Ik ben eruit. Ik heb medelijden met dhr. De Wever. Ik dacht dat hij zich behing met een deken van arrogantie. Het is echter pijnlijke mistroostigheid. De Vlaamse grote winnaar van 13 juni vastgeketend aan rails. De unidirectionele winnaar. Kan niet links, niet rechts. Hij mag zelfs niet blijven stilstaan. De huilende hyena's van zijn achterban jagen hem op. Hij kan alleen vooruit. Meeeeeeeeeeeer ! Hij moet leven in het besef dat elke neen van hem, het status quo bestendigt. Elk opgezweepte weigering is een overwinning voor de “demandeurs de rien”. Net hij, die voor 13 juni zo hard beloofde veranderingen te zullen brengen. Deze gewrochte dualiteit is een zware last. Getormenteerdheid drukt zijn schouders en bedroeft zijn gezicht. De steeds hongerige achterban heeft hem vastgebonden aan zijn symboolnavel.... En Bart...hij sjokte voort gedreven door het zuur van zijn electoraat en de wenkende Letermiaanse afgang als hij die aasgieren ontgoochelt.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />