Dit weekend kregen we een kijk op hoe de spiraal van wansmaak en non talent wordt in stand gehouden. Eurosong voor kids. Het begon nochtans veelbelovend. Een mooi snoetje kwam een mooi "airken" brengen. Maar dan zakten we door de bodem van het welvoegelijke. Een pleiade opgepept arrogante ettertjes kwamen onze huiskamer opeisen. Piepen, krijsen, janken en bleiten bleken plots allemaal synoniem voor zingen. Kronkelen en schokken werd geduid met de term choreografie. In plaats van in te grijpen zaten vader en moeder in de meeste gevallen nog harder te blinken dan hun kroost. Ze zijn toch op TV geweest.

 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Het ergste van alles is dat een "vakjury" met dit circus meespeelt. De woorden vak en jury zijn in deze dan ook schromelijk overdreven. Het klassieke onderonsje van bekenden hebben een kind geadopteerd en trachten dit nu zo snel mogelijk in de "ons kent ons groep" te katapulteren. Kinderen zijn minder kritisch en spelen het spelletje mee. Van de ouders hoeft ook niets verwacht te worden. Ze staan woordeloos van zelftrots weg te smelten. Want zij hebben met hun superkind de hoofdschotel afgevogeld en ze geloven dat nog graag ook. Hierdoor wordt de aanduiding "vak" van de samenstelling wel heel hol.

Ook het tweede lid van de samenstelling vak"jury" klopt niet helemaal. Zeker niet als we een beoordeling verwachten. Maar blijkbaar mag er zeker niet geschoffeerd worden en is beoordeling synoniem geworden voor kritiekloos bewieroken. Ik vond het erg om zien. Er worden bij die kinderen verwachtingen gewekt die de realiteit nooit zal inlossen. Door hen te ontzien, ja zelfs aan te moedigen kan de frustratie achteraf alleen maar groter worden. Ik vraag mij af waar men zulke would-be maar niet kunnende non-talenten het meest mee vooruit helpt. Met hen de waarheid te zeggen. Of met hen verder aan te moedigen in een richting waar ze niet goed in zijn ? Naast een hoop persoonlijke frustratie zadelen ze Vlaanderen op met een hoop ondingen die niet meer weggaan. Erger nog als ze lang genoeg volhouden met door te gaan zullen ze nog prijzen gaan krijgen ook.

Wat goed was mag ook vermeld. Twee perfect in de rij passende jongetjes kwamen mij nog hoogst onverwachte doch zeer aangenaam verrassen met een fantastisch origineel stukje muziek dat een perfecte fusie is tussen de Vlaamse accordeontraditie en de huidige Vlaamse dancehype. Werkelijk hoopgevend.