De beelden
schokten. Flitsen. Lucht. Voeten. Bloed. Maar hij liep. Gekrijs, hongerige
leeuwen zijn beschaafder. Gieren vechtend om het vlees. Meute, bende, cohorte,
zooi, crapuul. Middeleeuwse gevangenname. Maar hij leefde. Ze leken er op los
te beuken. Lucht, voeten, grond, ruggen, bloed. Veel lawaai. Geroep. Getier.
Schoten. In de lucht, naar ik verhoop. Dierlijk, maar op de beelden waren het
mensen. Lybiërs.
Stilte, en
dan het nieuwsanker even. Fotos. De wandelende man is dood. Opgezwollen
gezicht. Ze beukten er niet naast. Bloed. Ontluisterend.
De dode man
was een monster. Zeggen ze. Is ook zo. Geen groot gemis voor de gemeenschap.
Hij verdiende niet beter ? Ola. Lybië wou bevrijd worden van een moordende
smeerlap. Oog om oog is geen goed begin op weg naar de moderniteit. Wie heeft
dat ooit geloofd ? Bengazi in maart april. Het was crapuul. Toen al.
Ongeloofwaardig en ongedisciplineerd. Ik zou zo en bende nooit steunen. Onze
westerse leiders wel. Waarom ? Het is mij nog niet duidelijk. Bescherming van
de bevolking ? Zijn Lybiërs dan van goud en Syriërs van lood ? Oliebelangen.
Allicht.
Lybië wacht
nu een stralende toekomst. Elke Lybiër zou een zonnebril moeten kopen. Het
westen heeft ook daar de democratie een handje geholpen. Irak straalt nog. De
rechtstaat komt wat later. Nu mogen levenden gewoon worden afgeknald zonder
proses. Leuk hé ? Hoe gaan onze grote leiders, vroegere Kadhafi-vrienden dat
verklaren ? Prille democratiën hebben minimis nodig. Louis Michel wist dat al vroeger.
En nu ?
Bescherming voor de inwoners van Lampeduza ? Als het bevrijdde schorem merkt
dat ze niet vooruit komen door alleen maar een man te doden ? De Arabische lente
is gedoemd tot een complete mislukking als er daar geen beschaafde mensen gaan
inzien dat vrijheid maar komt als het volk wat rijkdom vergaart. Dat een goed
draaiende economie meer wonderen verricht dan een zootje ongeregeld uit Bengazi
of een Tahrirplein vol met werkschuwe mannen ?
