Als ik kijk naar wat er nu aan het gebeuren is in onze pers, dan twijfel ik of de evolutie van de mens steeds vooruit gaat. Ik heb zo de indruk dat de mensheid op zijn minst stil blijft staan. Misschien zelfs in sneltreinvaart op de terugweg is. Hoe anders kan men het succes verklaren van extremistische randfiguren die de moderne versie van het brandmerken of de schandpaal terug willen invoeren. Ook al is pedofilie een krapuleus misdrijf dat alleen door en door smeerlappen begaan, de invoering van internetlijsten lijkt mij een terugkeer naar de zeer duistere middeleeuwen. Blijkbaar is een dergelijke lynchmentaliteit commercieel wel zeer aantrekkelijk. Onze Vlaamse pers verloor zichzelf kompleet in de verslaggeving van de kindermoorden in Dendermonde. Collectief en zonder uitzondering gebruikten ze de revanchistische standrechterlijke executie om te berichten over de misdaad en de dader. Een diepe plaatsvervangende schaamte maakte zich meester over mij. Het is niet alleen bedroevend dat “geletterde mensen” als hoofdredacteurs en journalisten zich laten verleiden tot het gebruik van deze laag bij de grondse aanpak om de commercie te laten floreren. Het is ronduit beangstigend dat er een groot deel van de maatschappij dergelijke openbare brandmerkingen terug als een gerechtvaardigd vertier beschouwt. Wij zijn terug in de duistere middeleeuwen.