Opel gaat dicht. In A'pen dan toch. Dit was reeds bekend in mei van dit jaar, doch de bevestiging liet lang op zich wachten. Kapot gestaakt was mijn eerste reactie. Daarom dat ik eerder geschoffeerd was dat de vakbonden ook in dit intrieste moment het hoge woord voeren. Maar als alles wat bezonken is, kunnen we alleen maar een gedeelde verantwoordelijkheid toekennen aan deze organisaties voor de dood van dit bedrijf. Onze nooit genoeg hebbende graai-overheid speelt ook een grote rol in het toedienen van de doodsteek. Loonlasten die amper te dragen zijn voor arbeidsintensieve bedrijven jagen deze weg naar meer realistische, minder egoïstische regeringen.  

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Maar zelfs indien bovenstaande er niet was geweest zouden de werknemers van Opel A'pen niet eens zeker geweest zijn van hun toekomst. Het soortelijke gewicht van Vlaanderen is zo groot dat bedrijven als GM of Magna nauwelijks enig belang hechten aan wat zogenaamde minister presidenten zeggen, doen en beloven. Wat er aan het gebeuren is met Opel is duidelijk een pleidooi om verdere versnippering van ons landje te voorkomen en de uitgerafelde flodders land terug tot één sterker geheel bij elkaar te brengen.

Maar zelfs dan waren wij nog niet zeker dat wij voldoende gewicht op de tenen van het bedrijf konden laten vallen opdat ze ons zouden opmerken. Zelfs België is klein. Misschien te klein. Laten we niet vergeten dat Spanje en Groot Brittanië ook Opel fabrieken hebben waarvan de toekomst alles behalve zeker is. Om die nietigheid op te vangen is België steeds grote pleitbezorger geweest van een verenigd Europa. Wij hebben daarvan de vruchten in actie gezien de laatste dagen. Duitsland wint het touwtrekken met knock-out na enkele seconden. Merkel herleidt Peeters tot aan haar enkels. Is het trouwens niet de federale overheid die de werkloosheidssteun voor de Opel-slachtoffers zal moeten betalen ? Waar is Van Romuy in deze ganse affaire ? Vergeleken met zijn Duitse ambsgenote is onze premier een nietig pluimpje in de oceaan van de wereld. Europa zwijgt als nooit te hebben bestaan. Gelukkig hebben wij de redder des vaderlands die, als alles reeds is bedisseld een klacht gaat indienen. Stoerder nog, een onderzoek gaat eisen. Ik zie hem al op zijn stoel springen en met zijn vuistjes op tafel slaan. Achteraf als er niets meer te redden valt is hij daar, de grondoorzaak dat wij er nu zo slecht voorstaan. Ach wij kennen dat ondertussen. Overbetaalde Eurosauriers gaan Magna eventjes veroordelen tot het zeggen van "wij zullen het nooit meer doen". Wat hebben ze dan weer goed werk verricht van op hun olifantenkerkhof !

Maar daar hebben de werknemers van Opel en de toeleveranciers niets aan. Voor hen stopt de zekerheid. Een moeilijke tijd breekt aan.