3 uur 22. De slaap heeft mij al verlaten. Hij is bij mij gekropen gisteren avond rond 9 uur 30 vermoed ik. Want van later herinner ik mij alleen het tanden poetsen net voor het in bed vallen. Gelukzalige momenten van slaap. Enkele uurtjes dan toch. Maar nu ongeveer sinds drie maand verlaat de slaap mij. Hij sluipt weg als een one-night-stand die wacht tot de gelukzalige roes om te verdwijnen. De zoveelste keer Klaustrofony is geen optie. Shadows of Ignorance ook niet. Kontinuum durft al eens werken. Repetitieve ambient muziek om te slapen. Meesterwerken van de elektronische Kunst. Proberen ? Neen ? Opstaan ? Nog eens draaien. Moppie slaapt. 3 u 24. Toch maar dat bed uit en eens drinken. Water om de vieze smaak te verdrijven. Zuiverende water waste dat ook maar de slechte tijd weg.
Ik sta hier nu. In de living. De kat komt bij mij. Wat te doen ? Wat lezen. Nog steeds het Martyrium. Echt zeer dik maar echt goed. Neen muziek is beter. Met de koptelefoon. AC DC volume op hoog ? Of toch wat schrijven. Ik leg mij dus gewoon op de zetel. Ik berust als een vermoeid dier vastgezogen in de modder. Mijn geest heeft gevochten maar elke poging was niet meer dan wat gespartel in het drijfzand. Zeker meneer ik kan draaitabellen met grafieken maken in Excel. Of ik dat nu eens wil voordoen op uw cijfers ? U gaat toch niet profiteren meneer, ik zet uw cijfers goed en ik moet niet bellen, u zult zelf wel bellen ? Ah dat is ook goed. Neen niet elkaars tijd verder verbeuzelen. Inderdaad er zijn er nog velen. Misschien vind u er wel een die uw draaitabellen op punt zet in ruil voor enkele hoopvolle woorden van u ?! Ik wens er u succes bij. Ik zie zijn verbouwereerde gezicht in het duister van onze woonruimte. Ik heb inderdaad het licht al uitgedaan. De uitputtende doodstrijd van een gestrikt beest hoeft geen spotlight.
De lucht wordt dik. Verstikkend. Ik vind de deur niet. Hoelang nog ? Straks zijn ze er weer de mensen die het beste met mij voorhebben. Een dagje naar Antwerpen ? Dan kunt ge uw zinnen wat verzetten. Ik knik. Een dagje achter de anderen aanlopen. Doen wat zij willen. Boeken ? Neen ik heb geen denk ik. Ik zie mij de boekenwinkel binnen gaan. Cadeaus doen aan boeken denken ? Ik heb niets gedaan om een cado te verdienen. Zelfs niet verjaard. Of, als ik enkele uren later terug thuis zal zijn, de vraag of ik mee ga eentje gaan drinken ? Neen ik heb geen .denk ik. Ik zie mijzelf het glas heffen en zwelgen. Tot ik moe ben en de anderen naar huis willen. Ik zal slapen. Enkele uren en dan terug Klaus Schulze luisteren. De donkere bastonen intrigeren mij. Zij zijn mijn vrienden in de donkere uren. De donkere tijden. Als ik dan zal opstaan, zal ik nog opstaan denk ik, maar ik zie mijzelf al uit bed kruipen. De boekenmarkt in Gent en nog maar eens rond dat stad dretsen. Ik doe dat graag vinden ze. In de namiddag wil ik echt graag naar de Ronde kijken. Ik zie mijzelf al vettige taart eten bij een of ander met mij begaan schepsel dat mij oeverloos verveelt met nutteloos gekwek. Verdomme ik ben weer in de bodemloze, nauwer wordende put van het weekend gesukkeld.
De zon schijnt hard. Ze roepen wind. Ik hou niet van wind, maar ook niet van klankloze vertekende beelden. Ze is nog steeds kwaad. Ik weet nog niet waarom maar ik ken een remedie. Weg wezen. Met de fiets naar Gent. Ongeveer 20 km, langs binnenbaantjes en over dijken. Een stukje uniek Vlaanderen doorkruisen. De grootsheid van de Schelde ondergaan. Genieten. De groene spechten schichten weg. Hun rood kabotseken op hun hoofd. De stroom glinstert zijn grootsheid en stuurt de wind in alle open vlakte recht op de kop. Willem stampt. Uit kwaadheid, uit frustraties. Uit de drang om Gent te bereiken. Voor de middag. Ik zal er gaan eten. Op de vrijdagsmarkt. Een broodje. Café de Paris of consorten. In het zonnetje op hun doorbetaald terras. Ik zal ook wel duur betalen, maar ach, het mag deze ene keer.
De zon scheen op het plein. Vandaag was het toeval aan mijn kant. Een tafeltje vrij. Vier stoelen, Ik ben maar alleen. Misschien opportuniteiten. Iemand die vraagt...mag ik, mogen wij. Salade Niçoise met brood. Katten kunnen niet beter of meer genieten van de zon. Ik mag niet in slaap sukkelen. Het zou kunnen nochtans. Het mag niet. Ze gunnen het mij niet. De GSM roert zich. Onbekend nummer. Hallo.... Ah ja dat is een tijdje geleden. Neen ik ben nog steeds vrij. Een andere opportuniteit ? Ammai en u denkt aan mij ? Bedankt zeg. Wat zegt U ? Wanneer ? Nu ? Deze namiddag ? Sorry fysiek onmogelijk. Mag het morgen ? Ah, Dank u. Allé dan toch morgen ! De versgebakken, perfecte tonijn vormt een symfonie met de zon. De olijven warmen mijn gemoed.
Alweer GSM. Morgen kan een einde komen aan de eindeloze leutersessies. Afspraak ? Neen liever overmorgen ? Waarom ? Zuster verjaart en zoon vertrekt naar Italië. Nog maffia-schade verzekering afsluiten en cadootje zoeken. Kan het volgende maandag ? Ja...maar u bent fantstisch. 14.00 uur ? Ik zal er uitgeslapen staan...tot dan. Tomaten worden zoete zongevulde lekkernijen. Zo'n brood heeft Albert nog niet gegeten. Zelfs Albert II niet. Would you mind sir...? Hoor ik goed ? Neen zie ik goed ? Vier Chinezen van het vrouwelijke soort. Tuurlijk heb ik geen bezwaar. Pak daar nog een stoel. A chair, add a chair from there...het klonk als chinees engels uit de 21ste Bejingeeuw. Gent, an interesting city, yes yes. Ik daar gestudeerd. Chimistry...phd in de middeleeuwen van de oertijd. Oh nee ? Dank u maar toch wel het is echt 25 jaar geleden. Bla bla hier, bla bla daar. Korenmarkt, Lievenskaai, Oud Begijnhof, Gravensteen.....GSM gedjingel.
