We leven in interessante tijden. Of toch de mensen uit de zuidelijke landen rond de Middellandse Zee. Revolutie maken ze daar. Dictator Ben Ali van Tunesië is de laan uitgestuurd. Stapte vrij snel op. Onder druk van massale mannenbetogingen. Woest kijkende baardmannen die niets beter te doen hadden terwijl hun vrouwen toch maar probeerden het gezin draaiende te houden. Of nu in Egypte. Alweer een mannenrevolutie. Zijn daar wel vrouwen vraag ik mij af als ij de beelden bekijk. Maar dat doet er eigenlijk niets toe.

Schuimbekkende mannen, dagenlang de leegganger uithangend op een plein. Eventjes de meest fanatieke verwilderde blik in de ogen als de camera langskomt. En camera’s zijn ze genoeg. Elke macho journalist zoekt zijn minuten van glorie in Caïro op het Tahrirplein. Pathetisch supporterend voor “iets” dat moet gebeuren. Subjectief de kant kiezend van de razende mannentroep. Hun tweede kans om de Franse revolutie eens mee te maken.  Maar wie de Franse Revolutie kent, die weet ook dat er na de korte periode van euforie over het verjagen van de koning niets veranderde voor het gewone volk. Nog geen volle 2 jaar later bleek de miserie even uitzichtloos als voor die befaamde revolutie en is het volk tegen die Franse revolutie in opstand gekomen. Het terechtstellen van Lodewijk en zijn Marie-Antoinette had geen brood op de planken gebracht. Net als in de Iraanse revolutie hebben de radicalen (de Montagnards) het in Frankrijk overgenomen. Gematigden en andersdenkenden werden op de guillotine gebracht. En uiteindelijk waren het de adel en de overlevenden bourgeoisie die er rijker uitgekomen zijn. Het gewone volk heeft nog 150 jaar moeten wachten tot de economische boom hun situatie verbeterde. Al die revoluties (kijk bvb ook naar de Russische) veranderen eigenlijk niets aan de belabberde situatie van de kleine mensen. It's economy, stupid ! die alleen iets kan veranderen. De socio-economische draagkracht van het land verhogen. Van al de rest kan men morgen niet eten !

Ik snap de sympathie niet voor de woeste schoenenzwaaiende mannelijke Egyptenaren die hun tijd aan het verdoen zijn op dat plein in Cairo. Waarschijnlijk zijn die schoenen hun schrale bezit, en kunnen hun onderdrukte vrouwen weer 14 dagen gaan werken als ze ze kwijtspelen.  De mannen zouden beter al die moeite kanaliseren in het op gang brengen van de economie. Want dat is de enige basis waarop een verbetering van het lot van het volk duurzaam kan groeien. Dat ondertussen de parasiterende Moebarakken verdwijnen kan ook de politieke vrijheden helpen uitbouwen. Maar ik denk dat China het perfecte voorbeeld is dat vooral economie en de groei ervan mensen gelukkiger maakt. Niet dat schaamlapje van vrije meningsuiting of om de zoveel jaar een andere politieke profiteur te verkiezen.