|
3 uur 22. De slaap heeft mij al verlaten. Hij is bij mij gekropen gisteren avond rond 9 uur 30 vermoed ik. Want van later herinner ik mij alleen het tanden poetsen net voor het in bed vallen. Gelukzalige momenten van slaap. Enkele uurtjes dan toch. Maar nu ongeveer sinds drie maand verlaat de slaap mij. Hij sluipt weg als een one-night-stand die wacht tot de gelukzalige roes om te verdwijnen. De zoveelste keer Klaustrofony is geen optie. Shadows of Ignorance ook niet. Kontinuum durft al eens werken. Repetitieve ambient muziek om te slapen. Meesterwerken van de elektronische Kunst. Proberen ? Neen ? Opstaan ? Nog eens draaien. Moppie slaapt. 3 u 24. Toch maar dat bed uit en eens drinken. Water om de vieze smaak te verdrijven. Zuiverende water
waste dat ook maar de slechte tijd weg.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ik sta hier nu. In de living. De kat komt bij mij. Wat te doen ? Wat lezen. Nog steeds het Martyrium. Echt zeer dik maar echt goed. Neen muziek is beter. Met de koptelefoon. AC DC volume op hoog ? Of toch wat schrijven. Ik leg mij dus gewoon op de zetel. Ik berust als een vermoeid dier vastgezogen in de modder. Mijn geest heeft gevochten maar elke poging was niet meer dan wat gespartel in het drijfzand. Zeker meneer ik kan draaitabellen met grafieken maken in Excel. Of ik dat nu eens wil voordoen op uw cijfers ? U gaat toch niet profiteren meneer, ik zet uw cijfers goed en ik moet niet bellen, u zult zelf wel bellen ? Ah dat is ook goed. Neen niet elkaars tijd verder verbeuzelen. Inderdaad er zijn er nog velen. Misschien vind u er wel een die uw draaitabellen op punt zet in ruil voor enkele hoopvolle woorden van u ?! Ik wens er u succes bij. Ik zie zijn verbouwereerde gezicht in het duister van onze woonruimte. Ik heb inderdaad het licht al uitgedaan. De uitputtende doodstrijd van een gestrikt beest hoeft geen spotlight.
De lucht wordt dik. Verstikkend. Ik vind de deur niet. Hoelang nog ? Straks zijn ze er weer de mensen die het beste met mij voorhebben. Een dagje naar Antwerpen ? Dan kunt ge uw zinnen wat verzetten. Ik knik. Een dagje achter de anderen aanlopen. Doen wat zij willen. Boeken ? Neen ik heb geen
denk ik. Ik zie mij de boekenwinkel binnen gaan. Cadeaus doen aan boeken denken ? Ik heb niets gedaan om een cado te verdienen. Zelfs niet verjaard. Of, als ik enkele uren later terug thuis zal zijn, de vraag of ik mee ga eentje gaan drinken ? Neen ik heb geen
.denk ik. Ik zie mijzelf het glas heffen en zwelgen. Tot ik moe ben en de anderen naar huis willen. Ik zal slapen. Enkele uren en dan terug Klaus Schulze luisteren. De donkere bastonen intrigeren mij. Zij zijn mijn vrienden in de donkere uren. De donkere tijden. Als ik dan zal opstaan, zal ik nog opstaan denk ik, maar ik zie mijzelf al uit bed kruipen. De boekenmarkt in Gent en nog maar eens rond dat stad dretsen. Ik doe dat graag vinden ze. In de namiddag wil ik echt graag naar de Ronde kijken. Ik zie mijzelf al vettige taart eten bij een of ander met mij begaan schepsel dat mij oeverloos verveelt met nutteloos gekwek. Verdomme ik ben weer in de bodemloze, nauwer wordende put van het weekend gesukkeld.
|