Ah Gij zijt het ? Waar ik zit ? Op de vrijdagsmarkt met 4 schone Chinezekes op mijn schoot. Neen ik doe niet zot ! Of ik naar huis kom ? Ja als gij stopt met kwaad zijn. Zand erover, vergeten en vergeven ? Geen gezaag meer ? Ja je hebt gezaagd. Sorry sir is that your wife ? Ja ik zei het toch vier schone spleetogen op mijn schoot. Keus genoeg ahahahah ! Ja heb ik, Salade met brood. Lekker in de zon. Tuurlijk kom ik. Een Rieslinkske in de frigo ? Tuurlijk, 40 minuten fietsen en ik ben er. Je meent het tiramisu ? Voor mij speciaal ! Pak dan 35 minuten. Ik trap wat harder. Maar gij gaat niet meer klagen en zagen ? Neen...allé ook van mij een dikke kus. Trouwens weet ge al. Morgen en maandag...
Ah, zijt ge daar schatje, probeerde ik nog. De deur sloeg harder dan noodzakelijk dicht. Twintig jaar ervaring leerde mij net dan op mijn hoede te zijn. Haar grmpfffft bevestigde mijn loose-loose situatie. Alles wat ik zei was verkeerd. Alles wat ik zweeg ook. Het was mijn dag om mijn deel van de penitentie voor de erfzonde uit te zweten.
Wat zijt ge aant doen ? De toon verraadde dat ze dat eigenlijk al wist. Aan het computeren zei ik. Weer op die Knack zeker ? Het had geen zin om de site snel dicht te klikken. Zoveel wist ze ook wel van computers en van mij. Ik kon geen uren naar het bureaublad zitten te staren. Ik waagde nog even op te werpen dat ik een snerend antwoord aan het schrijven was. Weer over die verwarmingsonnozelheid zeker ? vulde ze aan. Ja dus, er zijn nu al sufferds die negeren dat er landbouw heeft plaatsgevonden op Groenland ik wou nog meer zeggen maar haar geroepen onnozelaar ! maakte elke verdere uitleg overbodig. Hebt ge echt niets beters te doen ? God was niet rechtvaardig. Mannen folteren met PMS-vrouwen wegens het bijten in een appel ? Een appel in gods name ? Dat aards paradijs moet vol mangos, pitahayas, kiwis of desnoods granaatappelen gehangen hebben. Als meneer toch zo nodig in iets ordinairs wou bijten waarom dan geen peer ?
Neen, meende ik haar van repliek te kunnen dienen op haar laatste vraag? De kuis en de strijk zijn gedaan. En ik heb een was ingezet. Die draait nog. Willem schoolt zich bij in de kunde van de moderne man. Alle geheimzinnigheden van was, afwas en andere vrouwenmachines hebben zich aan mij geopenbaard. De kookkunde wordt mij met rasse schreden eigen. Ik had dus een ferm antwoord. Maar met boze vrouwen is een menende man niet voldoende. Ge weet dat ik dat niet bedoel, snerpte ze. Ik kromp in elkaar. Ik werd te klein om antwoorden te vinden. Zo klein werd ik dat ik zou moeten zoeken naar mijzelf. Mijn hoofd was een prutpot. Als er al iets in opdook dan verdronk het in het drijfzand voordat het mijn mond kon bereiken.
Ge kon de rolluiken afgewassen hebben, het gras gemaaid, de perkjes geharkt, de garage uitgekuist. Neen dus. Meneer hangt liever de paljas uit op die computer. Als ge zo goed waart op de fabriek begrijp ik waarom ze u afgedankt hebben. Ik kon geen grotere klop krijgen als ik door de gesloten slagbomen van een overweg zou slalommen. Ook zij viel mij af ! Alles tegen Willem, Willem in de vuilbak. Ik verzonk in het druifzand in mijn eigen hoofd. Zij had mij het vermogen op klank afgenomen en interpreteerde mijn onkunde als koppigheid. Woorden als stilettohakken, niet alleen mijn hand werd verbrijzeld. Mijn helemaal. Ze profiteerde van mijn kleinheid om mij dood te trappen. Ik had compassie met mijn eigen. Ik draaide kwaad mijn ogen eens naar boven. Achter haar rug. Het werd ook mij teveel ! Ik had dan ook geen seconde meer voor mijzelf. Altijd was er wel iemand. Willem dit, Pa dat, wil je eens het gindse ? En dit was nog niet ten einde. Hieraan kwam een staartje. Ik zal deze avond tartiflette met Hervekaas maken. Of Tagliatelle met zalm en spinazie. En een wijntje. Een wit. Gewurzstramiener. Moppie haar lieveling. Maar toch. Als ik terug gegroeid ben zal ik de kinderen even ondervragen. Wil ze echt dat ik nu ga behangen, haar rotstuintje aanleggen, de garage schilderen, .? Bezigheden waaraan in naast een broertje ook de rest van de familie heb zien doodgaan ? Profiteren van de vrije tijd raadde ze mij aan. Dergelijke calvarietochten zijn niet bepaald de definitie van profiteren volgens Willem. Maar ach, ik mag typen wat ik wil. Anderen bepalen Willems leven. Ook wat hij onder profiteren moet verstaan. Het komt wel weer allemaal goed. Iedereen wordt terug tevreden. Als Willem zijn profiteren maar aanpast aan de zienswijze van anderen. Als mijn goesting maar wordt uitgesteld. Maar alles komt goed. Management of change. Het zal Willem nog meermaals van pas komen.
Welke politieke stroming gaat het nu voor mij opnemen ?
Weer zon lange dag. Een oude vervelende discussie. Links tegen rechts in de politiek. Willem wil daar niet echt mee bezig zijn. Is politiek links echt overbodig zoals sommigen beweren. Is het waar dat links geen verhaal meer heeft ? Stoten de linksen hun eigen kiespubliek af ? Mijn zinledigheid overstijgt de onbenulligheid van deze opwerpingen. Mijn teveel aan tijd, slechte tijd, is de perfecte verschoning om met zulke oubolligheden bezig te zijn. Of beter mijn gebrek aan bezigheid kan dergelijke gebeuzel niet uit mijn hoofd verdrijven.
Willem is ouder dan dertig. Op zijn twintigste is iedereen links progressief en socialist. Willem had op zijn twintigste al voldoende verstand om het hart opzij te duwen. Werken. Arbeiten ! . Hogerop komen. Carrière. Incasseren van lofbetuigingen. Washington, the American Chemical Society. De trofee siert nog de inkomshall van het sobere stulpje van Willem. Wilton (Manchester) applaus op een Dow seminarie. Al die leeggangers hadden het alleen aan zichzelf te danken. Als men goed was had men werk. Beter nog dan kon men goed opschieten met de baas. Etentjes wederzijds, samen whskyproeverijen Schotland. Man, dat was vooruitgaan. Willem had het allemaal gezien, golf en de Golf. Academisch stond men op hem te wachten. De universiteit. Dat dan verzilveren in de industrie. Wie had links nodig ? Deze boerenzoon alvast niet.
