Op de dag dat Obama één jaar president was, was het er weer. Op het moment dat het gebleit over Haïti zo ongeveer iedereen de strot uitkomt stoot het dit deeleiland van de eerste nieuwsplaats. De sluiting van Opel Antwerpen.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Het komt weer allemaal boven. De onzekerheid. De spanning. Ik herbeleef het mee. Gaan slapen. Beter gezegd in bed gaan liggen. Draaien, keren. Niets help. Al elf uur. Nog zes uur te liggen. Dan terug. Naar waar, naar wat. Wat zal het nu zijn. Toch ontslagen. Of de valse ziekelijk makende spanning van de valse hoop verder rekken. Ze zeggen het nu echt wel op de radio. Sluiting. De vakbonden, de breedsmoelen roepen wel. Ze roepen al lang en veel te veel. Mede de oorzaak dat Antwerpen sluit ? Komaan zeg we werkten hard, we mochten toch wat verdienen ? Of niet soms ? Wat gaan we volgende week verdienen, volgende maand ? volgend jaar ? Gaan we nog verdienen ? Kunnen onze kinderen wel verder studeren ? Ons huis, nog vijf jaar ? Wat ga ik met mijn tijd doen ? Twaalf uur. De andere kant van het bed beweegt ook. Ook niet slapen. Zwijgen omdat praten pijnlijker is. Vijf na twaalf. Het is te laat.

Knijpende kroelwormen in de maag. Koffie om de slaaptekortkater te verdrijven. Straffe koffie. Sluiting ? En dan ? Doppen. Hoe lang ? Kan ik nog werk vinden ? Waar ? Wat sleuren we mee ? Johnson Controls ? Dat is zeker. Wie uit de broodjeszaak zal moeten gaan ? Wie bij de busmaatschappij die ons, de mannen, ophaalde thuis. Wie bij de kuisfirma ? Ach ik heb er nooit gewerkt. Wel als klant gekend. Preventief ontslagen. Opel valt toch zeker weg. Hoeveel zijn er zoals ik. Hoeveel gaan er volgen ?

De verontwaardiging van de politiekers klinkt hol. De derderangsfiguren die hier het beleid in handen hebben wisten al van in mei vorig jaar dat de General (spreek uit op zijn Vloams) Motors ging sluiten. Het wordt hoog tijd voor een electorale revolutie. Wij hebben politici nodig, neen staatslieden hebben wij nodig die eindelijk iets doen voor het binnenland en zijn inwoners. Geen zakkenvullers die er alleen maar op uit zijn plezierreisjes in het verre buitenland te maken. Geen pamperaars die meer aandacht besteden aan de illegaal inkomende gelukzoekers. Wij moeten geen geld wegsmijten om nuttelozen op hotel te laten logeren. Wij hebben het hier meer dan nodig. Wij hebben beslissingsmakers nodig die nutteloze pestbelastingen voor Vlaamse bedrijven durven afschaffen. Die arbeid niet extremistisch duur houden maar het mogelijk maken om mensen in dienst te nemen zonder failliet te gaan. Er is werk genoeg aan de winkel hier in het binnenland. Yes we can ! Obama focust ook op de VS. Er is niets mis met een extra inspanning voor het eigen electoraat. Geld vergooien aan anderen kan iedereen. Vlaanderen aan de top brengen (of houden) van de welvarendste, rijkste, productiefste,…..regio’s ter wereld is nu de prioriteit. En wij, kiezers, gaan toch niet eindeloos blijven toekijken hoe ongeschikte derde provincialers ons land naar de kloten laten gaan ?