Come Backs kunnen mooi zijn. Neem als voorbeeld Grace Jones of misschien zelfs Lance Armstrong. Zij beantwoorden een collectief gevoel van nostalgische hunkering met een bevestiging van hun vroegere kunnen door nieuwe fenomenale exploten te tonen. Maar, beste lezer, wees ervan bewust dat dit de uitzonderingen zijn die het nut van come backs bevestigen. In de betere gevallen blijft een come-back steken in een herhaling van vroegere prestaties. Door heimwee benevelde geesten durven het belang van dergelijke come-back wel eens overroepen. Ach onze Tina heeft nog mooie benen op haar tweehonderdennegende. En Sting kan nog steeds een vijfsnarige bas vast houden. Applaus.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De meeste come-backs worden echter vanuit een gebrek aan zelfsituering van de terugkomer ondernomen. Zelfrelativering is een te grote zeldzaamheid bij diegenen die eenmalig als een vallende ster het menselijke duister enkele seconden spektakel hebben geschonken. Potsierlijk verdrinken ze in hun eigen stijfkoppigheid die hen tracht wijs te maken dat hun eenmalige gelukstreffer eerder een kenmerk van hun kunde is dan louter een onbegrijpelijke speling van het lot. De muziek kent zulke Plastic Betrands met hopen. Ook de sport kent dergelijke Frank Vandenbrouckes. En de Vlamingen hebben er nu ook zo’n politicus bij.

Dhr Y. Leterme, amateur geitenhouder uit I. wil terug volledig in de politiek stappen. Is er nu echt niets of niemand in het universum die ons van deze misstap wil behoeden ? De loze veelbelover heeft reeds 18 maanden de kans gehad te bewijzen dat hij een sprankeltje talent zou hebben in die sector. Elke opportuniteit heeft hij eigenhandig en zeer professioneel de nek om gedraaid. Zelfs de normaal voor iedereen weggelegde portie beginnergeluk heeft hij van zich afgestoten. Hij zong verkeerde clubliederen, hij deed aan miscommunicatie, hij zei net die uitspraken die hij niet mocht doen, hij slaagde er niet in een deftig gesprek te organiseren, hij verloor zijn electoraal gouden ei en wat hij als zijn verdediging aanbracht is uiteindelijk zijn eigen ondergang geworden. Kortom iemand uit een beschutte werkplaats zou minder schade aanrichten als operator van de Genèefse deeltjesversneller dan dat dhr Y.L uit I. aan ons land heeft aangebracht. Hij schoot er zijn gezondheid en zijn geloofwaardigheid bij in. Op den duur was iedereen blij dat hij “goed bestuur” verwarde met niets doen. Hij richtte dan toch al geen extra schade aan. Vijf minuten politieke moed vertaalde hij in achttien maanden knoeierij. Hij voorspelde vette vis met stijve benen. Het werd niet eens een borrelhapje. Lege handen was zijn geschenk aan zijn land, zijn volk, zijn kiezers en zijn partij. En die Guust die wil terug in de politiek ! Ik zie nog eerder Axl Rose een echt goeie CD maken dan onze Flaterkeizer iets goed doen voor de politiek. In elk geval zal ik mijn kans om niet twee keer tegen dezelfde steen te schoppen, niet laten voorbij gaan.