Tot de man met de hamer Willem terug naar beneden sloeg. Zelf uitgeroepen geniën hadden de banken naar de kloten geholpen en de rest volgde hen om zeep. Het werd een jungle. Dalende orders vroegen om beperkte kosten. De sterksten beslissen, zoals altijd. Een beetje aangepast. Indien letterlijk zou Willem zich zo maar niet laten rollen. Judozwart dient voor iets. Het zijn de financieel sterksten die nu beslissen. Zij beslissen over het leven van hun productiemiddelen. Met een enkele regel maken zij een eind aan de zinvolle invulling van een leven. Zij zijn god ! De god met woekerend geld in de handen. Zijn beschikking maakt een mens klein. Zeer klein. Zo klein dat een mens naar zichzelf moet gaan zoeken. Zo klein dat een mens twijfelt of hij er wel nog is. Een speelbal. Een wegwerpvoorwerp. Goed voor het sociale vangnet dat voldoende toelaat om van brood alleen te leven. De strijd voor een leven is terug relevant. Tot het einde uitgerokken flexibiliteit in ruil voor een extra dag waardig inkomen.
Wie op zijn twintigste Wie daarna slachtoffer wordt van crisisbeslissingen kan terug een hart krijgen. Wie neemt het op voor hen ? Zeker niet de rechtse bazenpoepers ! De economische vrijheidsdenkers. De gelovigen van de zelfregulatie. Maar ook de linksen niet ! Die hebben voor de arbeider gezorgd. 100 jaar geleden. Nu zorgen ze voor zichzelf. Nietwaar Bokassa van Hasselt, Poenschraper van den Bossche, geldhongerige Bats, .Andere stinkend rijke sossen zijn beloond met fiscale amnestie. De arbeiders zijn verheven. Zij kunnen biefstuk eten. Zij kunnen losgelaten worden. Ze zijn toch al gaan lopen. Zij hebben het zo goed dat ze naar het conservatisme worden gedreven. Bang als ze zijn voor de veranderende wereld. Nu is het stoppen van een vlotte energievoorziening een socialistisch strijdpunt. En voor de rest . Tja wat bezielt die loftbezittende kaviaarvreters eigenlijk ? Ruzie maken wie echt rood is ? Of wat letters als P en S en A beduiden. De gedupeerden van de crisis, de slappe slachtoffers van het woekerende geld voelen zich daar echt door gesterkt. Electoraal succesvolle strategie ? Of moeten wij ons optrekken aan de verdediging dat 8 jaar ongeschikte begrotingsministers in een onwelvoegelijke onbekwame regering ? Neen heren progressievelingen. Het is eerder frustrerend dat één der slimste Belgen zomaar slachtoffer wordt van het via de fiscaal amnestie teruggekomen woekerkapitaal en dat onbenullige incapabelen rustig mogen verder doen met het noodzakelijke beleid om zeep te helpen. Het is om naar de Sulpiride te grijpen. Zeker niet om een sossenbolletje rood te maken.
Goede middag meneer, waarmee kunnen wij u helpen. Zo beginnen ze allemaal. De bedienden die de interim-kantoren open houden zijn zo voorspelbaar. Van begin tot eind. Hierna volgt de klassieke inschrijving. Of ik mijn paspoort even wil tonen. Neen, mijn SIS-kaart heb ik niet bij me. Neen, ook mijn rekeningnummer niet ?! Euh....ze wilden mij dus al direct betalen of wat ? Neen, zo erg is dat allemaal niet, dat niet bijhebben van enkele gegevens, ik zou dan wel, binnen enkele dagen als ze werk voor mij gevonden hadden, nog eens moeten terugkomen met die informatie. Vroeger mag ook natuurlijk. Neen zo erg is dat inderdaad niet want nu hebben ze toch niets. Geen van allen had iets.
Dit laatste beaamt Willem volmondig. Geen van die trienen had iets. Ik herinner ze mij nog amper. De grijze muisjes van de werkwinkels. Anonieme kantoorarbeidstertjes met een naamkaartje. Als ze niet wat overgewicht hebben dan hebben ze kleurloos peper en zout peetjeshaar dat onder de inwerking van de zwaartekracht karakterloos de ogen tracht te bereiken. Anders een te grote neus, of een niet al te intelligente blik. De opzichtige nepjuweeltjes verraden een moeilijk ontkenbaar gebrek aan smaak. Goede dan toch. Sommigen, die nog thuis bij de ouders wonen waarschijnlijk geven hun karig inkomen uit aan voor hen veel te dure kleding. Anderen, met kinderfoto's op het buro, kleden zich goedkoper. Willem herkent zelfs enkele labels uit de massaconfectie. Vriendelijk zijn ze wel. Proberen ze meestal wel te zijn. Enkelen zijn gemakkelijk verleidbaar tot een babbel. Eentje stort haar hart uit. Bij mij for god sake....ik die op zoek zijn naar hulp ! Ik die verdomme geen boodschap heb aan dat ding haar miserie. Ik kan haar niet helpen en zij kan mij niet helpen. Zou ik mijn arm rond...come to daddy ....fantaseer ik er nu tijdens het schrijven bij. Neen dus ik was te verbouwereerd dat zo'n vriendelijk jong niemendalletje Willem had vertrouwd haar diepste gevoelens, angsten, wensen te openbaren. Na 12 (echt waar) interim-winkels met een psychologische sessie tussendoor had ik het wel gezien.
Mijn voorspelling was uitgekomen. Ik had het mijn krullebolletje nog zo gezegd. Hou mij tegen of ik begin eraan. Zij had mij niet tegengehouden. Integendeel ze moedigde mij aan. Hoopte zij dat het mijn zenuwachtige onrust zou stillen ? In elk geval voorzag zij niet de huilsessie die Willem zou moeten ondergaan. Ik had het mijn liefste nog gezegd. Die hebben toch niets ! En zo was het, ik zou maar eens terug rijden. Dan zag ik haar nog eens voordat ze de avonddienst zou gaan opnemen. Of kreeg ze toch gelijk. Val nu om en kijk daar. Dat is de job voor mij ! Het dertiende kantoor lag een beetje verwijderd van de anderen en had een bord voor de deur staan. Gevraagd, dringend en onmiddellijk. Onverwijld. Alleen mijn naam ontbrak er nog op. Ik vergaf hen dit afwezige detail, stormde binnen en vroeg of ik het bord mocht binnen nemen. Zij hadden gevonden wat ze zo dringend zochten en hij, Willem dus, stond op hun drempel. Hadden zij nu even geluk zeg. Euh...meneer ? Ze leek niet gelukkig. Eerder een beetje aangeslagen. Ik zei nog eens dat ik die job eigenlijk al jaren gedaan had en dat ze iemand gevonden had die aan de advertentie op het bord kon voldoen. Ze begon te zweten, verkleurde een beetje. Blozend boven de slapen, bleker rond de neus. Euh..eh... dat is gewoon een reclamebord meneer. Dat is geen job ! Pardon vroeg ik ? Geen job ? Neen meneer. Een onbestaande job dus vroeg Willem nog eens ? Ja meneer, sorry hoor maar ik....verder overstemde mijn eigen geraas haar gebroken stemmetje. Zij zal morgen misschien ook in huilen uitbarsten als iemand zich komt inschrijven. Ze zal het nodig hebben, de verkoopster uit de oplichterijwinkel.
