Een heel dikke turf. Een uitdaging zou ik het eufemistisch noemen, zeker met mijn mentaliteit dat wie schrijft geen goed schrijver is als die meer dan 250 pagina’s nodig heeft om te zeggen wat er te zeggen valt. Maar de Forsyte saga is onderverdeeld in zeer kleine hoofdstukjes. Ik heb zij niet geteld maar ze opsommen vult de eerste vijf pagina’s van het boek.

Na ongeveer drie pagina’s slaat de paniek al toe. Een diaree namen….man man man precies het telefoonboel van Londen zonder nummers. Gelukkig ontdekte ik op tijd de stamboom die de binnenzijde van de harde kaft van het boek siert. Het werd handiger te lezen. Doch wie wil doorploegen is het geraden een veel gedetailleerder stamboom af te printen van internet.

En de hoofdstukjes regen zich aan elkaar. Galsworthy kan een potje vertellen. Een kunstenaar verteller. Elk hoofdstukje onthult net dat ietsje meer. Een soap, in boekvorm. Elke dag een hoofdstukje ? Op feestdagen een dubbele aflevering ? Het verhaal wordt zo visueel gebracht dat de personages gewoon echt voor je ogen staan. Hun gedragingen, hun gedachten hun doen en laten is natuurlijk en echt diep menselijk. En elke keer blijft er net dat dingetje onverklaard die zelfs haters van dikke boeken tot het einde laat doorgaan. Een zeldzame eigenschap…alleen De Ontdekking van de Hemel (Mulisch) heeft mij ooit voorbij de 800 bladzijden gebracht. Ook in kleine hoofdstukjes meen ik mij te herinneren.

Het verhaal is redelijk eenvoudig. Het leven van elke dan van de nieuwe superrijken in Londen rond de eeuwwisseling van 1900. Soames, ongelukkig getrouwd, wil zijn vrouw wat meer uit Londen weg en wil haar een fenomenaal fantastisch huis bouwen. De architect, verloofd met een achterneefje van de bouwheer, trekt er echter met zijn vrouw van onder. Het huis raakt echter wel afgewerkt. Na een schokkende gebeurtenis komt de architect om het leven. Zelfmoord of een ongeluk ? Soames en zijn vrouw Irene gaan gescheiden leven. Dit duurt zo’n twaalf jaar. Dan komt de volle neef van Soames in beeld als executeur van een erfenis die Irene begunstigt. Ondertussen heeft Soames zijn zinnen gezet op Annette een dochter van een restauranthoudster. Zij zullen trouwen. De volle neef van Soames hokt samen met Soames ex vrouw. Zowel Soames en Annette en zijn neef en Irene krijgen een kind. Soames een meisje, Irene een jongen. En ja hoor….die worden verliefd….Hoe dat afloopt. Nou dat moet je zelf lezen. Het boek is het meer dan waard.

Door zijn dikte is de Forsyte Sage steeds op het schap gebleven. Onterecht blijkt nu ik het boek uitgenoten heb. Een fenomenaal verteller…boeiend, realistisch echt…aantrekkelijk. Galswothy is een van die zeldzame schrijvers (Marquez is die andere vertelgrootheid) die zo boeiend vertelt dat het zou boeien zulk boek op café voor te lezen. Zo fenomenaal zelfs dat ik niet genoeg heb….en “Een moderne comedie”, het vervolg op de Forsyte Sage zeker ook zal lezen. Het boek krijgt van mij een 9/10. En dat is gewoon omdat de perfectie in theorie niet zou bestaan….want dit komt echt wel heel dicht in de buurt.

23-02-2012 om 19:06 geschreven door De Rode Willem