Het lijkt mij een rustige tijd. Of ben ik milder geworden. Toch niet onverschillig ? Ik erger mij in elk geval minder. De schrijfdrang is dus minder. Letters breien. Ik sta ook niet meer vooraan natuurlijk als men de vrije tijd uitdeelt. Meer geld heeft zo zijn consequenties. Misschien volg ik ook het allemaal een beetje minder. De radio blèrt nochtans de ganse dag. Weet ik veel welke post. Eentje waar men niet zoveel leutert als op Radio 1. Achtergrond, hoorbaar behang. Haïti weet niet hoeveel doden de beving gemaakt heeft. Ze kloppen er maar wat naar als een blinde naar een ei. Enkele tienduizenden of zelfs honderdduizend meer of minder ? Wie maalt ? Ik ben alvast niet verbaasd van deze kakafonie van cijfers. Velen zouden vertrekken. Op reis. Krokusverlof. Nog meer blijven. Wie maalt ? Ach onze kustexploitanten natuurlijk want de vertrekkers vinden de weg naar de Noordzee niet. Of zijn minder in getale dan men laat uitschijnen. Een halletje Zaventem is nu ook niet zo veel. De gevangenen willen niet naar Nederland. Hebben gevangenen dan iets te willen ? Clinton heeft stents gekregen ? De Lowie van op den hoek ook. De politiek verslaapt zich in de vastgeroeste rustigheid. Leterme. Nog eens goed gelachen met zijn onkunde tot begrijpend lezen.  Maar ach ik raak aan die Guust gewoon. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ondertussen heeft mijn zoon de examens achter de rug. Het eerste een 11. Kon beter. Maar ook veel slechter. Alle kansen blijven open. Zoiets als een 1-1 thuis in de champions league. Onze dochter troggelt ons geld af met een goed rapport. Ben steeds voorstander van motiverend werken. De praktijk kan geld kosten. Moppie werkt en werkt. Niet dit weekend. Er zijn nog pistes open. Langlaufen en eens goed gastronomisch eten. Misschien een overnachting meepikken dan kan er een glaasje meer. Laat het circus maar draaien, het zilverfonds blijkt leeg.