Het was een mooi weekend voor de meesten. Hun basale tevredenheidsgrens wordt al bereikt als het eens wat schoner weer is dan gemiddeld. Willem haat deze middelmatigheid en is dus niet zomaar tevreden te stellen met een handvol zon en een droge dag. Nu toch niet meer. Wat kan die zon mij bieden ? Wat ben ik met een droge dag ? Ik kan gaan fietsen, ja ! Voor de zoveelste keer dezelfde route. Stampen om mij af te reageren. Mij forceren zodat de spierpijn achteraf de leegte verdringt. Mij afmatten zodat ik in de namiddag in slaap kan vallen en mijn nutteloosheid niet meer voel.
Maar Willem toch zei ze, mijn reeds 25 jaar teerbeminde, trek u dat zo niet aan. Ik verdien genoeg, ik kan altijd nog wat meer gaan werken. Geniet van de vrije tijd. Iedereen is er jaloers op. Dat schrijnt....iedereen is ik niet. Ik ben nooit jaloers geweest op leeggangers. Toch niet op eenzame leeggangers. Zij werkt voor twee. Ik heb vrije tijd voor twee. Het is slechte tijd. Ik vorm mij om tot nieuwe man. Ik kook. Ik kuis. Grondig en dat duur te lang maar ze wil het. Ze kan ervan profiteren door ook eens te rusten na de drukke 8 uur van de ochtendronde. Ook dat maakt het erger. Willem staat mee op om 5.30. Slapen kan dan toch niet meer. Het kan ervoor zelfs niet. Daarna probeer ik het zelfs niet meer. Domme Willem maakt de zinloze dag nog langer.
Kuisen, fietsen 60 km of 1uur 59 minuten ondertussen maar niet meer. Douchen en dan ? Ach wat internet. Vacatures zoeken. Mocht mijn bestgeliefde niet al tevreden zijn met mijn zoektocht, ik liet zelfs dat achterwege. Willem haat voorspelbaarheid. Wegens dé situatie, nog veel succes gewenst. Nog 3 uur en ze komt thuis. Hoe doodt een man van 45 drie uur ? De dochter helpen met iets van Nederlands. Spelling. De degout wegslikken en op de website van het Groene Boekje mijzelf onderdompelen in de onzinnigheden van de Nederlandse taal. Café...Cafeetje.....Café-tje ? Euh, maar toch weer 2 uur verdaan. Nog een uur. Designstromingen van de 20ste eeuw. Eindwerk van de zoon. Discussie. Waar zetten we Henri van de Velde. Art Nouveau of Modernisme. Is Bauhaus naast weldegelijk belangrijk ook nog mooi. Ik schat dat ze gaat komen. Ze had 14 uur gezegd. Is ze daar, neen ? Toch wel. Snel brood snijden. Ik bak volleerd zelf. Toespijs nemen en koffie maken. Enkele minuten iets te doen. Ze vertelt, ze kan vertellen want ze werkt. Afwisseling. Voldoen van dat jengelende stemmetje zich toch nuttig te maken.
Snel valt ze in slaap. Niet moeilijk als men ongeveer elke dag opstaat op een onchristelijk uur. Willem slaapt mee. Hazenslaapjes onderbroken door zenuwachtige trekking. Ja tot in mijn borst. Het Martyrium van Canetti is dik maar boeiend voor 15 minuten. Straks is ze terug weg. De avondronde. Tot 21 uur. Dat is door te komen. Ik kook voor de kinderen rond 19 uur. En kijk dan Het Journaal. Of toch niet. Depressief wordt ik ervan. Niet allen van die economische Apocalyps. Ook van het cynisme waarmee ik de reporters van dienst verdenk. Ik kan het eigenlijk niet meer af. Niet meer afzien. Ik zap. Ik zap. In het weekend zap ik mij naar haar terugkomst. Soms lees ik. Het Martyrium is echt dik. Het weekend gaat voorbij. Leuk zeg ! Geniet ervan Willem.
In de week kan ik nog naar de judotraining. Elke dag nu. Nooit vertoond. Een ouwe pee die zo hard traint. Ik ga voor Belgisch kampioen volgend jaar. De lat moet hoog liggen. Een podiumplaats is het minimum. Willem afschrijven ? Zelfs niet fysiek. Ik vecht terug letterlijk. Spijtig dat intellectuele verstandsgevechten blijven steken op het niveau van parochiequizen. Willem heeft geen ambitie op dat niveau. Laat een internationale IQ-test doorgaan en ik ga ervoor. Ik blijf dromen. Ik oefen nog wat whisky wegkappen. Ook daarin ben ik goed. Natuurlijke aanleg, een erfelijk gezegende lever. Het mag ook whiskey zijn. Willem heeft zijn kritische geest daarover laten varen. Ze doven allebei de zenuwachtige onrust. Vooral bij hoge dosissen en tijdelijk. Zeer tijdelijk
Kardinaal Danneels weert Erwin Mortier op het literair festival stadsvisioenen in Mechelen. Ik begrijp de grote commotie niet daarover. Want wo the fuck is Erwin Mortier ? Volgens Wikipedia een Vlaams Schrijver die sinds 1999 van zijn pen zou kunnen leven. Gelukkig is er de internet encyclopedie zodatt ik het kon opzoeken. Als gretig en absorbant lezer is Willem die heer Mortier nog nooit tegengekomen. Zou ik dan de verkeerde boeken lezen ? Ik weet het niet. Voor de verguisden, Brusselmans, Verhulst, (vroege) Geeraerts...haal ik zeker mijn neus niet op. Brusselmans vind ik zelfs geniaal. De eersteling van Verhulst was gewoonweg fantastisch. De middelmatigen (Ruyslinck, Lampoo, Daisne, Timmermans, Mankell, McDermitt,....) vormen veelvuldig mijn leesvoer. De komst van Joachim Stiller trouwens is volgens mij zelfs het laatste Vlaamse pareltje dat naast hoogtepunten uit de Nobelprijsliteratuur mag staan. Dat boek alleen verheft Lampoo tot godenstatus in de Vlaams literatuur. De groten (Elschot (met stip eerste), Boon (met stip exaeco eerste), Claes, Buysse, WF Hermans, Mulish, Reeve,...) vormen ongeloofelijk leesplezier.
Maar een Mortier....groots in niet te zijn wat hij wil zijn, heb ik nog niet tegengekomen. Dan moet natuurlijk de provocatie gebruikt worden om te maskeren wat er aan talent ontbreekt. Schoppen dan maar. Neen Willem, natrappen noemt men dat niveau van kritiek. Onder de gordel meppen omdat erboven onbereikbaar is. De katholieke kerk is de schopsteen. Logisch natuurlijk. Want waarschijnlijk niet goed begiftigd met kritische zoekgeest is het volgen van natrappers het meest eenvoudig. Euthanasie verheerlijken. De gemakkelijksoplossing tot cultus verheffen. De vlucht prijzen in plaats van de moed naar het zoeken van zingeving en oplossingen in de moeilijkste periode van het leven. Zelfbeschikking masturberend als grote heerlijkheid. Omdat er te veel domheid heerst in de bovenkamer om de moed en de common sense te waarderen in zich aan te passen.
Dat is Mortier. Moest ik de symptomen van dood zijn vertonen, ik kwam terug als een onder-middelmaatje als Mortier mijn afscheidrede zou moeten doen. Ik bleef spoken tot ik begeleid met de gevleugelde woorden van een Brusselmans dit aardse mediocrum zou mogen verlaten.
