Tante Paula keek verveeld. Zo'n tuinfeest met enkele genodigden die men van haar of pluim kent is niet bepaald het toppunt van speed en leute. Eens de genodigden zich uitvergaapt hebben aan de grootsheid van de tuin, het gigantische paleis en aan de gastheren zelf zitten ze allen gelaten doch gespannen te wachten op het eten. Het kader creëert verwachtingen. Na het natje en het drankje gaan de gedweeë onderdanen naar huis. Tante Paula vreesde nu al dat het weer een dag zonder goed ouwets  vermaak zou worden.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Voor een driegeslacht, huwelijksmemorialen allerhande, mocht het wat meer zijn vond zij. Na wat handjes zwaaien en gefaked glimlachjes trok ze samenzweerderig konkelfoezend terug met Mathilde achter de in penisvorm gesnoeide topiaires. Ik zou het voorval vergeten zijn moest niet ineens de beide gniffelende dames van achter het mannelijke lid vandaan springen en wild "koetsenrace, koetsenrace", riepen.

Nonkel Albert, altijd bereid een katje te knijpen waar ze niet gezien worden sprong in een voorhanden zijnde karros en brulde "drie rondkens rond den hof, trois tours autours du jardin, dreimal um den Garten". De snuggersten van de genodigden ontdeden snel een nabij zijnde koets van de minder mobielen die dergelijke rijtuigen meestal bevatten en snelden met gebogen ruggen en gespannen gezichten naast nonkel Albert. Koppelkoers riep Matilde. Waar ze het woord vandaan had kon ik niet achterhalen wegens tijdsgebrek. Paula trok haar rok tot midden van de billen en sprong gezwind naast nonkel Albert in de door twee paarden getrokken coupé. Voor ik besefte dat ik een historische gebeurtenis meemaakte streden de landauers naast de barouches. De gala coupé in strijd met twee broughams. De lijkkoets van neef Boudewijn zij aan zij met de huifkar van de Palm. De paardenhoeven trappelden, de wielen denderen. De ene bocht na de andere wordt aangesneden. Voorbij de serres. Nonkel Albert kwam eerst voorbij de Japanse toren. Zijn bovenlijf bloot, gebruind, Charlton Heston moest jaloers zijn. Tante Paula, de rok nog iets hoger, met de knieën achter de wand naar buiten overhellend in de bochten. De wielen raasden enkele centimeter van elkaar. Milimeters. De adrenaline steeg en dreef de risico's omhoog. De paardenogen schoten vuur. Nog voor de tuinvijver gerond werd, duwden de naven tegen elkaar. Werden de paarden afgejakkerd. Een onverlaat had zijn rijzweep aan de coupé van Nonkel Albert vast geslagen. Een dolle roes. Een wilde koers. Nonkel moest koning blijven en dus winnen. Tante Paula schreeuwde hem en de paarden vooruit.

Niet iedereen had de menvaardigheid van een koning. Neefje Filip sukkelde een beetje achterop. Een lijkkoets is geen racewagen. Maar ook de genodigde onderdanen waren, natuurlijk, veel minder begaafd dan de koning. In de laatste rechte lijn van de eerste ronde, de bergop naar het kasteel, gebeurde het dan. Twee koetsen haakten in elkaar. Spectaculair sprong de Landauer in de hoogte en landde op de twee rechtse willen. Eventjes wipte het karros terug, maar dan sloeg het om. De geramde barouche slingerde, één van de paarden viel, de koets erover tegen een boom.....twee lichtgewonden, de luxelandauer van een koning heeft airbags en twee zwaargewonden, de barouche was van een Duitse iets minder adelijke familie....

Ik excuseer mij. Elke vermoedde overeenkomst met gekende personen is louter het product van de fantasie van de lezer. Trouwens...waar, buiten Brugge, rijden er nu nog koetsen. Bovenstaande is dus de simpele zondagfantasie van Willem.

Ondertussen branden kerken af, vallen kranen om....België ontbindt.