Zoals kleine kinderen gedragen ze zich, onze stoere politici. Ze troepen rond het slachtoffer sukkelaartje dat voor hen de kastanjes uit het vuur moet gaan halen. Ga gij het eens vragen, ga gij dat eens zeggen roepen ze, terwijl de Chinese vrijwilliger duwend in de richting van de kleuterjuf wordt aangepord. Het onvrijwillig Chinees sukkelaartje zijn onze Olympische atleten. Zij zouden zich nu internationaal verantwoord moeten gedragen en een sterk signaal sturen naar China door daar weg te blijven.

 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Deze houding zou met lengten voorsprong Olympisch brons, zilver en goud kunnen behalen op de spelen van de hypocrisie. De wantoestanden in China zijn niet veranderd sinds de toekenning van de Olympische Spelen aan Peking in 2001. Op dat moment hebben onze politici zich niet laten horen. Ondertussen is onze koning in 2005 naar China gevaren. Op dat moment hebben wij helemaal geen geluiden gehoord over sterke signalen. Integendeel de politici stonden zich te verdringen om in het koninklijke zog ook een snoepje  mee te pikken van het reisje naar het land van de reizende zon. Tibet ? Wat was dat nu ook alweer ? Erger nog de Dalai Lama werd gewoon teruggestuurd omdat die toch alleen maar de belangen van de Chinareis zou schaden. Deze hoogmis van minachting voor de Tibetaanse zaak werd nog eens herhaald in 2007 toen prins Filip zichzelf op een handelsmissie naar China trakteerde. Alweer trok een stoet politici mee in de slipstream van de royale prins. Zij zullen wel allemaal zeer bezorgd geweest zijn over de toestand van de mensenrechten in China en over de Tibetaanse zaak. Maar trop is teveel en dus hoefde de Dalai alweer niet langs te komen. Ze dachten zo wel genoeg aan Tibet. Het was Karel De Gucht himself die de Lama de boodschap liet beter terug naar af te keren. Inderdaad de redelijk onverzettelijke Charel van Berlare. De man die in zijn Pluchen Boek zichzelf op een pied de stal schreef als de grote verdediger van democratie en mensenrechten. Als groot signaal ter bevordering van die mensenrechten in China is Kareltje eventjes gaan poseren naast een terracotta krijger in Xi'an. Als statement ter ondersteuning van Tibet kon dit tellen !

Na zoveel krachtige signalen naar China vragen onze politici nu een solidair gebaar van de sportlui. Na twee keer de lama terug naar huis gezonden te hebben, in het belang van de Tibetaanse zaak weliswaar, is het nu aan onze sporthelden om hun internationale verantwoordelijkheid op te nemen. Zij moeten hun jarenlange carrièreopbouw overboord smijten en China links of rechts laten liggen. Dat de sporters hun beloning van hun jarenlange investeringen moeten gaan ophalen in China is volledig buiten hun om beslist. De hoge homes van het IOC vonden China perfect voor een aantal plezierreisjes, trouwens ze waren daar eigen nog nooit geweest. Mooi meegenomen dat ze het daar ook eens konden gaan bekijken.