Connie Palmen boos. Gerrit Komrij boos. Uitgever Robbert Ammerlaan boos. Als steun ? De inn-crowd houdt zijn kansen schoon. In het land der blinden en doven is de halfhorende koning. In het hoogspringen wint de mol van de regenworm en steunt de kabelauw de slang.
Mortier verbieden op Stadvisioen ? Censuur....? Komaan zeg. Zelfs als poging tot humor is dit van het gebruikelijke lage zelfbejubbelingsniveau waar Vlaanderen aan ten onder gaat. Noem het wat het is. Bescherming van de maatschappij ! Dank u Kardinaal. Iemand moest het ooit eens doen !
Ach, Ach....de commissie over en rond Fortis ? Nuttig ? Langs geen kanten natuurlijk. Typisch een politiek vehikel van en voor de oppositie, dat nu door de meerderheid was opgezet om zichzelf te bekijken. Wie had er nu meer verwacht op voorhand dan een zelfwitwasrapport dat enkele keren herhaalde "oh wat zijn we mooi", "ammai dat hebben we goed gedaan".
En eigenlijk en feitenlijk heeft de regering Leterme het Fortis dossier goed aangepakt ! Het enige dat ze ooit goed gedaan hebben. Zij hebben de puinhoop Fortis willen redden. In het belang van het land. In zulke omstandigheden moet toch iedere Belg aan hetzelfde zeel trekken in dezelfde richting ? Dat mag men toch eens nagaan en controleren op voorhand ?
Neen dus zo niet in België. Een aantal aandeelhouders gaat vanuit revanchistisch egoïstische neigingen dwars liggen. Erger nog ze gedragen zich als een meute verstandelijk gehandicapt pluimvee dat wild om zich heen schopt de middenvinger om hoog en "foert" scanderend. Schandalig. Zoveel maatschappelijke onverantwoordelijkheid heb ik nog nooit gezien. Zelfs het Vlaams Belang electoraat komt kwa onbezonneheid nog niet aan de enkels van die bende.
De ware schuldige....ene graaf baron ridder of musketier in elk geval paljas, Lippens gaat rustig verder vrijuit. Alweer zo'n schande. Welke politieke strekking zou die gangster een hand boven het hoofd houden ? Waarom is op die commissie niet de enig mogelijk vraag omtrent Fortis gesteld ? Namelijk waar die jarenlange miljardenwinst naar toe is ? En wie daarvoor verantwoordelijk is....dus met andere woorden wie "de staat" zal moeten terugbetalen om de fratsen van een omhooggevallen, naast zijn schoenen lopend bankiertje van derde provinciale in te dekken.
Maar de grote ontdekking van deze commissie is de strontbak waarin ons gerecht is verzeild geraakt ? Geheim onderzoek ? Mijn oor ja. De heren, alweer overbetaalde rechters schrijven loze brieven waarin ze elkaar betichten van leugens en bedrog. Waarin politici die op een eerbare manier enkele maanden bezig waren de Augiasstal proberen te vinden, worden beticht en beschuldigd om ze toch maar uit de weg te zetten. Die commissie zou wel eens de "zwarte zondag" van het gerecht kunnen veroorzaken. Wie gelooft maar vooral betrouwt die roedel kromsprekers nu nog ?
Vrijdag 6 maart. De afspraak lag al lang vast. Het zou een concrete bespreking worden met een doel. Solliciteren voor een bestaande job. Ze had lief geklonken aan de telefoon. Alle tussenpersonen klinken tot hier toe aantrekkelijk. Maar zij blijven een hermetische barrière vormen naar waar het echt om draait. Het bedrijf, het echte sollicitatiegesprek.
Haar stem had niet ontgoocheld. Ze was mooi. In een bepaalde zin. Zeker heel aantrekkelijk. Blond. Gedurende de voormiddag bleek ze ook slim. Haar ogen waren warm. Aantrekkelijk genoeg om in te verdrinken. Ze had de professionele compassie die nodig is om elke kandidaat met een goed gevoel terug naar huis te laten keren. Geen stap verder dan voor het bezoek maar ook niet dieper in de put gestampt.
Ik heb de laatste weken ongeveer een 10tal dergelijke gesprekken gehad. Professioneel. Mij zelf verkopen. In elk geval mijzelf uitroepen tot beste koop. Mij uitslovend op de testen. Mij ijdelheid masturberend omdat de constructies van de IQ testen nog net iets vlotter meewerkten dan 20 jaar geleden. Mijzelf op te peppen met de ledige trots perfecte organisatietesten af te leggen waarvoor de waarderingsschaal voor mij te vroeg stopt. De knock out achteraf is des te groter als het besef begint de schrijnen dat mijn genialiteit geen job oplevert. Toch niet meer op mijn leeftijd. De fles whiskey kan ik dan ook sneller op dan de anderen.
Ik zou het nu anders aanpakken. Ik staarde wat naar haar. Opvallend. Zonder zonnebril. In haar ogen en dan langzaam schattend van kop naar teen. De appreciatie van haar schoonheid zo duidelijk mogelijk communiceren. Zonder woorden. Body language. De lippen even samenknijpen en tegelijk een waarderend hoofdknikje. Ik hoorde mij vragen of er al een kandidaat haar ooit had gezegd dat ze een prachtverschijning was. Ik vreesde het kortste gesprek van de afgelopen weken. Het werd een ganse voormiddag. Niet meer verder gegaan op de ingeslagen weg. Zakelijk geworden...mijn belang in haar zaak. Ook tijdens de informele babbel achteraf. De eerste die ik kreeg in de lange zoektocht naar een baan.
Zij was dus echt mooi. Maar ik stond na het gesprek nog even ver als ervoor. Alweer. Ik reed naar huis, snel. Veel te snel op de verbazend verlaten autostrade. Het was nog net geen middag. Dan horen autostrades geen 200 km per uur toe te laten. Toch deze niet. Maar het is slechte tijd. Ik heb veel slechte tijd. Die namiddag zou ik met mijn mooi, lief, fantastische vrouwtjelief enkel tijd verstrooien in de winkelstraten. Er eens uit zijn. Niet zitten suffen zegt ze.
Maar Zij oordeelde anders. ZIj belde terug. Voor een afspraak. Neen, niet met haar. Had ik niet verwacht. Zelfs niet gewenst. Met een bedrijf. Of toch de leiders ervan. Alweer een namiddagje jezelf verkopen, nieuw hoop putten, een echte rechtstreekse kans krijgen ....in ruil voor een opmerking ? Het had een slechtere vrijdag de 6de kunnen worden. En 's avonds eens lekker gaan eten met mijn liefste vrouwtje. Goedkoop. Pizza. Maar het smaakte. Met het glaasje wijn. Eéntje. Hoop moet niet versmoren. Ik vertelde haar het verhaal. Ze giechelde even maar geloofde mij niet. Willem zit zo niet in elkaar zegt ze. Ik heb zeer goed geslapen.
