
Of mag de ganse Kongo-farce minder verbazing wekken dan op het eerste zicht te verantwoorden is ? Inderdaad ! Onze BuZa minister heeft reeds vroeger blijk gegeven van schrijnende incompetentie gekoppeld aan een ruzie-aantrekkende inborst. Oei Willem, incompetentie ? Ja toch, wie herinnert zich niet de ontluisterende demarche van dhr De Gucht in de kakafonie die de VLD van het migrantenstemrecht gemaakt heeft. Zijn voorstel tot amendement gaf zo duidelijk aan dat hij eigenlijk niet wist waarover hij het had, dat het alleen ter zijner eer, glorie maar vooral geluk is dat ze tussen de plooien van de stemrechtflop is weggemoffeld. Bovendien weet de VLD mee te spreken om de magnetische eigenschappen van dhr Gucht als het om ruzie gaat ! Olympisch goud, zilver en brons zou hij ermee kunnen halen.
Kortom, wij Belgen zoeken onze problemen zelf als wij mensen als Karel De Gucht meer bevoegdheden geven dan de keuze van de kleur van de tent voor de volgende pensenkermis. Zulke mensen zouden niet meer politieke verantwoordelijkheid mogen dragen dan de lokale dorpstraat vereist. Sorry
maar dat is nu mijn gedacht.
26-05-2008 om 15:03
geschreven door De Rode Willem
|