Tsja, sukkelaar, gij moet de maandag gaan werken. Ik kan blijven liggen. Het was mijn cynisme uit zelfbeklag dat zaterdagavond nog eens boven kwam. Wij hadden gaan fietsen. Ik en hij. Wij waren er stevig tegen aan gegaan. Hij dan doch. Hij is geoefend. Veel meer dan ik, maar nu ik tijd heb had ik mij toch eens voorbereid om eens met hem mee te mogen. Ik had afgezien. Ik had hem het terrasje van Café de Paris laten genieten. Wij dronken er een karmeliet. Elk ene, zo erg is de crisis nog niet. Ik vergat ze zelfs. Hij zou volgende week dit doen. En dan dat. Ook dit jaar zou hij de Ventoux gaan beklimmen, met zijn zoon. Of ik niet meewou ? Wij moesten nog terug. xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />35 km die hij in één uur wou afhaspelen. Dus een tweede karmeliet hoefde niet.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Veel hebben we niet meer gezegd. Ik kon niet. Buiten mijn voorvermelde historische woorden. 500 m voor het schouderklopje aan het kruispunt waar we elk onze eigen weg gingen. Ik nog 500 m hij moest nog 2 km. Dat was mijn laatste beeld van hem. Ik zal hem nooit meer zien fietsen. Misschien zie ik hem zelfs nooit meer.

Oh, hij is gaan werken deze morgen. Met de fiets. Geen probleem. Hij is tot aan het voorvernoemde kruispunt geraakt. Eentje dat hij reeds meerdere jaren elke werkdag kruiste. En waarschijnlijk nog enkele honderden weekends ook als hij zijn lange zwerftochten met de fiets ging maken. Niemand begrijpt het. Ik dan toch niet. Vrachtwagen niet gezien. Weggestoken achter een bus ?! Een seconde onachtzaamheid of gewoon niet gezien. Ik kan het hem niet vragen. Geen meetbare hersenactiviteit meer. Ik zal geluk moeten hebben, wil ik het ooit nog kunnen. Afwachten. Onzekerheid. De enige zekerheid is levenslange volledige verlamming als..... Vrouw en twee kinderen. En drie kleinkinderen. Vele plannen. Die zitten in de koelkast en moeten wachten. Ze zullen met zekerheid veranderd worden. Als het afwachten positief verloopt...ach wat is positief. Steven Hawking heeft ook nog iets gemaakt van zijn leven. En D. die is na zijn accident rolstoelbasket gaan doen. Positief blijven denken hebben ze gezegd. Ik ook aan zijn vrouw, en 't is een vechter. Maar buiten weende ik. Afscheid valt zwaar.