|
De laatste schoolweek
van het jaar. Het is beginnen sneeuwen. Zo rond half drie. Kleine vlokjes
werden groter en vele kleine vlokjes maken een dik tapijt. Ach, laat ze doen, Moppie
had de ronde beëindigd in de vroege namiddag en we zaten gezellig binnen. Een
kopje koffie en de cyclocross in Kalmthout. Ik had al een mooie
ochtendwandeling gemaakt dus de wereld mocht even stilvallen onder een mooi wit
pak.
Of neen,
toch niet. De dochter moest nog naar het kot in Gent. Met winterbanden zou dat
wel lukken zeker. En een beetje voorzichtig zijn. Uit de gemeente raken was een
nachtmerrie. Mensen die bij de eerste sneeuwvlok al de snelheid naar beneden 5
km/uur laten zakken, staan nu ongeveer stil. Ze willen het bewijs leveren dat
mobiliteit ook traag kan. Maar binnenkort zijn we op de snelweg daar zal het
wel beter zijn.
De oprit
liet al het ergste vermoeden. Hopen sneeuw en extreem glad. Maar daar beneden
zal het beter zijn
nog eventjes. Maar de snelheid op de snelweg sloeg alle hoop
weg. 25-30 per uur. Baggeren door tot pulp gereden sneeuw. In de verte
zwaailichten
strooiwagens bleek. Drie in getal uitgerust met een sneeuwruimer.
Ze deden niets. Niet strooien en niet ruimen. Het verkeer ophoudend door de
twee rechter rijstroken te blokkeren. Erachter zenuwachtige vrachtwagens die
sneller wilden. Via de linker rijstrook. Met daartussen personenwagens die nog
voorzichtiger waren. Een gevaarlijke mix. Enkele kilometers dus en er was een
accident. Wij waren achter de nutteloze strooiwagen. Ik kon voorbij. Skiënd op
de linker rijstrook. EEEEEEEH wat doet die zot ? De achterste strooiwagen komt
vrijwillig naar ons toe. Dichter, hij dringt ons in de grote sneeuwhopen die
links op de linker rijstrook liggen. Nog dichter
ik moet iets doen. Moppie
noteert de nummerplaat en belt de politie
gas wordt doorslippen en gevaar
remmen
ook
.HELP ! Die sullen moeten het verkeer toch veiliger maken ?
Eens voorbij
deze vrijwillige gevaarszones, georganiseerd door onze overheid was het rustig
rijden. 40-45 km per uur. Meer niet. Maar weinig verkeer. Kijk kijk roept
Moppie
de wagen ver voor ons doet een pirouette. Een juffrouwke, niet gewond en
geen schade. Ze moest gewoon wat bijkomen van de schrik. Geluk gehad in het
mooie landschap.
Gent was feeëriek.
En traag maar glad. De pitstop kort. De stofzuiger mocht terug mee naar huis.
De calvarietocht begon. Leuk is anders. Gas geven is slippen, zelfs met
winterbanden. Remmen is ook slippen. Stilstaan lijkt een goed compromis. Alles
is ijs geworden. Min twee zegt de buitentermometer. Kinpperende gevaarlichten.
File. Vooraan takelen ze een monovolume gezinswagen uit de diepe berm. Een leuk
dagje naar de familie ? Weer knipperlichten en blauwe zwaailichten. Eentje
staat boven op de vangrails van de middenberm. Het begint tegen te steken. Het
avondnieuws van 22 uur meldt dat secundaire wegen er gevaarlijk bij liggen. De
secundaire E17 ook. Schandalig dat zoiets in Vlaanderen wordt toegelaten. Een
verplichte individuele responasabilisering en iedereen winterbanden verplichten
zou al veel helpen. En Vlaanderen is toch voor responsabilisering ? Of is het
nu ook weer de schuld van de Franstalige Belgicisten die eerst en alleen de
wegen in Franstalig België berijdbaar maken ?
20-12-2010 om 10:14
geschreven door De Rode Willem
|
