|
Ah, zijt ge daar schatje, probeerde ik nog. De deur sloeg harder dan noodzakelijk dicht. Twintig jaar ervaring leerde mij net dan op mijn hoede te zijn. Haar grmpfffft bevestigde mijn loose-loose situatie. Alles wat ik zei was verkeerd. Alles wat ik zweeg ook. Het was mijn dag om mijn deel van de penitentie voor de erfzonde uit te zweten.
Wat zijt ge aant doen ? De toon verraadde dat ze dat eigenlijk al wist. Aan het computeren zei ik. Weer op die Knack zeker ? Het had geen zin om de site snel dicht te klikken. Zoveel wist ze ook wel van computers en van mij. Ik kon geen uren naar het bureaublad zitten te staren. Ik waagde nog even op te werpen dat ik een snerend antwoord aan het schrijven was. Weer over die verwarmingsonnozelheid zeker ? vulde ze aan. Ja dus, er zijn nu al sufferds die negeren dat er landbouw heeft plaatsgevonden op Groenland
ik wou nog meer zeggen maar haar geroepen onnozelaar ! maakte elke verdere uitleg overbodig. Hebt ge echt niets beters te doen ? God was niet rechtvaardig. Mannen folteren met PMS-vrouwen wegens het bijten in een appel ? Een appel in gods name ? Dat aards paradijs moet vol mangos, pitahayas, kiwis of desnoods granaatappelen gehangen hebben. Als meneer toch zo nodig in iets ordinairs wou bijten waarom dan geen peer ?
Neen, meende ik haar van repliek te kunnen dienen op haar laatste vraag? De kuis en de strijk zijn gedaan. En ik heb een was ingezet. Die draait nog. Willem schoolt zich bij in de kunde van de moderne man. Alle geheimzinnigheden van was, afwas en andere vrouwenmachines hebben zich aan mij geopenbaard. De kookkunde wordt mij met rasse schreden eigen. Ik had dus een ferm antwoord. Maar met boze vrouwen is een menende man niet voldoende. Ge weet dat ik dat niet bedoel, snerpte ze. Ik kromp in elkaar. Ik werd te klein om antwoorden te vinden. Zo klein werd ik dat ik zou moeten zoeken naar mijzelf. Mijn hoofd was een prutpot. Als er al iets in opdook dan verdronk het in het drijfzand voordat het mijn mond kon bereiken.
Ge kon de rolluiken afgewassen hebben, het gras gemaaid, de perkjes geharkt, de garage uitgekuist. Neen dus. Meneer hangt liever de paljas uit op die computer. Als ge zo goed waart op de fabriek begrijp ik waarom ze u afgedankt hebben. Ik kon geen grotere klop krijgen als ik door de gesloten slagbomen van een overweg zou slalommen. Ook zij viel mij af ! Alles tegen Willem, Willem in de vuilbak. Ik verzonk in het druifzand in mijn eigen hoofd. Zij had mij het vermogen op klank afgenomen en interpreteerde mijn onkunde als koppigheid. Woorden als stilettohakken, niet alleen mijn hand werd verbrijzeld. Mijn helemaal. Ze profiteerde van mijn kleinheid om mij dood te trappen. Ik had compassie met mijn eigen. Ik draaide kwaad mijn ogen eens naar boven. Achter haar rug. Het werd ook mij teveel ! Ik had dan ook geen seconde meer voor mijzelf. Altijd was er wel iemand. Willem dit, Pa dat, wil je eens het gindse ? En dit was nog niet ten einde. Hieraan kwam een staartje. Ik zal deze avond tartiflette met Hervekaas maken. Of Tagliatelle met zalm en spinazie. En een wijntje. Een wit. Gewurzstramiener. Moppie haar lieveling. Maar toch. Als ik terug gegroeid ben zal ik de kinderen even ondervragen. Wil ze echt dat ik nu ga behangen, haar rotstuintje aanleggen, de garage schilderen,
.? Bezigheden waaraan in naast een broertje ook de rest van de familie heb zien doodgaan ? Profiteren van de vrije tijd raadde ze mij aan. Dergelijke calvarietochten zijn niet bepaald de definitie van profiteren volgens Willem. Maar ach, ik mag typen wat ik wil. Anderen bepalen Willems leven. Ook wat hij onder profiteren moet verstaan. Het komt wel weer allemaal goed. Iedereen wordt terug tevreden. Als Willem zijn profiteren maar aanpast aan de zienswijze van anderen. Als mijn goesting maar wordt uitgesteld. Maar alles komt goed. Management of change. Het zal Willem nog meermaals van pas komen.
30-03-2009 om 20:58
geschreven door De Rode Willem
|