200 per uur in een doodlopende straat is niet vol te houden
1552. Zo ver is het al. Dat was het jaar van zware overstromingen Vlaanderen, Zeeland en Brabant overspoelt. De Sint Pontiaansvloed ! Toen al voor de global warming. 1552 is ook het gevolg van een wereldramp. Het was ooit 4552 maar wij zijn teruggefloten. Net zoals de Sint Pontiaansvloed 2/3 van de toenmalige wereld heeft weggeveegd, zo heeft nu de economische crisis 2/3 van alle beurskapitaal weggeveegd. En het wegvegen gaat gewoon door. Willems job weggeveegd. Samen met duizenden andere. Maar de Opel catastrofe in Antwerpen moet gered worden. Een door vakbondshoogheidswaanzin kompleet onrendabel bedrijf. Door overdreven kwaliteits-kafkaisme hopeloos duur gemaakte sector .die moet gered worden. De banen in metaal en textiel die zijn echt weg. Met 10, 15 tegelijk. Eens 200 of een beetje meer. Sluipend maar continu en definitief. Sint Pontiaan wreekt zich op de kleine economie. Willem durft de radioknop niet meer omdraaien. Het duister pessimisme vervuilt de huiskamer. Willem begint cynische spot in de onheilsberichten te horen. Willem hallucineert dat het nog werk hebbende journaille de crisisslachtoffers uitlacht. Ha, ha bla bla wij hebben nog werk, lijken ze te grijnzen. Willem moet zich gaan herpakken. Ik haast mij nochtans. Tegen 200 per uur in een doodlopend straatje.
Als ik kijk naar wat er nu aan het gebeuren is in onze pers, dan twijfel ik of de evolutie van de mens steeds vooruit gaat. Ik heb zo de indruk dat de mensheid op zijn minst stil blijft staan. Misschien zelfs in sneltreinvaart op de terugweg is. Hoe anders kan men het succes verklaren van extremistische randfiguren die de moderne versie van het brandmerken of de schandpaal terug willen invoeren. Ook al is pedofilie een krapuleus misdrijf dat alleen door en door smeerlappen begaan, de invoering van internetlijsten lijkt mij een terugkeer naar de zeer duistere middeleeuwen. Blijkbaar is een dergelijke lynchmentaliteit commercieel wel zeer aantrekkelijk. Onze Vlaamse pers verloor zichzelf kompleet in de verslaggeving van de kindermoorden in Dendermonde. Collectief en zonder uitzondering gebruikten ze de revanchistische standrechterlijke executie om te berichten over de misdaad en de dader. Een diepe plaatsvervangende schaamte maakte zich meester over mij. Het is niet alleen bedroevend dat geletterde mensen als hoofdredacteurs en journalisten zich laten verleiden tot het gebruik van deze laag bij de grondse aanpak om de commercie te laten floreren. Het is ronduit beangstigend dat er een groot deel van de maatschappij dergelijke openbare brandmerkingen terug als een gerechtvaardigd vertier beschouwt. Wij zijn terug in de duistere middeleeuwen.
De lamzakken bij De Post gaan weer maar eens staken. Neen, ze gaan een extra vervolg breien aan het krokusvakantie. Een meevaller meneer, wist vandaag een toevallige hoteleigenaar in Nieuwpoort mij te vertellen dat dit een onverwachte meevaller is. Ik trok ogen zo groot als Eifeltorens.....een meevaller ?
Voor hem misschien wel. Maar voor de mensen die voor mij werken niet ! Ik moet elke eerste van de maand mijn facturen aangetekend naar de overheid sturen. Elke dag vertraging betekent enkele weken vertraging in de uitbetaling van de verschuldigde bedragen. De mensen die moeten betaald worden van dit inkomende geld zijn die stakende amoeben zeer dankbaar.
Of zal ik het zijn die alweer maar opdraai voor de crapuleuze lamzakkerij bij De Post door mijn kaskrediet te moeten vergroten ?
Dank U onbenullen die nu willen staken. Drie dagen ? Dat gaat ofwel enkele gezinnen pijn doen, ofwel Willen alweer enkele jaren extra interesten kosten omdat hij lonen moet uitbetalen die afhangen van de snelle dienstverlening van De Post.
Geheel terecht zijn wij collectief kwaad als onschuldige en onweerbare slachtoffers vallen. Marsen moeten het maatschappelijk verdriet kanaliseren. De media nemen hun rol van schandpaal maar al te ernstig. En gezien het succes van beiden, heeft het volk dit nodig na dramatisch onverklaarbare bestialiteiten.
Dit weekend hopen enkele niet mee ontwikkelde barbarenbreinen 40000 of meer onschuldige en kompleet onweerbare slachtoffers te maken. Houtduiven...ja het is dat maar. Och laten wij er snel over zwijgen ! Willem de Zeveraar neemt het op voor een simpele duif ?! Zwijgen zou collaboratie zijn aan deze massamoord. Sommige idealistische idioten liggen wakker van enkele miljoenste deeltjes CO2 meer in de atmosfeer. Ach hun strijd is nobel doch nutteloos. In een deellandje waar enkele jaren geleden nog miljoenen liter aromatische koolwaterstoffen in de lucht werden geloosd, staat het heel hypocriet om CO2 de zwarte piet door te spelen. Maar ach...zij doen het voor de natuur, het klimaat, de stagnerende temperatuur. Zij zijn groen meneer, en begaan met natuur, milieu en alle andere progressieve nieuw-religieuze dogma's.
Maar waar blijft dan nu hun protest tegen het ongeoorloofd (misschien zelfs onwettelijk) afslachten van onschuldige dieren ? Maar domme Willem. Die stomme dieren eten ongeveer alles op wat ze zien. Zelfs onze trots, het witloof, vreten die dieren kaal. Koolzaad vernielen ze...straks kunnen de progressieve rakkers niet meer met hun oververvuilende bio-mobiel rondtuffen. Ze slingeren terug. Gewasbescherming in samenspraak met de landbouw ! Diezelfde argumentatie die enkele tienduizenden amoebe-intelectuelen in mei 2003 naar Gent dreef om "Groen Hoer" te gaan balken.
Voor Willem is dit een holocaust weekend. Onderontwikkelde venten (veel vrouwen zullen er wel niet geweest zijn) met kleine piemeltjes die hun gebrek compenseren met een tweeloop hebben zich mogen uitleven. In volle vogeltrek....een modelstaat zou dergelijke ondermaatse bestialiteiten toch niet mogen toelaten. De dieren die kansloos worden afgemaakt zouden binnen enkele weken in Polen, Zweden,...ja zelfs Finland zitten om rustig een nieuw broedsel op de wereld te kunnen zetten. Ver weg van de zogenaamde, vermeende schade die ze zouden aanrichten. Antropogenic genocide...ja dat bestaat. In Vlaanderen. Wanneer gaan we een minister krijgen die haar op zijn of haar ballen heeft om dergelijk ongeciviliseerde onmenselijkheden strafbaar te stellen ?
