De leeuw op de vlag doet een beetje aan een woeste draak denken. Vuur uit de muil, veel bombast rond te poten. Hij zat ervoor. Voor die vlag. Hij glunderde want hij had gekozen. Partij gekozen. Een partij.  De partij van de vette vis vangers die huiswaarts hopen te keren met borrelnootjes en uiteindelijk in bed kruipen met niets. De partij heeft alvast een vette vis gevangen. Ook al noemt de bekende eindcolumnist van Knack een ander dier in associatie met dhr Bracke.  Een moeilijke beslissing. De moeilijkste uit zijn leven. Het ronde kopje, de ietwat spitse neus en dat drakenvlagje doen mij  denken aan Bikfried de drakendoder uit de Ringpingpingschat (vrij naar Willy Vandersteen). België is als een huwelijk. De lieve fantastische en veel verdienende ideale man, Vlaanderen, is getrouwd met een wijf, Wallonië, dat niet deugt. Ze is pretentieus, lui, heeft een gat in haar hand, en ze voegt zich niet. Bikfried gaat maken dat wij van zulke draak kunnen scheiden van tafel en bed.

Moeilijke beslissingen is blijkbaar niet zijn specialiteit. Na 30 jaar journalistieke ervaring en een flinke interesse in politiek lijkt zijn keuze mij de slechts mogelijke ! Mensen met een CV als Bracke zou men toch meer inzicht doedichten dan de communautaire taalpesterijtjes als grootste uitdaging van de politiek te zien ? Als iets niet meer werkt, dan moet men dat repareren, herstarten ! Ik heb nog nooit iets zien herstellen door het middendoor te zagen. Versnippering als antwoord op sociaal-economische uitdagingen ? Het foute van die optie is evident  in een naar verdere éénmaking strevend Europa. Maar ja, de wind van het politiek opportunisme doet de huik keren. En als je wint heb je vrienden, rijen dik…dikke vrienden.

04-05-2010 om 16:47 geschreven door De Rode Willem