Wachten was het. Op het vreselijke weer dat ze voorspeld hadden. Bakken regen zeiden ze. Voorlopig scheen de zon. Laagstaand oranje. Mooi onder de aanstormende donkere luchten. De verkleurde bladeren van de berken en de eiken achteraan de tuin echoden in goud. Het fototoestel, Willem. Zulke lichtomstandigheden zijn zeldzaam. Vooraan probeerde de zon stand te houden . De wolken waren vurig. Rood. Wind betekent dat zei mijn grootvader altijd. Hij keek mee want de wind wakkerde aan. Enkele wolkenfoto’s. Moppie liep wat rond. Ze leek wel een ei in haar gat te hebben. Wat gaan we doen vroeg ze. Eindelijk. Want ik wou wel wat doen.

Het moet iets binnen zijn, met het weer dat gaat komen. Shopping centra zijn dicht ? Gow die kennen we ondertussen toch al van buiten. Wat dan ? Boekenbeurs ? Nu nog ? Ja ! Met de auto ? Tuurlijk er is een grote parking ! En dat is toch gemakkelijker dan eerst rondgeschokt worden in een luidruchtige bus met een cowboy aan het stuur en dan beurs geraasd te worden in een trein…trouwens dan moeten we ginder weer naar een tram op zoek ?! Ok. Doe uw schoenen aan, dan ga ik nog eens naar het toilet.

Het schone blonde ding vroeg ons zestien euro. Verdomme een boekenwinkel is gratis… Graag betaalt echter na ongeveer 30 minuten schuiven. Moppie zou het wachten niet gedaan hebben. Het alternatief is thuis zitten ? Rusten. Mag ook eens. Maar we waren binnen. Sjeesden langs de standjes en standen. Hall 1. Dat ging snel en weinig interessants gezien. Net hetzelfde als vorig jaar ? Toch zo goed als. Hall 2 gepasseerd zonder veel impressies na te laten. Hall drie… verdomd Moppie kijk een boek dat ons zou kunnen interesseren ? Neen ? Ah u hebt dat al gekocht. Wist ik niet. Hall 4 dan ? Djeez is er echt niets nieuw onder het boekenbeursdak ? Ja ik weet het Piet 4 is uit. Vargas Llosa…midden november meneer na de beurs. Crisis in boekenland ? Zeker en duidelijk voelbaar. Vier hallen boeken in 3 uur.  En dan nog omdat Hall 4 in de zuiverste “sardienetjes-in-het-traditionele-blik “ stijl is moeten voorbij slenteren.  De moeite niet. Volgend jaar komen wij niet meer. Laat dit circus maar over aan de BV watchers. Of die kunnen lezen, is soms te betwijfelen. Ammaai wat is dienen dik, en die andere is echt wel kleiner dan’k gepeisd had.

Eten hier…in dit kiekenskot ? Komaan we zijn in Antwerpen, laat ons naar den Avanti gaan (http://www.restaurant-avanti.be/restaurant_avanti_home.html) het beste wat A’pen te bieden heeft. Moppie’s tortellini was alweer perfect. De geur schilderde instemmende genoegdoening. Mijn gegrilde sardines haalden zonder moeite even de zomer terug. De Verdicchio tovert in de mond. Verkwikkend speels met appeltjes en een toetsje perzik. Een engeltje dat op de tong pist. De hemelse sardines wordt een fenomenaal genoegen gegund daar nog eens in te mogen zwemmen. Man man…en dan weten dat de rekening hier de pret niet bederft. Het miljoen herkauwde boeken was vergeten…de rust hersteld. Aan de andere kant van de ruit had de voorspelde nattigheid samen met een wilde wind de wapenstilstand doorbroken.