De verliezers van elke verkiezing zijn er weer. Geen politieke partij, maar allerhande pollen en peilingen. De glazenbol kijkerij, het georakel, de waarzeggerij van het zesde zintuig. Men zoekt 1000 personen, vraagt hen wat en gaat dan vertellen wat 6 miljoen Vlamingen gaan doen. Zelfs mensen die nooit van de statistiek als wetenschap gehoord hebben voelen aan hun zere knieën dat een steekproef bij 0,017% van een mensenpopulatie niet echt representatief kan genoemd worden. En toch blijven gazetten en spektakelzenders zich misgrijpen aan dit volksvermaak.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Maar als het doen toch moet genieten wij van het spelletje mee. Als knuppel in het politieke kiekenskot hebben deze dingen een zeer hoge amusementswaarde. De zenuwachtigen worden paniekerig, of net tegenovergesteld terug breedsprakerig. De vredigen gaan plots aan het vechten. De vechtende gaan over op moddercatch. Met andere woorden de peilingen vormen de peper van de politiek. Het zout in de soep. Het beetje angst in het politieke leven dat de zooi aantrekkelijk houdt. De humoreske tegenwaarde voor de maatschappelijk zeer zware investering in de incompetentie van de politiek.