|
Ik weet niets. Mijn geheugen gelooft iets. Mijn bewustzijn bevat niets. Moppie loopt reeds rond in de living. Dus zes uur of later. Ik heb mijn vriendin haar lege verpakking reeds eerder weggedaan. Hoop ik. Want ze was hier weer, die deelgenote aan mijn Lebens Schmerz. Zoveel is opvraagbaar van mijn vaste schijf. Maar dan ? Mijn hoofd is dof, opgevuld met watten. Uitgedoofd suf en doet een beetje pijn. Weer migraine ? Drie dagen op rij ? Ach laat ik het mijzelf niet wijsmaken. Ik heb teveel gedronken vannacht. En die pil of waren het pillen
veel goed zullen die ook niet bijgebracht hebben. Hoe moet ik de dag doorkomen ? Gelukkig zaagt Moppie hier niet meer over. Ze weet dat dit voorbij gaat. Als ik maar een beetje stil ben s nachts. Geen AC/DC die ze boven kan horen
.. Verdomme ik voel mij rot. Waarom ? Ze heeft al koffie gezet. Het expressomachine maakt veel lawaai. Te veel voor mij op dit moment. Maar ze heeft hem straf gemaakt, en een half kopje
zoals ik het verkies. En het smaakt. Eventjes toch. Dan duwt mijn maag die bruine brol terug omhoog. Ik hou het sopje binnen. Een kotsmisselijk gevoel blijft. Leuke dag. Gelukkig doet het licht niet zeer aan mijn ogen. De zon schijnt niet. Toch iets positiefs. Ik laat de snee brood op het bordje liggen. Ze lijkt te bewegen. Ge voelt u niet goed hé, constateert Moppie. Ik schud het hoofd en sluit mijn ogen. Nog even dansen wat lichte vlekken. Dan witte ruis. Springende puntjes, de Brownse beweging. Een hardnekkig ruisen in mijn hoofd. Ik probeer het eruit te peuteren met mijn pink. Diep in mijn oor. Moppie zet muziek aan. Om het geroezemoes uit mijn hersens te verdrijven. Schulze. Zachtjes. Ik voel mij vallen. Diep wegglijden. Beelden schemeren door. Pa, ma
werkend in de zonnige tuin, zitten in de lichte veranda
lachend blij. Stralend een cocon van geborgenheid. Ik wil er blind vertrouwend inspringen. Waarom ? De vrachtwagen, de bus, het touw waarom
.?
De kater is oud en klein geworden als ik wakker wordt. Hij is te bekampen met een goed koud glas bruiswater en een frisse douche. De dochter moet nog loopschoenen hebben
nieuwe voor de training die terug begint in augustus. Ik heb nog wel een uurtje voordat die schoenen koopbaar zijn. Ik moet schrijven...het vuil moet eruit.
|
