Jan Breydel en Pieter De Coninck, twee notoire Bruggelingen maar vooral overtuigde believers van de antropogene klimaatsverandering wilden hun steentje bijdragen aan het redden van de wereld. De inspiratie liet een beetje op zich wachten en vroeg meer dan voldoende alcohol om toch te komen opdagen. Zo kwam het dat de Pieter boven op tafel met de benen wijd open staand luid "Gasten ik heb het" riep op het moment dat de Jan wild door zijn benen doorkroop. 't Café werd stil. Het volk kroop dicht rond de twee. En het was toen dat de historische woorden werden gesproken. Wie ze sprak is onduidelijk. Door het vele volk en de nog veel grotere hoeveelheid alcohol is dit detail door de wind van de geschiedenis vervlogen. Maar ze luiden als volgt : "Gasten als het ijs van de Noordpool gaat lopen, dan zullen wij het er terug naar toe brengen".

De sfeer laaide terug op. Pinten in de hoogte, geëxalteerd "ijs, ijs, ijs" en "zo'n goeie hebben wij nog niet gehad" roepend werd de redding van de Noordpool ingezet. De Jan en de Pieter moesten het licht uitdoen, doch daar konden ze zich achteraf zeer weinig van herinneren. 's Anderendaags konden ze zich iets vaag herinneren over ijs tussen het bonken van hun hersenen door. 

Nog een aantal vergaderingen verder was het plan meer concreet. Als er ijs naar de Noordpool moet, moet er ijs gemaakt worden. De Jan herinnerde zich foto's van het International Ice and Snow Sculpture Festival van Harbin. Als ze hier eens ook van die schone ijsbeeldjes zouden maken ? Dan konden ze deze publiek tentoon stellen, teveel inkom vragen dus nog wat winst maken en achteraf het ijs naar de Noordpool laten brengen. Omdat dit een ijsdruppeltje op een hete noordpool was, moest er meer ijs komen. Elk plein en markt in Vlaanderen werd volgelegd met grote bakken water. Deze zouden bevriezen, de mensen zouden eventjes kunnen schaatsen en het ijs ging ook de Noordpool aanvullen. Iedereen deed mee. Of toch iedereen. Want Zottegem nam wel het schaatsidee over maar wou niet meedoen aan de redding van de Noordpool. Zij gebruikten daar grote plastiek vellen…. de onverantwoordelijken. Stel U voor dat men deze vellen op de Noordpool zou dumpen ? Meehelpen aan de vervuiling …. no way José. Het noemde daar blijkbaar niet voor niets Zotte-gem.

Nu was er een klein probleempje. In Brugge en omstreken lijkt het niet zo courant te vriezen deze tijd van het jaar. Jan en Pieter beiden fysische wonderboys, hadden snel in het snotje dat hun water geen ijs zou worden, en dat hun sculpturen maar een belabberd kort leven zou beschoren zijn. Net genoeg om op de vlucht naar de Noordpool ergens boven Noorwegen als een plasje water uit het vrachtruim te druipen. Maar de Jan zou de Pieter niet zijn en omgekeerd als ze zich door dergelijke onbeduidendheden lieten afschrikken. Diepvriezers moesten zij hebben…. en een zwarte walm steeg uit de generatoren. Honderden liters diesel, en kilowatts elelctriciteit werden nuttig aangewend om het ijs, dat de Noordpool gaat redden, aan te maken.

En het publiek vergaapte zich aan de ijsstandbeelden, en schaatste met de gelukzalige glimlach van zij die zeker zijn een goed doel te dienen. Want hoe anders kan men de fantastische Vlaamse rol bestempelen in het globale kweekprogramma voor bedreigde ijssoorten ? Zeg nu nog eens dat Vlaanderen niets voorsteld.

26-11-2007 om 11:20 geschreven door De Rode Willem