Tante Paula keek verveeld. Zo'n tuinfeest met enkele genodigden die men van haar of pluim kent is niet bepaald het toppunt van speed en leute. Eens de genodigden zich uitvergaapt hebben aan de grootsheid van de tuin, het gigantische paleis en aan de gastheren zelf zitten ze allen gelaten doch gespannen te wachten op het eten. Het kader creëert verwachtingen. Na het natje en het drankje gaan de gedweeë onderdanen naar huis. Tante Paula vreesde nu al dat het weer een dag zonder goed ouwets  vermaak zou worden.

Voor een driegeslacht, huwelijksmemorialen allerhande, mocht het wat meer zijn vond zij. Na wat handjes zwaaien en gefaked glimlachjes trok ze samenzweerderig konkelfoezend terug met Mathilde achter de in penisvorm gesnoeide topiaires. Ik zou het voorval vergeten zijn moest niet ineens de beide gniffelende dames van achter het mannelijke lid vandaan springen en wild "koetsenrace, koetsenrace", riepen.

Nonkel Albert, altijd bereid een katje te knijpen waar ze niet gezien worden sprong in een voorhanden zijnde karros en brulde "drie rondkens rond den hof, trois tours autours du jardin, dreimal um den Garten". De snuggersten van de genodigden ontdeden snel een nabij zijnde koets van de minder mobielen die dergelijke rijtuigen meestal bevatten en snelden met gebogen ruggen en gespannen gezichten naast nonkel Albert. Koppelkoers riep Matilde. Waar ze het woord vandaan had kon ik niet achterhalen wegens tijdsgebrek. Paula trok haar rok tot midden van de billen en sprong gezwind naast nonkel Albert in de door twee paarden getrokken coupé. Voor ik besefte dat ik een historische gebeurtenis meemaakte streden de landauers naast de barouches. De gala coupé in strijd met twee broughams. De lijkkoets van neef Boudewijn zij aan zij met de huifkar van de Palm. De paardenhoeven trappelden, de wielen denderen. De ene bocht na de andere wordt aangesneden. Voorbij de serres. Nonkel Albert kwam eerst voorbij de Japanse toren. Zijn bovenlijf bloot, gebruind, Charlton Heston moest jaloers zijn. Tante Paula, de rok nog iets hoger, met de knieën achter de wand naar buiten overhellend in de bochten. De wielen raasden enkele centimeter van elkaar. Milimeters. De adrenaline steeg en dreef de risico's omhoog. De paardenogen schoten vuur. Nog voor de tuinvijver gerond werd, duwden de naven tegen elkaar. Werden de paarden afgejakkerd. Een onverlaat had zijn rijzweep aan de coupé van Nonkel Albert vast geslagen. Een dolle roes. Een wilde koers. Nonkel moest koning blijven en dus winnen. Tante Paula schreeuwde hem en de paarden vooruit.

Niet iedereen had de menvaardigheid van een koning. Neefje Filip sukkelde een beetje achterop. Een lijkkoets is geen racewagen. Maar ook de genodigde onderdanen waren, natuurlijk, veel minder begaafd dan de koning. In de laatste rechte lijn van de eerste ronde, de bergop naar het kasteel, gebeurde het dan. Twee koetsen haakten in elkaar. Spectaculair sprong de Landauer in de hoogte en landde op de twee rechtse willen. Eventjes wipte het karros terug, maar dan sloeg het om. De geramde barouche slingerde, één van de paarden viel, de koets erover tegen een boom.....twee lichtgewonden, de luxelandauer van een koning heeft airbags en twee zwaargewonden, de barouche was van een Duitse iets minder adelijke familie....

Ik excuseer mij. Elke vermoedde overeenkomst met gekende personen is louter het product van de fantasie van de lezer. Trouwens...waar, buiten Brugge, rijden er nu nog koetsen. Bovenstaande is dus de simpele zondagfantasie van Willem.

Ondertussen branden kerken af, vallen kranen om....België ontbindt.