Als Willem in een dergelijke machtspositie was, hij zou die onderontwikkelde klein-piemelige debielen laten vastbinden aan een paal op de markt van hun gemeente. Willem zelf zou de stenenverkoop controleren. Maar in elk geval, die piemel-gebrek-compenseerende-bende-onbenullen zou aan de lijve moeten ondervinden wat ze andere levende wezens aandoen. Langzaam....heel langzaam....... de rest moogt u bijfantaseren na het lezen van een meer begeesterd boek van Val Mcdermid
Come Backs kunnen mooi zijn. Neem als voorbeeld Grace Jones of misschien zelfs Lance Armstrong. Zij beantwoorden een collectief gevoel van nostalgische hunkering met een bevestiging van hun vroegere kunnen door nieuwe fenomenale exploten te tonen. Maar, beste lezer, wees ervan bewust dat dit de uitzonderingen zijn die het nut van come backs bevestigen. In de betere gevallen blijft een come-back steken in een herhaling van vroegere prestaties. Door heimwee benevelde geesten durven het belang van dergelijke come-back wel eens overroepen. Ach onze Tina heeft nog mooie benen op haar tweehonderdennegende. En Sting kan nog steeds een vijfsnarige bas vast houden. Applaus.
De meeste come-backs worden echter vanuit een gebrek aan zelfsituering van de terugkomer ondernomen. Zelfrelativering is een te grote zeldzaamheid bij diegenen die eenmalig als een vallende ster het menselijke duister enkele seconden spektakel hebben geschonken. Potsierlijk verdrinken ze in hun eigen stijfkoppigheid die hen tracht wijs te maken dat hun eenmalige gelukstreffer eerder een kenmerk van hun kunde is dan louter een onbegrijpelijke speling van het lot. De muziek kent zulke Plastic Betrands met hopen. Ook de sport kent dergelijke Frank Vandenbrouckes. En de Vlamingen hebben er nu ook zon politicus bij.
Dhr Y. Leterme, amateur geitenhouder uit I. wil terug volledig in de politiek stappen. Is er nu echt niets of niemand in het universum die ons van deze misstap wil behoeden ? De loze veelbelover heeft reeds 18 maanden de kans gehad te bewijzen dat hij een sprankeltje talent zou hebben in die sector. Elke opportuniteit heeft hij eigenhandig en zeer professioneel de nek om gedraaid. Zelfs de normaal voor iedereen weggelegde portie beginnergeluk heeft hij van zich afgestoten. Hij zong verkeerde clubliederen, hij deed aan miscommunicatie, hij zei net die uitspraken die hij niet mocht doen, hij slaagde er niet in een deftig gesprek te organiseren, hij verloor zijn electoraal gouden ei en wat hij als zijn verdediging aanbracht is uiteindelijk zijn eigen ondergang geworden. Kortom iemand uit een beschutte werkplaats zou minder schade aanrichten als operator van de Genèefse deeltjesversneller dan dat dhr Y.L uit I. aan ons land heeft aangebracht. Hij schoot er zijn gezondheid en zijn geloofwaardigheid bij in. Op den duur was iedereen blij dat hij goed bestuur verwarde met niets doen. Hij richtte dan toch al geen extra schade aan. Vijf minuten politieke moed vertaalde hij in achttien maanden knoeierij. Hij voorspelde vette vis met stijve benen. Het werd niet eens een borrelhapje. Lege handen was zijn geschenk aan zijn land, zijn volk, zijn kiezers en zijn partij. En die Guust die wil terug in de politiek ! Ik zie nog eerder Axl Rose een echt goeie CD maken dan onze Flaterkeizer iets goed doen voor de politiek. In elk geval zal ik mijn kans om niet twee keer tegen dezelfde steen te schoppen, niet laten voorbij gaan.
De communautaire dialoog is dood. Gisteren heeft Minister-president Kris Peeters hem begraven. Uiteindelijk van in goede conservatief christelijke traditie was men zich rond deze patiënt echt wel te buiten aan het gaan aan therapeutische hardnekkigheid. Eigenlijk had deze communautaire nooit mogen geboren worden. Ik wil maar zeggen dat hij uiteindelijk het kreupel geboren kind is geworden van de pre-electorale verwachtingsverkrachting door Yves Leterme way back ergens begin 2007. Blijkbaar geldt het typisch Vlaamse spreekwoord nog steeds dat veel beloven zotten in vreugde doet leven. Want nog geen week na de verkiezingsoverwinning was het voor iedereen duidelijk dat Yves Leterme te zwak was om zijn leugenachtige beloften te kunnen waarmaken. Het communautaire werd van zijn wankele schouders gehaald. De keizer van de fröbelschool mocht er zich gaan mee bezig houden. Baat het hem niet, dan schaadt het hem misschien, want die minister president is een iets verstandiger politiek en electorale concurrent van Yves Flatermans. Nu ook de echte problemen al een tijdje niet meer aan de Ieperse geitenhouder zijn uitbesteed, nu dus kan dhr Peeters zijn gezicht redden en de oorzaak van de mislukte gesprekken met de Waalse medebelgen in hun schoenen schuiven. Wat de schade gaat zijn voor zijn partij die nu zonder de hard beroepen staatshervorming en zonder kartel achterblijft, is niet te voorspellen. Dat ze aanzienlijk zal zijn lijkt zekerder dan de verkiezingsbeloften van de CD&V terminator Leterme.
Geachte heren en dames politiekers. Zou het volgende gesprek niet met een advocaat gespecialiseerd in het scheidingsrecht moeten plaatsvinden ?
Een Antarica basis voor de Belgen. Onderzoek naar de klimaatverandering. Diegene die op Antarica niet te zien is, want in echt wetenschappelijke publicaties zijn experten het er over eens dat op Antartica de temperatuur daalt. Dus de ideale plek om Global Warming te gaan onderzoeken zou ik zo zeggen.
Maar voordat je als goed Belg in houding springt en de Brabançonne uit volle borst met een ijsjenever in de hand gaat staan brullen...denk dan even hoeveel extra CO2 die basis in de atmosfeer heeft geblazen ? Heb u ook de vuil-zwart uitlaatgassen gezien van de sneeuwbuldozers die de miljoenen euros naar hun bestemming sleurden ? Vond U het ook zo een prachtig contrast met de ongerepte witheid van het Antarica-landschap ? Hebt u de viezebruine uitlaatgassen gezien van de machines die de basi moesten bouwen ? En van de boot die de legoblokjes voor die basis naar de Zuidpool bracht ?
En hoeveel extra CO2 heeft die mediagenieke opening gekost ? Hoeveel brandstof is er verspild om al die ministers en joernalisten onnodig naar de ZUidpool te brengen ?
De klimaatverandering bestuderen ? Ze hebben er alles aan gedaan om toch maar die klimaatsverandering te induceren....de zogenaamde eco-verantwoorde jongens en meisjes die alweer een ongerept plaatsje op deze bol naar de kloten hebben geholpen.
Neen best mr. Reynders ik ben zo geen flamskilion die uw vel wil. Ik steun u mr. Didier met hart en ziel en vooral met mijn portemonai. En nu hoor ik die Vlaandimentalisten al juichen ! De transfers natuurlijk en eindelijk ook die Willem heeft het nu door ?
