Het zonnetje scheen. Het was koud. Min 3 gaf de thermometer aan. Het was afzien geweest. Ik en mijzelf alleen tegen de koude en de wind. Want die was er ook. Een schrale scherpe. En altijd tegen. Het was stoempen en zweten. Ik verdiende die lekkere moppie-soep wel. Zij had die klaargemaakt. Vers, met verse groeten van vorige donderdag. Dat terwijl ik fietste. Het nieuwe begin. Afzien tegen 24 per uur. Moet binnen enkele maanden naar 34 per uur. Met evenveel afzien.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ik zat dus voor het raam in het zonnetje. Weldadig. Na de douche. De tas verse soep in de hand. De kinderen uit de staat hadden ook de zon gezien. En dan spelen ze buiten. Hoe koud of winderig het ook moge zijn. Zij was er ook, de grote. Elf ongeveer en spelend met de veel jongere kinderen die onze straat bevolken. Dreunend over de stenen, de kleintjes opjagend. Silke…de Silkofant. Met Jef als gewillig slaafje, de Jefosaurus of eerder de Jeflodocus. Een goedaardige lobbes.  Het dikkerdje dat voor alles opdraait dat in het naargeestig misdadig brein van de silkofant tot rot gegist heeft. Nog jonger zijn de heftige meelopertjes. De Jorrodil (Jorre) die zijn kans afwacht en toeslaat in het heet van de Jeflodookse actie. En de Krokorik (Rik), even verradelijk. Marwan doe ook mee…springerig, luidruchtig, uitdagend….doet mij aan een aapje denken. Zo’n kleintje….maar ik zoek geen rijmdier want hij is allochtoon.

De meisjes doen niet mee met de vorig genoemde. De silkofant is nauwelijks een uitzondering. Zij hollen samen hun fantasie na. Doelloos vanachter het raam bekeken. De fewi (Fee) haar hoofd doet mij aan een kiwi-ei denken. Veel te groot voor zo’n klein lijf. Zij valt. Zo’n kop dragen is geen lachertje. De samfijn is lief. Iedereen wil die wel een kusje geven. Als oudere man hou ik mij in. Stel je voor. De Lunazelle dreint en jankt vuile tranen die strepen op haar wangen maken. Yafiah houdt zich bij de juiste groep. Ook zij is niet echt Belgisch. Geen zusje van…wij zijn geïntegreerd. Allen doen mee. Zij is lief en schattig. Zoiets als een pupje of klein poesje. Maar welk dier kan vervoegen met Yafiah ? Kea…speels en destructief ? Neen ! Ach ara reimt. Mooi fladderig. Yafiah de ara. Dat is het.

De zon draait dat is een natuurwet. De schaduw van het raamkozijn valt mij aan. Ik kan niet winnen. Spinnen in de warmtezon wordt moeilijker. Mijn linkerarm doet niet meer mee. De kinderen spelen verder. In de zon. Flexibiliteit van de straat en van de kinderen. De ouders komen buiten. Ik ga ook. Het is lang geleden en doet deugd. Die winter mag gedaan zijn. Wij, verzaamde ouders, hebben die wel gehad. Kunnen de kinderen wat buiten spelen. Scheelt een hoop Perdolan voor de ouders. Blijkbaar. Mag niet gezegd maar toch ! TV biedt geen soelaas meer. WII en Playstation…of X box. Wij spreken af. De meer gelukkigen, in bezit van zo’n kindertranquilizer willen delen. Ze moeten maar komen op woensdag of in het week-end. Neen, geen hoofdpijn. Staat op de kinderkamer. Ze mogen alles. Geen probleem.  Multicultureel…Umayma en Majid mogen ook meespelen. Wij drinken nog iets. Een Jupiler voor de mannen. Muntthee voor de vrouwen. En zon voor de zondag.