30-08-2009 om 18:13 geschreven door De Rode Willem

28-08-2009 om 08:36 geschreven door De Rode Willem

en onverwijld zullen de Nederlanders de Westerschelde uitdiepen. Leterme stond erbij en beweerde nooit in een regering te stappen zonder die uitdieping. Bij het afscheid bedankte hij de eerste minister en wenste François Fillon het allerbeste.

De eerste minister keek onmiddellijk boos en ontstemd. De notoire geitenhoeder uit I. verklaarde achteraf niet te weten welke oorzaak aan de basis van deze stemmingswissel lag.

26-08-2009 om 17:13 geschreven door De Rode Willem

Bongo bonnen.  Zo’n cado waarvoor  goede bekenden, mensen waardoor uw leven niet hetzelfde was geweest, bijvoorbeeld kunnen gaan eten en overnachten in een hotel. Zoals reeds in mijn enige zin aangehaald, geeft men dergelijke hotelbonnen niet zomaar aan de eerste de beste. Het zijn mensen die zelf reeds dergelijke geschenken  hebben gegeven die ze mogen ontvangen. Of die een wezenlijk positief  helpende bijdrage hebben geleverd in één of ander deel van ons leven. Men gaat geen geld wegsmijten aan personen waaraan men niets heeft gehad en ook nooit iets zal aan hebben. Met de Belgische staat erbij betrokken, als gevende partij, vervalt echter deze ijzersterke logica. Deze geeft hotelovernachtingen weg aan de eerste de beste die zich aandient. Liefst illegalen, die geen nagel hebben om hun gat te krabben. Illegalen die geen enkele bijdrage leveren aan onze maatschappij. Die krijgen zomaar een gratis luxeverblijf in een hotel.

Ik als legaal hier verblijvende landgenoot mag braaf elk jaar mijn kadastrale belastingen betalen, grondbelastingen afdokken om hier te mogen verblijven in dan nog godbetert mijn eigen eigendom. In ruil voor zoveel burgerzin mag ik rustig mij door overheden aller slag verder laten pluimen, leegroven en brandschatten. Neen, in ruil voor mijn maatschappelijke bijdrage krijg ik geen bongo-hotelbon. Er is geen zinnig mens die deze logica begrijpt, laat staan deze kromme situatie goedkeurt. Waarmee bewezen is dat onze politiekers geen zinnige mensen meer zijn.

Het gemis aan realiteitszin bij onze “politiekers” wordt tot grote droefenis nog eens met verve geïllustreerd door meneer Cortebeeck, van een vet inkomen voorzien als vakbondsdirecteur. Deze man kwam ons vertellen dat de belastingen omhoog moeten. De fiscale voordelen van het kleine-mans pensioensparen moet eraan geloven volgens deze bobo. Geen enkele pensioenkas bevat nog meer dan een halve eurocent, het zilverfonds is de lege doos,… maar de vakbond gaat het pensioensparen ontmoedigen. Applaus zou ik zo roepen nu de financiële gevolgen van de vergrijzing op ons afstormen. Ook het fiscale regime van de dienstencheques is te gul. Deze cheques die ook de werkmensen op een betaalbare manier wat tijd laten kopen. En dan te weten dat dergelijke Cortebeeckse creaturen beroepsmatig moeten waken over het welzijn en de welvaart van de kleine werkmens. Neen dit is niet om te lachen. Dit is de trieste werkelijkheid waarvoor ik nog moet betalen ook.

In volle crisis, meer en meer mensen krijgen de volle maand echt niet meer in hun loonzakje gepropt, jobs verdwijnen sneller dan één politicus kan tellen, net dan komt de beschermer van de kleine werkman ons vertellen dat wij nog minder moeten gaan overhouden, dat terwijl er blijkbaar belastingsgeld te veel is en kan worden weggegooid aan luxe-hotelverblijven voor illegalen. Dergelijke mensen verdienen niet alleen de titel “oen van de dag” maar God zou ze eigenlijk moeten straffen voor zoveel misprijzen voor de werkende burger. Schamen onze politiekers zich dan niet onmiddellijk dood ?

25-08-2009 om 14:39 geschreven door De Rode Willem