Maar neen best Didier Reynders mijn steun is echt en gemeend en tweeërlei. Vooreerst ben ik het volledig eens dat de Belgische regering stemrecht had moeten hebben op de aandeelhoudersvergadering van Fortis. Verdomme ik kan mij kwaad maken over zoveel hypocrisie bij de aandeelhoudende bende laagbegaafd pluimvee die wel vindt dat de Belgische overheid eindeloos geld moet pompen in hun potsierlijke miskleun deel te nemen aan het egoïstische casinokapitalisme van de beurs. Maar anderzijds niet duldt dat die reddende overheid ook maar een greintje inspraak heeft in de Fortis affaire. Awel mr. Reynders van mij mag die Fortis Holding kloteboel nu helemaal failliet draaien !
Anderzijds steun ik u, beste mr. Reynders omdat ik een goeie typische Belg ben. En omdat u fundamenteel werkt aan hetzelfde als waar ik naar streef. Namelijk geen belastingen betalen. U timmert aan de weg, beste Didier ! Door de verwaarlozing en ruinering van de dienst financiën zijn er nu veel minder controles en herzieningen. Dank zij u ! Als iemand die toch een deeltje van mijn inkomen uit een zelfstandige activiteit haal, en samen met mij waarschijnlijk alle vrije beroepers, ondernemers en andere werkverschaffers kijk ik met schrik om het hart uit naar de dag dat uwe genialiteit uit de functie van financiënminister zou moeten verdwijnen.
Ik ben verbaasd dat de dikke truiendag zoveel negatieve of lacherige reacties opwekt. Wij maken de koudste winter mee sinds decenia. Dankzij de dikke truiendagen van vorige jaren. In 2008 is de globale temperatuur zelfs gedaald. Durf nog een te zeggen dat die dikke truiendagen niet helpen ! Ik zou zelfs voorstellen volgend jaar zo enkele dikke truiendagen extra in te richten om de opwarming van Mars te stoppen.
Het was zielig om te moeten vaststellen dat de concentratie aan laagbegaafde kiekens in paleis 10 van de Hijzel groter was dan de spoeling aan denkende mensen. Opgezweept door een meidiageile advocaat die zijn 15 mituten van glorie nastreeft en aangezwengeld door een egoïstisch revanchisme kakelden het koploze pluimvee op dergelijk laag niveau dat zelfs hun eigen darmbacteriën zich plaatsvervangend schaamden. Het is beangstigend te moeten merken dat het maatschappelijke egoïsme zich zinledig houdt met het kelderen van de toekomst van enkele duizenden mensen. Bovendien hebben ze zodanig gestemd dat 10 miljoen Belgen zich die beslissing nog lang zal heugen. Inderdaad alleen menselijke domheid kan wedijveren met het helal als het op oneindigheid aankomt.
Het is een beetje een afknappertje geworden. Niet voor mij, ik heb trouwens niet eens gekeken. Maar de paus is blijkbaar een beetje op zijn honger blijven zitten. Deze middag kondigde het Vaticaan aan dat de snelle zalig, heilig en godverklaring van ene zekere B. Obama, inwoner van de VS, niet binnen de 3 maand moet verwacht worden. Een beter bewijs dat de VRT dringend van de kabel moet gehaald worden in Vaticaanstad zal nooit meer kunnen geleverd worden. Want Benedictus, denkend aan zijn vele zegeningen in nog veel meer talen, volgde de inauguratie via de Vlaamse TV. Obama werd een ganse namiddag aangekondigd als de eerste levende die zalig en heiligverklaarde zou worden binnen een termijn van veertien dagen.
Dickie schoof rond veertien uur dertig naar het puntje van zijn pauselijke troonzetel. De tiara een beetje scheef over de oren, met een van nerveus zweet bepareld voorhoofd. Ondanks zijn niet helemaal volledig beheersen van de Vlaamse vocabulaire meende hij toch zeker te zijn van de aankondiging dat Obama een terugroeping uit de doden zou proberen, tussen de eed en het dansspektakel. Dit alleen al zou genoeg geweest zijn voor de paus, doch de hysterisch overslaande stem van de Vlaamse teevee beloofde nog een groot smeerfeest voor alle gelovige volgelingen die naar het live-optreden van dhr Obama waren afgezakt. In een orgastische delirium kondigde de stem uit de buis aan dat net voor dhr Obama zou weggaan een klein kindje met vijf broden en een visje zou opdagen. De nieuw zalig heilige zou daarmee de ganse massa voorzien van meer eten dan in la grande bouffe.
De ontgoocheling was een beetje begrijpbaar natuurlijk. Geen levitaties, zelfs Stevie Wonder kan nog steeds zijn toetsen niet zien. Benedictus wou de TV afzetten en gaan slapen. Maar dat was buiten de VRT gerekend natuurlijk. Alle telefoons van de Vlaamse radio en TV werden gebruikt om de paus op te bellen. Uiteindelijk was dat net iets te veel van het goede voor de beveiliging van Dickie zijn privélijn. Dus de telefoon rinkelde in Rome. Of dat meneer de paus gezien had dat er meer dan één miljoen volgelingen waren komen opdraven ? Wat zeiden ze .twee miljoen. Neen ! Zelfs nog meer. En of dat meneer de paus gezien had dat Obama op de 10 officiële feesten ter zijner inwijding was geweest ? Omdat Benedictus niet onmiddellijk reageerde, waarschijnlijk wegens de taalbarrière, werd er direct het woordje gelijktijdig aan toegevoegd.
Benedictus begon te twijfelen. Zoveel mensen en zoveel feestjes ?! Hij riep nog diezelfde nacht een gans concilie bij elkaar. Loslippige eerwaardigen verspreiden het gerucht en zo kwam het dat de telefoon s ochtends alweer rinkelde tijdens het pauselijke ochtendslaapje. Hallo Dick, kraste de stem. Het is met de Rod. Do Ya Think I'm Sexy? Alléz man, wat hoor ik nu ? Heilig en zalig omdat die een beetje volk bijeen heeft gekregen en 10 feestjes heeft aangedaan. Man man die avond op Copacabana beach was er voor mij alleen al 3 en een half miljoen man komen kijken ? En tien feestjes ? Komaan zeg .daar keer een echte vent nog niet eens zijn hand voor om. Ik zal de Mick en de Keith ook eens laten bellen. Over tien feestjes zullen die ook nogal lachen peis ik. En over volk bijeenkrijgen kunnen die u ook wel wat vertellen alléz Dick, ge doet er mee wat gewilt, maar als ge die daar gaat heilig verklaren dan vrees ik dat ge met mijn advokaat een regelingske zult moeten overeenkomen.
Toen kwam de mededeling op de iets objectievere VRT (Vatican Radio and Televion) dat de bevlogen speeches van de nieuwe Amerikaanse president hem werden voorgeschreven. En dat hij ze maar af te lezen had van een goed verborgen autoqueu. Dat hij zelfs twee pogingen nodig had om een tekstje van 2 regeltjes van buiten te leren. De andere VRT moest zelfs toegeven dat dat toch een start in mineur was. Ondertussen bleek het nog steeds te regenen, was de CO2 niet afgenomen en stierven de Somaliërkes nog steeds van de honger. Het concilie besloot toch maar diplomatisch de geijkte procedure te volgen en aan te kondigen dat een snelle heilige zaligverklaring van B. Obama niet te verwachten was.
