In andere landen kijkt men reikhalzend uit naar nieuwigheden. Vernieuwing. Dynamiek. Neem nog maar Eindhoven. Een stad waar men geen 2 weken tussen twee bezoeken mag laten of er is zichtbaar iets veranderd, vernieuwd. Rijsel idem, zelfs Duinkerken. Ook Duitsland is in sneltempo aan het bouwen, vernieuwen moderniseren.

In andere landen leeft men eventueel naar een wereldtentoonstelling toe.
In België stelt men zich tevreden met het leven in het verleden van een wereldtentoonstelling van 50 jaar geleden. Veel poeha voor iets dat 50 jaar geleden is gebeurd. Het wordt ons in de strot geramd, zodanig dat ik mij afvraag welke onzinnige nieuwe belasting er nu weer moet gemaskeerd worden.

Wie België (meer speciaal Vlaanderen) binnenrijdt merkt een soort verlammende moeheid, een loomheid. Een schrijnend gebrek aan dynamiek en vernieuwingsdrang. Een verkrampte verzamelwoede van "de goede oude tijd" kletst tegen de voorruit, dringt de wagen binnen en pacificeert elke impulsiviteit en smoort alle zin voor initiatief.
Wij rijden door een moe, afgeleefd deellandje dat zoals oude mensjes gelaten afwacht tot flitsjes oude glorie kunnen opgerakeld worden om de dagelijkse sleur van het wachten op niets nieuws te doorbreken.

België, maar vooral Vlaanderen is als een rusthuis, terend op grootse verhalen uit een actievol verleden zitten de bewoners rustig keuvelend in het zonnetje op het pleintje dat omgeven is door middeleeuwse begijnenhuisjes. In het midden symboliseert de roestige kiosk de moderne dynamiek. Voor de ene zal het zijn tijd wel duren. Anderen kunnen niet want knieën, heupen of schouders willen niet mee, maar ware het dat niet men zou eens wat zien, zunne. Nog anderen vinden dat het niet aan hen is, het is tijd voor de anderen eens iets te doen. Daarbij het had maar niet zo warm moeten zijn, met zo'n hitte kan een mens niets doen. We doen niets, maar gelukkig kunnen we er niets aan doen. Bovendien mogen ze niet van de directie van het rusthuis..... en zo sterven ze allemaal in de illusie van een groots verleden. Ze vergeten dat illusies zeer weinig vruchtbaar zijn om een toekomst op te laten groeien.

En neen dat heeft niets met splitsen of versnipperen te maken. Niets met België of Walen. Vlaanderen heeft bevoegdheden genoeg om zelf initiatief te nemen. De gemeentes trouwens ook. En privéinitiatief heeft al helemaal niets vandoen van een eventuele ongezonde versnipperinsdrang. Vlaanderen is een moe, uitgeleefd land.